Pieniądze, chłopak mnie kontroluje - Netkobiety.pl

Mnie nie interesują jego wydatki, mogę mieć rózną opinię na ich temat ale nie zajmuję sobie tym głowy. Kłótnie o psychologa są na porządku dziennym, dla niego ja go nie potrzebuje i koniec. Mówi że te pieniądze mogłabym wydać na wycieczkę z nim gdzieś. Szkoda tylko że pewnie nie byłabym w stanie wyjechać na tą wycieczkę przez nieleczone lęki (teraz już jest o wiele lepiej). Ale on nie rozumie niestety czym jest nerwica. Sam jest człowiekiem opanowanym i nie mieści mu się w głowie że z jakims problemem trzeba aż chodzic na terapię, a moje słowa go nie przekonują. Poza tym w wielu kwestiach on "wie lepiej"ode mnie. Np. ćwiczenia na siłowni które wykonuję, nie podobają mu się gdyż mówi że powinnam ćwiczyc cos innego. On jest aktywnym człowiekiem i kiedy spedzamy aktywnie czas i mówie mu że jestem zmęczona on nie może w to uwierzyć, mówi że udaję i że pewnie mi się nie chce z lenistwa. Czuję się jak dziecko. A żaden argument do niego nie trafia, on po prostu ma swoje racje i twierdzi że w wielu kwestiach faktycznie wie lepiej ode mnie. Macie może jakiś argument który go przekona że tak nie jest/ a nawet jeśli jest to też mam prawo do swoich wyborów?

Mój chłopak z którym jestem już 4 lata bardzo mnie wczoraj rozczarował. Umówił się z jednym kolegą na pizzę wieczorem o 20, poszedł i o godz. 22 napisał mi że je i zaraz wraca. Natomiast nie wrócił do domu przez następne 3 godziny. Była już noc, więc zaczęłam się lekko denerwować, zadzwoniłam do niego parę razy niestety nie odebrał. Napisałam także na messenger wiadomość czy coś się stało, ponieważ niepokoję się przez ostatnie kilka h. Odczytał, natomiast nie odpisał. Nie oddzwonił również. Mijały kolejne godziny, nie było to do niego podobne że odczytywał moje wiadomości i nie odzywał się ani słowem, dlatego zaczęłam już myśleć, że albo naprawdę coś się stało, albo ktoś mu ukradł ten telefon i odczytuje wiadomości? Po jakiejś godzinie udało mi sie do niego dodzwonić, odebrał. Usłyszałam tylko pijacki bełkot, nic nie mogłam zrozumieć, ktoś w tle krzyczał że mój chłopak się zatacza i ledwo idzie. Bardzo mnie to rozczarowało. Okazało się że dojechali jego inni koledzy na te "pizzę" i poszli wszyscy pić. Nie powiedział mi o tym. Byc może wynikło to nagle, ale według mnie nie usprawiedliwia go to od nieodebrania telefonu i powiedzenia "jednak będę później"- na 100% byłam pewna że stało się coś złego i nie spałam pół nocy, a okazało się że poszedł na "imprezę" z kolegami. Rozczarowali mnie bardzo także jego koledzy, ponieważ widząc że przez kilka h nie ma kontaktu z moim chłopakiem postanowiłam zadzwonić do kolegi z którym poszedł na pizzę. Niestety nie odebrał. Przekazał jednak mojemu chłopakowi ze śmiechem że dzwonię do niego i żeby on zadzwonił do mnie. Zadzwonił i dalej nie umiał powiedzieć gdzie jest, bełkotał. Czułam się bardzo źle z tym że doprowadził się do takiego stanu i w jakiś sposób zignorowana.. Poza tym poszedł w takich czasach na spotkanie z kolegami? Gdzie my zawsze dbamy o higienę, płyny dezynfekcyjne ciagle itd a tutaj takie coś... Ciąg dalszy jest taki że dotarł jakoś nad ranem do domu, zaczął walić w drzwi i dzwonić dzwonkiem, otworzyłam jednak nie podejmowałam rozmowy bo w tym stanie nie dało się z nim rozmawiać. Rano jak wstałam powiedziałam wszystko że bardzo mnie rozczarował, martwiłam sie itd. On natomiast nie był jakiś przygnebiony, mówił abym nie przesadzała, że tylko poszedł sie napić a te 4 godziny to wracał do domu - busami, taksówkami i że zasnął gdzieś też dlatego tyle mu zeszło. I minimalizował to wszystko, mówił ze nie 4 godziny go nie było tylko 3 (jakby to było najważniejsze ile) i czepiał się do jakiś szczegółów zamiast stanąć na wysokości zadania i powiedzieć że zle zrobił. Przyznał się że nie jest dumny z zachowania ale że ja przesadzam. Słowo przepraszam powiedział jak wycisnęłam to z niego że mógłby chociaż przeprosić. Nie umiał jednak powiedzieć dokładnie gdzie był przez te 3-4 h powrotu bo nie pamięta wszystkiego, ma też siniaka (chyba od przewrócenia się) na głowie, też nie wie skąd.

