patrzenie na inne/dziwne zwierzenia a zaufanie - Netkobiety.pl

Ja nie rozumiem... myślisz,  że jak facet się w tobie zakochał,  to oślepł?

Oczywiście,  że gapi się na inne d*** bo tak robi 90% zdrowych, aktywnych seksualne facetów. 

Twój facet z pewnością też ogląda filmy sensacyjne - czy to oznacza, że planuje morderstwo albo napad na bank?

Zamiast zastanawiać się nad bzdurami wyjdź na ulicę i popatrz sobie na mijanych przystojnych  facetów - to doskonale relaksuje.

"Wrazenie" to kluczowe słowo. 
Facet mówi jedno zdanie a ty sobie odpowiadasz pozostałe 10...

Skoczyłbym w ogień za swoją dziewczyną, jest najpiękniejszą kobietą jaką znam.. Ale jak idę na siłkę i widzę dziewczynę w legginsach robiącą przysiady, to nie mogę wzroku oderwać. Tacy już jesteśmy. A wiem, że moja kobieta jest na tyle pewna siebie i tego co do niej czuję, że mogę jej czasem powiedzieć że jakaś tam panna jest ładna.

mowisz jej tez ze wyobrazasz sobie jak ta laska wyglada bez koszulki? ze dostajesz/dostalbys erekcji?

powtarzam, nie patrzenie jest problemem ale teksty jakie od niego uslyszalam

Facet powiedział coś, co każdy zdrowy mężczyzna ma w głowie na widok świetnej dziewczyny. Ty zamiast się cieszyć, że jest szczery wobec Ciebie, masz żal, że powiedział Ci to co myśli, bo Twoim zdaniem powinien to przed Tobą ukryć.

Serio nie masz większych problemów?

Facet był z Tobą szczery, ok, może trochę za bardzo, ale to nie dlatego, że Ciebie nie szanuje, ale dlatego, że BYŁ PEWNY, że Ciebie to nie ruszy tak bardzo, skoro jesteś taka pewna siebie. Myślał, że może takie rzeczy mówić, bo doskonale wiesz jak to TY działasz na niego!

Po tych słowach się boisz, że on jest w stanie Cię zdradzić, ale liczą się CZYNY, nie słowa. A czy on Cię kiedyś zdradził, czy zaniedbał Ciebie przy jakiejś innej kobiecie? Czy dał Ci kiedykolwiek odczuć, że inna kobieta jest atrakcyjniejsza dla niego niż Ty?

Jeśli nie, to powinnaś się cieszyć, że był z Tobą taki szczery, bo to znaczy, że darzy Cię takim zaufaniem, o jakim Ci się nawet nie śniło.

To masz dwa wyjścia: zostać i zapomnieć, albo odejść. Nie możesz być w tym związku i go wiecznie obwiniać za to co kiedyś powiedział! Zdajesz sobie z tego sprawę?

Nie wierzę w to co czytam, ale ok, ilu ludzi, tyle opinii.

Czytałam kiedyś smutną historię o kobiecie, która popełniła społeczny mezalians, wychodząc za mąż za prostego/prostackiego człowieka. Ona wykształcona z bogatej rodziny, bez powodzenia szukająca męża, no i trafił się spryciarz, który chciał się wygodnie ustawić. Historia (autentyczna) ma smutny finał, ale do czego zmierzam - przychodzili do niego kumple, głośno komplementowali jego małżonkę mówiąc do niego głośno w jej obecności; "niezłą masz d**ę". Gdy po ich wyjściu, żona oburzona zwracała uwagę na ich zachowanie, on niczym nie zrażony stwierdzał; "no przecież komplement ci powiedzieli".

