Po 5 latach związku - prośba o przerwę? Doradzi ktoś? - Netkobiety.pl

Tak, doradze.Zrobcie sobie przerwe, ale taka dluga.Na zawsze.Ona chce czulosci, Ty nie potrafisz jej dac.Ona chce, zebys byl sztucznie czuly ? Zebys gral ?Pasuje jej wyrezyserowana czulosc ? Ja bym tak nie chciala.Ale to nie Twoja wina.Taki jestes.A dawniej jej to nie przeszkadzalo ? A moze teraz poznala jakiegos czulego i szuka pretekstu do zerwania ?A ta przerwa to po to, zeby zobaczyc, jak z innym sie ulozy ?
Glowa do gory, bedzie dobrze.

Nie, raczej nie poznała nowego faceta. Nie należą do osób, które odrazu wyrzucają, a nie naprawiają. Chce to wszystko naprawić i się starać jak najlepiej tyle, że dostałem informację, że mam nic nie robić! I dlatego ejstem w martwym punkcie

Przyszły_maz dałeś mi odpowiedź jak prawdziwy facet. Rozmawiałem znią wielokrotnie, że jeśłi teraz stanę przed nią i powiem, że ma wybierać albo przerwa albo ja? Usłyszałem, że: odpowiedzi bym nie dostał ale na pewno za mną by płakała.

Kur.... co tu począć.

Zachować resztki godności i podjąć decyzję, aby odejść. W tym wypadku masz dwa scenariusze, ona zgubi grunt pod nogami i zauważy, ze nie chcesz być opcją, a priorytetem. Albo wróci do Ciebie, albo pójdzie sie pocieszyć do kogoś o kim już pewnie myśli. Ja też myślałem, ze moja ex w życiu by mnie nie zdradziła. Też byłem przekonany, ze po zerwaniu jest samotna i musi sobie poukładać wszystko w głowie. Paradoksalnie, to zawsze ja byłem osądzany o zdradę. Wiesz co? Moja ex miała już męża w 2 miesiące po rozstaniu    Ja już nic więcej nir piszę. Jeśli nadal masz wątpliwości, to jednak będziesz musiał nauczyć się na własnych doświadczeniach. Powodzenia.

A czemu ma sluzyc ta przerwa ? Bedzie rozmyslala, czy byc z takim nieczulym facetem, jak Ty?
A Ty zawsze byles taki nieczuly, czy zrobiles sie po 5 latach ?
Pokaz jej, ze masz jaja.Nie kontaktuj sie, zyj swoim zyciem, spotykaj sie z kolegami, kolezankami tez.Sama przybiegnie do Ciebie.A wtedy to Ty bedziesz rozkladal karty.

Moim zdaniem też już nic z tego związku nie będzie - jak po 4 tygodniach ona nie ma dość przerwy, to znaczy, że w swojej głowie ona już się z Tobą rozstała emocjonalnie. Ale że 10 lat się znacie, to ciężko jej to wszystko tak po prostu uciąć, więc wymyśla przerwy i inne hece - żeby nie być, ale jednak być ze sobą. Jak ona taka niezdecydowana, to Ty to zakończ, bo męczysz się okropnie i nie ma co tkwić w tym stanie.

Ale co do czułości, to jak już wyleczysz się po rozstaniu, to na spokojnie przemyśl ten temat. Nie chodzi o to, że ty tu jesteś "winny" - bo zgadzam się z Verdad, że dziewczyna znała cię dobrze, wiedziała, jaki jesteś, więc jej obecne oczekiwania sztucznej czułości i romantyzmu są nie na miejscu. ALE czasami brak czułości wynika z podświadomej nawet próby dystansowania się od otoczenia, albo lęku, że czułość ta nie będzie odwzajemniona. A to już bywa zarzewiem związkowych problemów, bo czułość jednego z partnerów jest dla drugiego jednym z najmocniejszych sygnałów, że więź między nimi jest mocna. Z drugiej strony, młode dziewczyny mają czasem tendencję do oczekiwania zupełnie absurdalnej ilości czułych słówek i "tulasków" - że tak naprawdę nic innego nie trzeba robić, tylko sobie słodzić. Podobnie z romantycznymi gestami - czasami wyobrażenia o nich nijak się mają do możliwości przeciętnych ludzi i pojawia się frustracja. Także, jak już po rozstaniu ochłoniesz, przebolejesz i wrócisz do siebie, to zastanów się nad tym wszystkim na spokojnie.

