Już nie wiem co mam robić... - Netkobiety.pl

Wyjaśniając do końca jeszcze wszystko, po burzliwym rozstaniu wyprowadziłem się. Po około 3 tygodniach zapytała czy mogę zostać z dziećmi, bo chciała wyjść z przyjaciółką - nie było problemu. Od tamtego momentu zostałem i zwiozłem kilka rzeczy. Minęło tak 2 tygodnie - nie poruszaliśmy tematu, nikt nie pytał - poprostu szło swoim tempem. Międzyczasie wkradł się dwa razy sex oraz kilka nocy przespanych w objęciach. Temat powrócił wczoraj na rozmowie, że sex itp to był błąd, że nie wie co wtedy myślała i że do mnie chyba nic nie dociera, że nie jesteśmy razem, że nie może tak być że mieszkamy razem itp

Flipers- prosiłeś, abym się wypowiedziała... bo to prawda,że te nasze sytuacje są bardzo, bardzo podobne.

Tak więc - zgadzam się z przedmówcami że dopóki nie padnie :" wyprowadź się" nie dokonuj proszę żadnych nadinterpretacji - myślę, że u mnie właśnie przez nadinterpretacje, uszczęsliwianie na siłę i brak komunikacji się posypało...

Myślę, że w części rozumiem Twoją żonę, choć każdy przypadek jest inny. I wiesz, mogę tylko radzić, ale powiem Ci, czego ja bym chciała teraz ze strony mojego męża- zrób z tą wiedzą co uważasz za słuszne.

Ja bardzo bym chciała, żebyśmy usiedli spokojnie przy stole, może nawet w jakimś neutralnym miejscu, żeby nic nie rozpraszało, ale i pozwoliło zapanować nad emocjami, żeby po prostu porozmawiać na chłodno, syntetycznie, bez krzyku na temat sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy. Wziąć kartkę, rozważyć wszystkie za i przeciw każdego z rozwiązań, spisać nasze oczekiwania względem drugiej strony, oczekiwania względem życia, pomysły na wychowanie dziecka, pomysły na to,jak ma wyglądać zycie każdego z nas za rok, dwa, pięć i czy widzimy w tym życiu siebie nawzajem. I mając czarno na białym, na piśmie, przespać się z tymi kartkami parę dni i dopiero wtedy decydować, co dalej.
Znów spokojnie. Jak dorośli.Nie metodą zdartej płyty, nie blagań i wymuszeń.
Zadaj jej wszystkie te pytania, które zadajesz tutaj. I nie oceniaj, nie interpretuj, tylko słuchaj.
Jeśli czegoś nie rozumiesz- pytaj.
Ale nie wkładaj w jej usta tego, czego nie powiedziała.

Wiesz,że ja też jestem na rozdrożu - ale czytałeś mój wątek i jak widzisz - wcale nie jestem wdzięczna mojej matce za to, że trwała przy ojcu"ze względu na dzieci".I myślę, że nasze dzieci nam też za to nie podziękują, jeśli w domu nie będzie miłości i ciepła...

są takie przypadki, że czerpie się nieświadomie korzyści, z rozciągniętego procesu wybaczania,
można podjąć decyzję, to jest proste według mnie, jeśli jest świadomość po co to się robi

oko za oko, ząb za ząb w kontekście wybaczania, naprawy, uuuuu

Flipers,
piszesz że się obawiasz, i to jest normalne
dołożyłeś się do tego że się to popierniczyło, to wiemy, wiesz

pewnie zalałeś jej przestrzeń swoją dobrocią, zmianą,
może potrzeba Ci akceptacji, poklepania po ramieniu, dobrze Ci idzie
może!!

