Nie chcę karmić piersią. Czy można mnie nazwać wyrodna matką? - Netkobiety.pl

Witaj Monika
Nie przejmuj się opiniami innych, Ty jedna najlepiej wiesz co dla swojej pociechy jest dobre
Na pewno nie można Cię nazwać "wyrodną matką"!! z powodu niekarmienia piersią!! to jest wybór każdej matki i nikomu nic do tego.

Jeśli ktoś będzie nadal sugerował Ci swoje zdanie odpowiedź, że to jest Twoja indywidualna a przede wszystkim intymna sprawa i nikt nie powinien tego komentować.

Oczywiście bądź gotowa na "ataki" osób trzecich, to raczej nieuniknione w naszym "tolerancyjnym" kraju

i ZAPRASZAM http://www.netkobiety.pl/t28821.html

Monia, ja rowniez zdecydowalam sie na niekarmienie piersia, i wcale nie uwazam sie za wyrodna matke.
Przy pierwszym dzieciatku moje sceny karmienia wygladaly jak z horroru jakiegos, ciagle placz, mi cieknace mleko po bluzkach, maly niby pil,pil,pil ale nie dojadal, spadal z wagi ja sie meczylam, on sie meczyl brrr..
Teraz nie chcialam karmic, i mysle ze kocham swoje dziecko rownie mocno jak mama ktore karmi je piersia

A i co do tej odpornosci to wcale nie daje nam to 100% pewnosci ze dziecko bedzie sie rozwijalo lepiej, czy mniej chorowalo.
Moja ciocia karmila moja kuzynke 3 lata, teraz kiedy poszla do przeczkola, ciagle choruje na zapalenie pluc, anginy, laduje co chwile w szpitalu.. fajna mi odpornosc, fakt.. polozna tez mi mowila np. o chorobie (niepamietam juz kurcze nazwy) ktora atakuje male dzieci, i karmione piersia choruje co 5 dziecko, na butelce co 3. Ale sama wiem wlasnie po cioci, ze nie zawsze nam gwarantuje karmienie piersia 100% ze nasze dzieco nie bedzie chorowalo.
Ja bylym od poczatku na butelce (mamay w ogole nie miala pokarmu) i oceny mialam dobre, zadnych problemow zdrowotnych.

Oczywiscie, ja nikogo nie namawiam do butelki! Karmienie piersia moze rownie dobrze wygladac pieknie, jak napisala to juz Mikusia

tylko nie rozumiem ludzi, po jaka cholere wtracaja sie?  Niech pilnuja swoich dzieci, a nie nam wygaduja ze jestesmy wyrodne.

Anhedonia, co Ci tak w tym przeszkadza??? Tobie się wydaje, że wiesz najlepiej, bo tak Cię uczyli na studiach?? Teoria swoją drogą a życie swoją. Uważasz, że robi źle?? Ok, masz prawo do swojej opinii i wyrażenia jej, ale czemu od razu piszesz, że dziewczyna dowartościowuje się tym, że uważa, że wie, co jest dobre dla niej i jej dziecka?? Masz swoje dzieci?? Jeśli tak, to opiekowałaś się nimi i wychowywałaś po swojemu, tak jak TY czułaś, czemu wydaje Ci się, że to co okazało się dobre dla Ciebie, Twojego dziecka i może dla tysięcy innych dzieci okaże się również dobre i dla niej? Ja odkąd zaszłam w ciążę czytałam dziesiątki książek o opiekowaniu się dziećmi, chodziłam na zajęcia z położnymi, pediatrami... Poznałam różne opinie różnych ludzi na ten sam temat i wybrałam z tego wszystkiego to, co najbardziej do mnie przemawiało i co wydawało się dla mnie i MOJEGO dziecka odpowiednie. Czy ja też się dowartościowuję uważając, że czkawka u dziecka nie jest spowodowana mokrą pieluchą?? że zielona kupka oznacza podanie za zimnego mleka?? że nie wierzę w "schynięcia" u dzieci?? Przecież to mi wmawiało dziesiątki osób w słusznym wieku, więc chyba bardziej doświadczonych ode mnie. Jeśli dla Ciebie przekonanie, że wiem co jest najlepsze dla mojego dziecka bo jestem jego matką i nikt nie zna go tak jak ja jest złudnym dowartościowywaniem się to wybacz szczerość, ale dla mnie to jakaś bzdura.

