Mam problem z alkoholem - Netkobiety.pl

Lori - idz do klubu AA- po to zeby sie dowiedziec jak dac radę, i rozwiazać test na aa. Masz racje ze moze byc gorzej.
Picie z nudow?!- sorry ale dla mnie to załosne. Bagatelizowanie nie załatwia sprawy. Pogarsza ją tylko przez oddalanie w czasie.
Na pewno znajdziesz tu wsparcie- o to się nie martw

Ja tak mam. Moge sobie na to pozwolic, duzo czasu wolnego. I wychodzi ze 3 wieczory w tygodniu spedzam np na jezdzie autem do znajomych to nie napije sie. A tak w domu jak siedze dla smaku 2 piwka czasem 3 ale bardzo powoli ze zajmuje mi to picie w sumie od 17 do 23;)  I tez sie zastnawiaiam czy traktowac to jako problem. jak mam inne plany nie napije sie. I to tylko piwko lub raz na 2 msce whisky z cola, nic innego nie pije. teraz biore antybiotyk wiec nie pije, ciekawe czy wytrzymam tydzien;) nie mialam dawno takiej przerwy. Dzis jest 3 dzien, widze alkohol kilka razy dziennie ale wiem ze nie moge i nie pije, choc mam smaka. Tez mysle czy tp juz problem? Slyszalam ze problemem jest jak sie upijasz, pijesz zeby zapomniec. Ja pije dla smaku, szczegolnie latem, do Tv ze znajomymi.

Kiedyś też pilam dużo piwa bo zadałam się z alkoholiczką tylko ,że ja mam mocną glowę do picia alkoholu. Teraz nie piję bo powiedziałam dość alkoholu i zrezygnowałam z koleżanki zależało mi na niej bo miała fajne dzieci i dobrego męża ale ona nie umiała i nie umie docenić tego co ma.Notorycznie zdradza swojego męża z byle kim typu uzależniony alkoholik , kryminalista, bezdomny. Nie,że ją obgaduje ale zastanawiam się dlaczego mężczyzni nie doceniają dobrych kobiet które są inne mianowicie szanują swoje życie i siebie. Jej mąż jest katolikiem pochodzi z rodziny która jest pobożna on jest czasami tak mi się wydaje świętszy od papierza. Wszystko jej wybacza ona nie pracuje on pracował  spadł celowo z rusztowania by ona wróciła do nie go. Wróciła tylko na chwilkę a po co bo jej kochanek trafił do aresztu. I dalej to samo pije pod sklepem i się szmaci dzicko ma ADHD,drugie do komuni w maju.Brak mi słów na to wszystko.

ja tez czesto pije. tzn zdarza sie 2 -3 razy w tygodniu po 2 piwa, (max 3 ale to bardzo rzadko).
czasem nie pije 2-3 tygodnie.
czy to duzo? rodzice i brat mowia czasem abym mniej pila, tzn rzadziej..ale dla nich to raz w tygodniu to juz duzo,a ja sie z tym nie zgodze.
hm ciekawe czy powinnam juz sfolgowac czy wrzucic na luz.
nie odpowiem na post bo sama jestem w podobnej sytuacji..

Witam i dziękuję wszystkim za posty i rady , a u mnie na dzień dzisiejszy wygląda to tak. Od 9 dni czyli od dnia napisania mojego postu nie wypiłam ani jednego piwa . Jak napisałam powiedziałam sobie DOŚĆ i jak na razie tego się trzymam. Nie powiem , że nie mogę obejść się bez piwa , że jestem zła , rozdrażniona czy trzęsą mi się ręce, ale trochę brakuje mi tego stanu odprężenia , lepszego nastroju, jakie dawało mi to moje wieczorne piwko. Jak myślicie czy jest to już objaw uzależnienia? Nie piję ,ale są dni (głównie wieczory) kiedy naprawdę mam na to ochotę. Nigdy nie piję mocnych alkoholi wódki czy nawet wina (nie lubię po prostu) no, ale piwo niestety mi smakuje. Postanowiłam na jakiś czas zupełnie zrezygnować z tego trunku , żebym mogła sobie powiedzieć LUBIĘ pić piwo , a nie MUSZĘ pić piwo. Skoro już sama uświadomiłam sobie , że piję zbyt często to chyba jest jakiś znak. Jak myślicie, przesadzam czy mam już problem?

