już nic nie wiem - Netkobiety.pl

Josz, on myśli, że skoro nie spakowałam manatów w pierwszym odruchu wściekłości, to nadal mnie "ma" Żałosne, przyznaję. Że oboje pracują to pikuś- razem z nimi pracuje jej mąż. To dopiero : "moda na sukces". Nie tylko razem pracują: realizują czasem wspólne projekty. I tak jak powiedziałam: mąż nie zrezygnuje z kontaktów z nią. Oficjalnie dla mnie: bo nie uniknie kontaktów zawodowych. Nieoficjalnie: bo nie chce.  Prawda jest niezwykle klarowna i dla mnie i dla niego. Oboje wiemy, że nawzajem zdajemy sobie z tego sprawę. Tylko w sumie nie wiem, po jakiego te ciągłe pozory. Czy on naprawdę jest tak naiwny, że myśli, iż po tym wszystkim ja mu jeszcze uwierzę???

Chcąc uczciwie odpowiedzieć na Twoje pytanie: mieszanka emocji, która przewala się aktualnie przez moją głowę, nie jest dobrym doradcą w podejmowaniu jakichkolwiek decyzji. Czy widzę swoje życie bez męża? Nie wiem. Przez 2 tygodnie nie odpowiedziałam sobie jeszcze na to pytanie. Wiele wspólnych lat i beznadziejne podsumowanie. TO boli. Czas na "godne" załatwienie sprawy minął jakieś pół roku temu. A może i jeszcze wcześniej. Na dzień dzisiejszy czuję się przede wszystkim bezradna. I wściekła. I poniżona, niestety.

Twój mąż jest hipokrytą, dobrze o tym wiesz. Sama przyznałaś, że w gruncie rzeczy nie poniósł żadnych konsekwencji.
Prawdę, choć nie całą (reszty możesz się tylko domyślać) poznałaś całkiem niedawno, więc cały czas masz konkretne podstawy, żeby spakować mu walizki, chociażby ze względu na te pozory i kłamstwa, którymi cały czas Cię karmi.
Tu już nie chodzi o to, żeby mu dokopać, czy przestraszyć, ale odseparować się od niego przynajmniej fizycznie. Może mieszkając sama,  spojrzałabyś na cały ten problem z innej perspektywy.
Sytuacja w jakiej teraz tkwisz, prowadzi donikąd, niczego nie zmienia, ani w układzie między Wami, ani między nimi, ani, jak sadzę, nie zmienia jego uczuć do niej.
On tęskni, żałuje (tego, że się wydało) i nawet tego nie ukrywa. 
Oczywiście nie można zmusić go do zmiany pracy, a tym samym do całkowitego ucięcia kontaktów z nią, beznadziejne jest to, że on sam nie wyszedł z taką inicjatywą, no ale przecież miałaś uwierzyć, że była to tylko (bez przyczyny, głęboko zakonspirowana ) przyjaźń.
Cały czas masz okazję powiedzieć; basta, rób co chcesz, "przyjaźnij się" nadal, ale ja nie muszę tego tolerować i nie toleruję.
Uważam, że zabrakło wstrząsu, o przepraszam, wstrząs przeżyłaś Ty, a on wylądował na cztery łapy.
Jego wyprowadzka i zmiana pracy, to podstawa do dalszej rozmowy, co nie oznacza wybaczenia i kontynuowania małżeństwa, ewentualnie, w drugą stronę - dania szansy.
Pozostanie problem, czy chciałabyś żyć dalej z mężem, siłą oderwanym od kochanki, sfrustrowanym w efekcie obarczającym Cię winą za brak zrozumienia i tolerancji, czy nadal bawić się w kotka i myszkę, w sytuacji, gdzie wszystkie zainteresowane strony wiedzą o co chodzi i co się dzieje.

Ja myślę, że to już się stało. Sama byłam świadkiem romansu w mojej pracy między współpracownikami. Im się wydawało, że świetnie się kamuflują, ale i tak każdy wiedział. Takiej wzajemnej fascynacji nie da się po prostu ukryć. Czy to jest śmieszne? Raczej bolesne. Codziennie widzieć swoją żonę wpatrzoną w tego drugiego. Codziennie mieć świadomość, że działo się to pod jego nosem, a dowiedział się jako ostatni. Codziennie się zastanawiać, czy nadal się spotykają, bo tak faktycznie było. Mówię o jej mężu, mnie przynajmniej taka sytuacja została zaoszczędzona.