Teoria sobie a życie sobie? To skąd się bierze ta teoria - z sufitu?
Tak mam dzieci, nawet sporo bo 4 córki. Jednakowoż zawsze słuchałam co jest do powiedzenia w danej kwestii - nigdy nie uważałam, że sam fakt urodzenia dziecka czyni ze mnie geniusza w dziedzinie.  Uniknąć tak można wielu kłopotów o których się nie ma pojęcia, dopóki człowiek nie musi im stawić czoła. Wtedy jest ups... nie wiedziałam.
Ciekawa sprawa, że teraz najlepiej na dzieciach znają się świeżo upieczone mamusie, jakby ujmą było posłuchanie własnej matki czy babki, która ma to już za sobą.
Znać swoje dziecko to jedno a znać się na potrzebach czy jego dolegliwościach to drugie. Dlatego chodzi się z tymi dziećmi do pediatrów... i to oni są w największym stopniu twórcami teorii.
Po co ta hipokryzja, przecież nikt nie pytał niemowlaka czy woli ssać pierś czy doić butlę. A dobro dziecka gdzie?
Tu jest kwestia wyboru między wygodą matki a dobrem dziecka.
To mi przeszkadza wyłącznie. Pytanie było o opinię, taka jest moja. Oczywiście, że nikt nie musi jej brać pod uwagę, tylko ja nie chwalę za to co mi się nie podoba. I na tym kończę udział w tej dyskusji.

Dziękuję za odpowiedzi. Nie mam wątpliwości co do decyzji, jednak irytuje mnie reakcja otoczenia. Te dobre teściowe, babcie itd chciały by się wtrącać do wszystkiego a ja na to nie moge pozwolić. Tak samo było na początku małżeństwa w tamtym roku a teraz znowu? Czepiają się nawet w sprawie tego, iż jak twierdzą zbut angażuje męża w wychowanie małego. Chyba on też mam prawo do bycia ze swoim dzieckiem.

Mam 8-miesięczną córkę. Nie karmiłam jej piersią. Złożyło się na to kilka czynników. Najważniejszy był jednak aspekt zdrowotny. Karmiąc naturalnie córkę, istniało ryzyko, że mogłam jej zaszkodzić. W szczegóły nie chcę się zagłębiać, ale gdybym mogła na pewno karmiłabym piersią... Teraz mamy ogromne problemy z jedzeniem. Córka całkowicie odrzuciła mleko modyfikowane, a ja staję na głowie, żeby zjadła jakikolwiek mleczny posiłek... Siostra wykarmiła piersią dwoje dzieci i nie miała żadnych problemów z jedzeniem. Jej maluchy do tej pory uwielbiają mleko pod każdą postacią.

Każdej matce polecam i będę polecać karmienie naturalne. Jednak ostateczna decyzja to indywidualna sprawa każdej kobiety. Nikt nie ma prawa oceniać ich wyboru. Takie jest moje zdanie.
Monia 1984 nie przejmuj się zdaniem innych. Rób tak jak podpowiada ci serce. Najważniejszy jest spokój i zadowolenie mamy. Bo spokojna i szczęśliwa mama, to szczęśliwe dziecko.

Akurat to czy dziecko jest jadkiem czy nie jadkiem nie zależy od karmienia piersią. Szwagierka ma 2,5 roczną córeczkę i od początku karmiła piersią. Do teraz nie potrafi jej odstawić, choć próbuje bo mała nic nie chce jeść, trzeba w nią wmuszać cokolwiek, a jak jest głodna to tylko "cycy" i "cycy". Codziennie jest istna batalia o śniadanie, obiad i kolację.
Druga sprawa to taka, że nigdzie z nią na dłużej wyjść do ludzi nie potrafi bo trochę jej wstyd jak taka duża już dziewucha publicznie jej się do piersi dobiera. Ale woli mniejsze zło i karmić dla świętego spokoju.

Ja sama nie wiem czy będę karmić, ale jak już to nie dłużej niż rok, bo potem coraz ciężej dziecko odstawić.

obsession, mylisz sie chyba troche, to chyba bez roznicy czy dziecko karmione jest piersia czy butelka, a pozniejszy apetyt.
Ja nie potwierdzam tego co napisalas, Adas (2l) byl karmiony piersia przez 1,5miesiaca, teraz wcina wszytsko, a co lepsze, postawie talerzyk z warzywami i owocami a drugi ze slodyczami, to wybierze ten pierwszy

Marco (7 miesiecy) tez je WSZYSTKO, oprocz zmazonego i slodkiego.. a byl tylko na mleku modyfikowanym.

Ja rowniez jestem za tym, zeby to rodzice wychowywali swoje dzieci, przeciez nasze mamy, babcie, tesciowe mialy na to okazje A i teraz  wychowywanie dzieci jest chyba troche inne niz kiedys.
My z mezem staralismy sie o dzieci, i my z mezem je wychowiemy, posluchac moge rad, ale to nasza decyzja co i jak zrobimy

Pokarm matki jest najlepszym pokarmem dla dziecka i jest to fakt niepodważalny. Ja brałam sterydy, silne leki przeciwbólowe, a lekarze i tak twierdzili, że lepszy dla dziecka jest taki pokarm niż z butelki. Męczyłam się 2 miesiące, potem zrezygnowałam. Pediatra polecił Bebilon Pepti. Mała rozwijała się świetnie, nie chorowała. Natomiast odkąd poszła do przedszkola prawie nie zdrowieje. Czy to ma związek z krótkim karmieniem piersią? Pewności nie ma. Ale uważam, że rezygnacja z karmienia piersią bez podjęcia próby jest egoistyczna i wygodnicka. Co innego, jeśli są problemy z takim karmieniem - wtedy faktycznie dla dobra dziecka warto przejść na butelkę.