lori ja również lubię pić piwo i piję je. Ostatnio z braku czasu tylko w weekendy, czasem w tygodniu jedno.  Kiedyś też myślałam ze mam problem, ale gdy zaczęłam pić wino i w dodatku sama. Np. kupiłam butelkę wina i wypiłam całą przez jeden wieczór. Teraz już tego nie robię, bo czułam się jak alkoholiczka, albo ze jestem na drodze do alkoholizmu.
Piwo to raczej nie jest problem, jednym piwem sie nie upijesz, ale raczej ogranicz codzienne picie, pzoostaw piwo na weekendy. Mozesz zamiast piwka np kupić dobry sok, albo jakąs fajną herbatę, różne rodzaje. Ja tak robię, kupuje rózne rodzaje herbaty, ostatnio yerba mate pijam namiętnie :-)

Jak byś piła wódkę codziennie to już byś mogła zostać alkoholiczką :-)

Anhedonia ja również wypijam kilka piw przez weekend i nie widze w tym nic złego. Jezeli ona nie sięga po coś mocniejszego, jak wino czy wódka to nie jest to grożne. Czy ona pije po 5-10 piw na dzień, przecież nie. Nie upija sie, tylko pije dla przyjemności (delektuje się piwem) , nie zapija smutków. Pije z umiarem bo lubi i to jest normalne. Ale ogólnie nie polecam picia piwa codziennie tylko ograniczenia do weekendów.

A co z Panami, wielu facetów pije piwo codziennie? Sa alkoholikami?

Tak, mogą JUŻ nimi być. Jak masz wątpliwości poczytaj sobie książki pana Mellibrudy. Przy okazji można się dowiedzieć co to jest alkoholizm weekendowy. A to, że Ty nic złego nie widzisz - cóż OBIEKTYWNIE  rzecz biorąc niekoniecznie masz rację, Może mają ją ci, którzy od lat badają ten problem? Coś niecoś się czytało i miałam to na studiach, na psychopatologii. A ty skąd czerpiesz swoją wiedzę?

Taaa piwo nigdy nikomu krzywdy nie zrobiło (a te hordy lubiących alkohol to z mlekiem matki czysty spirytus sączyły ), ba w tym kraju w ogóle nie ma problemu alkoholowego hi, hi. To się nazywa społeczna akceptacja. Nie jestem abstynentką, lubię piwko i czasem wino. Piję jak wszyscy w święta, imieniny i urodziny, przy grillu i na wakacjach oraz gdy mam gości i "w gościach" ale nie cały rok na okrągło, nie 3-4 razy w tygodniu.
Ja mówię: UWAGA - OSTROŻNIE. Tak naprawdę, to chyba każdy swój piciorys zaczyna w nastoletnim życiu od piwa z kolegami. A potem różnie bywa. Skoro autorka jest zaniepokojona i jej otoczenie też, to MOJE zdanie jest takie: nie tak często, bo przyzwyczajenie to 2 natura człowieka, a od przyzwyczajenia już tylko krok...

Rozsądna ilość i najlepiej przy jakiejś okazji (a nie jak panny napisały "jak kawę i herbatę"). Najprostszej nawet, typu grill, spotkanie towarzyskie choćby - a nie do komputera (bo to jak kiedyś mówiono: do lustra). A co za rzadko???

Ciezki temat z tym alkoholem.. Ja czesto wychodze ze znajomymi czasami nawet 5 razy w tygodniu wiec zazwsze jest okazja do wypicia drinka itp, ale wydaj emi sie ze nie mam problemu naduzywania.. W kazdej chwili moge sobie odmowic i nie mam z tego powodu jakis klopotow psychicznych.. Wydaje mi sie ze Ty nie pijesz duzo (w porownianiu np ze mna ) ale trzeczywiscie najwazniejsze jest to czy gdy nie pijesz brakuje Ci tego i czy mozesz bez problemu alkohol odstawic..

