Napisanie listów po kłótni - Netkobiety.pl

Bałwanek napisał/a:

Wewnętrznie bardzo pragnę żeby było dobrze. Żebyśmy z rodzina spotkali się w pół drogi w rozmowie i starali się budować dobre relacje z poszanowaniem granic drugiego człowieka. Czuje lek ze ktoś może odejść a my nie zdążymy porozmawiać. Ten lek mnie bardzie pcha w wyciągnięcie ręki niż w kierunku tego ze została mocno naruszona granica, było kłamstwo opowiedziane i brak szacunku.

Nie, pisanie listów to nie jest dobry pomysł.
Odetnij pępowinę i przestań mówić innym ludziom, jak mają żyć. Dostałaś masę rad w poprzednim temacie, czemu tam nie piszesz?

Bałwanek napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Nie, pisanie listów to nie jest dobry pomysł.
Odetnij pępowinę i przestań mówić innym ludziom, jak mają żyć. Dostałaś masę rad w poprzednim temacie, czemu tam nie piszesz?

Temat tamten się zakończył i zszedł w zupełnie inna stronę. Pisze o tych listach ponieważ ktoś bliski mnie do nich namawia a wewnętrznie mimo moich uczuć nie jestem do nich przekonana. Absolutnie nie chce mówić konus jak ma żyć.

Z ta pępowina to się zgodzę . Muszę cis z tym zrobić. Miałam odcięta póki nie założyłam własnej rodziny. Od tego momentu chciałam żeby wszyscy byli nagle razem.

Tamten temat się nie skończył, bo dalej chodzi o Twoją rodzinę i tego psa.

Odetnij pępowinę i skup się na własnym życiu, to zobaczysz, jak bardzo Ci takie listy nie będą potrzebne. Niepotrzebnie próbujesz zrobić tak, żeby inni żyli po Twojemu. Daj im żyć tak, jak sami chcą.

Bałwanek napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Tamten temat się nie skończył, bo dalej chodzi o Twoją rodzinę i tego psa.

Odetnij pępowinę i skup się na własnym życiu, to zobaczysz, jak bardzo Ci takie listy nie będą potrzebne. Niepotrzebnie próbujesz zrobić tak, żeby inni żyli po Twojemu. Daj im żyć tak, jak sami chcą.

Wiesz co, w rodzinie nie mówiłam ludziom jak maja żyć i akceptowałam to ci się dzieje. To oni mi zawsze mówili i próbowali coś narzucać. Również poprzez manipulacje i kłamstwa jak było chociażby z historia o obrączce. Od zawsze słyszałam ze wiecznie robię coś nie tak. To ja czuje się tam nieakceptowaną ale było mi to długo obojętne ponieważ żyje w zgodzie ze sobą i to co się do tej pory w moim życiu zdarzyło to moje wybory a nie czyjeś. W pewnym mowmencie życia niestety nasze drogi z mama się zeszły i było to spowodowane zmiana miejsca zamieszkania i praca-zrobiłam próbę w swoim życiu która miała trwać max 2-3 lata z praca. Chodzi o wyjazd z kraju. Po roku mieszkania się wyprowadziłam i wiedziałam ze to był błąd mimo ze nie mieszkaliśmy z mama bo mama bywała w domu ponieważ pracuje dużo. Niestety siła rzeczy wiedzieli o mnie dużo jak mieszkałam. Gdyby nie ten pies i to w jaki sposób go traktują aż taka złością bym nie wybuchłam

Nie odcięłaś pępowiny. Pozwalasz im na ingerencje zamiast postawić granicę i powiedzieć, że to Twoje życie.

Listy nic nie dadzą.

W rodzinie wyszedł bardzo skomplikowany konflikt. Kłótnia która uruchomiła się jak domino. Kontakty obecnie ucięłam i narazie za dużo we mnie emocji i potrzebuje czasu.

Między nami nie odbyła się żadna rozmowa tylko pisanie przez telefon i wyrzucanie różnych rzeczy. Nie dałam się sprowokować ale po oskarżeniach i braku zrozumienia ucięłam kontakt.

