miłość? szczęście? kompromis? gubię się... - Netkobiety.pl

Z tym się zgadzam i to właśnie nazywam dbaniem o siebie w małżeństwie i też uważam, że to właśnie droga by Silky uratowała to, co jest do uratowania

Może nie wyraziłam się jasno, ale również dokładnie o to samo mi chodzi. Nie chodzi o to, by zniknąć w małżeństwie, ani by szukać siebie na zewntątrz, ale by umieć siebie znaleźć w nim. To wcale nie znaczy, że nie należy o siebie zadbać i zadbać o swoje ja. Ale nie należy stawiać tego na pierwszym miejscu, bo to nie jest najważniejsze. Swojego ja szukają panowie zdradzający żony, oni też się realizują i szukają czegoś ważnego, ale tak właśnie się nie robi. Nie stawia się siebie i swoich potrzeb przed - nie małżonkiem - ale małżenstwem.

Eksperyment nie jest zły, nie przesadzajcie.

Uważam, że powinna go zrobić, bo te 3 tygodnie mogą jej pomóc i otworzyć oczy. Bez tego nie pójdzie do przodu.

Silky,

daj sobie chwile. Odpusc wszystko. Niech sie toczy swoim trybem.
Poobserwuj po prostu. Jesli umiesz, to tak troche "z boku".
NIC nie rob w sprawie naprawiania czegokolwiek. Moze zobaczysz wiecej, niz myslisz.
mam wrazenie, ze u Ciebie nastapilo zmeczenie materialu od nadmiaru interwencji.
Jak to  niektorzy tutaj pisali daj czasowi czas. I przygladaj sie.

Czytam ten wątek regularnie, nie podpowiadam nic, bo jestem zdecydowanie za młoda i nie mam doświadczenia w takich sprawach jak Silky. Po co czytam? Chyba tylko, by się uczyć i wyciągać wnioski na przyszłość.

Ale komentarz, który zacytowałam wydaje mi się jak najbardziej trafny. W tym momencie forum Ci szkodzi. Dziewczyny wkręcają się i mieszają Ci w głowie, mimo, że chcą pomóc. Wiele jest dobrych rad, ale wiele też zbędnych, wprowadzających w Twojej głowie bałagan jeszcze większy niż jest. To widać, widać po Twoich postach, że jesteś już zdezorientowana i że sama nie wiesz czego chcesz. Nie wiem czy dlatego, że sytuacja z mężem jakby nie patrzeć nie zmienia się, czy dlatego, że przeczytałaś tu wiele i wymyślasz różne scenariusze (zdrada, pracoholizm itd.). Może problem leży zupełnie gdzie indziej. MOŻE. A może nie. Za bardzo napalasz się na odpowiedzi w tym wątku i żyjesz nimi i za wiele analizujesz. Ja sama wiele analizuję jeżeli chodzi o moje życie i wiem, że jakby ktoś doświadczony wypisywał pod moim postem tyle "pomysłów" i rozwiązań, to nie wiedziałabym już jak to wszystko pogodzić z moim prawdziwym życiem.

Ty chcesz czegoś na siłę, na już. Mówisz, że jesteś cierpliwa, ale nie jesteś. Ale znam te uczucie. Kiedyś ludzie pisali do siebie listy, a teraz nie odpisze się na smsa przez pół h i jest złość (taki żart); a tu Ty chcesz by było ok, a przecież z dnia na dzień nie będzie dobrze.

Powtórzę, że jestem młoda, nie mam doświadczenia takiego jak Ty, ale gdy między mną, a moim facetem jest źle, po każdym takim okresie on potrafi powiedzieć dlaczego tak i tak się zachowywał, że wie, że robił źle, że stało się tak dlatego, że miał taki i taki problem. Nawet jeżeli kłamie, nawet jeżeli miałby kogoś na boku - ważne jest, że facet chce pokazać, że jakoś Twoje uczucia dostrzega i "szanuje". Dla mnie dziwne jest to, że Twój mąż, mimo Twoich (co prawda chyba ciągłych i upierdliwych) oczekiwań, próśb, chęci zmian itd, nie czuje się w obowiązku to przycupnięcia i wytłumaczenia/przeproszenia. NIE LICZY SIĘ Z TOBĄ.