Nie wiem. On dowiedział się o jej kontaktach jakoś tak na urlopie. Oczywiście zabronił, podejrzewam, że ona przedstawiła mu tę sprawę tak, jak mój mąż przedstawiał ją mi: nic niewinnego. On nie znał treści tych wysyłanych sobie nawzajem maili. Na bieżąco je kasowali, ale już był ostrzeżony. z tego co mówi mój mąż, o ile można założyć, że nie kłamie, kontakt się mocno ograniczył przez okres wakacyjny. Pewnie zaczął jej bardziej pilnować, sprawdzać, nie wiem. Aż sprawa się ostatecznie wylała w momencie, kiedy jej mąż przejął maila z wyznaniami. Widzisz on o nią walczy, to była jego wielka miłość, zresztą jej też, jak często zaznaczała. Żałosne to jakieś

Też tak pomyślałam, że to bardziej smutne, niż żałosne, ponieważ kochankowie nie ponieśli żadnych konsekwencji, w przeciwieństwie do ich małżonków.
Niestety, zabawa trwa nadal. Jeśli w tych okolicznościach ona umieszcza na otwartym forum "sympatyczne komentarze" po adresem kochanka, a on nie protestuje, mało tego, cały czas tęskni, za rzekomo utraconą przyjaźnią, to dowód na to, że między nimi cały czas iskrzy, tyle, że musieli mocno wyhamować.
Wyjątkowo perfidna jest ta kobieta, to jasne, że prowokuje i jak sądzę ma z tego niemałą satysfakcję. Wie, że może, bo jest bezkarna (mąż Memo także), jaki widać jej mąż musi być bardzo miękkim facecikiem, skoro widzi i nie reaguje, zwłaszcza, że to nie pierwszy już wyskok żonki.
Trudno w tej sytuacji zaczynać cokolwiek od nowa, gdy zabrakło szczerości, a oni bawią się dalej.

Tak działa mechanizm wyparcia, zaprzeczenia. TYPOWA REAKCJA NA POCZĄTKU. Facet jest w szoku. Nie dopuszcza do siebie myśli, że jego księżniczka mogła zrobić coś takiego.

Może on z tych, którzy "kochają za bardzo?" Mąż kochanki mojego męża "kochał ją zbyt mocno", ona się "dusiła" przy takim kochającym, odpowiedzialnym, facecie. On ją sobie wyidealizował. Za jakiś czas może dotrze do niego, że jego żona jest DOROSŁA i PRZEZ ROK ŚWIADOMIE go oszukiwała. Piszę "może", bo są ludzie, dla których prawda jest tak bolesna, że będą sobie na potrzeby oswojenia tego bólu tworzyć iluzje tego typu.

Memo331, tu może chodzić o "wnętrze". Tak. Wiesz, jak to działa. W domu TA SAMA żona od lat, problemy, marudzenie... A ona - PRZYJACIÓŁKA (od siedmiu boleści he he) zawsze gotowa misia pysia przytulić do piersi i wysłuchać, jak to mu niedobrze z żoną, jaki zaniedbany emocjonalnie i w ogóle ...

To nieprawda, że mężczyźni zdradzają z kobietami atrakcyjniejszymi od żon. Zdradzają po pierwsze z CHĘTNYMI I DOSTĘPNYMI. Kochanka mojego męża według opinii jego samego (!) i wielu osób, które znają mnie i ją, jest mniej atrakcyjna ode mnie. Fizycznie i osobowościowo, jak twierdzą. Jednak jest INNA, nie jest mną.

memo331, nie umartwiaj się. NIE WARTO. NIE MA ZA KOGO I DLA KOGO.

Zrób coś teraz dla siebie, Dziewczyno.

Acha, a te teksty o tym, że "oni nas kochają" jak się wyda romans, to jest zwykłe, STANDARDOWE  pierdolamento. Po prostu doopa się zaczyna palić, no i szukają miękkiego lądowania. Gdzieś trzeba mieszkać, nie?

Memo331, nie daj się! Ja po czymś takim spakowałam gościa i wystawiłam mu graty przed drzwi. Co Ty zrobisz, to oczywiście będzie Twoja decyzja, Twój wybór i nic nam, anonimowym użytkownikom forum do tego, co zrobisz realnie ze swoim życiem.