Opisując to czuje jakbym opisywała jakąś patologię, ale uwierzcie mi że do tej pory przez te 4 lata to był normalny, poważny facet. Pracuje i wszystko było ok. Jedynie mogę nadmienić, że na początku naszego związku był imprezowym człowiekiem, często chodził z kolegami na picie i imprezy (sami poznalismy sie na imprezie) - nigdy nie podobało mi się towarzystwo tych chłopaków- z tymi samymi był wczoraj) ponieważ często się upijali i zle traktowali swoje dziewczyny, przykładowo wracali z imprez nad ranem pijani, jak on to zrobił wczoraj, do dziewczyny. POtem on mi opowiadał że ale to sa głupki że oni tak robią i stawiał siebie jako że to jego nie dotyczy. Nie przeszkadzało mi zbytnio jego zachowanie, ponieważ widziałam jak odcina się od tego towarzystwa, od imprez, jak chce się zmienić, az w koncu i same imprezy mu obrzydły. Nawet ci koledzy obrażali się na niego mówiąc że totalnie się zmienił (na lepsze) bedąc ze mną, ale brakuje im "starego, upijającego się mojego chłopaka", przez co nie byli zadowoleni. I tak przez 4 lata było ok, wychodził czasem z nimi na piwo ale nigdy nie doprowadził się do takiego stanu jak wczoraj (jedynie lekkie wstawienia), wracał do domu normalnie i też dzwonił.
Pomóżcie, czy ja przesadzam? Co powinnam zrobić skoro on nie jest zbytnio przygnębiony i skruszony swoim zachowaniem? Czy to jednorazowy wybryk? Wszystko inne do tej pory układało się nam super! Nie chce byc jednak traktowana jak te dziewczyny tamtych chłopaków, które są pośmiewiskiem później. Mamy 26 lat. Czy takie cos może być powodem do rozstania?

Przeniesione z kolejnego wątku Autorki:

wikardia11 napisał/a:

Mój chłopak z którym jestem już 4 lata bardzo mnie wczoraj rozczarował. Umówił się z jednym kolegą na pizzę wieczorem o 20, poszedł i o godz. 22 napisał mi że je i zaraz wraca. Natomiast nie wrócił do domu przez następne 3 godziny. Była już noc, więc zaczęłam się lekko denerwować, zadzwoniłam do niego parę razy niestety nie odebrał. Napisałam także na messenger wiadomość czy coś się stało, ponieważ niepokoję się przez ostatnie kilka h. Odczytał, natomiast nie odpisał. Nie oddzwonił również. Mijały kolejne godziny, nie było to do niego podobne że odczytywał moje wiadomości i nie odzywał się ani słowem, dlatego zaczęłam już myśleć, że albo naprawdę coś się stało, albo ktoś mu ukradł ten telefon i odczytuje wiadomości? Po jakiejś godzinie udało mi sie do niego dodzwonić, odebrał. Usłyszałam tylko pijacki bełkot, nic nie mogłam zrozumieć, ktoś w tle krzyczał że mój chłopak się zatacza i ledwo idzie. Bardzo mnie to rozczarowało. Okazało się że dojechali jego inni koledzy na te "pizzę" i poszli wszyscy pić. Nie powiedział mi o tym. Byc może wynikło to nagle, ale według mnie nie usprawiedliwia go to od nieodebrania telefonu i powiedzenia "jednak będę później"- na 100% byłam pewna że stało się coś złego i nie spałam pół nocy, a okazało się że poszedł na "imprezę" z kolegami. Rozczarowali mnie bardzo także jego koledzy, ponieważ widząc że przez kilka h nie ma kontaktu z moim chłopakiem postanowiłam zadzwonić do kolegi z którym poszedł na pizzę. Niestety nie odebrał. Przekazał jednak mojemu chłopakowi ze śmiechem że dzwonię do niego i żeby on zadzwonił do mnie. Zadzwonił i dalej nie umiał powiedzieć gdzie jest, bełkotał. Czułam się bardzo źle z tym że doprowadził się do takiego stanu i w jakiś sposób zignorowana.. Poza tym poszedł w takich czasach na spotkanie z kolegami? Gdzie my zawsze dbamy o higienę, płyny dezynfekcyjne ciagle itd a tutaj takie coś... Ciąg dalszy jest taki że dotarł jakoś nad ranem do domu, zaczął walić w drzwi i dzwonić dzwonkiem, otworzyłam jednak nie podejmowałam rozmowy bo w tym stanie nie dało się z nim rozmawiać. Rano jak wstałam powiedziałam wszystko że bardzo mnie rozczarował, martwiłam sie itd. On natomiast nie był jakiś przygnebiony, mówił abym nie przesadzała, że tylko poszedł sie napić a te 4 godziny to wracał do domu - busami, taksówkami i że zasnął gdzieś też dlatego tyle mu zeszło. I minimalizował to wszystko, mówił ze nie 4 godziny go nie było tylko 3 (jakby to było najważniejsze ile) i czepiał się do jakiś szczegółów zamiast stanąć na wysokości zadania i powiedzieć że zle zrobił. Przyznał się że nie jest dumny z zachowania ale że ja przesadzam. Słowo przepraszam powiedział jak wycisnęłam to z niego że mógłby chociaż przeprosić. Nie umiał jednak powiedzieć dokładnie gdzie był przez te 3-4 h powrotu bo nie pamięta wszystkiego, ma też siniaka (chyba od przewrócenia się) na głowie, też nie wie skąd.