Jestem chyba kolejną, która miesza Ci w głowie, ale poważnie mówię - odpocznij już od forum, już nie czytaj naszych komentarzy, zrób sobie przerwę od Internetu, nie czytaj książek psychologicznych. Postaraj się być naprawdę sobą, a nie sobą szukającą lepszej wersji siebie samej.
Nie wracaj do trybu "mąż chce, żona robi", ale nie nadawaj też na największych obrotach jak teraz - wypośrodkuj to, wymagaj, ale nie za wiele. Zrób przerwę, postój. Sama jesteś pewnie zmęczona chęcią zmiany. Zapomnij na kilka tygodni (bo w kilka dni wiadomo, że nic się nie zmieni), wytrzymaj, nie kombinuj, żyj po prostu z dnia na dzień, nie myśl, że musisz tutaj nam opowiedzieć każdy dzień. Powiedz nam "do widzenia" i wróć z opisem sytuacji za jakiś czas, chyba, że naprawdę będziesz w rozsypce i zatęsknisz za nami.

Silky ja tez uwazam ze powinnas odciac sie narazie od internetu i ksiazek. Nie zebym uwazala, ze ksiazki nie sa madre bo sa ale tez potrafia namieszac niezle w glowie.. Sprobuj wrzucic na luz, i nie oczekiwac zbyt duzo. Sprobuj rozmawiac ze swoim partnerem na spokojnie bez wyrzutow ze nic nie robi. I tez uwazam jak tutaj pare osob, ze z rozstaniem zdazysz.. Nie podejmuj decyzji ktorych nie jestes pewna. Silky nie zadreczaj sie i sprobuj byc soba.

Silky,

i co zrobisz? Bedziesz sie babrac w takim g.....?
Sledzic? Przegladac telefon i komputer?
Naprawde mozna sie przy tym emocjonalnie ubabrac i poczuc sie bardzo zle.  Mowie to z pozycji osoby, ktora to robila a potem czula sie fatalnie.
Zadbac o siebie w takiej sytuacji oznacza rowniez nie robienie niczego, czego mialabys sie potem wstydzic.
I moze tyle na razie, bo rzeczywiscie zrobil sie tu tlok i scisk.
Powodzenia i do uslyszenia (napisania??)

Zeby bylo jasne tip top to nikt tu silky do rozstania nie NAMAWIA. Ja tylko jestem swiecie przekonana, ze do niego dojdzie i tak. A kiedy i jak to wlasnie wczesniej pisalam - silky sama do tego dojrzeje. Albo jej maz. Bo ten zwiazek juz sie kupy nie trzyma.

Guzik zgadzam sie z opiniami, ze meza nie wolno zmieniac i takie tam i ze malzenstwo to jakas meka i droga krzyzowa. Charakteru mu nie zmieni ale moze postawic wymagania do jego udzialu we wspolnym zyciu. I do tego jak ja traktuje, oraz ich rodzine. Poki co dom to dla tego pana noclegownia z restauracja a nie dom.
Zwiazek ma przynosic szczescie i radosc, zadowolenie z bycia razem, a nie jakies takie hustawki emocjonalne: dzis bylo milo, jutro cholera wie jak.

I o co kaman z tym biednym przyzwyczajonym do full wypasu mezem? To co z tego, ze sie byl przyzwyczail, zbiesil i rozbojarzyl w domu jak nie powiem kto? Co z tego, ze silky jak durna od lat uslugiwala i "pochwal" w stylu - jak Cie nie op..to z rytmu wypadniesz" sluchala? Ona sie zmienila, moze i on. Nie widze w opisach silky zadnych scen dantejskich jaki by obecnie mezowi urzadzala, przeciwnie wykazuje iscie stoicki spokoj i anielska cierpliwosc biorac pod uwage zachowanie Patata. Co, ze poprosi - posprzataj swoj balagan albo wroc wczesniej z pracy to sa te DRASTYCZNE zmiany i wymagania? Zwiazek to nie skamielina, zaden constans, jak bylo dekade temu tak ma na wieki wiekow pozostac, amen. Ludzie zyjacy razem pod jednym dachem razem sie dogaduja, docieraja tak aby bylo im razem dobrze. A nie jednemu dobrze a drugiemu jak w ruskim czolgu.

