Witam, przedstawię tutaj moją historię (a mianowicie dotyczy ona mojej siostry), ponieważ sama nie wiem co o tym myśleć. Otóż, moja siostra wyjechała do Anglii, mieszka tam już 8 lat, poznała tam kogoś (Arab) i razem zamieszkali. Początkowo moja rodzina nie była za tym związkiem, ale wszyscy stwierdziliśmy, że to jest jej życie i jej wybór. Szczerze mówiąc akceptowaliśmy ten związek. Ostatnio jednak była w Polsce i widać było zmianę w stosunku do swojego partnera (mówiła o nim w negatywny sposób). Koniec końców przyznała się, że poznała kogoś innego i że z tamtym już nie chce być. Nikt nie wtrąca się w jej sercowe sprawy (ona nie prosiła o radę). Szczerze mówiąc lekko mi ulżyło bo nowy wybranek jest Europejczykiem. Ale przechodzę do setna sprawy. Otóż kilka dni temu otrzymaliśmy list wysłany przez tego Europejczyka ze swoimi zdjęciami (prosiliśmy ją o to). W kopercie oprócz zdjęć był krótki list, w którym nowy wybranek pisał, że wie, że moja siostra jest po ślubie i że ona chce się rozwieść i zaakceptuje jej wybór. Pisał też o jakiejś operacji mojej mamy, która nie miała miejsca. Zastanawiam się dlaczego ona kłamie i wszystko ukrywa. Kiedyś już była taka sytuacja, że dowiedziałam się od jej znajomej w Anglii, że nagadała ludziom, że ktoś w rodzinie jest śmiertelnie chory. Kiedyś okłamała nas, rzekomo wracając z obrony licencjackiej, że niby się obroniła, a niestety po latach moja rodzina dowiedziała się przypadkiem, że żadnej obrony nie było. Teraz znów kłamstwa. Kiedyś tłumaczyła, że musiała coś wymyślić żeby dostać urlop (niby choroba kogoś z rodziny), ale żeby okłamywać nawet swojego partnera do którego rzekomo powinna mieć zaufanie? Nie umiem tego zrozumieć. Poza tym, boli nas fakt, że ukrywała ten ślub. Nie dość, że nikogo nie prosiła, to nawet nie przyznała się do tego. Teraz prawdopodobnie chce się rozwieść i pewnie znów zrobiłaby to po kryjomu gdyby nie ten list. Po prostu nie wiem co o niej myśleć.
- Loona84
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
- A-n-n-n
- Powoli się zadomawiam
- Nieaktywny
Niestety niektórzy ludzie uzależnieni są od kłamstwa. I nie próbuj tego zrozumieć,bo po prostu się nie da..
Mój ostatni partner miał to samo, ciągle coś przede mną ukrywał, a kiedy łapałam go za przysłowiowią rękę, oczywiście się wypierał.
Czasem myślę, że niektórzy mają po prostu swój świat i inaczej nie potrafią..
Smutne to
- miętowa
- Do zakochania jeden krok
- Nieaktywny
Niektórzy gotowi są zrobić bardzo wiele, by zwrócić na siebie uwagę. Odkrywają, że opowiadając historię o nieuleczalnej osobie w rodzinie budzą duże zainteresowanie, albo starją się tym, coś dla siebie ugrać (kilka dni wolnego w pracy, pieniądze na lekarstwa). Inni przypisują sobie nie swoje sukcesy, bo chcą być podziwiani, a nie bardzo mają czym zabłysnąć.
Są ludzie którzy bez kłamstwa nie mogą żyć, nawet jeśli zostają zdemaskowani, brną w następne, taka niektórych natura.
Proboszcz mojej parafii, zdawałoby się że ten to powinien służyć za przykład, tak lubi ubarwiać koloryzować, że tylko naiwny w to wierzy. A to Jan Paweł II gdy jeszcze nie był Papieżem rozpoznał chorobę u jego matki i to ją uratowało, a to sam tragicznie zmarły prezydent był jego przyjacielem, albo ratował tonących w Dunajcu, innym razem wynosił dzieci z pożaru i masę innych rzeczy nie trzymających się kupy. Niektórzy lubią kłamać nawet w błahostakach.
- tamilla
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Widocznie twoja siostra nie umie pogodzic sie z rzeczywistosca, kiedys zaczela klamac,stwierdzila ze tak jest lepiej,latwiej i dalej ciagnie swoje klamstwa, tylko ze kiedys moze sie w koncu samatpogubic w tych klamstwach. Trudno bedzie zmienic jej podejscie do zycia.