Opisując to czuje jakbym opisywała jakąś patologię, ale uwierzcie mi że do tej pory przez te 4 lata to był normalny, poważny facet. Pracuje i wszystko było ok. Jedynie mogę nadmienić, że na początku naszego związku był imprezowym człowiekiem, często chodził z kolegami na picie i imprezy (sami poznalismy sie na imprezie) - nigdy nie podobało mi się towarzystwo tych chłopaków- z tymi samymi był wczoraj) ponieważ często się upijali i zle traktowali swoje dziewczyny, przykładowo wracali z imprez nad ranem pijani, jak on to zrobił wczoraj, do dziewczyny. POtem on mi opowiadał że ale to sa głupki że oni tak robią i stawiał siebie jako że to jego nie dotyczy. Nie przeszkadzało mi zbytnio jego zachowanie, ponieważ widziałam jak odcina się od tego towarzystwa, od imprez, jak chce się zmienić, az w koncu i same imprezy mu obrzydły. Nawet ci koledzy obrażali się na niego mówiąc że totalnie się zmienił (na lepsze) bedąc ze mną, ale brakuje im "starego, upijającego się mojego chłopaka", przez co nie byli zadowoleni. I tak przez 4 lata było ok, wychodził czasem z nimi na piwo ale nigdy nie doprowadził się do takiego stanu jak wczoraj (jedynie lekkie wstawienia), wracał do domu normalnie i też dzwonił.
Pomóżcie, czy ja przesadzam? Co powinnam zrobić skoro on nie jest zbytnio przygnębiony i skruszony swoim zachowaniem? Czy to jednorazowy wybryk? Wszystko inne do tej pory układało się nam super! Nie chce byc jednak traktowana jak te dziewczyny tamtych chłopaków, które są pośmiewiskiem później. Mamy 26 lat. Czy takie cos może być powodem do rozstania?

Winter.Kween napisał/a:

IsaBella77 napisał/a:

Przeniesione z kolejnego wątku Autorki:

Co za patologia. Facet, ktory zwykle sie tak nie zachowuje wyszedl z kolegami i sie zrobilo spontaniczne spotkanie. 26 latek upil sie. Tragedia normalnie! Nic tylko zrobic jakas interwencje tylko. Przeciez 3 godziny az sie nie meldowal swojej dziewczynie.
I jaka to niespodzianka, ze kazdy czlowiek czasem robi glupstwa bo przeciez wiadomo, ze ma byc kazda osoba od linijki idealna 24/7 i to cale zycie. Dorosly facet ma spowiadac sie o ktorej wroci jak wychodzi z kolega. Zadnej spontanicznosci! Jak mowi, ze o 22 to ma sie stawic natychmiast, nie moze sie napic piwa czy sie zagadac o czyms ciekawym.

Matko jedyna, jaka Ty jestes irytujaca osoba, az mi nie szkoda Ciebie co do tych wydatkow. Jedno drugie kontroluje. Wspanialy zwiazek, zazdroszcze.

Sama jesteś irytująca osobą i do tego naiwną jeśli według Ciebie wyjście w pandemię z 10 kolegami na miasto i wracanie 3 godz z urwanym filmem przez całe miasto taksówkami, autobusami, na wpół śpiący, mając kontakt z ludźmi, jest OKEJ. Przyczepiłaś się do tych kolegów jakby oni byli największym problemem i jakby nie wychodził co tydzień przed pandemia się z nimi spotykać i wszystko było ok, nikt nie kazał mu sie meldować i odpowiadać (skąd wzięłaś te pomysły, kontrolujesz tak swojego faceta czy co, że masz jakąś traumę?), nie obchodziło mnie to nawet (aha, zapomniałam że go nie znasz i nie wiesz jak wyglądał ten związek przez cztery lata, wybacz). Nawet jak swoim rodzicom powiedziałam o tym, którzy są starsi od Ciebie i chyba troszkę bardziej doświadczeni w życiu, to byli w szoku jak się zachował głównie w obliczu sytuacji która jest na świecie i że mamy absolutnie do nich nie przyjeżdżać narazie (mój wspaniałomyślny chłopak chciał do nich jechać jutro). Wiadomo, każdy popełnia błędy ale nie dajmy sobie wejść na głowę. Co do kasy to rozwiązałam ten problem jednym krótkim zdaniem w jeden dzień, więc już nieaktualne - jak ktoś ma podobny problem mogę przekazać mu tę świetną metodę.