w cale możesz tego nie dostać, i nikt nie powiedział ze dostaniesz

jako facet masz robić, to co masz robić,
tutaj masz realną szansę na wpływ, na swoje dalsze życie

sądzę że jak partnerka zobaczy, że masz wpływ na swoje życie, otworzy Ci "drzwi" własnego zaufania
inaczej by Cię już dawno puściła, bokiem

być może próbuje Cię różnymi sposobami, zmotywować, być może to są jej wyuczone reakcje, zachowania, tego nie wiemy

weź ubierz "gacie", zawiąż pasek
i weź się za siebie, żebyś stał się i użyteczny i funkcjonalny, dla dzieci i rodziny

nie rób tego na pokaz, bo Cie prześwietli partnerka bez problemu,

bądź wobec niej i najważniejsze siebie SZCZERY

nie bój się mówić o emocjach jakie Tobą rzucają,

sądzę że trochę uciekłeś w nadopiekuńczość, może nawet zabrałeś/wlazłeś z butami w przestrzeń która nie była Twoją domeną

a już najważniejsze, słuchaj, jak masz dziwne odczucia, pytaj weryfikuj co partnerka do Ciebie mówi, nie obawiaj się zapytać

nie rób nic na siłę, chodzi mi o udowadnianie swej dobroci, wbrew sobie, bo się "przemęczysz" od razu będą efekty zmęczenia

konsekwencji w działaniu, i powodzenia

i na Boga, nie bierz wszystkiego tak poważnie, co Ona Ci mówi,
postaw się w sytuacji że Ty do niej mówisz, a Ona bierze to na poważnie

byłbyś tam gdzie jesteś, teraz ??

czyli dalej po Swojemu

potrafię sobie wyobrazić co jest w Tobie, mówię o lęku

dopóki nie "siądziesz do rozmowy" na "neutralnym" gruncie
dopóki się nie otworzysz w jej kierunku, widzę to marnie

na wszelki wypadek wyślij tą kartę poleconym, żeby ktoś za Ciebie dostarczył to osobiście pod odpowiedni adres
ty sobie tłumaczysz, dobierasz jej słowa i tworzysz iluzję, mur w który sam walisz głową

odpływam, pozdrawiam

przecież Ci piszę już chwilę, daj jej "dychnąć", odmieniając to w różne sposoby

dodatkowo dostajesz pomysły, jak można sprawnie przy możliwej okazji, nie odsuniętej na wieczne "nigdy"
zrobić krok do przodu

bez kroku do przodu stoisz w miejscu, z tendencją do cofania się

poza tym to co Ci pisze, jest dla Ciebie, nie dla niej, gdyby jakieś nie ścisłości w tej materii były
chyba nie sądzisz, ze załatwisz to jednym "pospolitym ruszeniem" całych swych mocy
tu nie chodzi tez o jakieś heroiczne czyny, czy obietnice, przecież to tylko ściema by była
na którą już się nie łapie, w sumie dla Twojego też mam nadzieję szczęścia

Najlepszym chyba rozwiązaniem jakie narazie widzę to będzie to pozostawienie tak jak jest teraz czyli spędzenie całego długiego weekendu z dzieciakami a przy okazji z nią, ale bez poruszania jakiegokolwiek tematu związanego z całą tą sytuacją. A za tydzień spróbuję się z nią umówić gdzieś na kolację w neutralnym miejscu. Myślisz, że narazie jest to dobra opcja działania ?

Zobaczymy co przyniosą te wolne dni

tak na serio to idiotka z tej kobiety, bo po co ci robi nadzieje, po co? ona sama wie czego chce? nie docenia tego co ma i kiedyś upadnie z hukiem ale to już jej problem
bo ok nie chce cie, rozstajecie się i to komunikuje raz i dobitnie  a nie ROZSZARPUJE CI SERCE na milion kawałków, pastwi się na tobą kilkadziesiąt razy, powtarzając te słowa wygląda jakby chciała siebie przekonać o końcu a nie ciebie
ale jest OKRUTNA to trzeba jej przyznać i albo tak egoistyczna, że nie widzi tego co robi tobie albo tak zła i rani cie specjalnie tak długo i tak to PRZECIAGA W CZASIE
a tu już nie ma co ratować

aco to znaczy jej na RAZIE nie możecie być razem?
a to tylko ze jesteś tylko taką opcją zapasową jakby jej inne plany nie wyszły i tylko na chwilę może wróci ale to nie będzie dobre dla ciebie