Natomiast wtrącanie się innych zdecydowanie potępiam. Uważam, że istnieje coś takiego jak instynkt macierzyński, który sprawia, że młoda mama świetnie radzi sobie z własnym dzieckiem i jest w stanie zapewnić mu doskonałą opiekę. Moim zdaniem pomoc osób trzecich przy opiece nad noworodkiem zagłusza instynkt - matce trudniej wczuć się w język niemowlęcia, zaczyna słuchać rad (nie zawsze słusznych, czasem mających więcej z czarną magią niż ze zdrowym rozsądkiem) zamiast skupić się na tym, co ma jej do przekazania dziecko. Sama byłam bardzo zaskoczona, jaka łatwa jest opieka nad niemowlęciem - mimo, że nigdy nie przejawiałam jakiś większych instynktów, nie interesowałam się wcześniej tymi zagadnieniami - od początku wiedziałam co mam robić. Dziecko mnie informowało. Najważniejsze jest tylko pozbycie się strachu, że coś zrobię źle.

Na przestrzeni lat przewinęło się setki teorii na temat właściwej opieki nad niemowlęciem. To dobrze. Dzięki temu teraz można wybrać najwłaściwszą. A z wykorzystaniem instynktu młodej mamy jest to dość proste - na pierwszy rzut oka widać, co dla dziecka jest dobre. Karmienie piersią - tak, karmienie noworodka na żądanie - tak, regulowanie pór posiłków w starszym wieku - tak, włączanie partnera w opiekę nad dzieckiem - tak, kąpanie dziecka przez babcię - nie, itp, itd.

monika, moje dziecko ma prawie półtora roku i ciągle karmię..... dlateog że na początku miałąm pełno doradców - karm jak najdłużej jakie to dobre dla dziecka, fakt faktem mała nie chorowała w ogóle, ale czy to na pewno ma zwiazek z karmieniem? nigdy się tego nie dowiem!!!! a teraz te same osoby przewracają oczami że tak długo karmie...??? tylko jakoś zanim Maja skończyła pół roku to nikt mi nie powiedział że jak jej nie nauczę pić butelki to odstawić od piersi będzie cholernie trudno. Rób jak uważasz!!!! a rady innych olej z góry na dół.

bez urazy ale - taaaa.... a męczarnie i krzyki i płacze dziecka jak się chce je wreszcie odstawić, frustracja matki  itd. to jest ok? poza tym na początku było mi bardzo wygodnie karmić dziecko piersią, bo wystarczyło wyciągnąć pierś i gotowe idealne ciepłe mleczko, a tak pi.... się z tym butelkami, smoczkami, za ciepłe za zimne, no nie wiem czy butelka to takie wielkie wygodnictwo? no i do tego kolejny wydatek

hmmmm tak sobie czytam wasze wszystkie opinie i z niektorymi zgadzam sie bardziej z niektorymi mniej...U mnie to bylo tak ze nawet przez chwilke nie pomyslalam zeby karmic synka butla-ale nie zebym miala cos przeciwko-poprostu bylam pewna na 100% ze bede piersia karmic;-)))No i udalo sie(bo z tego co widzialam nie wszystkim mama sie to udaje)Karmilam synka 1,5 roku i z bólem w sercu oduczałam go ssania-bo mysle ze chwile kiedy sie karmi dziecko to CUD!!!Ze łzami o oczach moge opisywac chwile kiedy moj maly ssal piers patrzac mi w oczy-to jest NIEZIEMSKIE UCZUCIE!!!Druga dzidzie tez planuje karmic cycusiem bo baaardzo tego chce.Oczywiscie mozna pisac o tym ze mleko matki najlepsze,ze dziecko zdrowsze itp.(choc naprawde spotkalam sie z roznymi przypadkami)i wogole ze wszystko najjjj ale nie ma sie co oszukiwac-moj biust zmienil sie baaardzo.Smieje sie do meza ze po drugim dzidziulku to zbieramy kaske na operacje plastyczna biustu;-)))))))Zle sie z tym czuje,wstydze sie ze bez push-up ani rusz,i nie ma co ale takie karmienie baardzo zmienia piersi.Jak dla mnie to chyba jedyny MINUS KARMIENIA.Nie rozumiem dziewczyn ktore,,DOBROWOLNIE,,decyduja sie na karmienie butelka.Ktoras z was wyzej napisala fajne slowa-,,rezygnacja z karmienia piersia bez podjecia proby jest egoistyczna i wygodnicka,,-chyba troszke sie z tym zgadzam!Oczywiscie zeby nie bylo-szanuje decyzje kazdej z was(twoja MONIKO)ale jak dla mnie tracisz cos naprawde CUDOWNEGO!!!NIE twierdze ze mniej kochasz swoje dziecko albo ze jestes wyrodna matka ale mysle ze tracisz duzo.Owszem-zyskasz nadal piekny biust-ale jak twierdzi moj maz-kiedys mialam piekne piersi,ale teraz sa jeszcze piekniejsze bo to piersi DOJRZAŁEJ KOBIETY I MATKI-wiec jak dla mnie-NIC TYLKO KARMIC CYCUSIEM I CIESZYC SIE TYM ZE JEST NAM TO DANE PRZEZ MATKE NATURE;-)))))))))