Szanowni Państwo,
podstawowy problem z określaniem czyjegoś uzależnienia polega na tym, że nie jest istotne co i w jakich ilościach się pije, lecz czy u osoby pijącej są obecne objawy uzależnienia od alkoholu (choroby alkoholowej), czy też takich objawów brak.
W myśl tego, co napisałem powyżej, można mieć do czynienia z osobą pijącą bardzo dużo i bardzo często, lecz nie uzależnioną od alkoholu (mówimy wówczas o nadużywaniu bez cech uzależnienia) i odwrotnie - alkoholik może zachowywać ścisłą i trwałą abstynencję, lecz uzależnionym pozostanie do końca życia.
Dlatego próby diagnozowania czyjegoś ewentualnego alkoholizmu na podstawie wyłącznie ilości lub jakości spożywanego alkoholu są zwykle skazane na niepowodzenie. Nie ma też zupełnie znaczenia, jaki alkohol jest spożywany - każdy napój alkoholowy zawiera tę samą substancję czynną (alkohol etylowy) i to właśnie ta substancja staje się chemicznym podłożem nałogu. Z codziennego doświadczenia wiemy, że pospolite piwo bywa głównym filarem pijackiej samooceny - wówczas nawet skrajnie zdegenerowany psychicznie, emocjonalnie i społecznie pijak z dumą oświadcza, że "pije tylko piwo". Tymczasem dla osoby uzależnionej szkodliwy jest alkohol w każdej formie i dawce.
Z klinicznego punktu widzenia istotne są raczej formalne charakterystyki picia - czyli bardziej to, w jaki sposób się pije, jak przeżywa się abstynencję, oraz - przede wszystkim - czy w obrębie życia psychicznego i emocjonalnego osoby pijącej  nastąpiły niepokojące lub już ewidentnie patologiczne, spowodowane nadużywaniem alkoholu, zmiany. To właśnie te zmiany są objawami rozwijającej się choroby alkoholowej.
Wspomnę również, że samo zaniepokojenie własnym piciem jest objawem bardzo znamiennym - osoby zdrowe zwykle nie martwią się własnym spożywaniem alkoholu.
Przestrzegam również przed zbytnią dumą z utrzymywanej abstynencji - okresy całkowitej alkoholowej wstrzemięźliwości występujące naprzemiennie z okresami nadużywania alkoholu są jednym z głównych objawów uzależnienia.
Sama abstynencja nie jest rozwiązaniem problemu - choroba alkoholowa, jak każda inna, wymaga specjalistycznego leczenia. Gdyby ciężkie oparzenia leczyły się same, gdy tylko pacjent odsunie się od źródła wysokiej temperatury, nie byłyby konieczne specjalistyczne oddziały leczenia oparzeń, prawda? Podobnie w przypadku alkoholu - brak odpowiedniej, rozsądnie ukierunkowanej terapii odwykowej szybko prowadzi do nawrotu objawów. Silny głód alkoholowy jest tylko jednym z nich.
Zapraszam do wypowiedzi i zadawania pytań. Problem jest naprawdę istotny a stawka wystarczająco wysoka, by nie lekceważyć tematu.
Pozdrawiam serdecznie

Zasadniczo zgadzam się z wszystkimi stwierdzeniami pana experta tylko to jedno zdanie dało mi do myślenia. Mianowicie, czy to nie jest tak, że dużo osób uzależnionych uważa, że to nie one mają problem a ich otoczenie. Że to bliscy "się czepiają"? Mam wrażenie, że właśnie dokładnie na odwrót, niż pan stwierdził, to wielu pijących zanadto "nie martwi się własnym spożywaniem alkoholu". Takie tam różne: inni piją więcej, brzydko (ja natomiast tak bardziej elegancko i na poziomie, tylko weekendowo). Chyba samooszukiwanie się przy problemie alkoholowym jest na porządku dziennym. Mylę się?