Jednak jak czytam, że fajne, silne, mądre kobiety przyjmują "to to" z powrotem, tych skruszonych cudownych OJCÓW swoich dzieci, to mi jest przykro. Po prostu przykro o tym czytać. Te dziewczyny zasługują na coś lepszego. Tylko niektóre z nich wolą "znany teren", a wiele też nie wierzy po prostu, że zasługuje na coś więcej.

No ale tak ten świat się kręci.

Tu dobrze to ujęłaś - jej mąż chce wierzyć, że to się nie wydarzyło. Biedny człowiek ... A fakt, że on z Tobą rozmawiać nie chce dodatkowo o tym świadczy. Ja rozmawiałam dwukrotnie z mężem "kurewny" - pierwsza rozmowa ze mną była mu potrzebna, był w szoku, potrzebował kogoś, kto z nim porozmawia, zrozumie jego sytuację. Byłam idealną osobą w tamtym momencie.

Przy podjętej przeze mnie próbie drugiej rozmowy, kilkanaście tygodni później, ZOSTAŁAM ZAATAKOWANA słownie przez tego faceta - on UWIERZYŁ, że żona zerwała znajomość z moim mężem i razem z nim odbudowuje związek. Taaak... Fakty mówiły coś zupełnie innego. Naprawdę mi go żal. Ja się z takich ludzi nie śmieję. Współczuję wiary w drugiego człowieka zakrawającej na zwykłą naiwność.

Memo331, ja widzę, że Ty nie straciłaś kontaktu z rzeczywistością - wiesz doskonale, że Twoje "urojenia" nie istniały. Twój mąż po prostu KŁAMAŁ W ŻYWE OCZY. Jak każdy łajdak, oszust, kłamca czy manipulant. I tchórz oraz słabeusz.

Przykro mi to pisać o Twoim mężu, ale tak jest. Do tego znowu widzę tu relację typu RODZIC (Ty) - DZIECKO (ON). Wszystko trzeba chłopcu wytłumaczyć, zadać właściwe pytania, aby zrozumiał, co zrobił ... Ehh!  Męczące to Memo331, nie sądzisz?...

Ja tu powrzucałam na forum kawałki mojej historii - powiem Ci, że nie żałuję decyzji o zakończeniu związku.

Zajrzę tu od czasu do czasu na Twój wątek, zobaczę jak się Twoja historia potoczy, Memo331. Mam nadzieję, że dla Ciebie i dziecka ostatecznie dobrze.

Napisz, jak mąż zacznie się bardziej teraz starać w domu, pomagać Ci, masować stopy, przynosić kwiaty, zacznie z Tobą rozmawiać głęboko patrząc Ci w oczy i WIDZĄC CIĘ ... Nie zdziwię się, jak to napiszesz.

Trzymaj się, Dziewczyno! I pamiętaj - rób teraz coś dla siebie. Emocje są trudne, ja to pamiętam i to wszystko bardzo BOLI. Trzeba to jakoś złagodzić.

Kiedyś na tym forum, jedna z forumowiczek, opisując swoje perypetie ze zdradzającym mężem (oczywiście zaprzeczającym wszystkiemu), napisała, że w pewnym momencie zadała mu pytanie; "czy uważasz, że jestem głupia?" Mąż oczywiście zaprzeczył, a ona na koniec powiedziała; "to pamiętaj o tym".
Myślę Memo, że Twój mąż , postrzega, lub chce postrzegać Cię w taki właśnie sposób, jako naiwną, łatwowierną, dającą się urobić, kochającą za wszelką cenę, żonę.
Przez tyle miesięcy udawało się, więc dlaczego teraz miałoby się cokolwiek zmienić?
Nie określiłabym jego postawy, jako dziecinnej, absolutnie nie.  On doskonale zdaje sobie sprawę z tego co zrobił i raczej rozumie jakie mogą być tego konsekwencje, przecież nie jest głupi. Jest wyrachowany i wydaje mu się, że sprytny.
Wierzę natomiast, że nie rozumie Twoich odczuć, bo skoncentrowany jest na sobie i ratowaniu własnego tyłka, ale także dlatego, że w efekcie zaliczył miękkie lądowanie.
Nie stracił Cię, uff znowu się udało, nic złego przecież nie zrobił , więc wszelkie pytania i tłumaczenia są zbędne.
Uciął z Tobą sprawę stanowczym stwierdzeniem "to tylko przyjaźń", podobnie jak kiedyś "to był błąd".
Cały problem polega na tym, że tkwisz cały czas w tym samym miejscu.
Domyślam się, że i tak cały czas bijesz się z myślami, powtórzę więc  po Marvano; ochłoń, uspokój emocje, na podejmowanie decyzji zawsze będzie czas.