szanuj się sam bo nikt ciebie nie poszanuje a na pewno nie ona
za daleko się posunęła ale tylko dlatego, że mogła
znam to z autopsji, ze inni łatwo wykorzystują ludzkie slabosci jeśli tylko je wyczują

daj spokój z obiadkami, kolacjami, drinkami, kinem
ją to tylko złosci bo trudniej jej odejść

ona mając dwoje malutkich dzieci z toba już podjela ta decyzje a na pewno łatwa nie była
TERAZ MYSL O SWOICH KONTAKTACH Z DZIECMI I POTWIERDZONYCH SADOWNIE bo skoro ona jest taka ZASLEPIONA ,,miłoscią,, do innego to roznie może być
mogą z nim zamieszkac! wiesz w ogóle kto to, znasz co to za człowiek?
jesteś pewny ze nie skrzywdzi twoich dzieci
a ty gdzie będzie mieszkał daleko od dzieci?
Tym się zajmij a nie organizowaniem obiadków dla księżniczki
WAS JUZ NIE MA
ona ci o tym mówi od miesiąca
i ja na twoim miejscu Z NIA NIE SZLABYM DO PSYCHOLOGA
sama owszem ale nie mówilabym jej o tym
ona ma jeszcze czelność wysylac cie do psychologa na terapie podczas gdy po prostu rozstajecie się na skutek jej decyzji i jej wyboru do którego oczywiście ma prawo
ale
nie podoba mi się jak ciebie traktuje

macie wspólną firmę, dzieci, a ślubu dlaczego nie?
ty nie chciałeś?
mieszkanie jest jej? prawda? zameldowany tam chociaż jesteś?

jakies to dziwne wszystko, być razem raptem kilka lat, mieć dwoje dzieci, ale nie mieć uporządkowanego zycia, nie dogadywac się, w takim krótkim czasie milion razy schodzić się i rozstawac, kłocic się, szukac OBOJE innych partnerów (ty smsy a ona ma kogos)
to po co decyzja o DZIECIACH? takie małe sa, po co to wszytsko?
dzieci nie maja za zadanie spajac związku
to się nigdy nie udaje
one powinny być w związku gdzie jest milosc

ODPUSC całkiem te starania, daj jej czas
MOZE kiedyś się zejdziecie ale tylko w taki sposób
ona ma klapki na oczach, zakochała się a być może zrobi sobie kolejne dziecko bo smiem twierdzic, może się myle, ze to taki typ kobiety, że z kazda ,,miloscia,, dziecko, po co slub, po co wspólne zycie ale dziecko ma być, tak jak u was tylko 5 lat BURZLIWEGO związku ale dwoje dzieci są
obym się mylila

Tylko to ja nie upowaznia do romansu i układania sobie zycia z kims innym
bo skoro tak to ta druga osobba choćby na rzesach stanela nie odbuduje sama zwiazku

Flipers, ona nie chce być sama, ona nie chce być z Tobą. Przykro mi. Starasz się robić wszystko aby do Ciebie wróciła ale sam nic nie zdziałasz.

Ja nie wiem co tam się u Was działo przez te lata

Sądząc po tym co piszesz, ja przynajmniej tak to odbieram, to na zasadzie wszystko albo nic

Na domiar tego/zlego, oboje w moim odczuciu, o duperelach gadacie, bez konkretów

Lista życzeń, na dzień dobry, pierwszy punkt"nie po drodze" i na noże,

Bunkrowanie się we własnych okopach, takie tekstu wyprojektuja to co w nich przekazujecie

Osobiście bym, poczekał do po weekendzie,
Nie unosząc się dumą, zrobił to co życie niesie, w takiej sytuacji

Chodź według mnie, za bardzo "narwani/narwany" ktoś tu jest

Nie proś o litość, jednak nie udawaj "Pana i władcy" bo w odpowiedzi dostajesz zwrotkę że nie twój "ogródek"

Zresztą nadaża Ci się okazja, wielu osobników płci męskiej, takie czasy uwielbia, wolne od 24h na dobę "wakacje"

