Czym jest związek.... - Netkobiety.pl

Mówiąc o poważnym związku i dwóch osobach chcących pozostać w nim jak najdłużej, wymieniłabym dopasowanie - ta sama definicja związku, miłości oraz te same wartości i podobne postrzeganie życia.

Dla mnie miłość to: wzajemne zaufanie, poczucie bezpieczeństwa, akceptacja inności drugiej osoby, gotowość do poświęcania uwagi, szacunek, darowanie osobie prawa do posiadania własnego życia, hobby, pasji, przyjaciół itp. Jeśli do tego dochodzą wspólne zainteresowania, uzupełnianie się charakterów i osobowości, dojrzałość i akt woli bycia razem, a przede wszystkim akt woli do bycia sobie wzajem wiernymi to mamy związek.

Innymi słowy związek to dla mnie przyjaźń i partnerstwo na całe życie i wszystkie pozytywne wartości, które niosą za sobą te dwa pojęcia.

Edit:

To nie miłość, to współuzależnienie. Taka kobieta zgadza się na poniżenie, bo jest współuzależniona, nie jest zdolna do poczynienia zmian w swoim życiu. To nie ma nic wspólnego z miłością.

W swojej wypowiedzi, po myślniku zawarłam krótką moją definicję dopasowania.
Dla mnie prawdziwy związek, to taki gdy ludzie do siebie pasują, bo dzięki temu są w stanie podążać za sobą i żyć ze sobą a nie koło siebie.

Dla mnie to bzdura. Oczywiście, że nie możemy być tacy sami, bo nie jesteśmy rodzeństwem, czy klonami. Natomiast, żeby wszystko grało powinniśmy mieć podobne temperamenty, zapatrywania, poglądy. Podobne, aby gdzieś się spotykały. Nie znaczy to, że takie same.

Mówimy o normie, czy o jakiejś patologii? Ja opisuję swoją wizję normalnego związku.

Kiedyś dla mnie nie MUSIAŁO, teraz gdy jestem bardziej doświadczona już MUSI.

Podobno....Jednak nie na długi czas.
Wychodzą później różnice i porozumienie gdzieś się zaciera.

Czym jest miłość?
Miłość jest w każdym człowieku. Tylko szukamy odpowiedniej osoby, którą możemy obdarować naszym uczuciem.
I tutaj szukamy już, brzydko mówiąc, jednostki, która będzie spełniała nasze wyobrażenia, potrzeby, która będzie naszym uzupełnieniem, dzięki której będziemy czuli się lepiej. Z taką osobą nawiązujemy pewną nić porozumienia, wspólny język, dzielimy się poglądami, zainteresowaniami, czujemy potrzebę dawania czegoś od siebie ale z wzajemnością/nie może to być wymuszone bo to się czuje i zresztą to nie byłoby to:)/.
Nachodzą nas myśli, mamy świadomość tego, że TA osoba spełnianasze "umysłowe"/intelektualne / i emocjonalne potrzeby.
Potrafimy razem śmiać się i płakać, kłócić i godzić.
Potrafimy wspólnie rozwiązywać problemy.
Potrafimy ze sobą ROZMAWIAĆ co jest najważniejsze.
Musimy patrzeć w tym samym kierunku i idąc dalej do przodu musimy się wzajemnie wspierać.
Powinny być też WSPÓLNE chęci budowania tej więzi, tego związku bo bez pracy nad nim wszystko runie...

