co zrobić gdy ktoś planuje samobójstwo - Netkobiety.pl

Właśnie chce ale czy ta osoba pójdzie do poradni to jest problem

Rozmawiam dziś parę razy on twierdzi że nie ma po co żyć ,że do niczego sie nie nadaję.Mam nadzieję że pójdzie ze mną do specjalisty poprosze go że jak nie dla siebie to niech zrobi to dla mojaej córci bo to jego oczko w głowie.Ale boje się że nie zdążę  ,że zrobi coś sobie

Osoba mówiąc o tym ze chce popełnić samobójstwo na prawdę tego nie chce tylko poszukuje pomocy . Nie podałaś przyczyn takiego pomysłu i nie wiadomo zbytnio co zaproponować aby rozwiać takie myśli . Ty przede wszystkim powinnaś wesprzeć taką osobę i spróbować poszukać jakiegoś rozsądnego rozwiązania . Podaj więcej szczegółów tej sytuacji a my spróbujemy ci podać przykładowe rozwiązania na których będziesz mogła bazować .

Przede wszystkim powiadom o tym  zdazeniu osoby, jemu bliskie.Nie powinno  zostawiac sie takich osob nawet na chwile,trzeba z nimi duzo rozmawiac,wspierac,ale jak trzeba to i nawet krzyknac.Ja uwazam ,ze to wolanie o pomoc.........pewnie nawarstwily sie rozne problemy,gdzie duzo pesymizmu,gdzie ktos jest na zakreci,ze ciezko wyjsc samemu z tego "dola" Przezylam taka sytuacje,kiedy moja znajoma byla w glebokiej depresji i chciala zrobic sobie krzywde,a ja bylam wobec niej delikatna i wierzylam ,ze chce isc spac,a ona w tym czasie  podciela sobie zyly i tylko moj upor  w jej poszukiwaniu uratowal jej zycie,szukalam jej wszedzie ......a ona byla na strychu z podcietymi zylami  i w ostatniej chwili ja odratowali!Minelo kilka lat i historia sie powtorzyla,ale wtedy juz mnie nie oszukala,bo ja na nia nawrzeszczalam ,ze jak to zrobi to ja sie nie podniose,ze  zniszczy mi zycie........i stal sie cud ....sama chciala do szpitala i chciala sie leczyc. Zawiezlismy ja z mezem szpitala  i do dzis jestem jej przyjaciolka..... uratowalam jej zycie 2 x jest mi za to wdzieczna ,nie mozna byc gluchym na ludzkie wolanie! Ewelino Ty jestes  wrazliwym czlowiekiem!

Ewelina20,
fakt, że osoba wyraża swoje myśli samobójcze, owszem, warto rozumieć, jako "prośbę o pomoc". Nie znaczy to jednak, że "tylko mówi" i "samobójstwa na pewno nie popełni", "już dawno by to zrobił"!

Mężczyzna, o którym piszesz wyraża nie tylko myśli, ale też fantazje i zamiary samobójcze - zastanawia się nad metodą, np. powieszeniem. Takie precyzowanie myśli o śmierci może rozwinąć się w kierunku konkretnych planów, kiedy i gdzie się zabić.

Z pewnością warto być dostępnym dla osoby, która mówi o śmierci. Rozmawiać z nią o jej problemach, wątpliwościach. Nie bać się słów "samobójstwo", "śmierć". Zachęcać do szukania pomocy - podrzucać ulotki, adresy, telefony zaufania, Poradni Zdrowia Psychicznego, Centrum Interwencji Kryzysowej itp. Odwoływać się do tej części chłopaka, która chce żyć. Mówić o pozytywnych obszarach jego życia, zasobach, osobach, w których ma wsparcie, pozytywnych wydarzeniach z jego przeszłości.

Musisz jednak sama zastanowić się, jak wiele możesz z siebie dać, aby nie obarczyć się ciężką odpowiedzialnością za życie przyjaciela.

O myślach samobójczych powinni wiedzieć bliscy, z którymi chłopak mieszka - jego matka, brat, partnerka.

W sytuacji, w której będziecie oceniać, że ryzyko popełnienia samobójstwa jest duże - będzie świadczyć o tym jego nastrój, zawężenie  (dostrzeganie tylko jednego możliwego scenariusza, negatywne myślenie o sobie i o świecie, izolacja od ludzi, brak pozytywnych emocji), być może zachowania agresywne, wyrażanie myśli i zamiarów samobójczych, specyficzne zachowania (np. pozbywanie się ważnych osobistych rzeczy, żegnanie się z bliskimi, porządkowanie swoich spraw), łatwy dostęp do metod odebrania sobie życia (np. broń, tabletki, alkohol, własny samochód, bywanie w miejscach, w których jest sam - las, piwnica itp) - możecie w każdej chwili wezwać karetkę Pogotowia Ratunkowego.

Wyrażanie zamiarów samobójczych to sytuacja bezpośredniego zagrożenia życia. Lekarze ratownicy mają obowiązek przyjąć zgłoszenie i przejąć odpowiedzialność za pacjenta. Może on być przewieziony na obserwację psychitaryczną także wbrew swojej woli.

Oczywiście warto jednak, aby chłopak możliwie szybko (a nie dopiero w sytuacji ostrego kryzysu) trafił pod opiekę psychiatry i psychologa, jeśli to możliwe - dobrowolonie.

Zgłosić na policję!

mówie Jej, ze jesli nic nie zrobie a Ona cos zrobi to ja bede miala wyrzuty sumienia i bede musiala z tym zyc, to Ona stwierdzila z emogla mi nic nie mowic i teraz bedzie sie starala zebym o tym zapomniala, ale to niemozliwe... niby była gdzies zaniesc cv do pracy, na rozmowy o staże poszła ale mówi ze Jej nie zalezy i jelsi On nie wroci to nie wie... napisała do Niego na gg tak po prostu czesc co slychac i sie nie odzywa a Ona czeka i czeka... i myslalam juz nawet zeby zdobyc do tego chlopaka numer i pogadac z Nim zeby wiedzial w jakim Ona jest stanie... ale jelsi Jej nie kocha to nie wróci i malo sie tym przejmie co ja powiem... z tego co Ona mowi dla Niej wchodzi tylko jedna opcje - to zeby On do Niej wrocil innej nie przyjmuje...  a do milosci nie zmusisz, i tłumacze Jej ze jesli Go kocha to powinna pozwolic Mu byc szczelsiwym... samemu czy z inna... przeciez to jest milosc... gdy szczescie drugiej osoby jest wazniejsze niz nasze...

a powaznie mysle jak tylko wyzdrowieje pojsc porozmawiac z Jej siostra...