Witam. Mam 21 lat i już od zawsze byłam strasznie cicha i nieśmiała, najchętniej schowałabym się w kąt? Mam strasznie niską samoocenę i boję się odezwać do kogokolwiek? No ale wiadomo, trzeba jakoś skończyć szkołę, znaleźć pracę, czasem coś załatwić itd. Tylko, że ja aż tak boję się ludzi, że wszystko to mnie okropnie stresuje i już powoli nie daję sobie z tym rady? Chodzę ostatnio przybita i jedyna osoba z którą rozmawiam jest mój chłopak, nie odzywam się nawet do dawnych znajomych czy przyjaciółki. Mogłabym po prostu całymi dniami siedzieć w domu, tylko, że przez to jest chyba jeszcze gorzej. Nawet wyjście ze znajomymi mojego chłopaka jest dla mnie stresujące, przez to coraz częściej się kłócimy. On wie jaka jestem, ale nie wie, że to mnie tak dobija. A na to, że chodzę przybita odpowiada mi, że sama sobie wymyślam problemy? Nie wiem już co mam ze sobą zrobić i byłabym wdzięczna za wszystkie rady.
- bujakaaa
- Niewinne początki
- Nieaktywny
- mariolka1713
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
Skoro masz chlopaka to chyba nie jestes az tak niesmiala:)
Z chlopakiem sie dogadujesz to i z innymi ludzmi nie powinno Ci sprawiac problemu tym bardziej z przyjaciolka.
Musisz wyjsc do ludzi bo z czasem bedzie coraz gorzej...
Moze jakas wizyta u psychologa by sie przydala zeby podwyzszyc swoja samoocene.
Powodzenia:)
- ola_pl
- Do zakochania jeden krok
- Nieaktywny
Bardzo dobrze wiem co czujesz 
, ja też boję się ludzi ale pracuję nad tym. Udało mi się skończyć szkołę, szukanie pracy to cięższa sprawa. Ja może nie tyle boje się ludzi ale wstydze się swojego wyglądu i tego jak oni na to reagują.
Psycholog pomoże, ale jeśli boisz się ludzi nie pójdziesz do psychologa, wiem z własnego doświadczenia. Jeśli masz dużo samozaparcia poradzisz sobie z tym sama. Stawiaj sobie małe cele codziennie coś, że np. pójdziesz do sklepu i coś kupisz, zapytasz kogoś która jest godzina. Wiem na początku jest strasznie ciężko, ale z czasem coraz lepiej.
Pozdrawiam OLA
- BVS
- Wkręcam się coraz bardziej
- Nieaktywny
Bez obrazy, ale skoro masz chłopaka i miałaś w przeszłości znajomych, a nawet przyjaciółki to śmiesznie brzmią Twoje słowa. Wiem z własnego doświadczenia, że brak odwagi jest bardzo uciążliwy. Gdy byłem mały to przed rozmową z kimś nieznajomym myślałem, że serce wyskoczy przez gardło. Nie powiem, nie jestem teraz duszą towarzystwa, ale z każdym dniem przy codziennych czynnościach - jak słusznie stwierdziła Mariolka i Ola - nabieramy pewności siebie, przez co aktualnie nie mam z tym problemów. Może pomoże Ci udawanie obojętnej. Przynajmniej przy nieznajomych. Udawaj, że Ci nie zależy, a powinnaś poczuć się lepiej. Myślę, że nie muszę pisać tej oczywistej oczywistości, ale najważniejszy jest kontakt. W końcu co może się stać po zwykłej rozmowie z zwykłym człowiekiem?