Panie Wojtku- to co pan mówi jest istotne-
np. abstynencja okresowa-no własnie-jak juz wcześniej pisałam takie okresy miał mój ojciec-pił żadko ale uważam ,ze problem pozostał we mnie i całej rodzinie.
Były okresy gdzie poddawał się jakimś terapiom-po ostrym nabrojeniu- brał  tabletki i jeździl do klubów.
jednak uważam ,ze do dziś dnia nie zdaje sobie sprawy z tego przez co przeszliśmy,jakie dziury w naszych psychikach mamy po tych,,wieczorach''
Ja uważam ,ze mam problem z piciem ,który polega na tym,że czuję się źle psychicznie z tym,ze wypiłam co kolwiek -uważam ,ze robię coś złego ,coś co nie powinno mieć miejsca.
eraz jestem na etapie podjęcia decyzji o całkowitej abstynencji dla zdrowia psychicznego mojego.
pokrętnie to brzmi -
dodam,ze wypicie dwu piw przez wieczór kończy się dla mnie kacem w dniu następnym.
Problem jest tylko z tym,ze nie potrafię bez dawki alkoholu być rozluźniona i w towarzystwie jestem przerażająco sztywna.
Nie umię pić?
Nie powinnam wogóle pić?
potrzebuję terapii dla DDA?
no właśnie liczę trochę na opinie...

/

Szanowna Pani,
tak naprawdę tylko Pani sama wie, czy alkohol jest czy nie jest problemem w Pani życiu.
Może to dziwnie zabrzmi ze strony psychologa, ale ja zawsze radzę pacjentom nie przesadzać z wszelkimi terapiami. Z drugiej strony - zapewne nie zaszkodzi skonsultować problemu ze specjalistą, bo to niczym nie grozi
Warto dodać, że prawdziwego alkoholika czasami trudno jest zaciągnąć na jakąkolwiek konsultację, między innymi dlatego, że "a nuż się dowie, że jest uzależniony i jeszcze - nie daj Boże - będzie musiał przestać pić...?"
Kac po dwóch piwach niczego nie wyjaśnia, ponieważ każda osoba ma swoją, indywidualną odporność na alkohol i konsekwencje jego nadużycia.
Jeśli podejmie Pani decyzję co do ścisłej abstynencji sama się Pani szybko przekona, czy problem istnieje, czy nie.
Jeśli istnieje - na pewno warto jest podjąć zdecydowaną interwencję - alkohol zmarnował życie milionom osób w historii.

Szanowna Pani Anhedonio,
to bardzo cenne uwagi,
niestety - żyjemy w kulturze o bardzo wysokiej, zapewne zbyt wysokiej tolerancji dla picia.
Stąd biorą się również częste kpiny, że każdy, kto trafi do poradni odwykowej, z całą pewnością zostanie określony jako alkoholik, że w świetle tego, co piszą terapeuci, każdy Polak to alkoholik itd. Jako naród - mamy bardzo specyficzny stosunek do picia i wszelkich alkoholowych ekscesów.
O ile jestem pewien, że niemal wszystko jest dla ludzi, o tyle wiem również na pewno, że alkohol nikomu nie jest potrzebny do szczęścia. Jeśli jest - jest to już jakaś forma uzależnienia.
Oczywiście - każdy ma swoje zdanie i swoje obserwacje. Poza tym - im więcej ktoś pije, tym zwykle bardziej luźno i beztrosko traktuje temat nadużywania alkoholu. Dlatego różne wypowiedzi osób na Forum wcale mnie nie dziwią - niestety, nadal panuje zwyczaj określania alkoholizmu na temat samej ilości spożycia, co jest o tyle szkodliwe, że utrudnia osobom zainteresowanym faktyczne zrozumienie problemu.
Stąd również wypowiedzi w stylu "eee, dziewczyno, dwa piwka, nie przejmuj się, pij dalej..." itd.
Jest wiele smutnej prawdy w stwierdzeniu, że współczesna medycyna (a czasem, niestety, również psychologia...) każdemu coś wybada, bo takie jest jej zadanie. W moim głębokim, osobistym przekonaniu, na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci dramatycznie skomplikowaliśmy nasze życie wszelkimi ADHD, dysleksjami, dysgrafiami itd. co nie zmienia faktu, że osoba, która czuje, że potrzebuje pomocy, ma święte prawo, a nawet obowiązek, sięgnąć po wszelką dostępną pomoc. A my - rodzina, specjaliści, społeczeństwo - mamy równie święty obowiązek jej tej pomocy udzielić.
Jeśli się okazuje, że wszystko jest w porządku, po prostu nie ma powodu do niepokoju. Ani do kpin, na dobrą sprawę.
Pozdrawiam serdecznie