A co wtedy?
Wtedy przychodzi cierpienie. Człowiek zamyka się w sobie i wydaje mu się, ze umiera.
Jednak mija czas, blizny pozostają, a ta nieszczęśliwa istota zaczyna jednak czuć.
Tylko, że jedni boją się ponownie odnaleźć tę miłość w sobie, inni wycierają ją z kurzu i znowu bacznie się rozglądają:)

...tak czytam i czytam te niektóre posty i zauważyłam, że bije z nich niesamowita ilość zatraconych charakterów. MASA.
Ludzie okropnie uzależniają własne szczęście od innych osób. Zapominają o własnych potrzebach, często o szacunku do samych siebie, tracą poczucie wartości, skazują się na "męczennicze" życie i  to z absolutną świadomością. A potem jest żal, pretensja do całego świata, że ktoś jest nieszczęśliwy, nie układa się. Ale jak ma się układać skoro każdy odpowiada za swoje własne życie, los, przyszłość, a postępuje tak, że niszczy szanse na tę radość bytu. Po co godzić się na coś, co nie sprawia nam satysfakcji, nie daje poczucia bezpieczeństwa, takiej ..."błogości"? Rozumiem, że nie zawsze jest lekko, że życie nie jest proste, jednak gdyby ludzi nie gubili własnej tożsamości, własnego JA to nie byłoby tyle tego dramatu, tych klęsk życiowych.
Dobrze... Jeżeli już komuś potoczył się żywot tak, ze była zdrada, rozstanie to dlaczego od razu ma to być KONIEC ŚWIATA???
Wiem, że musi być okres"żałoby", ból, strata...ale nie wolno się zamykać. Nie można nie wierzyć w przyszłość, w lepsze jutro bo ta apokalipsa to tylko pretekst, usprawiedliwienie żeby nie walczyć,  żeby nie odnaleźć z powrotem tego własnego JA.

Czasami widać po prostu, że ludzie ślepną. Ale to taki typ ślepoty, że widzą co chcą, a nie widza tego co trzeba.

Kiedyś napisałam to w innym poście i myślę, ze dlatego te Kobiety są z ludźmi, którzy je "uszczęśliwiają".

Związek to relacja dwóch osób połączona uczuciem, mówimy, że to miłość. Wojcisze B. wyróżnia trzy składniki miłości
- intymność
- namiętność
- zaangażowanie
Rozwój związku miłosnego:
- zakochanie
- romantyczne początki
- związek kompletny
- związek przyjacielski
- związek pusty i jego rozpad.

W każdej fazie związku miłosnego relacja nabiera innych cech, czasami może się zakończyć "pustym związkiem", kiedy dwojga ludzi już nic nie łączy. Na związek, moim zdaniem, składają się różne czynniki m.in. wspólne zainteresowania, kompromisy itp. Związki mogą przetrwać wszystkie próby czasu, jeśli relacja składa się z odpowiedzialnych, odrębnych jednostek. Dlaczego odrębnych? Bo każdy z nas posiada różne cechy osobowości, charakteru, temperamentu i każdy powinien pielęgnować je w sobie, a nie w drugim człowieku. Uważam, że najpierw trzeba pokochać siebie, by móc kochać innych.

Miłość, przyjaźń, zrozumienie, wspólny język, wyrozumiałość, cierpliwość... To chyba tyle ode mnie, ale ja definicji książkowej nie znam.

Ja wychodze z założenia że aby człowiek w ogóle mógł dojrzeć potrzebny mu jest do tego drugi człowiek. Tak wiec dwoje ludzi to juz podstawa zwiazku. Tych dwoje ludzi po za tym że mają siebie powinni mieć równiez własne nienaruszalne terytoria, na których ustawiają swoje granice. Dzieki temu czują się wolni pomimo więzi jakie ich łączą.Nie przekraczanie granic i ich podtrzymywanie buduje i rozwija zwiazek i pozwala na tolerancję, wzajemny szacunek i zaufanie do siebie.

Może istnieć, oczywiście, że może, ale tu znów musimy wrócić do pytania czy mówimy o związku jako takim, czy o związku szczęśliwym, opartym na zdrowych zasadach? Jeśli o tym drugim, to wzajemne oparcie i szczera rozmowa plus chęć dzielenia się codziennością są warunkami, które - moim zdaniem - koniecznie powinny zostać spełnione. Zdrowy związek to życie ze sobą, nie obok siebie.