Tak jestem osoba która się przejmuje ze zawsze można inaczej rozwiązać sytuacje. Rozważam napisanie listów do każdej osby . Nie chce im czegoś wyrzucać czy udowadniać moja racje ale napisać o moich odczuciach względem wielu rzeczy , które się zadzialy na przestrzeni lat i które u mnie w kłótni spowodowały wybuch złości kiedy stanęłam w obronie bezbronnego zwierzęcia psa.

Nie ma dnia zeby mi nie było przykro z tego jak to wszystko się potoczyło.
Nie jestem pewna czy chce ponownych kontaktów bo nad relacja z rodzina muszę jeszcze sama ze sobą popracować.
Chciałabym zeby wiedzieli o moich odczuciach bez robienia z siebie ofiary i wyrzucania winy.

Czy lepiej skończyć na napisaniu listu dla siebie i nie wysłaniu ich?

Bałwanek napisał/a:

W rodzinie wyszedł bardzo skomplikowany konflikt. Kłótnia która uruchomiła się jak domino. Kontakty obecnie ucięłam i narazie za dużo we mnie emocji i potrzebuje czasu.

Między nami nie odbyła się żadna rozmowa tylko pisanie przez telefon i wyrzucanie różnych rzeczy. Nie dałam się sprowokować ale po oskarżeniach i braku zrozumienia ucięłam kontakt.

Tak jestem osoba która się przejmuje ze zawsze można inaczej rozwiązać sytuacje. Rozważam napisanie listów do każdej osby . Nie chce im czegoś wyrzucać czy udowadniać moja racje ale napisać o moich odczuciach względem wielu rzeczy , które się zadzialy na przestrzeni lat i które u mnie w kłótni spowodowały wybuch złości kiedy stanęłam w obronie bezbronnego zwierzęcia psa.

Nie ma dnia zeby mi nie było przykro z tego jak to wszystko się potoczyło.
Nie jestem pewna czy chce ponownych kontaktów bo nad relacja z rodzina muszę jeszcze sama ze sobą popracować.
Chciałabym zeby wiedzieli o moich odczuciach bez robienia z siebie ofiary i wyrzucania winy.

Czy lepiej skończyć na napisaniu listu dla siebie i nie wysłaniu ich?

Po kłótni mogłabyś iść na terapię i tam opowiedzieć o swoich odczuciach.Wtedy wyciszyłabyś negatywne emocje i znalazłabyś sposób na pozytywne relacje.  A ty chcesz kontynuować konflikt. Przecież waszych punktów widzenia nic nie zmieni. Jesteś osoba silną, ale rodzina też. Trzeba raczej szukać punktów wspólnych, a nie pielęgnować urazy i gdzie nie ma miejsca na tolerancję, jesli ktoś inaczej myśli niż ty. Zresztą oni podobnie.

Autorko ja tez mam podobny dylemat, napisalam list przedstawiajac swoje stanowisko w pewnych kwestiach bo podczas rozmowy sie nie dalo... Tez chodzi mi o to ze rodzice starsi, ze w kazdej chwili cos moze sie wydarzyc.... Napisalam list bez jakichkolwiek emocji jak opowiadanie, tylko swoj punkt widzenia - ale i tak obawiam sie ze moje slowa nic nie dadza, bo oni wiedza lepiej...  nie mamy obecnie kontaktu, tylko sms zyczenia z mojej strony  (bo nie uznaje obrazania sie).. Ale czy ten list wysle, nie wiem.. jeszcze sie wstrzymuje...  Ciezki temat, czasami lepiej na zdjeciu...

Bałwanek napisał/a:

Kompletnie nie mam pomysłu jak się wyciszyć. Boli mnie ta sytuacja i to bardzo.

Powinnaś to przepracować indywidualnie z terapeutą. I popracować nad tym, jak bardzo się angażujesz w te aferki

Cały czas powtarzasz pies, pies, pies.

Podchodzisz do tego bardzo emocjonalnie jak jakaś nastolatka, a nie dorosła kobieta z mężem.
Czy to może instynkt macierzyński się włączył?