Poczytam jeszcze topiki typu " 5 lat życia w drugim życiu" i w końcu ruszę z miejsca, w którym utknęłam Dżizus, a ja myślałam, że mnie życie doświadczyło "Żenuła" do kwadratu

Przez moment zastanawiałam się, czy Twoja wypowiedź była kierowana bezpośrednio do mnie, tudzież odnoście zamieszczonego przeze mnie ostatniego posta Ale wiesz co? Nie ma to większego znaczenia Niezależnie od kontekstu,  100 % racji

Zapodziałaś mi się gdzieś na tym forum
Jak radzili postronni ( jak zwykle dobrze ) zrobiłam krok w tył nawet kilka perspektywa była dla mnie bezwzględna obnażyła moją głupotę w pełnej krasie Mój mąż nagle ...zmalał..:) Jestem autentycznie: przerażona

@memo
To jednocześnie pierwszy krok, aby odzyskać swoją siłę.
Trzymam kciuki.

Ty juz Memo nie dowiesz sie raczej calej prawdy co tam rzeczywiscie bylo. Musialabys odzyskac tresc wszystkich tych maili w ktorych pisali a to pewnie niemozliwe. Widzisz to samo powiedzialam mojemu mezowi ze wystarczyloby zeby potraktowal mnie juz nawet nie jak zone ale jak czlowieka. Obcy obcemu nie robi takich rzeczy jakie on mnie zrobil i dlatego mam juz ten dystans do niego. Ja z mojego wyciagnelam wszystko Twoj jest tak zatwardzialy ze byloby ciezko. Moze jakas hipnoza albo wariograf hi hi!? Czy Tobie zalezy zeby poznac cala prawde? Czy juz dalas sobie spokoj bo wiesz ze raczej jej nie poznasz?Zamieszcza z mezem szczesliwe zdjecia a cyklicznie przypomina sie Twojemu mezowi? W jaki sposob?

Aż prosi się napisać, że jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o...
Miłość przemija i nie warto dla niej tracić połowy majątku, a uczucia i seks można mieć na boku.
Bez obciachu piszą o tym faceci na swoich forach.

Przedtem uzurpował sobie prawo do prywatności, a teraz do "przyjaznych uczuć", a w tle ciągle ona.
memo331, może w ramach terapii i skupiania się na swoich potrzebach, zaprzyjaźnij się z kimś na zasadzie klin klinem.
Wiem, możesz potraktować to jako czarny humor, ale sytuacja w jakiej tkwisz jest tak przygnębiająca i beznadziejna, że może faktycznie znalezienie nowej pasji i pasjonata wytrąciłoby Cię z tego marazmu i niemocy.

Memo ja nie rozumiem dlaczego Twoj maz ma ją nadal na fb bo przypuszczam ze to tam zamieszcza te komentarze i usmieszki. Co ona tam robi jeszcze? Ja na Twoim miejscu dawno bym zażądała zeby ją stamtad wywalil w koncu to nie zwykla kolezanka tylko do cholery przypuszczalnie kochanka. Moze zbyt łagodnie sie z nim obchodzisz? Moze powinnas go wlasnie krotko trzymac a nie tak popuszczac? W koncu to Twoj mąż. Zacznij cos od niego żądac bo jak narazie to tylko on żądał że chce miec prywatnosc ,zebys go rozumiala i inne bzdety. Dla Ciebie by było lepiej gdyby ona sie rozwiodla bardzo dobrze bys wtedy sprawdzila meza co tak naprawde czuje ale jak widac tam jakas zaklamana sielanka trwa. Po co oni jeszcze zamieszczaja jakies szczesliwe zdjecia? Zeby udowodnic cos czego tak naprawde nie ma? To jest co najmniej zalosne.

