co zrobić by sie oświadczył? - Netkobiety.pl

WIELE RAZY ROZMAWIALIŚMY NA TEN TEMAT I ZA KAŻDYM RAZEM ŻARTOWAŁ SOBIE Z TEGO.....

mam wrażenie że się boi bo jego rodzice są świadkami jehowy ale on tej wiary nie praktykuje ale chrzu,komunii itd nie ma

może stąd niechęc do ślubu

Sandra to, ze jego rodzice sa Swiadkami nie jest tlumaczeniem... Moi rodzice i rodzenstwo tez sa Swiadkami i jakos dwa miesiace temu wzielam slub z czlowiekiem, ktory nie jest tego wyznania (ja sama tez nie praktykuje). Fakt, ze nie bralismy slubu koscielnego, ale tylko i wylacznie z tego powodu, ze oboje tego nie chcielismy. Wyznanie w tym przypadku nie ma znaczenia. Problem wedlug mnie lezy w nim samym. Skoro jest z Toba tyle czasu i nie bal sie reakcji rodzicow ,to czemu teraz mial by sie bac (?). Nie jest juz malym dzieckiem i chyba nie bedzie robil przez cale zycie tego co chca rodzice.  Zgadzam sie z dziewczynami, ze powinnas z nim porozmawiac. Jakie jest jego podejscie do kwestii slubu. Moze faktycznie oboje macie inne oczekiwania wobec Waszego zwiazku. Powiedz szczerze o swoich pragnieniach... (I nie wierz w wymowki na tle religijnym. W koncu bedzie zyl z Toba, a nie z rodzicami. Nawet gdyby jego rodzice robili jakis problem - w co watpie- to masz okazje zobaczyc jak bardzo Twojemu mezczyznie zalezy na Tobie.) Jednak grunt to rozmowa pozdrawiam

moze chłopak po prostu nie czuje się gotowy do takiego kroku
nie mozna niczego przyspieszać

Ewelina, Nie powiedziałabym, że panikujesz tylko chcesz wiedzieć na czym stoisz. Bo co jeśli okaże się, że on spanikuje albo w ogóle nie myśli o czymś tak poważnym jak ślub.

To, czy panikujesz zależy od kilku rzeczy. Po pierwsze od tego, w jakim jesteście wieku; a po drugie rzeczywiście od "stażu" Waszej znajomości.
Jestem zdecydowanie i stanowczo na NIE w kwestii kombinowania, jak nakłonić faceta do ślubu czy też jak się pobrać w ekspresowym tempie. Małżeństwo ma prawo być udane tylko i wyłącznie wówczas, gdy pobierają się dwie dojrzałe i pewne swojej decyzji osoby, więc zupełnie nie rozumiem pośpiechu pań, których partnerzy (często gęsto nie mający nawet 25 lat) nie czują gotowości do tej roli. Grono takich kobiet biegnie do ołtarza z facetem, który uległ namowom i naciskom (także niewerbalnym!), a następnie są zszokowane, że żyją w czymś, co dalekie jest od normy, bo mężczyzna nie umie wziąć na siebie obowiązków męża i ojca.

Oczywiście, kobieta po 30. całkiem słusznie zadaje sobie pytania, dokąd zmierza jej związek i chce znać stosunek swojego mężczyzny do założenia rodziny. Aczkolwiek poznanie czyjegoś stanowiska nie musi się równać zaręczynom...

Proponuję też odwrócić sytuację i zastanowić się, co doradziłybyście studentce, która mówi, że na ten moment nie jest gotowa na ślub, macierzyństwo i to, co z tym związane. Sądzę, że nie zmuszałybyście jej na siłę, ale raczej poradziły, żeby spokojnie poczekała, dobrze wiedząc, że ślub z rozsądku (mam JUŻ 23 lata, ostatni dzwonek) nie skończy się dobrze...

tylko spokój i szczera rozmowa, bez nacisków bo efekt może być odwrotny:)