To dobry czas dla siebie, chociażby wyjść do ludzi, zostawić emocje za sobą

Nie jest to do wytrzymania dla normalnej osoby. Codziennie szargaja mna inne emocje. Sa lepsze i gorsze dni...
Dzisiaj wieczorej jednak sie wyprowadzam i martwi mnie to, ze zostawiam ich z tym wszystkim samych, ale narazie inaczej nie da sie tego zalatwic.
Zauwazam, ze i mnie to wszystko bardzo zmeczylo i poprostu chce wyjsc...
Martwi mnie jeszcze to, ze tak czy inaczej bedziemy sie musieli czesto widywac.. Juz w srode syn ma pasowanie w przedszkolu, kilka dni pozniej urodziny... i najgorsze jest to ze nie mam sie jak narazie od tego odsunac i niewidywac partnerki...

Ale co jest nie do wytrzymania? Myślałeś, że co, że jak przez tydzień poudajesz jaki jesteś zajebisty, to panna zmieni danie,
a kiedy twój plan nie wypalił, to rzucasz dąsa i się wyprowadzasz? Chłopie weź się ogarnij i nie rób z siebie wiesz czego.
Tak długo miałeś wszystko w dupie, aż dziewczyna znalazła sobie innego i ciebie już nie chce, nie wiem co jest tutaj niezrozumiałe.
Teraz nagle sobie przypomniałeś jak należy dbać o rodzinę i liczyłeś na co, że spadną jej kapcie z wrażenia i poprosi cię o zostanie?
No to się przeliczyłeś i czas najwyższy przyjąć to na klatę, spakować walizkę i się wynieść, a nie przeciągać w nieskończoność
i wymyślać jakieś śmieszne preteksty, żeby jeszcze tam na siłę trochę posiedzieć i może coś się zmieni. Nic się nie zmieni.
Jedyne co się zmienia, to stosunek tej kobiety do ciebie i z każdą minutą tylko tracisz w jej oczach.
Decyzje dawno zapadły i ty akurat nie masz tutaj nic do gadania, więc kończ waść wstydu oszczędź,
bo swoim zachowaniem tylko coraz głębszy dół sobie kopiesz. Zostaw ją w spokoju i cierpliwie czekaj na rozwój wypadków.
Teraz nic innego zrobić nie możesz, a już na pewno siedzenie tam na siłę i rzucanie tekstami jak te powyżej
nie przybliżą cię do odzyskania rodziny. Na kilometry czuć w tym sztuczniznę i fochy obrażonego chłopczyka.
No sory, ale tak to wygląda, słabo niestety. Powiedziałeś jej co miałeś do powiedzenia, ona powiedziała spadaj.
Pakujesz manele i wychodzisz, niech sobie leci do swojego bożyszcza, który za pół roku bokiem jej wyjdzie i wtedy może wrócisz do gry,
a na dzień dzisiejszy jesteś elementem zbędnym w jej życiu i tylko coraz bardziej ją irytuje twoja obecność czego byś nie robił.

Więc jeszcze raz napiszę - w obecnej sytuacji to nie ty rozdajesz karty i nie ty stawiasz warunki.
Klamka zapadła i idziesz w odstawkę. Jeśli ją kochasz i ci zależy, to możesz już tylko stać z boku i czekać.
Niezależnie od tego co będzie się działo, czy ktoś nowy się ujawni (stawiam dolary przeciwko orzechom, że tak)
czy się nie ujawni (bardzo wątpliwa sprawa niestety) to przyjmujesz do wiadomości i nie robisz nic, zupełnie nic.
Jak coś ma jeszcze kiedyś z tego być, to będzie, spokojna twa rozczochrana, ale nic na siłę nie przyspieszysz.
Możesz się starać, nadskakiwać, zamienić z supermana, robić co tylko przyjdzie ci do głowy... na niej to nie zrobi wrażenia.
Nie teraz. Musisz się usunąć i dać jej czas. To wszystko co możesz teraz zrobić. A propos, jesteś już spakowany?
Czy zamierzasz czekać do ostatniej chwili, aż sama ci rzeczy przez okno wywali?