I teraz kiedy silky spokojnie, w rozmowach, wyluszczajac jak krowie na miedzy, tlumaczy swemu panu i wladcy, ze tak dalej byc nie moze, ze ona tez czegos dla siebie chce, ze jest zmeczona tyloma obowiazkami, ze fajnie byloby aby ja zauwazyl, kiedy ona stara sie i obiadkami i wyjazdami i psychologiem - on co daje? Tylkiem sie wypial i focha odstawil.

No to Ci napisze krynolina, silky zrobi jak ona zechce i kiedy zechce, bo jeszcze tego bucyfala za cos kocha, choc szczerze to nie wiem za co - za te kase co domu znosi razem ze swoim zmeczeniem i humorkami, za te wspolne wyzebrane po latach wakacje, za te czule noce spedzone po drugiej stronie lozka, za te "cieple" spojrzenia, gesty..kurde nie wiem za co go kocha ale kocha. Jeszcze. Ale ja uwazam, ze traci czas i energie poki on palcem w bucie nie kiwnie i nie pokaze, ze on tez ich WSPOLNEGO szczescia chce. I na takiego goscia szkoda zycia. Co tam zreszta teraz - jak czytam o ich narzeczenstwie, o ich "romantycznym"slubie, o jego zachowaniu wobec silky od samego poczatku ich znajomosc, to az sie dziwie, ze wytrzymala cale 11 lat.

Ja sama nie bawilabym sie juz w zadne hocki klocki za sprawdzianami tylko zawlokla go do psychologa albo do stolu i zazadala wyjasnien o co mu w malzenstwie chodzi, jakiej wspolmalzonki sobie zyczyl przez te wszystkie lata i w czym majestatowi ubedzie, jak kibel po sobie wytrze. Obawiam sie, ze gdyby on powiedzial szczerze i na glos jak widzi swoja role i role silky w domu, to ona nie mialaby juz zadnych watpliwosci za kogo wyszla. Teraz to on sobie pogrywa udajac biednego zapracowanego i skrzywdzonego misia obarczakjac cala wina silky a pod nosem mruczy sobie wieczorne mruczando: bedzie tak jak ma byc silky albo zobaczysz - rozwodem Cie postrasze. I ona boi sie, co pisze od gory do dolu w swoich postach. A on o tym doskonale wie i gra sobie swoja wlasna melodyjke, do ktorej silky mu tanczy jak marionetka.

Moze i sa kobiety, ktorym na wiecznym malzenstwie zalezy az tak bardzo, ze wor konopny na siebie i pochwe od miecza zawiesza, byleby sie wspolnie do konca dni swoich przemeczyc, ja za leniwa i egoistyczna na takie rozwiazania jestem. Nie chce sie meczyc tylko zyc. A widocznie nie z kazdym da sie zyc. Z mezem silky za cholere nie da sie zyc. Tyle mojej opinii.

Jasne Kawka, ze najpierw zawsze walczysz, nikt nie pisze, ze po pierwszej sprzeczce czy niesnaskach, trzask rzucasz rekawica i poddajesz sie walkowerem.Tylko pytam sie, ile ta walka ma trwac i czy zawsze jest sens walczyc do upadlego, albo co gorsza pogodzic sie ze swoim nieciekawym losem na zawsze?

Ja za silky kciukow nie trzymam, bo wiem, ze ona sobie rade w zyciu da, na 100%. JEJ zycie na pewno sie uda. A czy uda sie Patatowi to juz od jego hrabiowskiej mosci zalezy, czy mu w ogole na kimkolwiek poza soba wlasnie zalezy. Widzisz, ja troche z silky w kuluarach popisuje i to, co czasem czytam powoduje, ze mam spore watpliwosci co do przyszlosci tego zwiazku. Ale zadnych co do tego, ze silky sobie tak czy siak poradzi.

Trzymaj się Silky ciepło i mocno

Bierz ile potrzebujesz. Daj ile mozesz.  I konfrontuj sie z soba
a wszystko bedzie dobrze...
PA

Silky. To strasznie smutne jest...
Ile ty musisz mieć sił.
I ile masz wiary i ufnosci. Życzę ci zeby twoje problemy nie zabiły tego w tobie.
Życzę ci nadziei silky.
I broń siebie. Dbaj o siebie... Nie zatrac siebie. Pamiętaj gdzie są twoje granice...

Mussuka,

wrozka jestes, czy co? To jest projekcja!!
Zyczmy jej zeby podjela decyzje, ktora jest najlepsza DLA NIEJ.
Nie dla Ciebie. Nie dla mnie.
Nie wiesz ani Ty ani ja, co sie jej uda a co nie uda.