Męczę się strasznie, męczę się do tego stopnia, że nie mam ochoty nic robić, nawet jeść mi się nie chce. Tyle, że to ona prosiła o przerwę na przemyślenie pewnych spraw, to dlaczego ja mam to kończyć? Chciałbym od niej usłyszeć wnioski podsumuwujące

Chciałbym z tej sytuacji wyjść nie z godnością tylko z nią samą i wszystko zacząć od początku.

Dziś jeśli mi się uda to z nią poważnie porozmawiam

Stara prawda głosi, że kobiety potrzebują "tulaskow" i innych czułych słówek, faceci za to są zadaniowcami i swoje uczucia pokazują inaczej. Grunt, żeby obydwie strony miały tego świadomość i staraly się na tych tak różnych gruntach porozumieć .Zblizone potrzeby tez są istotne  inaczej ktoś będzie poszkodowany.

Anyway - powodzenia

Dzięki Alexich za odpowiedź. Wielu mądrych rzeczy tutaj się dowiedzialem, naprawdę.
Nie mam sobie nic do zarzucenia.

W podświadomości zakładam czarny scenariusz bo w życiu jestem pesymistą niż optymistą i doszedłem do wniosku, że nawet jak zacznę z kimś nowy związek to na pewno nie będę się zmieniał bo taki po prostu jestem.

Poza tym po pięciu latach chciałem się oświadczyć i planować przyszłość. Wspólne mieszkanie, ślub, dzieci. A tu się rozczarowałem i to bardzo.
Jak tu zaufać takiej kobiecie która nie wie czego od życia chce? Ja wiem, wiedziałem aż do momentu przerwy.

Przerwy? To mogą być w szkole ale nie w poważnym zwiazku co do którego ma się poważne plany!

Mogło tak być. Tak się dzieje u mnie. Na początku było super, czułość, długie rozmowy, nigdy nie brakowało tematów do rozmów. A teraz? Ja na swoim laptopie, on na swoim. Jak gdzieś wyjdziemy, to tematy szybko się kończą i jest cisza. Albo się kłócimy. I tak jak partnerka autora próbowałam o tym mówić. efekt krótkotrwały.
Miała się dziewczyna męczyć? Mówi, prosi i bez efektu? Faceci nigdy nie widzą problemu. Dla nich wszystko zawsze gra - aż do momentu, w którym zostaną porzuceni. A wtedy dramat: przecież było tak dobrze.

Do pupy takie prawdy są. Umiejętność okazywania uczuć (i potrzeba, hm, "tulasków") nie zależy od płci.

Wszystko zależy od nastawienia Twojej dziewczyny ale wygląda na to, że ona jest znudzona Wami. Być może ktoś inny się jej spodobał i na chwile obecną chce mieć wolną rękę.
Często jest tak, że osoby, które proponują przerwę już nie kochają, a jednocześnie czują do drugiej osoby sympatię i nie chcą jej zranić. I choć najczęściej oznacza to wcześniejsze lub późniejsze rozstanie, z jakiegoś powodu jest im ciężko o tym zadecydować.
Cokolwiek jest przyczyną to z obserwacji ludzi, których znam wnioskuję, że taka przerwa w większości przypadków tylko nasila problemy i nawet jeśli po niej do siebie wrócili, to nie na długo, ponieważ podczas tej przerwy działy się rzeczy, które po prostu przeświadczyły o rozpadzie związku. Niestety,  przerwa, która w założeniu ma wnieść do związku nowe siły i powiew świeżego powietrza zazwyczaj tego nie robi, a wręcz przeciwnie - pokazuje przynajmniej jednemu partnerowi, że istnieje inne życie i wcale nie jest takie złe.