jeżeli nie pijesz po to żeby zatrzeć zło, niepowodzenia, krzywdę, złość, problemy itd to nie jest tak żle, każdemu coś od życia się należy ;p

Wszyscy mamy rację moja św. pamięci mamcia mawiała: "wszystko można co nie można, byle z wolna i z ostrożna" sic

Masz rację ,dwa trzy piwa codziennie to juz jest zły znak.
Organizmowi a szczególnie wątrobie potrzeba czasu na regenerację.
Mąż pewnie ma już problem,obserwuj jak się zachowuje kiedy nie ma alkoholu-czy jest nerwowy itd

Dobre!
Nigdy nie myslalam, ze w ramach moich "naleznosci od zycia" mam pic alkohol.
Potezna liste naleznosci moge wypisac ale alkoholu nie byloby tam wcale.
Alkohol nie stanowi dla mnie problemu. Nie "jara" mnie, nie podnieca. Nie mam zadnego stosunku do alkoholu. Moze sobie stac latami w mojej piwnicy i nie mysle o nim przed zasnieciem. Mam znajomych, ktorzy przed snem mysla o mojej piwnicy Czyz to nie dziwne. Ci znajomi maja zdiagnozowany problem alkoholowy.
Nie wiem dlaczego zdarza mi sie pic alkohol... Chyba tradycja sylwester bez szampana!? imieniny bez wina!? Gril bez piwa!? Moi rodzice prawie wcale nie pili alkoholu. Nigdy nie pilam alkoholu w Swieta Bozego Narodzenia. Gdy spotkalam sie z "kultura picia alkoholu" w Wigilie bylam juz jako dorosly czlowiek zszokowana. Uslyszalam wtedy: WSZYSCY pija w swieta. Jestes jakims dziwolagiem. Czy nigdy na pasterce nie czulas oparow alkoholu?!
No do diaska! NIE CZULAM... Zaczelam od tamtej pory bardziej sie wwachiwac w pasterkowa atmosfere... i niestety zderzenie z inna kultura picia bylo dla mnie bardziej wstrzasajace niz zetkniecie i przyjazn z islamska kobieta. Uczciwie, to jej kultura wcale nie jest wstrzasajaca, zwlaszcza "kultura picia alkoholu".

Potrafie bawic sie bez alkoholu, nie musze sie napic dla odprezenia, nie musze upic sie przed seksem.. alkohol nie pomaga mi w niczym.. wszystkie problemy moge rozwiazac z herbata... a uscislajac, nie widze zwiazku miedzy problemem a napojem.. wiec nie musi to byc nawet herbata.
Akohol utrudnia zycie... nie mozna prowadzic samochodu, czasowo nie jest sie sprawnym rodzicem, kosztuje.

W przypadku Lori zdanie:

nie swiadczy o uzaleznieniu. O niczym nie swiadczy.

Natomiast zdania

daja duzo do myslenia. Ja bym poszla na Twoim miejscu na spotkanie AA z ciekawosci. Oni nie tatuuja na czole, ze tam bylas.. to pierwsze "A" z "AA" znaczy przeciez ANONIMOWI.