Wiem dziewczyny ze moze nic nie dac bo bedzie chcial to znajdzie droge do niej. Ale ja bym chciala zobaczyc jego reakcje i mine. A poza tym ja akurat sobie nie wyobrazam zeby moj maz mial taką przyjaciolke ktora calowala sie z moim mezem na fb. Dawno kazalabym ja wywalic cokolwiek by nie bylo dalej.Ta sytuacja klin klinem moze by mogla byc tylko co to rozwiaze? Co najwyzej poprawi samopoczucie memo ale malzenstwa nie uratuje a zaszkodzi przy ewentualnym rozwodzie. No moze sie myle bo maz zrobi sie taki zazdrosny ze porzuci przyjaciolke. Juz kiedys ktos pisal ze tak zrobil. Tylko pytanie do Ciebie Memo czy Ty jeszcze bedziesz chciala byc w tym malzenstwie jak zakonczy przygode z przyjaciolka? Czy o to Ci chodzi zeby on to zakonczyl i uratowac to malzenstwo czy wiesz juz ze nie dasz rady tylko ciezko Ci sie z tym pogodzic?

Memo rozumiem ze podjelas juz decyzje musisz sie tylko z nia pogodzic. Bedziesz potrzebowala teraz duzo sily zeby to przejsc. Dobrze wszystko przemysl i zrób to z rozwagą.

Jeśli chodzi o psychologa, mąż nigdy się na takiego nie zdecyduje. Proponowałam, jeszcze może gdzieś koło marca:) Terapia małżeńska może przyniosłaby skutek, pod warunkiem, jak sama zauważyłaś, pełnej szczerości męża. A na to się nie zanosi. Przynajmniej nie teraz. Czy kocha tamtą? Nie wiem, ale uczucia do niej żywi, chociaż chyba sam przed sobą woli ich nie nazywać. I tu kłopot. Najprawdopodobniej wierzy w swoje kłamstwa. To pozwala mu przecież wytłumaczyć się przed całym światem. Jeśli zaś chodzi o mnie, ja potrzebuję czasu, żeby odszukać siebie. Żeby odpowiedzieć sobie na pytanie, jak potrafię i chcę dalej żyć.

Tak trzymaj, sama wiesz najlepiej, lub dopiero będziesz widziała jak postąpić. Wybacz moje sugestie, łatwo się pisze patrząc z boku. Mogę się tylko domyślać jak się z tym wszystkim czujesz i jakie rozterki przeżywasz. Oby czas pomógł Ci w podjęciu dobrej decyzji.

Nie oszukujmy sie. Zadnej z nas maz nie kochal kiedy zdradzal. Wierzenie w jakies bzdury ze wtedy kochal tylko sie pogubil ,ze kochal zaraz po to jakies totalne bzdury i wiara w to to oszukiwanie samej siebie. Nie rozumiem jak ktos moze wierzyc w takie cos ze kochal i zdradzal a sa i tacy. Jedne zony przeczekaja tego pierdolca jak to okreslila laskanebeska i zyja z tym mezem choc to juz nie to samo zycie bo on dla nas staje sie jakims odrebnym swiatem a my jestesmy najwazniejsze juz tylko same dla siebie z wlasnym JA i chocby facem nie wiem jak stawal na glowie nie bedzie juz mial tej zony sprzed ,druga czesc zon nie akceptuje takiego stanu rzeczy ze maz je kiedys nie kochal z powodu jakiegos pierdolca i odchodza.

Z jego perspektywy wszystko jedno, jaka ta żona jest, bo to nie żona jest ważna, ale rodzina jako wygodne miejsce do codziennej egzystencji. Jeśli tylko nie będzie za bardzo marudziła i narzekała to może być. Może być obok, bo on myślami i tak będzie z tamtą. Może nawet być wkładką w łóżku, bo on w myślach będzie z tamtą. Może być jako marna imitacja tamtej.
Dlaczego wy dziewczyny godzicie się na taką rolę, jaką wam wasz mąż przypisał trudno mi zrozumieć, ale rozumiem, że to wasza decyzja.

EDIT: właściwie to przyszło mi do głowy, dlaczego wy tak robicie, dziewczyny. Dokładnie z tych samych powodów, co wasi mężowie. Tak jest wam wygodnie.