Dziewczyny, ale przeciez jej mama i tesciowa wcale sie nie wtracają! One po prostu chcą dobrze dla wnuczka/wnuczki.
Przeciez wiadomo, ze pokarm matki jest najlepszy niz inne cuda, tylko, ze one moze są 'wiekowe' i nie potrafią inaczej wyrazic tego co myślą.

Rozumiem, ze chcesz schudnąc i szybko wrócic do pracy, ale w czym przepraszam bardzo przeszkadza Ci karmienie piersią???
To jakiś problem? To po co w ogóle decydowałas się na dziecko?
Dla mnie takie matki, w ogóle nie powinny miec dzieci, bo 'nie chce karmic piersia, bo': cycki mi obwisną, itepe itede.
Twój wybór, Twoja sprawa. Szkoda tylko, ze przez Twoje widzi misię ucierpi niewinne dziecko.

Zapomnialam o jeszcze jednej rzeczy-bo MONIKA pisala ze chce szybko schudnac i wrocic do pracy...Hmmm-nie wiem jak inne kobietki ale JA wlasnie dzieki karmieniu schudlam 20kg.Slyszalam ze to normalne ze sie chudnie jak sie karmi piersia-u mnie sie sprawdzilo!!!
POZDRAWIAM!!!!

Mimo wszystko wolę schudnąć bez karmienia piersią. Po co decydowałam się na dziecko? Oboje z mężem tego chcieliśmy, ale nie zamierzamy rezygnować z normalnego życia. Nie rozumiem mojej teściowej i jej wczorajszego oburzenia  kiedy usłyszała, że od pożdziernika wracam do pracy. Myślałam, że wybuchnie. A jeszcze gdy się dowiedziała, że nie chcemy jej pomocy bo poradzimy sobie sami to już w ogóle. Stwierdziła, iż odcinamy ją od małego. My po prostu mamy swoje zasady a już sobie wyobrażam jak ona by się nim zajmowała w rezultacie dziecko było by chyba zagłaskane. Damy radę sami. Mąż jest strażakiem więc pracuje na zmiany, ja też nie będę siedziała do nocy w biurze. Są świetne opiekunki np. nasza znajoma taką miała i pani radziła sobie świetnie bez zbędnych ceregieli z dzieckiem. Więc nie pojmuje tego całego zmieszania wokół sprawy. Co do karmienia nasz synek (Natan) toleruje mleko z butelki i rozwija się dobrze.

'Normalnego zycia' - to po co decydowalas sie na dziecko? Nie wiedzialas,ze wymaga czasu i uwagi?

i dziwisz sie jeszcze babci wnuczka. widocznie macie kupe kasy skoro wolicie placic opiekunce niz powierzyc dziecko babci.

Mocno wierzę w matczyną intuicję. Na swojej nigdy się nie zawiodłam - mimo iż często nie potrafiłam jasno i sensownie uargumentować swojej pozycji - ZAWSZE uważałam, że jako matka - wiem najlepiej co jest dobre a co nie dla mojego dziecka. Koniec kropka.

Mało tego - jestem zwolenniczką teorii - szczęśliwa mama = szczęśliwe dziecko. I nie ma pydy, nikogo nie da się uszczęśliwić na siłę "bo tak jest najlepiej".

Owszem, karmienie - bądź nie karmienie piersią - wzbudza wiele kontrowersyjnych opinii. Szczególnie teraz, kiedy nagle "odkryto" że pokarm matki jest najlepszym pokarmem jaki może przekazać dziecku. Gdyby natura chciala aby dziecko karmione było kaszką lub kleikiem, z cycków leciałaby kaszka albo kleik. Jest jednak mnóstwo sytuacji, których matka natura nie przewidziała, albo w których się pomyliła. I na przyklad mleko matki może być przez malucha nie akceptowane, może wystąpić agalaxia (brak mleka), czy inne cuda wianki.