Na tym własnie polega różnica w opiniach i odbiorze pewnych zachowań. Jedna kobieta słysząc o sobie że jest "niezłą d**ą" ucieszy się, będzie wręcz dumna z takiego "komplementu" a inna poczuje się zażenowana.
Podobnie w wyżej przedstawionej historii, niektóre panie z godnością i udawaną obojętnością, lub nawet na luzie będą przyjmowały głośne, prostackie zachwyty swoich facetów nad "zaj**istymi du**mi", ciesząc się, że mają u swojego boku jurnego samca alfa, inne poczują się nieswojo, a nawet urażone! (ku oburzeniu niektórych).
trudnasprawa33 zgadzam się z Tobą i rozumiem Twoje wątpliwości.
Całkowicie zgadzam się też z opinią jaMajkaa'i. Są pewne granice i wcale nie chodzi o to, żeby mieć pretensje do partnera za każdym razem, gdy "oko mu poleci" w stronę atrakcyjnej kobiety.
Chodzi o zasadę; mężczyzna szanujący swoją kobietę, nie wykrzykuje w jej obecności na widok innej "ale d**a, zaraz mi stanie!", nie wykręca głowy o 360° za każdą ładną laską, nie mizdrzy się do atrakcyjnych pań w towarzystwie których akurat się znajdujecie.
Nie daj sobie wmówić (jak niektórzy tutaj sugerują), że przesadzasz, jesteś sztywna, nie znasz się na żartach i masz purytańskie zasady, nie, z Tobą jest wszystko w porządku.
To Twojemu facetowi brakuje ogłady i kultury osobistej.
Czujesz się niepewnie? Jednak on się stara, więc daj mu szansę.
Obserwuj jednak jego zachowanie, bo być może męczy się biedak w nie swojej skórze, gdy stłamszony przez Ciebie musi dusić w sobie naturalną potrzebę podzielenia się z otoczeniem swoim zachwytem nad seksownymi kształtami i innymi atutami upatrzonych obiektów.

Tak, zgadzam się, że określenie: "fajna du*a" jest chamskie i sama mojemu przyjacielowi zwracam uwagę, gdy do drogiego przyjaciela przy mnie mówi w ten sposób o dziewczynach. Jak są sami, przy piwku, to niech sobie gadają jak chcą. Ale jak są przy mnie, to nie lubię jak tak określają inne dziewczyny, bo sama nie chciała bym być nigdy tak nazwana.

I problem byłby u partnerki, gdyby jej facet tak za każdym razem mówił. Ale tak już nie mówi wcale! Warto więc się zastanowić czemu tak mówił i problem rozwiązać. A autorka postu robi problem z tego, że jej facet kiedyś tam określił przy niej wulgarnie dziewczynę jakąś. Mądre to to nie było, ale to było dawno, było tylko raz i facet na codzień zachowuje się dobrze i zrozumiał swój błąd.

Z tego co czytałam autorko, to Ty miałaś kiedyś inne problemy z mężem, prawda? I to były prawdziwe problemy, a nie te, które teraz masz. Moim zdaniem autorce brakuje ekstremalnych problemów i szuka ich tam, gdzie ich nie ma.

Moze dlatego ze przezylam juz potezne rozczarownie w zwiazku (choc tam problemy byly innego rodzaju) dlatego jestem teraz taka nieufna i czujna. Nie chce wdepnac w jakas kolejna kupe.

Tak mowil KIEDYS. Ale kilka razy i to dosadnie, no sorry oczy mialam jak spodki jak mi nawinal o erekcji czy rozbieraniu z koszulki wzrokiem. Kto mowi takie rzeczy kobiecie na poczatku zwiazku??? Ogolnie, w zwiazku ????
Tak, przeprosil, nie sadzil ze wezme to na powaznie, czesto mowi co mu slina na jezyk przyniesie itd i polowe powinnam puszczac mimo uszu.

Najlepszym rozwiazaniem byloby zebym potraktowala to jako kiepski zart. Ale gdzies tam niepokoj pozostal: moze jest taki rzeczywiscie jak mowil? Bo z takim lovelasem mi nie po drodze. Z drugiej strony "czuje" go jaki jest ze mna i ten obraz zupelnie nie pasuje mi do tych jego opowiesci.