Rozumiem. Nie kochacie się i macie gdzieś nawzajem to, co każde z was czuje. Taki układ. Jesteście razem, bo tak wygodniej. Dzieci trzeba wychować. Przynajmniej nam tu Eni oczu nie mydlisz wyświechtanymi frażesami o miłości. Jesteście z sobą, bo nie ma lepszej opcji lub jak w przypadku męża memo lepsza opcja jest poza zasięgiem. Tak upływa dzień za dniem. Tylko czegoś wciąż brakuje. I samo się to coś nie pojawi.

Widzisz summerka czytalam juz rozne opinie na swoj temat ze kocham za bardzo ,ostatnio ze wogole nie kocham pogubic sie mozna. Wszyscy wiedza lepiej ode mnie czy kocham i jak kocham.Wlasciwie to sie pomylilam sa 3 wyjscia w tej sytuacji. Odejsc i byc samemu, odejsc i szukac nowej milosci, zostac z mezem. W moim przypadku samotnosci nie lubie , mloda ksiezniczka juz nie jestem i jakos ksiecia na bialym koniu szukac juz mi sie nie chce. Z tych 3 wyjsc najbardziej satysfakcjonuje mnie pomimo wszystkiego zycie z mezem chociaz latwo mi nie jest. Rozmawialismy o rozwodzie i to calkiem niedawno tylko ze oboje doszlismy do wniosku ze co nam to da? Ani on nie chce juz sobie zycia z nikim ukladac ani ja. Chyba nie potrafilibysmy na to patrzec. Moze gdyby bylo wczesniej ale minelo juz 4.5 roku i teraz jakos sobie tego nie wyobrazamy. Piszesz ze czegos brakuje. Jedyne czego brakuje to tego zeby to sie nigdy nie wydarzylo ale to niemozliwe. Na razie podchodze do tego bardzo egoistycznie ale mam nadzieje ze kiedys spuszcze troche z tonu bo tak naprawde to nie ja, ja taka nie jestem. Na pewno juz nie bede taka naiwna i nie bede wierzyc bezgranicznie ale czasem mi glupio kiedy widze jak on sie stara i robi wszystko wrecz kosztem siebie. Obiadki herbatki sniadanka zlota raczka w domu przyjezdza po mnie po pracy chociaz pada z nog kwiatki non stop mowi ze nigdy sam nie odejdzie bo nie chce mnie w zaden sposob juz ranic ciagle czeka na moja decyzje nieraz widzialam jak plakal kiedy mialam gorszy dzien. Czasem juz mi miekna kolana chociaz nie wiem czy powinny? Teraz to facet marzenie drugiego takiego w moim wieku nie wykopie. Zastanawiam sie jak moglabym takiego faceta dzisiaj zostawic?gdybys byla na moim miejscu nie wiem czy byloby Ci tak latwo odejsc. Jestem w sumie rozdarta juz chyba latwiej ma memo bo ten jej ciagle klamie chociaz kiedy przypomne sobie swojego z wtedy to byl nie do pozazdroszczenia. Niektorym sie to wydaje takie latwe odejsc ale nie kazdy chce tego rozstania i tej wywrotki o 180 stopni.

No oczywiscie ze padlam ofiara najbardziej to wlasnej glupoty. Kazdy zdradzony to ofiara a ja to juz mega biorac pod uwage jak bylam uzalezniona emocjonalnie i materialnie od meza. Bylam na tyle glupia ze chcialam nawet dzialke sprzedac zeby dobudowac sie do jego domu. W efekcie pozniej nawet nie mialabym co sprzedac zeby przezyc z dzieckiem jak mnie zostawial bez pieniedzy. Myslalam kiedys ze wszystko jest na wieki. Błąd, duzy błąd. Braklo mi wlasnego zdania i rozsadku akurat za to moge winic tylko samą siebie. Niestety w tym malzenstwie chyba wszystko popadlo ze skrajnosci w skrajnosc. Jak chce zyc? Juz nie moge zyc jakbym chciala kazda z tych drog nie jest w pelni satysfakcjonujaca. Pozostalo mi tylko:jak moge jeszcze jakos pozyc po tym wszystkim zeby bylo mi w miare dobrze.Moze chociaz dla memo ktoras z tych 3 drog okaze sie w pelni ją zadawalajaca.