Ja ze swoim nadal jestem, bo jak na razie nuda to trochę za mało, by zakończyć związek - też około 5 lat. Są pewne inne rzeczy, które trzymają nas razem. Tak o tym myślę, ale chyba w końcu założę swój wątek

Moim zdaniem ważne jest jak to było między autorem a jego eks. Wszyscy na nią naskakują, że ma innego itd, ale kto wie, dużo winy autora może w tym być. W takim wypadku zamiast wychodzić z tego jak mężczyzna, z podniesioną głową - jak mu niektórzy radzili - powinien z tego wyjść z nauczką, ze zrozumianą i zapamiętaną lekcją. Może dziewczyna czuła się po prostu niepotrzebna, niezauważona,  więc postanowiła odejść i być może znaleźć sobie kogoś, przy kim poczuje się ważna. Jej prawo.

Wolałbyś dowiedzieć się, że brak czułości przeszkadza jej po pięciu latach od ślubu? Dziewczyna być może mierzy się z ważną decyzją życiową, próbuje jakoś sobie poukładać własne oczekiwania wobec przyszłości i związku i spojrzeć na Ciebie z boku, a Ty, "kochający nad życie", widzisz problem w prośbie o przerwę. Może kochanie nad życie nie oznacza kochania nad siebie samego, w każdym razie wg mnie dziewczyna zachowała się uczciwie, Ty zaś trochę egoistycznie. Być może ta przerwa będzie skutkowała rozstaniem, ale i do rozstania ma ona prawo. 5 lat chodzenia ze sobą nie jest przecież czymś, co koniecznie musi obligować do zawarcia związku formalnego i uniemożliwić rozstanie. Na Twoim miejscu umożliwiłbym jej tak długą przerwę, jakiej by potrzebowała, by zyskać pewność, czy chce być ze mną czy jednak nie.
Z udzielaniem porad w takiej sytuacji wiąże się ryzyko, że jeśli teraz zachowasz się tak, jak Ci ktoś inny radzi, chociaż to z Ciebie "nie wypływa", niejako zaburzysz jej proces poznawania Ciebie. Zachowując się tak, jak wg kogoś byłoby najlepiej, udzielisz dziewczynie niepełnowartościowej informacji. Załóżmy, że postąpiłbyś tak jak ja, chociaż w duszy gotowałbyś się z niezrozumienia i irytacji. Ona mogłaby odczytać, że nie jesteś zaborczy i szanujesz jej wolę, rozumiesz jej rozterki i być może byłoby to wg niej jakimś kolejnym plusem przemawiającym za związkiem z Tobą, chociaż nie wiedziałaby, że jest w błędzie...

Jeśli nie lubisz sytuacji nieprostych, jeśli nie chcesz dostosowywać się do nieszablonowych wyzwań, nie lubisz kompromisów - po prostu bądź sobą i postąp tak, jak Ty uważasz za stosowne.

Nie Autorowi radzę, by był sobą i postąpił wg tego, co uważa za stosowne.
Natomiast ja, gdybym kochał nad życie, dałbym jej tę pięcioletnią przerwę. A dochowywanie wierności? Nie bardzo rozumiem powód mieszania w to spraw seksu (bo domyślam się, że wspomniałeś o wierności dotyczącej seksu). Tak samo, jak można na bok odstawić bycie ze sobą na czas przerwy, można odstawić tzw. wierność. Nie widzę problemu. Nie jesteśmy cząstkami jakiejś całości. Jesteśmy ludźmi... całkowicie odrębnymi. Gdybyśmy byli trybikami jakiegoś większego układu, pszczołami w roju, gdzie nadrzędną sprawą jest los roju a nie pojedynczego osobnika, można byłoby wymagać od drugiej osoby czegokolwiek, co się uznaje za słuszne. Ale jesteśmy ludźmi... tak naprawdę samotnymi wobec naszych problemów.
Gdyby podczas tych pięciu lat moja miłość nad życie ulotniła się, to z kolei ja mógłbym renegocjować umowę i zakończyć przerwę definitywnym ucięciem możliwości związku. Podobnie jak ona nie musiałaby czekać całych pięciu lat z oznajmieniem mi, że już wie czego chce, gdyby dowiedziała się po trzech