Cień niepewności pozostał, bo jak sądzę, nie tyle razi Cię brak ogłady (dobór słów, brak skrępowania Twoją obecnością), bo te niedostatki, przy dobrych chęciach można nadrobić.
Niech zgadnę - męczy Cię to, czy jego zachwyt nad kobietą która wpadła mu w oko, tak gwałtowny, ekspresywny, połączony z reakcją fizjologiczną nie zamieni się w czyn, gdy Ciebie nie będzie w pobliżu?
...a więc bardziej rubaszny marzyciel o przyciężkawym dowcipie, czy lovelas, który jak widzi to musi, bo inaczej j*j* mu eksplodują?
Dlatego sugerowałam dyskretną obserwację.

kazano mi przeniesc nowy watek do starego wiec jeszcze raz:

Bylam ze swoim partnerem dwa lata. Kilka miesiecy temu rozstalismy sie z powodu niemozliwosci porozumienia sie na temat wspolnego zamieszkania, stracilismy oboje sily i pomysly na to jak sytuacje rozwiazac (kwestie praktyczne), odeszlam ja.
Na poczatku obydwoje myslelismy ze to definitywny koniec. Ja zaczelam wychodzic na randki, mialam nawet bardzo konretnie zainteresowanego adoratora ale z mojej strony nie bylo tego „czegos“. Wspominalam jak bylo z D., tesknilam. Mielismy jakis sporadyczny kontakt ktory raczej mial na celu dopowiedzenie niedopowiedzanych spraw (chyba). Po czterech miesiacach zadzwonil do mnie z pytaniem: czy na pewno zrobilismy wszystko zeby nasz zwiazek naprawic….? Ze bylo to cos tak prawdziwego i glebokiego ze nie moze tego ot tak usunac , ze nadal kocha. Zaczelismy rozmawiac ze soba, o tym co sie stalo, dlaczego sie tak stalo, o naszych uczuciach ktore wlasciwie nie minely. Po miesiacu rozmow spotkalismy sie i od tego czasu jestesmy ze soba.
Wszyscy szczesliwi, nasze dzieci i nasze rodziny (wszyscy uwazali nas za swietna pare) i my ….. ale ja borykam sie z problemem zaufania.

Od kilku lat ma znajoma ktora przychodzi zajmowac sie jego stopami (problem z wrastajacymi paznokciami). Zna ja jeszcze od czasu kiedy byl zonaty, ja tez widzialam ja dwa razy. Kiedy wrocilismy do siebie wspomnial w jakiejs rozmowie ze mial z nia czesty kontakt przez jakis czas, kiedy byl sam. Ona stracila partnera na poczatku zeszlego roku (zmarl na wylew) i w zwiazku z tymi stratami/rozstaniami rozmawiali, smsowali od czasu do czasu. Podobno ona poznala kogos ale miala watpliwosci i potrzebowala porozmawiac. Ok, nie roztrzasalam tego, bylo minelo. 
Pewnego dnia piknal jego telefon, poprosil zebym zobaczyla czy cos pilnego (byl pod prysznicem). I przy okazji zobaczylam sms od niej i polecialo….. przeczytalam cala korespondencje. Wiem, nie powinnam byla ale nie bylam w stanie tego telefonu odlozyc w tamtym momencie.
Analiza: 
Zaczelo sie od momentu kiedy po naszym rozstaniu przyszla na umowiona wizyte na paznokcie. Chyba dawal jej jakies rady bo mu dziekowala za punkt widzenia faceta na co on odpowiada ze fajnie ze pomogl i cos tam cos tam i na koniec „…… ale wolalbym cie miec tylko dla siebie ;-) pozdr. D.” (ta proba flirtu zaklula mnie strasznie)
Ona odpowiada zdawkowo, ze nikt nie moze posiadac kogos na wlasnosc.
Kolejny kontakt po kilku tygodniach, ona ma dola, troche smsuja, takie rozmowy o zyciu, pocieszajaco-wspierajace. Dzwonia do siebie kilka razy, potem umawiaja sie na wspolne wyjscie wieczorem zeby porozmawiac. Potem zero smsow.