No ten znak od losu to chyba pojawil sie w najgorszym moim zyciowym momencie bo kiedy raczkowalam w swojej karierze zawodowej. Prace na poczatku kiedy nie mialam doswiadczenia wcale latwo znalezc mi nie bylo. No moze byl to jakis znak od losu zeby w koncu zmądrzec i nie narobic jeszcze wiecej glupot zwiazanych z uzaleznieniem od meza. W ciagu tych 4 lat zrobilam juz duzo dla siebie i nie bylo to nic zwiazanego z mezem. Zrobilam wszystko dla siebie. Pelni szczescia to juz pewnie  nigdy nie osiagne. Chyba za duzo sie stalo. To jest jeszcze ciagle hustawka emocjonalna w ktora wlasnie wkroczyla memo.

Wiem ze moglo tak byc tylko widzisz podobno ta druga okazala sie jeszcze gorsza zwlaszcza pod wzgledem emocjonalnym. Ostatnio opisal alexich czy jakos tak mu bylo w watku "biedna dziewczynka"swoja byla i podobnie opisal mi ja maz ze go pod koniec zaczela meczyc chociaz pewnie na poczatku mu sie podobalo ze ktos mu tyle uwagi poswieca. Nie wazne. Jemu z kolei teraz troche przeszkadza ze jest u mnie za bardzo w druga strone. Summerka cokolwiek nie bedzie przezyje bo musze. Czasem mi ciezko ale dzieki za obiektywna ocene . Twoje rady czesto daja do myslenia. Memo wyciagaj wnioski i napisz co u Ciebie.

No, nie Męża Memo o tym fakcie przekonał mąż nadobnej sąsiadki I słowo "sąsiadka" nie jest w tym przypadku nadużyciem, ponieważ dzieli nas dokładnie...ulica odległości ale mąż Memo tak sobie wmówił, że była to JEGO indywidualna decyzja, że dzisiaj na kolanach (dosłownie) przepraszał Memo, za ból i łzy ostatniego roku. Teraz, po roku, ZROZUMIAŁ jak cenna jest dla niego Memo, TERAZ nie pozwoli aby ONA (!!!)  stała( !!!) między nim a Memo (!!!!).

Napisała mi tu kiedyś GIA_79 kilka mądrych słów.

Ja właśnie tego nie zrobiłam. Nie zawalczyłam o SIEBIE. Opatrznie zrozumiałam, że aby ratować małżeństwo, powinnam walczyć o niego.

Memo,  zajrzyj do posta nr 81 na swoim wątku i daj nam tu znać, które z wymienionych przeze mnie zachowań prezentuje w chwili obecnej Twój skruszony małżonek.

Teraz od Ciebie zależy, co dalej, ale to wiesz.

Wydajesz mi się sympatyczną osobą i życzę Ci jak najlepiej.

Dam Ci taką radę - zanim popadniesz w euforię, że niewierny małżonek uznał, iż nie ma na tym świecie większego skarbu niż Ty i dajesz mu szansę, BĄDŹ CZUJNA i go dyskretnie OBSERWUJ.

Wiesz dlaczego Ci tak piszę? Po pierwsze, nie zaszkodzi, po drugie piszę z autopsji, po trzecie trochę tu wątków o tej "skrusze" jest, m.in. taki post:
http://www.netkobiety.pl/p2976360.html#p2976360

I teraz, forumowa koleżanko, zawalcz o SIEBIE. I nam tu napisz, co ostatnio zrobiłaś KONKRETNIE w tym kierunku. Czy zdecydujesz się dać mężowi szansę (jak mniemam tak) czy nie, potrzebna będzie Ci wielka SIŁA.

Potwierdzam to, co napisała Summerka88:

Tę statystykę potwierdza również wiele wątków na tym forum.

memo331, powodzenia!

Jak myślisz memo, czy twój mąż ZROZUMIAŁ, że lada chwilę straci nawet ten niezadbany przydomowy trawniczek i próbuje go ratować? Czy ZROZUMIAŁ, że domowy trawnik jest jednak wyjątkowo soczyście zielony?

Ja jestem ciekawa co by sie stalo gdyby Twoj maz musial sie na jakis czas wyprowadzic. Czy sasiadka pobiegla by do niego? Czy Twoj maz przyjalby sasiadke? Kurcze jak jakis melodramat. Ciekawe na ile trawa okazalaby sie zielona z obu stron?