Ach. Nieprzyjemną miałam dziś bardzo sytuację. Podczas zajęć przedstawiałam swój projekt i wtedy dwie dziewczyny z grupy zaczęły się perfidnie śmiać - ze mnie... Potem kiedy każdy przedstawiał z jakiej jest miejscowości/miasta... i przyszła kolej na mnie... też nie mogły powstrzymać się od śmiechu... Pochodzę z małej wsi. Kiedy po zajęciach mijałam je na korytarzu zakryły usta dłonią i chichotały pod nosem, mierząc mnie wzrokiem jednocześnie.
Niby nic.. ale strasznie mnie to zabolało. Mam niskie poczucie własnej wartości, a ta sytuacja dodatkowo sprawiał, że poczułam się jak śmieć. Wiem, że teraz przez długi czas będę mieć w głowie tą sytuację... będę zastanawiać się czy śmiały się z miejsca z jakiego pochodzę, z mojego wyglądu, czy w ogóle całokształtu.
Przed powrotem do domu poszłam do parku, usiadłam na ławce i płakałam ponad pół godziny.
Wiem, że cięzko będzie mi teraz wrócić do pionu. Zwykły szyderczy śmiech dla mnie był jak nóż w plecy. Dla mojejgo poczucia własnej wartości jak podwójny.
chyba panienki mają "zryty beret" - bo wybacz, ale ONE sobie przyniosły wstyd takim szczeniackim zachowaniem. Najważniejsze czy twój projekt wypadł dobrze i spodobał się prowadzącemu zajęcia - to on jest autorytet a nie 2 rozkoszne, rozchichotane smarkule - bo dorosły się tak nie zachowuje 
nie jest to dobre rozwiązanie, ale niestety taka już jestem i nie potrafię nic z tym zrobić. Nawet najgłupszy żart ze strony chłopaka sprawia, że jest mi cholernie smutno i wyobrazam sobie Bóg wie co i wymyślam niestwowrzone rzeczy, dodaję jakieś scenariusze. Eh, trzeba sobie ztym jakos poradzic, zachować mimo wszystko zimną krew, nie przejmować się tym tak, choć mi tez często a nawet bardzo często po takich sytuajach zdarza się plakać. A zachowania tych dziewczyn nie będę komentować, bo osoby wyżej juz wzszystko napisaly. Ja się z tym zgadzam.
Trzymaj się ciepło, tak to jest, że idioci są tak po świecie rozsiani, że zawsze na któregoś wpadniesz 