(Po tygodniu od tego spotkania, on zadzwonil do mnie.)

Nastepny kontakt po miesiacu, on zapomnial o wizycie, ona dzwonila i odpisal jej ze strasznie przeprasza, ze zapomnial, ze jest bardzo zajety. Ze ma nadzieje ze u niej w porzadku, ze jesli ma ochote porozmawiac to moga sie zdzwonic lub znow umowic, podpisane “X, D.” (w tym momencie bylismy juz razem, znow mnie zaklulo ze proponowal ewentualne spotkanie). Ona odpowiada ze duzo dobrego sie u niej wydarzylo, podaje mu date na kolejna wizyte.
Po miesiacu, przed sama wizyta D. wysyla jej zyczenia noworoczne, potwierdza ze o wizycie nie zapomnial i ze u niego duzo zmian, ze znow jestesmy razem. Ze pomimo tego ze jest tam mocno zajety to myslal od czasu do czasu o niej, jak sie miewa i chetnie uslyszy o tym co sie zmienilo u niej, jak przyjdzie na wizyte. 
Ona: ze super dla nas, ze ona ma do opowiedzenia duzo o jej “adoratorze”. I ze docenia ze maja szacunek dla siebie i moga na siebie liczyc w trudnych momentach (ona i moj D.)
(Akurat tego dnia bylam u niego, pamietam tez ze wyszlam sie przywitac z nia).

Zabolalo mnie, ze nie powiedzial, ze sie z nia spotkal tak zupelnie „prywatnie“, ze proponowal ewentualne spotkanie jak juz dopiero co bylismy razem. Zaklulo ze probowal flirtowac. Zastanawia mnie co dokladnie sie wydarzylo pomiedzy nimi, bylo to czysto kolezenskie? D. nie wie ze korespondencje czytalam, troche rozmawialam z nim na temat tej znajomej, twierdzi ze ona lubi z nim rozmawiac, ze absolutnie nic pomiedzy nimi nie bylo, zreszta ona spotyka sie z kims (poczatki).

Wiem ze w ogole nie powinnam mu niczego miec za zle bo w tym czasie nie bylismy razem ale….. meczy mnie to okrutnie. Tez dlatego ze kiedys, na poczatku naszej znajomosci powiedzial cos w stylu, ze zastanawial sie nad umowieniem sie z nia, kiedy byl jakis czas po rozwodzie…. czyli rozpatrywal ja jako ewentualna “randke”. 

Czy mam podstawy by mu nie ufac? Potrzebuje racjonalnych opinii bo w tym momencie nie jestem w stanie obiektywnie ocenic sytuacji .
Ps. Jego zachowanie w stosunku do mnie jest super, nie wyczuwam zadnych nieszczerosci, jest szczesliwy ze jestesmy znow razem (takie mam silne wrazenie, oczywiscie moge sie mylic).

,

nie wykluczam ze tak jest Isabella
ze to tylko w mojej glowie sa te dziwne scenariusze
chcialabym miec pewnosc wszystkiego na 100% ale tak sie nie da... 

tak czy inaczej dzieki !

Podsumowując: tego rodzaju tekstu nie przeszkodziły Ci się związać z grubianinem, ale kiedy po Twoich uwagach ich zaprzestał zaczęły Ci przeszkadzać?

Kto wiąże się z gościem, którego słowa/zachowania powodują, że oczy robią sie jak spodki ???

