Rozdarcie pomiędzy dorosłym symen i partnerem życiowym-konflikt?? - Netkobiety.pl

Ja kiedyś miałam podobnie jak Ty, tzn. był konflikt pomiędzy synem i moim partnerem, mój syn też jest teraz dorosły i niestety w którymś momencie musiałam wybrać mimo że ich obu kochałam....wybrałam syna ale wtedy miał 18 lat....Nie ma innej metody, naprawdę nie ma.....chyba, że chcesz doprowadzić do poważniejszych kłopotów. Musisz zrozumieć jedno, to są dwaj dorośli mężczyźni, samce.....nie ma miejsca do rządzenia na jednym terytorium dla dwóch samców, na swoim terytorium rządzi tylko jeden samiec.........Mężczyźni inaczej całkowicie rozumują, niż kobiety......jeżeli jest konflikt pomiędzy synem a partnerem......powinnaś wybrać syna, chyba że ma syn szansę wyprowadzki, np. może wynająć sobie pokój lub mieszkanie??? w końcu jest dorosły. Mój miał niecałą 18 tkę, to nie chciałam mu jeszcze mówić że ma się wyprowadzić.....ale 21 latkowi można delikatnie powiedzieć, że jest już dorosłym mężczyzną i może woli mieszkać osobno?? po co ma się męczyć z twoim partnerem skoro się nie dogadują??? ale jeżeli syn nie ma pieniędzy na wynajęcie pokoju, jest biedny, to powinnaś opuścić tego faceta (nie ma znaczenia że jesteś z nim 6 lat, on źle traktuje twoje dorosłe dziecko) i znaleźć sobie innego faceta który normalnie bedzie z nim rozmawiał, chyba że chcesz żeby młody chłopak się załamał i sobie coś zrobił, np się powiesił??? bo i o takim czymś słyszałam....... Nie dawno w Polsce był wypadek, że konkubent nie dogadywał się właśnie z 23 latkiem i przy którejś awanturze no pozbawił chłopaka życia.....Daj sobie spokój z tym partnerem i znajdź sobie faceta z którym syn dogada się.....na pewno jest facet z którym syn znajdzie wspólny język....z tym obecnym mężczyzną konflikt między nimi będzie tylko bardziej narastał, nie opanujesz tego, to są mężczyźni....musisz zmienić faceta i tyle chyba,że chcesz stracić syna....wybór jest twój...Pewnie cie dziwi,że taka dałam ci może myślisz drastyczną radę, bo koniec związku z konkubentem ale sama napisałaś że nawet jak syn był mały to nie było między nimi chemii......to czyja to jest wina, że konflikt narasta z upływem lat, gdy syn stał się mężczyzną??? oczywiście twojego konkubenta i twoja, że na to tak długo pozwalasz. ...a potem słuchamy w telewizji jak to konkubent w czasie kłótni pozbawil życia 23 latka....skoro matka nie potrafi zostawić wrednego konkubenta , bo jest wielce zakochana w tyranie..... to wlaśnie tak kończą dzieciaki, że giną z rąk konkubentów........

Bosze, czy na tym forum odbywa się festiwal bzdur?

Poza tym w sprawach związkowych Zakłamani to na pewno dobry doradca (byłam w trzech związkach stałych (mieszkałam z mężczyznami trzema) i wszyscy trzej ode mnie odeszli.........po prostu mnie porzucili...)

Jasne, raz piszesz "zostawili mnie", a raz "ja zostawiłam" - czyli twoja wiarygodność równa się ZERO. Ot tworzysz sobie jakieś historyjki nie mające nic wspólnego z faktami. Ale coś mi się kojarzy, że takie osoby są tu przez moderację uznawane za trolle i banowane

Zakłamani
NIe wiem o czym teraz do mnie piszesz, bo akurat wątek nie o tym. Co do wątku - nie przyszło ci do głowy, że niekoniecznie to konkubent jest "terrorystą", lecz może syn? Że nie konkubent źle traktuje pasierba, lecz odwrotnie? A może obaj są OK, tylko zwyczajnie na siebie źle działają - czasem tak jest. I niby dlaczego matka ma poświęcać swoje życie w imię opieki nad dorosłym dzieckiem? Nie pasuje mu ojczym? Proste - zarobić na siebie i się wyprowadzić.