Ja obydwóch moich synów karmilam piersią, trzeciego też zamierzam. Mój wybór, moja sprawa. Przy moich dzieciach - karmienie na żądanie - nie śpi się przez około 7 miesięcy, bo moje dzieci nie odróżniają dnia od nocy, a być może w moim mleku jest mało tłuszczu - szczególnie w fazie nocnej, kiedy pokarm powinien być bardziej treściwy? Ciężko powiedzieć. Na początku budziło to we mnie obrzydzenie - kim się stałam. Chodząca mleczarnia, cieknący pokarm, bolesne piersi. Jeden aseksualny stwór. Pokarm leciał w najmniej oczekiwanych momentach (oprócz posiłków maluchów), szczególnie krępujące dla mnie to było podczas seksu. Czułam jakbym stracila coś bezpowrotnie - ulotną, kobiecą tajemniczość. Stałam się mleczną krową. Byłam przeszczęśliwa gdy syn odstawił się sam po 7 m-cach. Drugiego odstawiłam sama - też po 7 m-cach. Tamten przeżył - i ten przeżyje.

Teściowa ze szwagierką grzmialy: ZA KRÓTKO! Szwagierka karmiła każde z dzieci do trzeciego roku życia. Ma koleżansię, która karmiła syna do 9ego roku życia. Do szkoły chodził. CHŁOPAK! Za dwa lata kuśka mu zacznie działać, a on mleko z matczynego cycka siorbie. I nie - według norm "warszawskich" - było to jak najbardziej normalne. Takie ekologiczne. Pierwotne. Naturalne. A moim zdaniem baba nadawała się do leczenia psychiatrycznego.

Suma summarum - moje dzieci do momentu odstawienia od piersi - nie chorowały wcale, nie były upasione - teraz też nie mają problemów z wagą (nie można utuczyć dziecka na mleku matki po prostu). Czy są inteligentne? Oczywiście. Ale to po mamusi i tatusiu. Głównie po mamusi. Chudłam po ciąży momentalnie - dzięki karmieniu piersią. Wiem też, że są badania, które udowadniają, że karmienie piersią redukuje o kilkadziesiąt procent ryzyko wystąpienia raka piersi czy narządów rodnych w późniejszym wieku. No ale go nie wyklucza przecież.

Generalnie jako matka weteranka - jestem za karmieniem piersią  - w moim przypadku. Natomiast czego po prostu nie znoszę, nie toleruję i rzygać mi się chce - to publiczne karmienie piersią bez osłonięcia cycka chociażby pieluszką. Noż kuźwa, ile razy widziałam kobiety w galeriach handlowych - ławeczka, cycek w dłoń i karmi. To samo w restauracji - no siedzę, wsuwam sobie romantyczny obiad z mężem - a tu siedzi matka polka i ostentacyjnie, pogodzona ekologicznie z siłami natury, zmusza mnie do gapienia się na rzecz intymną przecież. Jeździmy z dziećmi na wycieczki, po restauracjach, etc, nawet do galerii raz czy dwa mi się zdarzyło. Jak małe jest głodne - pytam personelu czy jest pokój dla matki z dzieckiem, jak nie ma - idę do samochodu, siadam na tylnym siedzeniu, przykrywam proceder pieluchą tetrową i mam z bani. I inni mnie też.

popelnie zbrodnie... Wypowiem sie jako kobieta nie posiadajaca dzieci
Moim zdaniem to wybor kobiety. Niech karmi jak chce i jest jej wygodnie. Zycie jest wystarczajaco ciezkie, nie ma potrzeby go sobie jeszcze utrudniac.
I mnie tez przeszkadza karmienie publiczne piersia. Gdybym uprawiala seks w parku zostalabym zatrzymana przez policje za niestosowne zachowanie lub obnazanie sie w miejscu publicznym. Piersi jak dla mnie to tez czesci intymne.

Dokładnie czułam to samo. Jestem w drugiej ciąży i wiem że nie chcę karmić piersią. Już się boję jak to zrobić. Będę wszystkim wmawiać że nie mam pokarmu.

Uważam że każdy ma prawo do swojego zdania i to jaka podejmie decyzję w sprawie swojego maluszka również nikt nie powinien tego podważać tylko zaakceptować, ja od początku chciałam karmoć piersią a choćby dlatego że jest to wygoda zwłaszcza w nocy i ekonomia bo nie trzeba kupować a przede wszystkim czuję się wiekszą więź i bliskość z maleństwem

Oj, takiej  bzdury  to ja dawno nie czytalam

Ja znam inne badania , ktore wskazuja na marginalne  roznice w zdrowiu  dziecka, o nie mowiac juz o jego inteligencji .... A bliskosc i bezpieczenstwo moze dac i matka  ktora sztucznie  karmi, bo jesli matka ma jakis problemy z karminiem ( a bywaja takie nawet jak  zagorzale zwolenniczki karminia uwazaja ze nie ma ) to nagle szlag trafia  bliskosc i bezpieczenstwo. To  o czym wszyscy  tak mowia to sa faktycznie i wylacznie badania na dzieciach naturalnie karmionych,  jeszcze do niedawna nie bylo wogole praktycznie badan na dzieciach  sztucznie karmionych (zeby mozna bylo porownac ) ... te co zrobiono moglyby zdziwic te  zagorzale zwolenniczki karmienia ...