- eljola
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
A jak siostra tułmaczy przed Tobą te kłamstwa? Nie czuje że zawodzi zaufanie rodziny?
Mój mąż lubi czasem przykłamać, robi to bardzo nieudolnie, a ja wtedy mu dokuczam. Czasem zastanawiam się czy swoich skłonności do kłamstawa nie odziedziczył po ojcu, ten kłamał w żywe oczy i nic sobie nie robił z tego, że został zdemaskowany. Tylko, że swoim postępowanie doprowadził do tego że przestaliśmy mu dawać wiarę w cokolwiek.
- Loona84
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
Trochę to dziwne, bo jak już wszystko powiedzieliśmy jej, to widać, że się przejęła. Mam takie odczucie, jakby nie była świadoma (w tym czasie kiedy coś tam nie tak robi), potem żyje z tym spokojnie, i dopiero wyrzuty ma jak się okazuje, że o wszystkim wiemy. Dokładnie nie będę pisała o co chodzi, ale to już jej 4 wielki kłamstwo (i zatajenie), o którym dowiadujemy się od obcych osób. Kiedyś ktoś mojej mamie mówił, że w internecie operuje innym nazwiskiem, mówiliśmy jej o tym, ale powiedziała, że tak tylko podała nazwisko chłopaka, ponadto nosiła jakąś obrączkę, pytana o to, zaprzeczała. Rozumiem gdybyśmy były skłócone, bez kontaktów, ale jesteśmy w dość częstych kontaktach i raczej dość dobrych relacjach.
- Joga
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
sama mam w rodzinie taki przypadek, wkleję ci tekst, który kiedyś znalazłam, powinnaś zachęcić siostrę do wizyty u specjalisty.
Konfabulacje ? fałszywe wspomnienia
Wśród terminów z zakresu psychologii i psychiatrii jest wiele takich, które rozmijają się z potocznym rozumieniem danego słowa. Tak jest również w przypadku konfabulacji. Na co dzień kiedy mówimy, że ktoś konfabuluje, mamy na myśli, że po prostu zmyśla lub kłamie. Czasem dodajemy, że opowieści takiej osoby można ?włożyć między bajki?.
Z punktu widzenia medycyny konfabulacja, to jednak nie kłamstwa, ale raczej fałszywe wspomnienia. Powstają one wtedy, gdy w pamięci osoby zmyślającej występuje luka. Konfabulację łatwo odróżnić od kłamstwa, jeśli uda się odnaleźć ową lukę pamięciową. Osobę, która konfabuluje zwykle bez trudu można także przekonać do zmiany wypowiedzi, jeśli udowodni się jej nieprawdziwość.
Osoby konfabulującej nie należy oskarżać, ponieważ nie jest ona świadoma swoich konfabulacji, a wszystko co mówi uważa za prawdę. Skłonności tego typu występują naturalnie u niektórych dzieci i związane są z tym, że ich pamięć nie rozwinęła się jeszcze w wystarczającym stopniu ? w późniejszym wieku takie zaburzenia zazwyczaj mijają. Konfabulacje zdarzają się także u osób starszych, gdy ich umysł nie jest tak sprawny, jak dawniej.
Jeśli opisane wyżej objawy zauważymy u dorosłej osoby warto zachęcić ją do konsultacji ze specjalistą, który określi jak poważny jest to problem i powie czy należałoby zastosować terapię.
- marta197687
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
Witam! Jak zapatrujecie się na kompromitacje siostry przed jej przyjaciółmi (koleżankami) gdy ta ukazuje różne sytuacje domowe w sposób wygodny tylko dla siebie, mając swoich domowników za wrogów numer jeden, bez wyraźnej przyczyny?
- Joga
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Witam! Jak zapatrujecie się na kompromitacje siostry przed jej przyjaciółmi (koleżankami) gdy ta ukazuje różne sytuacje domowe w sposób wygodny tylko dla siebie, mając swoich domowników za wrogów numer jeden, bez wyraźnej przyczyny?
Kiepski pomysł, to jest niezależne od niej, więc kompromitowanie jej nie wyleczy. Miałam kontakt z taką osobą, wymyślała niestworzone historie i jedynym rozwiązaniem jest leczenie. To nie jest jej zła wola ale choroba.
- marta197687
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
No dobra a jak byście zareagowały na wyzwiska młodszej siostry: typu zamknij mordę, ryj, ty dałnie. Pozwoliły byście sobie na takie coś? Jak na to reagować czy w ogóle nie reagować?