A to nie jest taka "kumulacja" tego,ze Twój D zawsze gdzieś tam wywoływał Twoją niepewność?
Cały czas macie problem na jednej płaszczyźnie

trudnasprawa33, uważam, że teraz szukasz już przysłowiowej dziury w całym. Rozstaliście się, Ty spotykałaś się z kimś, on też próbował. Jesteś zazdrosna o te słowa -„…… ale wolalbym cie miec tylko dla siebie ;-) pozdr. D.” ?
Nie przesadzasz? W końcu panowie z którymi się spotykałaś, też z pewnością flirtowali z Tobą. Spójrz na to z innej strony, jaki sukces pedagogiczny odniosłaś, nie napisał jej, że np. jest zaje****ą d**ą
Wydaje się, że to, co ich "łączy" to czysto koleżeńska relacja.

Zwał jak zwał.
Nie zmienia to faktu, że problem podsyca dawna sprawa.
  Mimo wszystko w tych smsach, nie ma nic strasznego.
Ot przyjacielska relacja.
Chociaż ja osobiście nie wierzę w czystą relację kobieta-mężczyzna.
Jak się nawet zdarza...jest to dla mnie- relacja wysokiego ryzyka.

Całkiem możliwe,że ona go odrzuciła.
Może zaproponowała mu tylko przyjaźń?
A on kurczowo się trzyma tego..bo nóż-widelec zmieni w końcu zdanie.
Ja na Twoim miejscu bym porozmawiala z partnerem.Bez pretensji i żalu.
Puki co,z tego co zrozumiałam-ona jest skupiona na swojej relacji?
Jeśli tak.To sytuacja jest do opanowania ☺

Ja jestem w stanie stwierdzić,że nie masz czym się przejmować w takim razie.
Skoro jest tak jak piszesz.
To czym Ty w zasadzie się przejmujesz?
Rozstaliscie się/Twój partner nie radził sobie z tym/ szukał rozmowy/nie zdradził Ciebie/na Twoje szczęście kobieta jest w porządku/wrociliscie do siebie-on zachowuje się w porządku
Szukasz dziury w całym.
Ciesz się Waszym związkiem-nie ma tam osób trzecich☺

ano wlasnie...jaka zdrada jak ww zwiazku nie byliscie???

ona nie byla wtedy w relacji, nie miala partnera, spotykala sie od czasu do czasu z kims

uwiera mnie to wlasnie czy nie bylam "druga opcja"

Brawo
Chociaż wiem,że to trudne... odpuść
Sama wiem jak trudno jest pogodzić się z myślą,ze przez chwilę była inna w głowie partnera.
Ale Ty też masz coś tam za uszami.
Potraktuj to jak....remis?
A wyjaśnieniem niech będzie fakt,że nie byliście razem.
Skup się na tym co dobre.Partner nie ukrywa nic przed Tobą.Jesteście razem-kochacie się.Nic Wam nie powinno zakłócać relacji.Zmień kierunek myślenia-patrz w  Waszą przyszłość.

Myślę, że to ona byłaby drugą opcją, gdyby zgodziła się na bliższą relację. Chyba go wyczuła, albo, co bardziej prawdopodobne, po prostu nie miała ochoty na niego.
Czy on miał? Może na chwilę, potrzebował się "zrelaksować", dlatego próbował podejść ją miłymi słowami, bo jak inaczej?
Przecież nie byliście wtedy razem, Ty także spotykałaś się z kimś innym i słuchałaś komplementów, a być może propozycji, czy on o tym wie?
Wróciliście do siebie, bo zwyciężyło uczucie, w końcu Wasze rozstanie nie było spowodowane jakimś dramatycznym kryzysem.
Obydwoje jesteście w analogicznej sytuacji - rozstanie, próby związania się z kimś innym (Twoje jakby bardziej), powrót do siebie.
Uważam, że nie masz powodów, ani podstaw do braku zaufania do niego, popracuj raczej nad sobą.