Troche skrzywiono pojecie o sztucznym karmieniu kiedy  duze  przedsiebiorstwa  produkujace sztuczne mleko chcialy zarobic forse  reklamujac wygode sztucznego karmienia, kiedy  co druga kobieta nawet nie probowala karmic bo "modne" bylo  dac butelke, przez co prawdopodobnie WHO rekomenduje karmienie piersia i teraz wszyscy mowia wylocznie o karmieniu  piersia jako jedynej metodzie dobrej  dla dziecka ... prawa zawsze jest  po srodku

Zeby nie  bylo to uwazam ze  kazda "nowa" mama powinna probowac  karmic piersia bo to "normalny" ,nie "lepszy" sposob karmiania. W wiekszosci przypadkow funkcjonuje ale jesli lez jest wicej niz mleka to i flaszka tez nie jest zla

Respektujac decyzje zalozycielki watku, ja bym sprobowala karmic przynajmniej ten czas  ktrory bylabym w domu z dzieckiem, do rozpoczecia pracy Ale  dziecku nic nie bedzie ja jestem sztucznie ( na krowim mleku ) wykarmiona i moja matka byla  jest  i bedzie nacudowniejsza kobiata  swiata

ja chce karmic piersią ale już mam coraz mniej pokarmu nad czym bardzo ubolewam ...:( to sama przyjemność, niezwykła więź

Nie wiem dlaczego jesli kobieta nie chce karmic piersia z przyczyn znanych tylko nam,matkom!odrazu ma wyrzuty sumienia i boi sie co inni pomysla,przeciez to nikogo nie powinno obchodzic,ja karmiłam mc i bylo mi bardzo ciezko,mialam malo pokarmu i wsumie ucieszylam sie jak przeszedl na butelke,koniec wiszenia na cycu,bólu,zjadł w pare chwil,byl spokojniejszy i ja tez...mam gdzies co sobie mysla ludzie,kij im w oko,,,szczegolnie jak krytykuja osoby ktore nie mialy z tym problemow lub wogole nie byly nawet w ciazy,,,to idywidualna sprawa kazdej z nas!!!!

potwierdzam ! nie zostawiłabym z teściową dziecka. nie wyobrazam sobie tego !

Klaudia, ale jaki problem? Możesz dać sobie i maleństwu szansę, chociażby w pierwszych dniach ( siara z piersi jest naprawdę super na start).Spróbujesz, chociaż tak szczerze- początki zawsze są koszmarne, albo przynajmniej niefajne. Nie znam matki, dla której karmienie piersią od początku było super, lajcik, wypas. No, dla mnie takie było, ale ja miałam pokłady determinacji połączonej z adrenaliną, ze muszę, wprost musze karmić piersią, bo okropnie chcę!
Ale Ty nie jesteś mną Masz 15 lat, bądź pewna, ze dziadkowie na pewno się wtrącać. Już z racji Twojego wieku. Ale, jeśli będziesz chciała przejść na butelkę, to co oni mogą zrobić? Mleko ci wysypią? Wody nie pozwolą zagotować i ostudzić? Butelki Ci wyrzucą? Tym bardziej, ze w szkole (wiem z własnego doświadczenia ) nie ma gdzie odciągać mleka, poza tym nawet się nie chce. Jeśli chcesz skonczyć szkołę, to nie masz co jeszcze użerać sie z własnymi cyckami, skoro i tak będziecie mieć maleństwo na głowie .
I jeśli mogę coś doradzić- nie wykłócaj sie z dziadkami. Oni będą tym ostrzej reagowac, im bardziej będziesz chciała im pokazać, kto tu wie lepiej. A to dlatego, ze masz 15 lat. Po prostu rób swoje, poczytaj kilka mądrych książek o dzieciach, podziel się swoimi wrażeniami i swoimi wyobrażeniami o dziecku, o dalszym życiu ze swoim facetem... ale kłótni z dziadkami sobie odpuść. Oni nie widzą w Tobie matki, tylko dziecko, które tak naprawdę nie wie, co je czeka.

