Kiedy matka nie akceptuje związku - Netkobiety.pl

Ja siedziałam całe dnie,tzn po szkole czyli ok od 16 do 3,4 nad ranem u faceta w domu,wracałam do siebie,prysznic,drzemka bo o 6 pobudka i znowu do szkoły.Rodzice wiecznie mieli do mnie pretensje,a to że "dom to nie hotel","wiecznie mnie nie ma",a to że "zobaczysz że jest z tobą dla seksu",kiedyś matka na tyle mnie swoimi gadkami zdenerwowała (zamknęła na dodatek drzwi do domu i schowała klucze)że wyskoczyłam przez okno przykładów mogłabym wymieniać wiele.Po 5 latach rodzice zostali nieładnie to ujmując zmarszczeni po całości.Dodam że mój facet był w związku z moją siostrą cioteczną-rozstali się rok przed rozpoczęciem naszego związku.Wszystkie kłótnie jak się później okazało wychodziły od ciotki która matce gadała jaki to on nie jest(wszyscy pochodzimy z tej samej małej miejscowości).Siostra(była mojego narzeczonego) też nie była lepsza,wypisywała do niego że "nie jestem odpowiednia dziewczyną dla niego" i takie tam.Jak widać nikomu nie udało nas się rozłączyć.Ja postawiłam wszystko na ten związek,mogłam również przegrać a wtedy najgorsze by było "a nie mówiłam/łem" ze strony rodziców.

Ja mam 23 lata, jestem na ostatnim roku studiów, i pracuję wieczorami. On natomiast ma 28 lat, pracuje, mieszka sam. Mama go nie poznała, to może też ma jakieś znaczenie.

Moja mama nie miała nikogo od czasu rozwodu z ojcem, czyli jakieś 20 lat. Kiedy sugeruję, żeby wyszła gdzieś z koleżanką, czy zaprosiła kogoś do domu, ona nie chce. Po powrocie z pracy siada do komputera, ew. ogląda serial, i to tyle z rozrywek.

Co do trzymania faceta na dystans - robiłam to, teraz trochę odpuściłam, bo tak jak piszesz, nie chcę przesadzić (co już zdarzyło mi się robić). Nie jestem pewna, czy to tylko i wyłącznie jej troska o mnie (kiedyś mi powiedziała, że była za dobra dla mojego ojca, i teraz ma za swoje), czy przykro jej, że tyle czasu spędzam poza domem. Niestety, kiedy jestem w domu rzadko kiedy ma czas, żeby chociażby ze mną porozmawiać, ale kiedy nie ma mnie 2 dni, od razu są pretensje...

Tak mówiła. Ja sama biłam się w pierś, że to stało się za szybko (lubię wolne tempo), ale przemyślałam to, i widzę, że tak naprawdę nie ma to żadnego znaczenia w naszym przypadku.

Nie dokładam się do rachunków, ale kiedy raz napomknęłam, żeby pieniądze z alimentów wpływały do mnie, i wtedy będziemy płacić wszystko po połowie (tzn. ja z alimentów + wypłaty), to rozpętała się burza. Mój pomysł wyprowadzki (od 18 roku życia chciałam mieszkać sama, ale tak realnie mogłabym zrobić to dopiero teraz - aczkolwiek trochę żal poniekąd wyrzucać mi pieniądze w błoto)

Uważam, że jeśli stać Cię na to, to powinnaś się wyprowadzić. Wtedy hulaj dusza po swojemu. Na swoim.
Jesteś już dorosła.

Spoko, a jak mama będzie taka zła do Twojej 40-tki? Chcesz, żeby coś się zmieniło, to musisz coś z siebie dać. Trudno, nie ma nic za darmo.
Dom należy do mamy, Ty się nie dokładasz do niczego -  w tym momencie mama sobie może wymagać, co zechce, bo Ciebie utrzymuje.
Ale nie musi tak być.

Jakby nie było się dokłada-z alimentów nie ma nic
A nie myślałaś nad tym żeby się wprowadzić do chłopaka?Chyba że uważasz że to za wcześnie,z drugiej strony możesz mieć problem ze zbyt zaborczą mamą.
Może Twoja mama ma nadzieję że zostaniesz z nią już na zawsze,bo skoro ojca nie ma,zostałaś jej tylko Ty.

Mamuśki lubią mieszać nam w głowach. Chcą dobrze, ale nie rozumieją że w pewnym momencie stajemy się dorosłe. Ja też miałąm wieczne szlabany na wszystko, fochy na moje życiowe wybory itd. itp.

Ja wyprowadziłam się od razu po maturze,kontakty z mamą znacznie się od tamtej pory poprawiły Najważniejsze że nie daje mi szlabanu na wychodzenie z domu w wieku 21 lat,jak to zdarzało się znajomym

Niektóre matki są tak toksyczne, że nawet wyprowadzka od nich nie uwalnia.

W marcu wyjeżdżam do siostry za granicę chyba już na stałe z chłopakiem. Matka jak się dowiedziała na wszystkie sposoby próbuje mnie od tej decyzji odwieść. Mówi że ja się tam nie nadaję, że sobie nie poradzę a siostra mi ciągle pomagać nie będzie. Nawet nie chce żadnej pomocy a zresztą sama zaproponowała żebym w marcu do niej przyjechała.

Dokładnie. Ale jak myśli że Ja zrezygnuje dla niej to jest w grubym błędzie. Bo ja nie chce bimbać od emerytury do emerytury tonąc w długach że na nic kompletnie nie starcza.

Albo się przyzwyczai albo będzie upszykszać dalej życie. Np. jak Ja z moim chłopakiem pojedziemy na kilka dni do niego to dzwoni co 3 godziny do mnie. Czasami to już nie odbieram specjalnie bo mi się nie chce z nią gadać.

No widocznie moja matka nie da sobie spokoju z tym. Bo zawsze musi o wszystkim wiedzieć. Gdzie jadę, na co, po co, z kim się umówiłam itp. Już na odczepnego jej coś skłamie bo nie chce żeby wszystko wiedziała.