Nie mam nic do Ciebie, ale zglaszam sprzeciw takiemu stawianiu sprawy.

Dawno się tu nie udzielałam, ale porusza mnie wątek silky, ponieważ jej problem jest mi dosyć bliski. Nie wszystkie cechy męża silky zgadzają się z cechami mojego byłego męża, ale jeśli chodzi o niekompatybilność, to jest to dokładnie to, o czym dziewczyna pisze. Na szczęście ja byłam mężatką tylko niecałe 3 lata i nie mieliśmy dzieci. Było tak, jak opisuje silky- nie czułam się kochana, nie czułam się ważna, i pomimo że mój były mąż nie spędzał dużo czasu poza domem, raczej był typem domatora, to czułam się przy nim przezroczysta, niewidzialna. Nigdy dobrego słowa, bo on "nie umie miłych rzeczy mówić", żadnego komplementu, bo "faceci tacy są, że żon nie komplementują", żadnej pochwały, "bo chwali mnie do innych i powinnam wiedzieć, że skoro jest ze mną, to wszystko jest ok". Tylko że tak to nie działa, a przynajmniej nie u mnie. Dodajcie do tego zero kompromisów w absolutnie każdej sprawie (wakacje, co jemy, czy wyjdziemy, czy nie, jak spędzimy weekend itp.), bo jak nie było po jego myśli, to obraza, milczenie, skwaszona mina, bo "chłop nie musi gadać" i on "ludzi nie lubi". Nie wytrzymałam, wyprowadziłam się, wzięłam rozwód, a teraz jestem najszczęśliwsza na świecie z kimś, kto całym sobą okazuje, jak jestem dla niego ważna i wspaniała. Nie piszę tego po to, żeby nakłonić silky do rozstania, ale po to, żeby jej uświadomić, że nie można w nieskończoność tłumić własnych potrzeb, podporządkowywać się, byle tylko nie urazić i nie wprowadzać kwasu. Silky już pękła i nie chce tak dalej, teraz tylko kwestia- czy jej mężowi zależy na niej na tyle, aby wyjść naprzeciw jej potrzebom. Jeśli tak, to wspaniale, ale jeśli nie, to silky- niewarto, całe życie przed Tobą, a szczęście może już czai się za rogiem, tak jak to u mnie było I nie zgadzam się z krynoliną, że małżeństwo to jakiś krzyż, który trzeba dźwigać, szarpać się i walczyć za wszelką cenę... to , co robi silky od paru miesięcy, to już jest heroiczna walka, ja aż tak długo nie byłam w stanie...

Dodam jeszcze, że ja też myślałam tak, jak silky- że trzeba się poświęcać dla dobra związku, że trzeba dawać z siebie wszystko i tak robiłam przez pięć lat, a mojemu eks było w to graj, bo kto by tak nie chciał? On nie musiał nic, ja się podporządkowałam, żeby było "dobrze". Ale guzik, długo tak nie wytrzymałam, a on nie potrafił zaakceptować tych zmian, nie potrafił NIC dać z siebie, taka to była "miłość" Dlatego, Mussuka, dałam sobie szansę na szczęście, bo któregoś dnia zapytałam samą siebie- czy chcę tak żyć przez kolejne -dziesiąt lat (a mam 29:). Odpowiedź była prosta i wiem, że obojgu nam to wyszło na dobre.

Latwo rozstac sie nigdy nie jest ale Teo, czy lepiej jest poswiecic straconych 11 lat czy poswiecic reszte lat i nigdy, byc moze nigdy, a moze nawet na pewno nigdy, nie zaznac juz szczescia? 11 lat to PIkus ale pomysl 50! To dopiero przeraza.

Przeraża, ale nas - Ciebie, mnie, bo my już wiemy co jest za zakrętem. I możemy mówić, prosić, błagać, krzyczeć i się zarzekać, ale to i tak nic nie da, niestety. Silky jest w takim momencie, gdzie te przyszłe 50 lat nie istnieje dla niej. Ona widzi tylko to, co było. I ma nadzieję, że będzie lepiej. To jest moment, gdzie każdy jest sam ze sobą i nic ani nikt mu nie pomoże, sam sobie musi pomóc.