Ja przy mojej pierwszej ciazy tez chcialam karmic piersia, szybko okazalo sie jakie to ciezkie zadanie. Staralam sie bardzo jednak juz po 3 tyg karmienia nabawilam sie zapalenia piersi i skaczylo sie na antybiotykach. Piersi mialam tak popuchniete ze moja corcia nie byla w stanie ich ssac. Przeszlam na butelke i szczerze mowiac nie widze u mojego dziecka jakichs problemow w dorastaniu. Moje dziecko jest bardzo bystre, majac zaledwie 20 mcy znalo caly alfabet i kolory w dwoch jezykach. Choroby tez sie jej nie imaly takze nie ma nic zlego w mleku modyfikowanym.
Dzis ponownie jestem w ciazy i szczerze mowiac boje sie powtorki z rozrywki bo nie tylko ja cierpialam ale i moje male dziecko gdy nie moglo sie najesc. Takze grubo sie zastanowie czy me drugie dziecko nie bedzie karmione butelka.
Kazda z nas mam podejmuje decyzje zgodna z wlasnym sumieniem jestem pewna ze zadna z nas nie chce skrzywdzic swego dziecka, a to ze myslimy o sobie rowniez to tylko plus. Maz napewno to doceni
Pozdrawiam.

dopisuję sie. spotkałam się z zarzutem "lenistwa".
o tym jak wielką jest to głupotą, przemilczę....

Zupełnie nie wiem, dlaczego istnieje taka presja na to, że trzeba karmić naturalnie. Teraz mogę się wypowiedzieć z mojego doświadczenia.

Córę urodziłam po południu, ale przynieśli mi ją dopiero rano. Pielęgniarka pokazała jak przystawić... i się zaczęło... Pokarmu nie miałam wogóle, każdy tylko przystawiać, przystawiać to poleci. Minął jeden dzień, mała głodna ryczy, chodziłam kilka razy żeby któraś przyszła mi pomóc przystawić bo może coś źle robię. W końcu po kąpieli ją nakarmili. Całą noc mała przepłakała, ja zachowałam spokój, bo dość się nasłuchałam, że przez stres pokarmu nie będzie. Następny dzień był podobny: proszę przystawiać bo mleko musi polecieć. Jak szłam po pomoc to już były nerwy, "bo kto mi w domu pomoże?". A mała już była tak zmęczona, głodna i rozgoryczona tym, że ciągnie i nic nie leci, że odpychała mnie. Noc była straszna. Mała płakała non stop, dobrze że byłam sama na sali. Koło 3 zasnęła i spała do...8! O 7 poszłam spytać że to normalne że tyle śpi i się nie budzi do jedzenia, to usłyszałam, że to normalne że dziecko potrzebuje odpoczynku po porodzie bo też je to męczy. Czekałam jak na zbawienie na poranny obchód, żeby mi powiedzieli że mogę iść do domu. Lekarka była dość milcząca, oglądała córkę dużo dłużej i uważniej niż w poprzednich dniach, potem obejrzała mi piersi i... kazała zawozić dziecko co dwie godziny do dokarmiania. Okazało się że mała jest odwodniona i musimy dłużej zostać, a piersi faktycznie mam puste. Wtedy dopiero się poryczałam z tej bezsilności że jeszcze jedną noc będę musiała to znosić.
Myślicie że przykazanie lekarki coś zmieniło? Pielęgniarki dalej się krzywo patrzyły na mnie jak przywoziłam dziecko do karmienia, a ja się czułam jak wyrodna matka.

Wyszłyśmy do domu, w domu czekała już butla i mieszanka. Tego samego dnia kupiłam laktator. małą przystawiałam jeszcze przez tydzień jak się poddałam. Jak mała spała non stop siedziałam z laktatorem i odciągałam "pokarm". Czyste szaleństwo! Jak dobrze szło to w dwie godziny nieustannego odciagania udawało się zebrać aż 5ml...

Ale otoczenia nie obchodzi czy masz problem z karmieniem czy nie. Jak od małego dajesz butlę to jesteś zła i leniwa i koniec.

Na pierwszej wizycie lekarskiej, jak spytałam czy dobrze mała przybrała na wadze usłyszałam od lekarki, że "jak się pani nie chce karmić naturalnie to niech się pani nie dziwi że dziecko rośnie jak ciele"....

Każdy myśli że jak ktoś nie chce karmić to z lenistwa i wygody. Nie wiem, czy to taka wygoda, skoro 24 h na dobę muszę pilnować, żeby woda na mleko była gotowa w odpowiednim czasie, butelki były zawsze czyste i wyparzone a zapas mleka był zawsze w domu. Do tego kwestia ekonomiczna, paczka mleka na początku starcza na 1,5 dnia. Pomnóż to sobie przez ok. 13 zł *(jeśli wybierzesz te z tańszych oczywiście) i wyjdzie Ci miesięczny koszt. Jak gdzieś wychodzisz, idziesz z tobołami jak cygan, żeby pozbierać wode, butelki, mleko itd.

Ale te kwestie są nieważne bo wg opinii społeczeństwa jestem wyrodną matką.