Zjedlismy wspólny obiad. Zaplanowala, ze pojechalaby w odwiedziny do cioci ze starszym synem, a ja zostane z mlodszym w domu. Wtedy oznajmilem, ze ja za godzine jade i z wielkimi oczami uslyszalem pytanie: Gdzie jedziesz ? Odpowiedzialem, ze wracam na mieszkanie i wcale nie jestem zadowolony z tego ze zostawiam Cie z tym wszystkim sama. Nic nie odpowiedziala, ucalowalem i wyszedlem...

Źle to wszystko zrozumiałaś. Dzieci kocham bardzo i staram się z nimi spędzać jak najwięcej czasu i było to możliwe do tej pory kiedy mieszkaliśmy razem. Ze względu na pracę + firmę pracuję średnio od godziny 4-5 rano do 16-17. I to nie chodzi o to, że ja nie chce albo się wykręcam. Teraz nawet dzieci na noc nie mogę zabrać, bo co ? - będę je zrywał o 4 rano żeby zawieźć do mamy ? Kończę prace o 16-17 mam do nich 30 min + drugie 30 min żeby odwieźć. ( już nie liczę czasu dla siebie którego nie ma wogóle ) Dzieciaki średnio kąpią się i idą spać około 20 więc zostaje mi dla nich MARNE 3 godziny !!! Teraz mogłem je wykąpać, przytulić, uspić i dzięki temu odciążyć partnerkę żeby chwilę dychła. Myślisz, że mi jest łatwo kiedy codziennie wieczorem je przytulałem i kąpałem i nagle muszę to przerwać ? I tak - tracę również dzieci, bo w tygodniu z średnio 30 h które mogłem im poświęcić na zabawę itp po kąpieli zostaje mi śmieszne 12-15 h. Druga sprawa o którą mi chodziło i odrazu uprzedzę - nie nie żałuję pieniędzy dzieciom i łożę na nie, ale jest duży dom gdzie potrzebna jest "męska ręka" i jedna osoba go finansowo nie utrzyma. Trzeba porobić kilka rzeczy, trzeba naprawić samochód itp. i w tym sensie chodzi mi o to że zostaje z tym sama. A tez nie mogę być na każde zawołanie, bo średnio to wygląda.

Oczywiście twierdzi, że wszystko jest ok, tylko nie widzi tego, że stała się bardziej nerwowa, a poza tym widać w niej zmęczenie, a w takiej sytuacji jak jest teraz ja mogę pomóc 2-3 h co przekłada się to na "główno" a nie pomoc i boję się tego ile to wszystko tak wytrzyma i wogóle boję się co będzie...
Wyraziłem swoje zdanie, że nie czuję się z tym dumny, ani nie cieszy mnie to, że zostawiam ją z tym wszystkim samą pod względem takim, że uża ilość rzeczy się ogranicza.

Każdy mówi zajmij się teraz sobą - tylko gdzie tu jest czas na zajęcie się sobą. Dobija mnie jeszcze fakt, że z osobą którą bardzo kocham będę się musiał widywać przez kolejne kilkadziesiąt lat czyli jedna wielka męczarnia... nawet jeżeli nie uda nam się odbudować tego wszystkiego to na dzień dzisiejszy nie widzę  sensu wiązania się z kimkolwiek bo napewno to nie będzie fukcjonowało... więc pozostaje rytuał pewnej ilości wieczornej wódki aby przespać spokojnie noc i to nie ze względu na sytuację tylko na to że nie ma dzieci obok...

O ile z całą sytuacją już się "oswoiłem" o tyle braku dzieci w czterech ścianach znieść nie mogę, bo jesteśmy bardzo ale to bardzo zżyci ze sobą choćby przez to, że obydwa porody były bardzo trudne i ciężkie... ale owszem część racji w tym co piszesz masz !

Z dzieciakami zżyty byłem od początku i tego mi zarzucić nikt nie może. Tutaj chodziło typowo o problemy relacji ja - Ona. Mi się po czasie odmieniło to mogę jeszcze żyć nadzieją że i może jej się odmieni po pewnym czasie...