Siedzę na tym forum już jakiś czas, będzie ze 2 lata? Jedno, co mogę powiedzieć na pewno, to nie widziałam nigdy wpisu kobiety/mężczyzny po takim rozstaniu, gdzie trzeba było podjąć poważną decyzje, żeby pisał "jak mi źle, co ja zrobiłem/zrobiłam!". Nigdy nie widziałam takiego wpisu. Były, że jest inaczej, dziwnie, smutno, ale NIGDY gorzej. Natomiast bardzo dużo jest wpisów po czasie, że poznało się kogoś i okazało się jakie życie z kimś  może być cudowne, proste i fantastyczne. Że są ludzie normalni, czuli, kochający i starający się i że nie jest to wymysł chorej wyobraźni i wygórowanych oczekiwań. Ty, Mussu, to wiesz, bugenwilla to wie i ja to wiem. Jest plus w tym całym doświadczeniu życiowym, bo osoba wychodzi z tego silniejsza, a co za tym idzie nie da się wplątać w kolejny głupi związek, jest zaszczepiona i jeżeli pozna kogoś, kto zatrzęsie jej światem, to to będzie właśnie "TO"

A mnie przeraża to co pisze silky.
Mozna sie pogubic. Mozna mieć inne wizje zycie. Ale okrucienstwo. Świadome karanie. Milczenie. Odmowa bliskości..,odrzucenie.  PrZeciez to tak jakby mąż silky każdym gestem odcinał kolejny kuponik z karnetu wspolne zycie....
Na czym miałaby silky budować??
Silky. Dobrze ze mu powiedziałas ze dalas siebie na maksa. I jestes zmęczona. On musi zrozumieć ze to on decyduje.

witajcie
ja tylko przelotem, miałam wrócić w real. W ostatnich dniach wydarzyło się bardzo wiele. Coś we mnie pękło przedwczoraj...Coś się we mnie skończyło.... wyczerpaly się moje pokłady wiary i cierpliwości...

wpis z mojego pamiętnika, z 5 listopada:
on wciąż problem widzi tylko we mnie. Nie odzywa się 5 dzień. Próbowałam to dziś załagodzić. Próbowałam po raz kolejny go poprosić bysmy coś zrobili RAZEM dla NAS. Rozmijamy sie zupełnie. Interpretujemy nasze zachowania i gesty zupełnie na opak. Zarzucamy sobie to samo, wciąż to samo
Prosiłam byśmy RAZEM poszli do kogoś kto nam pomoże się odnaleźć, na terapię (psycholog?).
Usłyszałam tylko, że ON nie ma takiej potrzeby BO ON JEST NORMALNY. Nie będzie się uzewnętrzniał przed kimś kto mu jakieś dyrdymały będzie nawijał na uszy. JEżeli ja mam problem i sobie nie radzę to mój problem. On NIGDZIE nie pójdzie bo ON nie potrzebuje. Poprosiłam by poszedł ze względu na mnie. Że jeżeli ja potrzebuję pomocy, to sama z psychologiem nie jestem w stanie tego stwierdzić, że potrzebne jest jego słowo, jego pomoc. Powiedział, że nie!
poczułam jakby dał mi w twarz gdy stwierdzil, że on pomocy psychologa nie potrzebuje bo on nie ma problemu on jest normalny.
Poczułam, że tak na prawdę ja go nie obchodzę, nie jestem ważna skoro nawet nie chce mi pomóc. Ja wyciągam do niego rękę, krzyczę sałą sobą, wołam o pomoc a on mnie odtrąca, daje mi do zrozumienia, że nie szanuje mnie, nie kocham, nie zależy mu na mnie..
Tak to odebrałam, rozsypałam sie na kawałeczki, dotarło do mnie, że ja dla niego nie jestem ważna... 
Powiedziałam, że jestem już zmęczona, że mam już dosyć, że nie mam już siły
znów oczy zaryczane
wiem, że to bez sensu ale piję by zasnąć (pierwszy raz mi sie to zdarza)
tak cholernie mi przykro
tak cholernie mi źle
tak cholernie bym chciała by mnie ktos przytulił,
tak cholernie bym chciała sie obudzić ze złego snu
wycofuję się, nie będę robiła już nic (nic by to naprawić; swoje zmiany zachowam ale odpuszczam walkę z wiatrakami)
już nie mam siły
już nie chcę
już nie potrafię