Mała ma 9 miesięcy. Nie rośnie jak cielak, jest drobniutka i szczupła. Znajoma pielęgniarka mi powiedziała, że ostatnio widzi więcej grubych dzieci karmionych naturalnie niż tych na butli. Raz miała przez kilka dni katar jak skończyła 2 miesiące. I myślę, że nie czuje się mniej kochana i mniej bezpieczna niż dzieci karmione naturalnie.

Jestem antytezą tych badań.
Mama nie karmiła mnie piersią, oczywiście nie był to Jej wybór, lecz nie potrafiłam uciągnąć mleka z Jej piersi. Przez to w szpitalu straciłam na wadze z 2900 do 2400 g, ale pielęgniarki upierały się, że ma mnie karmić naturalnie. No tak, początek stycznia 1990 roku, więc czego tu oczekiwać?
Od początku byłam więc karmiona mlekiem zastępczym. W latach 90- tych to nie był komfort.
Ale rozwijałam się prawidłowo, w szkole same piątki i szóstki, rok w rok czerwony pasek, reprezentowałam szkołę na różnych zawodach sportowych i konkursach.
Powinnam była być dzieckiem nieco mniej rozwiniętym według tych badań, a jednak nie byłam.

PODGRZEWACZ na 40stopni i mieszanka gotowa:>

Ja karmie juz trzeciego bobasa synus pierwszy 8 miesiecy, corka przeszlo 2 lata i teraz na razie 4 miesiace. To nie mit, ze dzieci na piersi sa zdrowsze. To zdrowie to nie brak infekcji w wieku przedszkolnym, a zdrowy uklad pokarmowy. Mnie mama nie karmila piersia, dostawalam bebiko sprowadzane z Niemiec i mam chora watrobe. Byle co i jest przeciazona. Niejeden lekarz mi powiedzial, ze to sprawa z niemowlectwa kiedy mleko obciazylo moj uklad pokarmowy. Mleko matki jest naturalnym i najlepszym rozwiazaniem.
Obalam mit o tym, ze dzieci na piersi wstaja co godz do cyca. Synek przesypia 7 godzin, corka i pierwszy syn tez dawali pospac.
Krew sie we mnie gotuje jak mi jedna z druga porownuja karmienie piersia publiczne z sexem w parku. Ja niejednokrotnie karmilam dziecko w miescie i dla informacji durnowatych blondynek nie wisial mi goly cycek na wierzchu. Dziecko  mnie zaslonilo, do tego specjalny stanik do karmienia i nic nie widac, mozna uzyc pieluchy tetrowej itd.
Jestem zdania, ze jak ktos nie chce, szuka powodu...
Karmienie piersia mnie tez meczy, ale wiem, ze to najlepszy prezent jaki moge dziecku ofiarowac i to daje.
Studiowalam karmiac i odciagalam mleko dla synusia, w nocy wstawalam zeby mial co jesc jak mnie nie bedzie, zrywalam sie z zajec na karmienie, kombinowalam. Przy corce szybko poszlam do pracy, wczesniej operacje w szpitalu i mimo to utrzymalam laktacje, bo wiem, ze warto! Teraz tez karmie i bede karmic do 2 lat. Kiedys dzieciom powiem, ze zrobilam wszystko zeby byly zdrowe, reszta nalezy do nich czy utrzymaja zdrowie, czy nie. Ja mam sumienie czyste.

Dodam tylko, ze podejscie pielegniarek w szpitalach do karmienia naturalnego jest dziwnie straszne. Z jednej strony trabia zeby karmic, a z drugiej nie widac checi pomocy mlodym matkom. Wiele z was dziewczyny pisze, ze tylko lzy wasze i dziecka... Rozumiem to. Mi pomogla szwagierka, bo inaczej pewnie tez by sie butla skonczylo w szpitalu nikt nie wykazal inicjatywy zeby mnie nauczyc, bo ja uwazan, ze to nie kwestia instynktu. Wiem co to popekane brodawki, zapalenie piersi i inne uroki karmienia, ale ufam, ze warto bylo!

jadvinia może akurat Twoje dzieci nie wstają do jedzenia co godzinę,ale niestety inne tak
ja może bym karmiła 2 cycem,ale po 3 dniach strasznych bóli głowy,gdzie jedyne co mogłam zrobić to tylko siedzieć cały dzień,odpuściłam sobie to karmienie,może gdybym miała jedno dziecko,to dała bym radę ale niestety się nie udało
niestety jakoś nie potrafiłam karmić dziecka leżąc na łóżku,za każdym razem musiałam usiąść,więc to siedzenie trwało czasami co pół godziny w nocy,więc ile można?
nie żałuję że zaczęłam dawać butelkę,dziwnym trafem jakoś wszystkie co karmiły wokół mnie dzieci piersią,od małego zmagały sie wciąż z chorobami u tych dzieci,a to katar,a to gorączka,to znowu biegunka itd