Dlaczego Kaja4 ma się pozbyć partnera dla dorosłego syna to nie rozumiem. Syn jest dorosły i tak predzej czy pozniej sobie pojdzie i nie sadzę żeby zacząl sie przejmować pozniej matką że została sama wlasnie przez niego. Załoze sie ze i teraz nie przebywa zbyt często w domu, ale takie ma przeciez prawo. Najlepszym rozwiązaniem było by gdyby syn się wyprowadził jeżeli ma taka mozliwość. Rozumiem że jesteś rozdarta, ale niestety syn nie jest malutkim chłopcem. Co innego jak by nie był dorosły to niestety decyzja powinna być inna. Dlaczego ty masz zostawić faceta tylko dlatego że syn go nie lubi. Nie chodzi mi o to żebyś wyrzucała syna z domu bo to tylko pogorszy sytuacje i wtedy syn będzie miał pretensje jeszcze do ciebie. Porozmawiaj z synem, że ty jesteś szczęsliwa z partnerem i jego też kochasz, ale wytłumacz mu też że on prędzej czy pózniej sobie pójdzie z domu i Ty zostaniesz sama. Nie może być aż takim egoistą i myślec wyłącznie o sobie

Między jej synem a partnerem zawsze już będą konflikty, nawet jak syn się wyprowadzi i założy swoją rodzinę ale są jeszcze spotkania przy jednym stole w czasie świąt wielkanocnych, Bożego Narodzenia itd. i jak te spotkania będą wyglądać??? przy jednym stole będzie siedzieć dwóch mężczyzn, którzy się nienawidzą?? Nie wiadomo czy Kaja45 jest tak naprawdę szczęśliwa z konkubentem, tego nie wiemy........bo nam tego nie napisała, ale jak można być szczęśliwym z mężczyzną który nie akceptuje syna od wielu lat?? wspomniała, że nie ma między nimi jak to ujęła chemii od wielu lat.....a czyja to jest wina, że nie ma chemii od wielu lat? myślę, że konkubenta bo gdy zaczynał życie z Kaja45 syn miał tylko 15 lat, więc czemu nie udało mu się "dotrzeć" do chłopaka aż przez 6 długich lat?? gdyby dopiero teraz partner zaczynał z nią związek i doszłoby do konfliktów, to można przepuszczać, że winę za  kłótnie ponosi dorosły już syn. Powinna Kaja45 nam napisać, na jakim tle były te wieloletnie konflikty między nimi??? i kto nie chciał poprawić między nimi relacji??? ale z moich obserwacji mi jest wiadomo, że winę zawsze ponoszą konkubenci, bo są zazdrośni o synów i to bardzo są zazdrośni. Nie rozumiem mężczyzn czemu w nich jest taka zazdrość o syna.....

Nie prawda jeżeli jest z nim naprawdę szczęśliwa ze swoim partnerem, musi zrobić "porządek"....jeżeli nie jest to wina jej partnera, że nie dogadują się z synem przez tak wiele lat musi za wszelką cenę doprowadzić do pogodzenia się obu panów...bo tak nie da się żyć, że jednego mężczyznę wyrzuci się z domu np. swojego syna a z drugim będzie się udawało, że jest wszystko ok....ale Kaja45 jest też matką i jeżeli wyrzuci syna z domu to mimo wszystko będzie ją serce bolało, że nie ma między nimi zgody.....musi doprowadzić do zgody pomiędzy nimi, jeżeli chce żyć ze swoim partnerem, oni nie mogą być dla siebie wrogami.....tylko my nie wiemy czy Kaja45 jest szczęśliwa ze swoim partnerem przez te 6 lat, dlaczego przez te 6 lat nie było tej chemii pomiędzy mężczyznami, gdy konkubent wkroczył w życie matki i syna, chłopak był w trudnym okresie, bo buntu ale naprawdę moim mężczyzną nie było trudno wcale się dogadać z moim synem, On ich bardzo lubił a oni jego ale w nagle w jakimś momencie zaczynali być makabrycznie zazdrośni o mojego syna, który był wtedy tylko dzieckiem a nie dorosłym mężczyzną i widziałam jak on przytulał się do nich a oni nie odwzajemniali tej jego dobroci.......także mężczyźni też ponoszą czasami winę, że chłopak zaczyna się denerwować, bo przecież czuje że jest odpychany, mi konkubent otwarcie mówił że jest zazdrosny o mojego syna, co wg. mnie jest chore bo jak można być zazdrosnym o dziecko??? Kaja45 nam nie podaje szczegółów swoich relacji z partnerem.......kim on jest? i jak traktuje jej syna przez te 6 lat???