to nie jest mój M..
to nie jest facet, którego pokochałam
to nie jest facet, za którego wyszłam za mąż
to nie on!!!!!!!!!!
on gdzieś się ulotnił, wyparował w międzyczasie
pozostał zimny, nieprzyjemny, wymagający, roszczeniowy, rozpieszczony, zapatrzony w siebie materialista
jego nie obchodzi co ja myślę, co czuję
ON JEST BIEDNY MIŚ
ale ja mam już dość!!!!!!!!!!!!!
MAM TEGO BIEDNEGO MISIA W poważaniu!!!!
wycofuję się
będzie chciał to za mną pójdzie
nie będzie chciał to SORRY WINETOU
JA NIE BĘDĘ WIĘCEJ:
za nim latać
przepraszać
starać się
MAM MAXA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

wpis z mojego pamiętnika, z 6 listopada:
Wczoraj się rozsypałam
Od dziś zaczynam się sklejać
Wczoraj poczułam z jego strony pogardę, brak szacunku. Poczułam, że dla niego liczy się tylko on. Że dla niego ja nic nie znaczę.
Rozsypałam sie po tym tekście, gdy prosiłam by poszedł ze mną do psychologa, że jeżeli problem jest we mnie to proszę go o pomoc! A on wyskoczył, żę on jest normalny i tego nie potrzebuje. W tym momencie poczułam jakby mnie uderzył w twarz rozsypałam się, nie dałam rady, umarłam by narodzić się na nowo
Oswajam się z tą myślą, że od pewnego czasu kochałam już tylko moje wyobrażenie o nim..
nie zamieniliśmy dziś właściwie ani słowa
znów śpi na kanapie

....

Wstałam dziś wcześniej. Czas się ogarnać!
W takich chwilach jak ta wolałabym mieć pracę mega fizyczną, w krórej nie musiałabym używać rozumku. Bo mój rozumek mi trochę niedomagał ostatnio. Nie chciał pracować tak ja mu kazałam. Nie chciał sie skupiać na pracy
Co ma być to i tak będzie
On właśnie wstał, przyszedł zobaczyć do biura co robię. Powiedziałam że pracuję. Przeniósł wiec spać z kanapy do sypialni.
Od dziś jestem JA
Od dziś skupiam się na sobie
Od dziś ja też mam prawa!
Nie tylko on
Może z młodym na basen dzisiaj skoczę, a może w odwiedziny do koleżanki.
Zrobię dziś obiad, żeby nie było, ale nie wrócę do domu przed 19.
Nie mam ochoty

Śpi na kanapie, nie odzywa się do mnie, nie nosi zawieszki, którą dostał niedawno ode mnie na rocznicę śłubu i  której żartowaliśmy że to będzie jego odpowiednik obrączki

nie mam już siły
jestem mi obojętne co się stanie

Silky, az mnie dreszcze przeszly jak to przeczytalam. Bardzo Ci wspolczuje i nawet nie wiesz jak doskonale moge sobie niemal kazda scene wyobrazic, nawet te, ze idziesz sama z synkiem na basen byleby nie byc w tym zakletym zamku. Bo to nie dom, to jakies ruiny, gdzie duchy strasza.

Silky - popros aby wyprowadzil sie na miesiac, moze i dwa - dla Ciebie i dla Was. Ty powoli kruszysz sie i jest Ci z nim gorzej niz bez niego. On potrzebuje tez jakiegos ciosu, kopa do postawienia sobie samemu jasno pytania: chce byc jeszcze z ta kobieta czy nie. I czasu na odpowiedz.

Ani rozmowami, ani cichymi dniami ani innymi demonstracjami niczego nie zalatwicie, tylko sie powykanczacie psychicznie. O ynku az zal pomyslec, sadzisz, ze ogluchl i oslepl przez te ostatnie dni ciszy w domu?

Bardzo wskazana byłabym dla Was teraz rozłąka na jakiś czas. W tej chwili się nie dogadacie. Nie ma sensu walić głową w mur.

Silky strasznie mi przykro...
Ale nie da się na siłe uszczęśliwić drugiego. Głową muru nie przebijesz.
Znam doskonale to uczucie....że robi sie wszystko, aby ten drugi chciał, znów kochał.....Ty robisz wszystko a druga strona tylko rani, upokarza....
Wiadomo...żal wspólnych lat, żal dziecka.....
Tylko takie zycie to nie życie...to wegetacja.
A dziecko wcale nie jest szczęśliwe, zyjąc w takiej atmosferze.