Cholera mnie bierze jak słucham takich wiadomości bo to z reguły faceci są skłonni do zdrady, trudniowania, życia z kochanką na dwa domy i bzykania wszystkiego co się rusza. Ile to razy wysłuchiwałem od dziewczyn, jakie to one są nieszczęśliwe, jak brakuje im miłości, zaufania, 100% oddania i że to wiecznie faceta wina że związek się rozpada i że to zawsze facet zdradza... pierdolenie o Szopenie.

Jaka przerwa? Jaki to ma sens? Decyzje podejmuje się zawsze wspólnie.  Pięć lat to już nie przelewki , poznajemy na przez te lata na tyle dobrze partnera, że możemy bez trudu podjąć decyzję Tak lub Nie o naszym dalszym związku. Gorycz przemawia przeze mnie bo sam przeżyłem to wszystko i nie rozumiem Kobiet jakimi mechanizmami się poruszają? Ja za swoją żoną poszedłbym do piekła i z powrotem. Autorze nie dawaj się w żaden sposób wciągnąć w ten spektakl , teraz to ty obij piłeczkę.  Jeśli ona chce przerwy Ok, daj jej ją a Ty żyj swoim życiem jak gdybyś nigdy z nią nie był.

Mam fajnego znajomego...był z dziewczyną 13 lat, mieszkali razem, żyli dniem dzisiejszym. Pewnego dnia ona po prostu odeszła. Spakowała się i odeszła do gościa którego trzy miesiące później poślubiła (dorosła kobieta bierze ślub po tak krótkiej znajomości - zachowanie godne pozazdroszczenia o ile lubi się dzieczyny o intelekcie gimnazjalistki). Dwa miesiące po weselu jej mężuś miał wypadek i teraz leży sparaliżowany od pasa w dół. A żona.. jak to żona. Na pewno chciałaby odjeść ale nie może... opiera go, zmienia pampersy, gotuje, prowadzi dom i generalnie zaangażowała jeszcze pół rodziny w opiekę nad mężem. I tak do usranej śmierci jednego z nich... a mogła być w związku z gościem który lubi podróżować i często ją zabierał ze sobą na wycieczki, uprawia sport, gra na gitarze... czasem z pozoru to co wydaje się fajne, niknie bardzo szybko.

Jest takie fajne powiedzenie "złe wybory czynią nas mądrzejszymi"... pomyśl o tym za każdym razem kiedy najdzie Cię myśl aby wrócić do Ex.

     Nie bardzo Cie rozumiem.
Z jaka nauczka powinien  wyjsc teskniac z tego zwiazku ? Ze ma ciagle okazywac czulosc ? Mowic ciagle kochanie do swojej wybranki ?A jak trafi na taka dziewczyne, ktora to slodzenie na sile denerwuje ? Teskniacy napisal -Według mojej dziewczyny mam same plusy, tylko jeden minusik (brak czułości i romantyczności), który decyduje o wszystkim, o wszystkim co między nami jest i będzie.
W tym wypadku uczucia dziewczny ostygly
i ma prawo odejsc.A autor powinien wyjsc z honorem z tego zwiazku.I  przyszlosci powinien sobie znalezc dziewczyne, ktora ma inne wymagania i potrzeby.Ktora nie chce sztucznych czulosci.