Wydarzylo sie cos jeszcze.
Zanim ocenicie: nie jestem histeryczka. Stapam twardo po ziemi i jestem racjonalna. Potrzebuje fakty gdzies ulokowac, je zrozumiec, potrzebuje wytlumaczenia czegos czego nie jestem pewna. Kwestia charakteru i troche doswiadczen.

Kiedy zobaczylam smsy z koleznka widzialam tez ze mial kontakt ze swoja ex. Mieli relacje dwa lata, on byl tym drugim poniewaz ona miala faceta i nie zamierzala go zostawic. Od poczatku  jasny uklad ktory po czasie sie wypalil. Ja zawsze mialam wrazenie ze dla niego jakas taka „nieskonsumowana“ milosc.
Smsy byly wykasowane. Mieli kontakt caly tydzien przed jego telefonem do mnie, ostatni kontakt to byl jego telefon do niej, nie odebrala, lub bylo krotko bo jakies 40 sek. (Sorry, mam pamiec fotograficzna, widze raz i zapamietuje.)
Dzien po tym zadzwonil do mnie.

I nie zastanawialam sie nad tym dopoki o ex nie wspomnial: Ze w przyszlym roku wychodzi za maz, ze staraja sie o dziecko. Pytam czy maja kontakt? No od czasu do czasu na fejsbuku, bardzo powierzchownie. Mowie ze to dosc intymne zwierzenia, ze to bardziej na telefon, rzeczywiscie nie mieli kontaktu tel? Nie, absolutnie nie.
Czerwona lampka.

Nie, nie bylismy razem. Nie, mial prawo robic co chce. Ale dlaczego klamie?

Ps. Nigdy nie zapytal co sie wydarzylo u mnie podczas naszego rozstania, czy spotykalam sie z kims, czy sie umawialam itd. Czy to cos znaczy?
Dlaczego klamie odnosnie kontaktow z ex ?

Isabella, dzieki za glos.
Nie roztrzasalam tego do momentu kiedy sklamal. A sklamal ot tak od razu, nie meczylam tego tematu w wielogodzinnej rozmowie. Nie wypytuje wiecznie i nieustannie.
O wiele prosciej byloby mi przejsc do porzadku dziennego i zrozumiec  gdyby powiedzial szczerze, tak mielismy kontakt telefoniczny, duzo sie zmienilo w tym czasie, potrzebowalem porozmawiac .. itd, itp.
Klamstwo nasuwa scenariusze: co takiego omawiali ze usunal smsy. Dlaczego zadzwonil dzien po tym jak mial kontakt z nia. Czy rzeczywiscie widze cos czego nie ma ?

Tego być może nie roztrząsasz, ok.
Ale czy nie roztrząsałaś wielu podobnych spraw już po wielokroć właśnie ?

Jesli jesteś taka męcząca tylko tutaj, a w domu z nim - jest z Ciebie okaz taktu, cierpliwości i wyrozumiałości, to rozumiem.
Istotnie pan nie ma powodów, by cokolwiek przed Tobą ukrywać i kłamie, chcąc ukryć jakąś prawdę, która jest dla niego niewygodna.
Ale jeśli męczysz bułę w zbliżonym choćby stopniu do tego tutaj - to musisz przyjąć do wiadomości, że jest to tak okropne, że człowiek chce tego za wszelka cenę uniknąć.
Być może on kłamie, bo chce mieć po prostu święty spokój, bo ma dosyć tego mędzenia.

Nie mogę też pojąć, dlaczego zdecydowałaś się na powrót do niego, a teraz bezustannie nie dość, że go śledzisz, to jeszcze ciągle ostrzeliwujesz paskudną amunicją podejrzeń, braku zaufania.
Albo chcesz tego faceta i chcesz być z nim, i naprawdę zluzuj, bo nie sądzę, żeby mu na długo cierpliwości wystarczyło. Przyjmij, że to co się stało, to się stało. I się nie odstanie i przeszłości nie zmienisz.
Możesz to tylko zaakceptować i żyć dalej - o ile chcesz nadal tworzyć z nim związek.