Masz inne spojrzenie na świat i boli cię, że rodzina tego nie akceptuje.

Polecam terapię, bo masz trochę problemów.

Problem nigdy nie poszedł z członkami mojej rodziny jeżeli chodzi o politykę, kościół, sposób życia, podejście do ludzi, sposób ubierania, nałogi itd. Jednak jeżeli widzę istotę która cierpi i raz po raz się powtarza pomału spokojnie rozmawia i nie dociera to wkoncu wybuchła złość bo sytuacja była bardzo poważna.

Bałwanek napisał/a:

Tamiraa napisał/a:

Czy ten zwierzak teraz cierpi?

Jeżeli próbuje go dopuścić a próbowała pokryjomu to tak bo jest za stary na ciąże i po przebytej operacji może zdechnąć. Niestety tego nie da się na chwile obecna dowiedzieć. Zdystansowałam się obecnie i zostawiłam ich z weterynarzem, musem operacji itd.

Napewno zabieg i zmiana karmienia mu pomagają i tego weterynarz ma pilnować regularnymi wizytami. Myśmy byli tylko w kontakcie z wetem jeżeli chodzi o tego psa.

Mam rozumieć, że ty się nim opiekujesz? Ty ponosisz koszty?

Bałwanek napisał/a:

Tamiraa napisał/a:

Mam rozumieć, że ty się nim opiekujesz? Ty ponosisz koszty?

Kiedyś się nim opiekowałam i wyprowadziłam go z zaniedbania. Przekazałam info jak i co maja robić żeby stan utrzymać. Wkoncu to oni są właścicielami.

Oni zapłacili za zabieg i to sporo wiec to tez jest nadzieja ze będą teraz zapobiegać żeby nie pójść w koszty. Mam nadzieje

Czyli powinnaś być wdzięczna, że zapłacili za zabieg, a nie oddali, na przykład, do schroniska. Nie rozumiem, czemu ty wpadasz w złość, skoro sama nie wzięłaś pod opiekę i nie ponosisz kosztów. Jeśli uważasz, że źle się nim opiekują, to zgłoś albo sama się zaopiekuj.

Tamiraa napisał/a:

Bałwanek napisał/a:

Kiedyś się nim opiekowałam i wyprowadziłam go z zaniedbania. Przekazałam info jak i co maja robić żeby stan utrzymać. Wkoncu to oni są właścicielami.

Oni zapłacili za zabieg i to sporo wiec to tez jest nadzieja ze będą teraz zapobiegać żeby nie pójść w koszty. Mam nadzieje

Czyli powinnaś być wdzięczna, że zapłacili za zabieg, a nie oddali, na przykład, do schroniska. Nie rozumiem, czemu ty wpadasz w złość, skoro sama nie wzięłaś pod opiekę i nie ponosisz kosztów. Jeśli uważasz, że źle się nim opiekują, to zgłoś albo sama się zaopiekuj.

Dlaczego wpadam w złość? Bo zostawili mi psa pod opieka który nie robił siku i pojechali na wycieczkę i byli zdziwcie ze jestem u weterynarza . Był problem żeby odebrali psa od weterynarza chcieli żebym go wzięła nieważne jak. Pozatym do tego problemu by nie doszło gdyby utrzymali styl karmienia który dawniej wprowadziłam a nie zapychała psa byle czym i dbali o ruch jego.

Idąc tym rokiem rozumowania to zawsze może coś być gorzej. Ty nie chodzi o skrajne porównania. Sytuacja która się wywiązała jest owocem długiego zaniedbania mimo prosić.

Chyba powinni mi być wdzięcznie ze pies trafił do weta ? Nawet dziękuje nie było a wręcz oburzenia ze tam jestem. Mogłam przecież psa zostawić żeby zdechł.

Ten typ skrajnego porównania prowadzi do niczego.

Wdzięcznym to można być jeżeli się szanuje działania i współpracuje ze zrozumieniem a nie ze podstawia się pod mur i musza wyskoczyć z kasy bo akurat cała rodzina obserwowała problem iborzeciez oni nie wiedzieli.