Tak, wczoraj wieczorem. Na odchodne wyraziłem swoje jedno zdanie, ze nie jestem szcześliwy z tego powodu, że zostawiam ja sama.

A na czym stoimy ? - hmm chyba na niczym

popieram!!!

dodałbym jedynie, że niestety sam sobie rzucasz "kłody pod nogi"
im większe kłody, tym bardziej cierpisz, a i wyzwanie staje się cięższe, i tym bardziej w Twoich oczach, nie do osiągnięcia
"koszty" rosną w oczach :d

a dziewczyna stabilnie trwaaaaa, w pewnym sensie Cię zaprasza,
a to trochę takie po mojemu, albo nic

Poniekąd oceniacie mnie przez pryzmat jednej sytuacji do której doszło, bo naprawdę było źle i nie chciałem tego pokazywać po sobie. Niestety są jeszcze emocje z którymi nie do końca potrafię sobie poradzić i przytłaczały mnie myśli, że zaraz będę bez dzieci w czterech ścianach itp. Co do wyprowadzki na samym początku to nie wyprowadziłem się ja bo chciałem tylko partnerka kazała mi się wyprowadzić. Co do szansy - też rozmawialiśmy o tym, ale cały czas używa argumentu, że wypaliła się i uczucie wygasło...

A działać - działam tak jak powinienem. Jutro jadę po jej samochód żeby go naprawić + wymienić koła zimowe itp żeby dzieci i Ona mogła bezpiecznie jeździć.
Za tydzień chce jechać do innego miasta z przyjaciółką na "weekend" który już zapowiadała od dłuższego czasu - również nie ma problemu żebym został z dziećmi.
W międzyczasie organizuje przyjęcie urodzinowe starszego synka, załatwiam skierowanie dla młodszego synka na badania itp więc nie do końca tak jest jak piszecie, wręcz przeciwnie staram się robić wszystko co mogę dla nich.

Rozmowa przebiegła bardzo pozytywnie... Serio?
Weź na chwilę stań z boku i zobacz jak to wygląda.
Płaszczysz się i włazisz jej w d...ę pod byle pretekstem, a ona ma ubaw po pachy widząc co się dzieje,
bo nikt przy zdrowych zmysłach, a już na pewno nie ona w to nie uwierzy, że nagle doznałeś cudownej odmiany
i na przestrzeni tygodnia podejście do życia ci się przestawiło o 180 stopni. No chłopie, tak to nie działa
Tobie może się wydaje, że takim zachowaniem plusujesz, ale w rzeczywistości jest dokładnie na odwrót.
Z każdym takim numerem w twoim wykonaniu tracisz resztki szacunku jakim ta kobieta jeszcze ciebie darzy.
W sobotę ci powie, że idzie na randkę i czy mógłbyś z dziećmi posiedzieć i też polecisz w podskokach "bo dzieci"
a tego że idzie na randkę będziesz udawał że nie dosłyszałeś czy jeszcze jej zrobisz kanapki na drogę?
No człowieku kurna weź się zastanów. Z przyjaciółką do innego miasta na weekend? Litości...
Oczywiście że możesz jej pomagać, przynajmniej dopóki oficjalnie się nie afiszuje z nowym przydupasem, no ale nie do przesady,
a to co teraz odwalasz, to jest przesada. Cały czas jej nadskakujesz, wyszukujesz powody, żeby się wykazać i...
i tylko utwierdzasz w przekonaniu, że bez ciebie jest jej lepiej niż miała jak była z tobą.
Myśl.

Zastanawia mnie jeszcze to czemu dzwoni o kazda pierdole ( nawet ta ktora moze sprawdzic sobie sama np w internecie ) i zawsze dokladnie tlumaczy sie z tego gdzie jest, co robi i z kim jest mimo tego ze ja w to nie wnikam.

Mnie to w żaden sposób nie kontroluje, ani nie denerwuje.
Azbestowa2 chyba ma rację żeby sie nie odsuwać, bo teraz mam przynajmniej kontrole nad wszystkim i wiem co się dzieje, a złe rzeczy się w tym momencie nie dzieją, bo nie mają kiedy. I wiem to że narazie nic sie nie rozwija i stoi w miejscu.