Moje dzieci wychowywuje w mojej kulturze... nie akceptuje polskiej kultury picia alkoholu. Bardzo boli mnie juz fakt, ze musze ja okreslic jako polska bo jestem Polka i nie podlegam tej kulturze... i znowu poczulam sie jakbym szla pod gorke i pod wiatr.
Dobrze, ze za sprawa genow i urodzenia nie musze byc kanibalem... to tez byla kultura spozycia

Takiego problemu nie mam. Mogę polecić terapię poznawczo-behawioralną. Nie chodzi o to żebyś w ogóle przestała pić, ale żebyś piła z głową

Nie trzeba iść do klubu AA żeby zrobić test na alkoholizm.
3 z nich, stosowane przez psycholgów, zamieszczone są w portalu psychoster.eu
w dziale "Alkoholizm i uzależnienia"

Witajcie, ja mam problem ale z chlopakiem, ktory nie wiedzi nic zlego w piciu %. Jak twierdzi wszystko jest dla ludzi.
Nie widziałabym problemu  gdyby nie male ALE.
Już opowiadam.

Jestem z facetem dopiero 9 miesiecy, jestesmy z soba, to powazny zwiazek i jest miłosc.
Wiem, ze dopiero go poznaje, mimo ze czuje ze to moja druga polowka.
Od czasu kiedy jestesmy razem, zdarzylo mu sie pare razy wyjsc z przyjacielem na piwo czy wodke. Raz tylko stracił kontrole, a raczej jego brzuch sie zbuntował.
Z tego jak na razie go poznałam, kiedy pije te 2-3 piwa czy pollitra na spolke z kolega, to nie upija sie tak zeby sie zataczał czy robił jakies afery. Sam twierdzi ze zna swoja granice, ze ma slaba glowe i wie kiedy przestac.
Przy mnie osobiscie pil chyba 2 razy, zawsze byl tylko lekko podchmielony, nie pijany. Zachowywal sie przyzwoicie, nie mowil bzdur, raczej sie otwieral i znikały blokady zeby okazywac mi uwage. Bo on nieco niesmiały jest tak na codzien i boji sie mowic o uczuciach bo zostal kiedys bardzo zraniony.
Ale to wszystko to tylko moze wierzyc mu na słowa.
Nie znam go przeciez długo.

Czasem mowi mi ze jego dziadek wypił. Ale nie zaglebiam sie w to i nie wypytuje, wiec nei wiem czy u niego w domu był kiedy kolwiek problem z %

Jednak jedna rzecz mnie zastanawia.
Nie ma nic złego w piciu raz na jakis czas z kumplem czy na imprezie, czy piwku w domu.
Ale......
Juz kilka razy przyznal sie, ze sa sytuacje kiedy pije w pracy z swoimi kolegami. Czasem bylo to spowodowane jakimis imieninami, a czasem niczym. Jego koledzy sa starsi od niego, w srednim wieku nawet. Pracuja fizycznie i najczesciej godzinach pracy pija w zakladzie.
Czasem słusze od mojego chlopaka, udalo mi sie nie pic bo bylem samochodem. Albo slysze, znow mnie czestowali.. Wiec jakby daje mi do zrouzmienia ze on nie jest z tych co maja jakis problem czy duzo pija. Ale czy tak jest, nie dowiem sie, a na slowo trudno uwierzyc.

Co gorsza, dwa razy zdarzylo sie ze spotkalismy sie i on mi mowi, pilem dzis w pracy. Fakt, gdyby nie powiedzial nie poznalabym sie chyba. Ale przeciez mogl odmowic wiedzac ze sie ze mna zobaczy.

Pisze ten watek, bo nie wiem czy mam czym sie martwic?

Wiem jedno, musze z nim pogadac i zaznaczyc zeby przynajmniej nie pil kiedy mamy sie spotkac, bo to brak do mnie szacunku.

Za jakis czas moj chlopak spedzi kilka tygodni na statku, a wiadomo jak to wyglada... picie na codzien. Nie wiem czy tak bedzie czy nie. To bedzie dla mnie jakis sygnal, jezeli tam bedzie tak samo, to mam problem.
Ja, bo nie wiem czy chce byc z kims kto pije.

Co myslicie, czy mam sie czym martwic i powaznie z nim juz teraz pogadac, czy obserwowac i poczekac i wtedy ewentualnie działac?

Bardzo dziekuje za odpowiedz. Ma Pan racje, potrzebna nam rozmowa.