Silky...jesteś silna kobietą...dasz radę!
Przytulam

zeby to byla prawda z tym medrcem to by tyle szantrap nie trafialo na super mezczyzn i vice versa, patalachow na super babki. Silky jest na dobrej drodze, bo coraz szerzej otwiera oczy i poki co nie wierzy w to co widzi, ale w koncu uwierzy. Glupi ten pataton oj glupi, taka fajna i kochana babke miec w domu, tak starajaca sie o niego, dom, synka i tak to wszystko spartolic. No coz, nie dla psa kielbasa skoro nie docenia.

silky - ty tak doskonale czujesz, czym jest dla ciebie szczęscie i spełnienie
i dlatego to przetrwasz
bo rozumiesz, że to, czego chcesz, to nie gwiazdka z nieba, ale zwykła zwyczajna zwyczajność.

dostepna
dla ciebie

Tam, gdzie być powinna. W realnym życiu. Oby chwilowe odstawienie forum jej służyło.

Pytanie jest co chcesz teraz zrobić bo widzę że zaczyna ciebie ta sytuacja przerastać.

Jeszcze tak...

Choć już nie walczę, a przyjmuję co jest, co się bedzie działo i czekam. Zachowuję się normalnie. Nie staram się już go zrozumieć. Żyję dniem dzisiejszym, nic nie planuję

Ostatnie tygodnie jestem mocno nakręcona pracą, daje mi ona duzego kopa do przodu. Dostalam wiecej zlecen i co za tym idzie rowniez podwyzke.
To mnie pcha do przodu...
To wyzwala we mnie endorfiny i tego się póki co trzymam...

Czas przynesie rozwiązanie...

Silky to strasznie smutne jest...
dla mnie Wasz zwiazek juz umarl, a Ty tego nie chcesz przyjac...

i znosisz te upokorzenia

kazdy inaczej reaguje...
daj sobie czas, tyle czasu ile potrzebujesz
ale nie przedluzaj go nadmiernie
bo widac, ze cierpisz

Silky...doskonale znam to uczucie. Ja równiez myślałam, że moge cos jeszcze zrobić, żeby mój mąż chciał być ze mną.
Podsuwałam książki, organizowąłam terapię...a on to robił...dla mnie tylko, dla świętego spokoju. Bez przekonania.

Tak jak piszesz o swoim mężu...mój też nie miał jaj, żeby to uciąć od razu. Tylko kazał mi cierpieć długi rok..robił nadzieje...
Inna rzecz, że ja wtedy byłam zbyt słaba, zeby to sama zrobić.

Tak Miriamm, jeśli powiem że chcę się rozstać to on odejdzie, jeśli powiem że ja odchodzę to mi przytaknie. Jeśli powiem by został - zostanie.
On teraz mnie uświadamia, że będzie robił wszystko tak jak ja chcę i nie dopuszcza mnie do swoich uczuć i emocji

I jednocześnie bardzo się stara o dobry kontakt z synem, nigdy nie spędzali tyle czasu razem co teraz.

Ze mną stara sie by było prawidłowo, tak JAK JA CHCĘ

Silky... niech on się w końcu wyprowadzi. Uważam, że popełniłaś błąd wtedy zatrzymując go, ale trudno. Powiedział, że już wszystko co miał do powiedzenia, to powiedział i pewnie tak jest. On nie może się określić, bo ma w nosie, co się dzieje. Nie określi się, bo Ty dalej będziesz trwać przy nim i walczyć. Teraz on się będzie dostosowywał, a Ciebie będzie to coraz bardziej frustrowało. Czekam na moment, w którym wybuchniesz, a on popatrzy na Ciebie jak na wariatkę i powie ze szczerością, że zwariowałaś, bo sama nie wiesz czego chcesz. Jak robił po swojemu było źle, jak robi tak jak Ty chcesz, to też jest źle. Zrobi Ci wodę z mózgu, popuka się w czoło i zasiądzie przed TV zadowolony z siebie.

Skończ to Silky. Nie jemu, a sobie powiedz - koniec. On się nie zmieni. NIE ZMIENI. Nic nie naprawisz, nic nie ruszysz, nic.

Monia! Monia! Budze Cie
to GRA