Zadzwonila zaraz po tym jak wystawilem posta.

Napisze tak: działałem dzisiaj mając gdzieś z tyłu głowy cały czas wypowiedź azbestowej2 i to było chyba najlepsze co mogłem dzisiaj zrobić ! Mogę siąść wieczorem i powiedzieć, że wyszło lepiej niż sam oczekiwałem.

Z zaobserwowanych sytuacji wnioskuje, że lepiej jest jak się dogadujemy. Mamy wtedy ze soba jakis bliższy kontakt, a i ona sie wtedy nie odsuwa ode mnie i jest tak jakoś fajnie. Załatwiłem starszemu synkowi "mikołajki" i ustaliłem, że go zabiorę to nawet zaproponowała żebyśmy jechali razem. Zastanawiam sie tylko czy to nie przez to że chyba tamtego typka już nie ma. Nie obserwuje nic co na to by miało wskazywać. Zawsze ma czas dla mnie i dzieci. Sprawdzałem to na różnych kilka sposobów i jestem w 99% że cos tam poszło nie tak. Azbestowa chyba rzeczywiście trzeba działać po mału a do celu.

Dla mnie najważniejsze jest to, że minął miesiąc i ten pierwszy etap złości, żalu, pretensji itp Z przemyśleń będę działał narazie tak jak do tej pory. Do końca grudnia jest wiele świąt, naszych ważnych dni, w między czasie spotkanie na terapii małżeńskiej i wtedy się powinno wszystko rozwikłać w którąś stronę. Dużo się będzie działo, ma dwie przyjaciółki do których w zasadzie co drugi dzień jeździ w odwiedziny. Nikogo więcej, a one wyjeźdżają 15 grudnia za granicę na stałe. Z obserwacji widzę, że już z niektórymi rzeczami w domu sobie nie radzi. Pomagam jej to zrobić, ale przy okazji "upominam"
Dzieci to podstawa i pamiętam o tym !

Piszę od kilku postów, że typa już nie ma. Akurat to mam jak kontrolować praktycznie 24 h/dobe. Przypuszczałem, że chodzi o "szybki numer" a ze mu sie nie udalo + widzial co sie dzieje to szybko sie zmyl. Pole jest czyste, bo nawet zdzwoniliśmy sie w jednej sprawie do załatwienia i pytała kiedy wpadne.

Dziwny czas przyszedł... z jednej strony mam jeszcze dużą chęć walki, a z drugiej jakoś coraz bardziej oswajam się z myślą, że już nie spełnię swojego jednego z marzeń czyli prawdziwej rodziny którą zawsze chciałem stworzyć i mieć, dzieci, kochającą żonę. Zaczynam łapać jakąś taką dziwną obojętność na to...

Flipers, a czy Tobie trzeba przypominać że masz dzieci, że masz partnerkę, że chciałeś się zmienić???

Nie pytaj się głupio "co to znaczy",  tylko bądź tak blisko nich, żeby nie musiała się Ciebie pytać czy jeszcze o nich pamiętasz.
Po prostu odrzuc swoje "ja" i bądź z nimi.

Tak jak pisalem wglad mam praktycznie 24h co sie dzieje. Typek byl w "odwiedziny" po 2 tygodniach w godz 20-23 i teraz:
EMOCJE TRZEBA SCHOWAC DO KIESZENI i zastanawiam sie czy:

1. Udawac, ze nic nie wiem i zaproponowac jutro wspolny wieczor ? Jezeli sie zgodzi bede wtedy wiedzial czy ciagnie dwie sroki za jeden ogon. Mnie kryje przed nim, a jego przede mna - tak to wyglada

2. Wyjasnic zeby delikatnie mowiac "siadla sobie na dupie i nie pograzala sie w klamstwach" ?

Pomóżcie, napewno jutro rano bedzie dzwonila jak gdyby nigdy nic i tlumaczyla sie zmyslonymi klamstwami.