Boję sie tylko tego, że kiedy powiem mu o wszystkich moich obawach to on przestanie tak otwarcie rozmawiac ze mna na temat alkocholu. Przestanie zwierzac sie, ze dzis w pracy pili, będzie się krył a ja umierze, że nic się nie dzieje.
Więc czy moja obserwacja będzie wtedy wiarygodna?

Wyjazd w morze jest dopiero z poczatkiem maja, nie wiem czy tyle czekac na powazna rozmowe.
Choc z drugiej strony ponad miesiac czasu to dobry czas na zobaczenie co sie wydarzy (rowniez na tym statku).
Ale odwlekanie rozmowy to tez nie ma sensu.

Pomyslalam, ze moze nie odkryje kart od razu. Wpierw zapytam i pogadam z nim na sam temat picia w pracy. Jak on to widzi, dlaczego na to sobie pozwala i czy on nie widzi problemu? Powiem, ze przeszkadza mi kiedy spotykamy sie a on miał wypite, że nie zycze sobie tego i ma wtedy albo odwołac spotkanie albo nie pic z nimi. Powiem mu, ze nie zamierzam go krytykowac ani zmuszac zeby nie pił wcale, tylko zeby sie zastanowil czy picie w pracy jest wlasciwe.
Moze zaczecie tego tematu sprawi, ze nie bedac atakowany sam sie przede mna otworzy i moze opowie mi o sobie wiecej pod tym kontem.
Na razie nie powiem mu, ze to jest dla mnie denerwujace i ze nie chce byc z takim czlowiekiem. Bo gdy to powiem zacznie sie kryc z tym. Choc moze gdybym tak powiedziała zmotywowałoby go to bardziej, zeby sie zmienic. Ale dla siebie, nie dla mnie..... bo ja nie chce nikogo na siłe zmieniac.

Czy od razu wylozyc kawa na ławe i nie czekac?
Pod tym katem sie troszke zagubiłam.

Kochana ja jestem trzezwą alkoholiczką już 1,5 roku. Wiem że nie jest łatwo to trudna walka z wrogiem ja dałam radę mogę Ci pomóc tylko musisz tego chcieć. Spróbuj uwierzyć w siebie a pokonasz tego wroga moje gg 35041443.   Jeszcze raz nie jest to łatwe naprawde ale za to skutki są obfite. Wracasz do rzeczywistości i po prostu żyjesz wolna i kochana , odnajdujesz na nowo uczucia i wiarę w sebię.

Masz 23 lata nie szkoda Ci zdrowia i pieniedzy? Twój post brzmi jak byś się tym szczyciła , iż pijesz tyle dziennie. Moim zdaniem tu jest nad czym płakac , a nie chwalic się.

U mnie też zaczęło się od 2-3 piw dziennie. Miałam problemy w związku, ale nie potrafiłam odejść od ukochanego. Strasznie żenująca sprawa i nie chcę do tego wracać. Tak się wszystko toczyło, że piłam te piwka na rozluźnienie, żeby jakoś łatwiej znosić poniżanie ze strony partnera. Zaczynałam po pracy i dopijałam przed zaśnięciem. Z czasem 3 piwa zamieniały się w 4 bo głowa się wzmocniła. Sporadycznie zamieniałam to na butelkę wina.. . i piwo później. Aż zdziwiłam się jak łatwo mi to idzie. W Weekendy piłam wódkę. Czasem jak zostawało coś po imprezie to dopijałam następnego dnia. Dość późno zauważyłam, że mam problem alkoholowy. Dopiero w momencie, gdy zaczynałam się upijać dzień w dzień, a facet mnie zostawił, zwróciłam się po pomoc do koleżanki. Ta wysłała mnie do ośrodka Wiosenna. Jestem od pół roku czysta i powiem, że ten czas dał mi wiele do myślenia. Jeżeli pijemy dla wyluzowania, to znaczy, że coś sprawia, że nie potrafimy się odprężyć na trzeźwo i trzeba zacząć nie od tego, a od rozwiązania problemów, jakie próbujemy zatuszować piciem.