Ale jeśli tego nie akceptujesz, jesli mu nie ufasz - to odejdź.
Nie chodzi tu o niego. Chodzi o Ciebie.
Co, będziesz do końca życia codziennie mu telefon trzepać i maile czytać ?
Będziesz przez następne -dziesiąt lat zadręczać siebie samą projekcjami co by było gdyby ?
Nie szkoda Ci życia na to ?

Pewna jestem, że nawet gdyby powiedzial szczerze, "tak mielismy kontakt telefoniczny, duzo sie zmienilo w tym czasie, potrzebowalem porozmawiac .. itd, itp." - to Ty natychmiast rozkręciłabyś się i zaczęła zasypywać go pretensjami. A dlaczego mi nie powiedziałeś, a o czym rozmawialiście, a dlaczego do niej dzwoniłeś, a co ona powiedziała, a czego nie powiedziała, a dlaczego nie zadzwoniłeś do mnie ...

Nie uciekniesz przed podjęciem decyzji, czy być z nim dalej, czy nie.
To Cie niestety nie ominie.

I ja nie wiem.
Powodów może być pierdylion.
Usunął, bo nieważne dla niego.
Usunął, bo lubi mieć porządek w skrzynce.
Usunął, bo zorientował się, że przetrzepujesz telefon i nie chciał żebyś je zobaczyła.

Osobiście mam na myśli holistyczne podejście do problemu ... jakie to ma znaczenie, że usunął czy nie i dlaczego to zrobił ?
Skoro dla Ciebie wszystko to jest tak ważne i tak niesamowicie Cię to męczy, to czy jest sens cierpieć dalej ?
Przecież Ty codziennie jakieś takie kwiatki odgrzebujesz i codziennie masz takie same dylematy

Nawet gdy nie męczysz partnera czepialstwem....to sama siebie tym trujesz...co i tak w ostateczności odbija się na Waszym związku.
Pierdylion powodów masz.
A czy Ty swiecisz przykładem?

A Ty dalej swoje.

Z punktu widzenia faceta.Nie przesadnie cierpliwego ale ponad normę: Siedzisz i kombinujesz, dopisując 10 wersji i scenariuszy do czegoś czego się uczepilaś. Ja takie coś zniosłem niewiele ponad rok.
Chcesz żeby szlag go trafił? Jesteś na dobrej drodze.Analizujesz jak oficer NKWD.Wtedy rozwaliłaś związek - teraz też to zrobisz jak nie powstrzymasz tej nerwicy natręctw.Inaczej nie da się tego nazwać.
Jak odpowiedź którą on da jest logiczna ale nie pasuje do Twojego wyobrażenie- drążysz aż udowodnisz.Jak nie udaje się- dopisujesz inną wersję i dalej ją sprawdzasz.

Oprzytomniej.
Zatruwasz sobie życie i jemu.

W pewnym momencie wystarczyło że byłem 'normalny' w rozmowie z inną dziewczyną a tamta była sympatyczna.I już było doszukiwanie się możliwych 'złych' scenariuszy.
Jak ze względu na to że nie mieszkaliśmy razem i rzadko nocowałem (nie z mojej inicjatywy) stopniowo brałem swoje rzeczy bo były mi potrzebne (sic!) to po dwoch dniach jej milczenia dowiedzialem się że przecież ją zostawiłem!
Tak własnie działasz dziewczyno!
Problem jest w Tobie moim zdaniem.W Twoim własnym lęku.

Z punktu widzenia aktualnej sytuacji: to już nie istotne czemu.
Zamknąć w szufladce:"Ich sprawa".
I żyć zdrowo dalej.Nie dość ze szkodzi to Tobie to i Wam.
:-)