co mam zrobic- rodzina mnie odrzuca - Netkobiety.pl

Nie mam się komu wyżalić, a stan mojego ducha jest coraz gorszy- nie spie już kolejna noc, ciągle płaczę, nie potrafię sie nad praca skoncentrować. Mam dziwne myśli.
Jestem córka zawodowej alkoholiczki i egoistki. Moja matka pije od kiedy pamiętam. Dzieciństwo miałam okropne- mdlałam w szkole z głodu, do szkoły ciągle chodziłam brudna, po szkole sprzątałam po jej libacjach. Z ojcem matka rozwiodła się kiedy byłam w 2 klasie- teraz wiem, ze go ciągle zdradzała ale wtedy ona kłamała i nastawiała nas przeciwko ojcu a my byliśmy za mali aby zrozumieć co się działo- doprowadziła do tego, ze urwałam kontakt z ojcem i jako nastolatka nawet wstydziłam się go. Ona wyszła drugi raz za mąż za człowieka który całkowicie zmienił moje życie w koszmar- musiałam spać na strychu, w wersalce chował jedzenie przede mną i moim bratem, ciągle nastawiał matkę przeciwko mnie, zabraniał definitywnie spotkań i ojcem i dziadkami. Wyszłam za mąż w wieku 18 lat ( ciąża- wtedy forma ucieczki z tego domu). skończyłam liceum, zaczęłam studia, dostałam dobra prace, powoli się dorabiałam. Z matka miałam ograniczony kontakt. Kiedy pila lądowała czasem w nocy u mnie i nadawała cala noc swoje żale i ciągłe do mnie pretensje-jej wizyty u mnie zawsze kończyły się awantura miedzy nami,odwiedzałam ja sama, kupowałam prezenty, spłacałam za nią kredyty, wychowywałam jej pozostałe dzieci ( mam rodzeństwo dużo młodsze ode mnie- praktycznie w wieku moich dzieci). Od matki nigdy nie dostałam najmniejszego prezentu-pamiętam kiedy chodziliśmy z bratem do szkoły po świętach wszyscy chwalili się prezentami, my wcześniej pisaliśmy sobie na kartkach co opowiemy, ze dostaliśmy, opowiemy bo nie dostawaliśmy kompletnie nic. Nie pamiętam nawet aby mnie kiedykolwiek przytuliła czy wzięła jako dziecko na kolana. Jedyne co pamiętam to jej ciągłe niezadowolenie - a to, ze znów się garbie, a to, ze chodzę koślawo i wiele innych. Rozwiodłam się - mąż pil i miał problemy z hazardem, przez niego straciłam dom, wyjechałam zagranice ze strony rodziny nie miałam w nikim wsparcia- nawet nie miałam się z dziećmi gdzie podziać. Za granica dobrze się urządziłam- mam swoje mieszkanie, świetnie urządzone, mam stalą extra prace - żyję prawie bezstresowo.Moja matka była  mnie nawet kilka razy odwiedzić za każdym razem jednak wyjeżdżała obrażona na mnie i skłócona, a to ze nie pozwalam jej w szafkach po jej myśli pookładać, a to ze się znów upiła i nagadała na mnie moim znajomym o co zwróciłam jej uwagę, ze powiedziałam jej, ze mi przykro,ze ciągle mówi ze jestem za gruba ( mam 5 kg nadwagi ?! )  i to po kim przecież ona mimo swoich ponad 60 lat jest taka zgrabna.... później kiedy wraca opowiada na mnie całej mojej rodzinie jaka to ja zła jestem i jak źle u mnie miała - mila jest zawsze tylko wtedy kiedy po wysłuchaniu jej zali dasz jej kasę bo ona nigdy nie ma. Skłóciła mnie z rodzeństwem opowiadając im bzdury na mój temat a ponieważ oni są tam ja tu to nie miałam nawet szansy na wyprostowanie tych bzdur niektórzy nie chcą ze mną rozmawiać. Teraz byłam w Polsce wysłałam do wszystkich sms, ze jestem liczyłam na zaproszenie na kawę chociaż na poświecenie mi chwili- kocham ich wszystkich jak własne dzieci, opiekowałam się nimi, dbałam.... nigdy nie zrobiłam niczego przeciwko nim, zawsze pomagałam nawet finansowo a teraz ..... nikt ze mną nie rozmawia a ja nie wiem dlaczego, co zrobiłam nie tak..... wiem , ze się o mnie mówi ale nie wiem co. Moje dziecko teraz za parę miesięcy bierze ślub. Moja matka od początku jak się tylko dowiedziała oznajmiła, ze na ślub nie przyjdzie, domyślam się, ze moje rodzeństwo tez nie przyjdzie. Cierpię bardzo .... wczoraj rozmawiałam przez telefon z jedna z sióstr, powiedziała mi, ze była u matki i ta cały czas na mnie gadała a ona tylko przytakiwała zapytałam czy matka miała racje w tym co mówiła siostra odpowiedziała ze to kłamstwa i bzdury, wiec skoro tak myśli to dlaczego nie stanie w mojej obronie? Ostatnio powiedziałam matce co mnie boli, ze jak się do niej przytulam to czuje ona się odsuwa jakbym ja parzyła, ze liczą się tylko pozostali ja cięgle jestem ta inna, kiedyś po pijaku zadzwoniła do mnie i powiedziała mi, ze mnie nienawidzi, ze ja jestem ta najgorsza, ze jest taka mną rozczarowana..... Nie wiem czy przyjdą na ślub mojego dziecka czy nie, nie wiem jak mam postępować, na moje sms-y nikt mi nie odpowiada, nie chce niczego przed ślubem mojego dziecka roztrząsać, gdyż mam jeszcze nadzieje, ze uszanują moje dziecko i przyjdą na ślub ale jak ja mam sie wtedy zachować w stosunku do nich? Udawać, ze nic sie nie stało czy starać się być obojetnym. Czy ze mną jest coś nie tak? Myślę nad urwaniem całkowitym kontaktów z rodzina nie daje sobie rady z tym ich odrzuceniem, takim traktowaniem mnie za nic. Np. co roku jako jedyna w wigilie objeżdżałam wszystkich i dzieci obdarowywałam prezentami i tak od ponad 20 lat, moje dzieci nigdy od nikogo z nich nie dostały choćby drobiazgu , w tym roku nie pojechałam- uznałam, ze skoro oni nie myślą o moich dzieciach a wzajemnie robią sobie prezenty( jak sie niedawno dopiero dowiedziałam)  tylko my jesteśmy z boku to dlaczego ja mam się wychylać wole te pieniądze przeznaczyć na swoje dzieci- w ubiegłym tygodniu zostało mi to wykrzyczane, ze zawiodłam dzieci bo czekały- powiedziałam, ze moje tez czekały 20 lat i się do dziś nie doczekały. Nikt nie pamiętał, ze zawsze rozwoziłam prezenty pamiętają jedynie, ze raz nie zawiozłam . Co ze mną nie tak? Jak mam postępować