No właśnie nic nie wiemy o jej konkubencie......bo jest bardzo ważne jak on traktuję ją i jej syna lub na odwrót jaki jest jej syn?

Psycholog możliwe że to jest jakieś rozwiązanie, ale pogodzić dwóch dorosłych mężczyzn hmmmmmmmm no jedna kobieta wspólnie z drugą kobietą-psychologiem????  ma tego dokonać????, no nie lada wyczyn.....jeśli tego dokonają to należy im się obu Nagroda Nobla.

Kaja u mnie również był konflikt pomiędzy mężczyznami: moim tatą a moim mężem (wówczas narzeczonym). Mieszkaliśmy razem (ani tata sam by się nie utrzymał ani my, więc wyprowadzka nie wchodziła w grę dla żadnej ze stron), moja Mama zmarła (ona nas akceptowała i dopóki żyła w domu było normalnie).

To nie prawda, że w 1 domu nie może mieszkać 2 "samców" tak jest raczej w przypadku kobiet. Moi panowie się "jakoś" dogadali. Trochę to trwało, ja również nie wiedziałam czyje stanowisko mam zająć - kocham ich obu i żadnego nie chcę stracić.

U nas sytuacja zmieniła się za sprawą 2 faktów:
1. męska rozmowa w której mój wówczas narzeczony uzmysłowił mojemu tacie, że przecież oboje chcą żebym była szczęśliwa a ich kłótnie mnie nie uszczęśliwiają - i tata przyznał rację.
2. i to wtedy głównie zmieniła się sytuacja - wzięliśmy ślub. O ślubie wszyscy wiedzieli ponad rok wcześniej kiedy i gdzie się odbędzie ale spór zakończył się w dniu ślubu - tata zrozumiał że już klamka zapadła jesteśmy rodziną i tego już nie zmieni. Mój mąż odnosi się do taty z szacunkiem (wcześniej również, ale teraz jak widzi że zaczyna się ciężki temat to poprostu nie podejmuje dyskusji). Odpukać na razie jest ok.

życzę Ci żeby Twoi mężczyźni również się dogadali. Nie wiem jaki oni mają ze sobą problem u mnie chodziło o światopogląd, religię.

I jeszcze jedna waża sprawa. Ktoś zapytał jak mój konkubent traktuje mnie i syna. Niestety muszę przynac, że ostatnie źle. Stał sie bardzo złośliwy, prze co prawie ze soba nie rozmawiamy.
Ponieważ jest osoba po 50 zastanawiam się, czy nie ma to związku z andropauzą. Bo jedna prawa jest, ze nigyd moi faceci nie potrafili się dogadać, a inną, że obecna sytuacja jest trudna do zniesienia.

Na pewno taka sytuacja jest trudna zarówno dla twojego partnera, jak i syna. Kochasz obydwóch, jest ci ciężko, ale wydaje mi się, że powinnaś im obojgu pozwolić na nawiązanie jakiegoś kompromisu, może szczera rozmowa między twoim partnerem a synem. Syn jest dorosły, ma prawo nie zgadzać się z twoim partnerem. To bardzo delikatna sprawa, trudno coś poradzić. Może usiądźcie razem i na spokojnie pogadajcie, niech każdy powie, co na sercu leży . Pozwodzenia

Kochani bardzo dziekuje, za Wasze wypowiedzi napewno bardzo mi pomogly, niby to wszystko wiedzialam juz wczesniej, ale to Wz uđwiadomiliscie mi wiele spraw.Jeszcze raz dzeiki.