Perfidia przerw w związkach polega na tym, że zwykle osoba, która tę przerwę proponuje już WIE, że partner jej nie odpowiada, że czegoś jej w związku brakuje i nie ma miłości z jej strony, ale OBAWIA SIĘ tego, że może zostać na lodzie, bo jej oczekiwania co do rozwoju zdarzeń (gdy nie będzie uwikłana w związek) nie spełnią się, więc się ASEKURUJE. W ten sposób robi ze swoje dotychczasowego partnera koło zapasowe, które, jeśli ostatecznie okaże się, że w "szerokim świecie" jak bańka mydlana prysną jej wyobrażenia, to dotychczasowy partner może okazać się niezbędnym pocieszycielem i podporą. Traktuje zatem dotychczasowego partnera przedmiotowo, nie kocha (bo jakby kochała to o przerwie nawet by nie pomyślała), ale nie ma na tyle odwagi i empatii, żeby oszczędzić partnerowi napięcia, niepokoju i czasu. Trzyma drugiego na emocjonalnej smyczy, nie jest szczera i bezpośrednia, bo w przeciwnym wypadku straciłaby swoją zapasową opcję.

Szkopuł w tym, że ci, którzy godzą się na proponowaną przerwę w związku najczęściej pragną, żeby okazało się, że wahania partnera to w efekcie niewiele znaczące wątpliwości, żeby tylko nie dostrzec, że po prostu nie są kochani.

A tragedią jest, gdy rozczarowana niepowodzeniami osoba, która zaproponowała przerwę, powraca do pozostawionego w stanie zawieszenia partnera, a ten to odczytuje jako dowód miłości i nie ma pojęcia, że jest tylko przypadkowym wyborem, gdyż nikt lepszy się nie trafił

I na podstawie takiej interpretacji, która wydaje Ci się najbardziej prawdopodobna, wkładasz wszelkie możliwe przypadki do jednego wora konkludując, że przerwy w związku są perfidne. Gdybyśmy chcieli wykazać, że każda przerwa w związku jest zła, nie wystarczy zajmować się tylko analizą tego, co się dzieje zazwyczaj, bo to oznacza, że poza zwyczajnymi przypadkami mogą być inne.
Ludzie są różni i nie każdy musi podchodzić do uczuć z kalkulatorem. Równie dobrze można wyobrazić sobie sytuację, w której osoba prosząca o przerwę nie jest pewna siebie... swojej roli w związku. By pozostać przy przykładzie z tego tematu, możliwe, że dziewczyna nie wie, czy jej pragnienie tulasków, których oczekuje a nie dostaje w dostatecznej ilości, nie zatruje w przyszłości życia jej partnerowi. Poza tym zarzucasz osobie ustanawiającej taką przerwę, że zostawia partnera w niepewności. Dodajmy, że zostawia mu też nadzieję i dopiero oceńmy, czy lepiej kochającej osobie powiedzieć nagle "to koniec" nie bacząc, czy jest to bardziej bolesne od zawieszenia, czasowego wycofania z zajmowania się związkiem. Albo czy lepiej powiedzieć sakramentalne "Tak" mimo przeżywanych wątpliwości tylko dlatego, że partner dąży do sformalizowania związku.
Piszesz o braku empatii osoby, która chce przerwy zamiast zakończenia związku... jakby niepewność była gorsza od cierpienia z powodu rozstania lub cierpienia gdy sobie człowiek zda sprawę, że znalazł się w związku, w którym "coś jest nie tak". Być może zazwyczaj ludzie wolą cierpieć ale wiedzieć na czym stoją niż męczyć się niepewnością, czy będzie tak, czy siak, ale chyba nie wszyscy. Jednak z kolei właśnie domaganie się jasnych rozwiązań od wahającej się osoby po to, by siebie zabezpieczyć przed niepewnością, również nazwać można brakiem empatii.

Warto również dodać, że zwykle okres "przerwy" wiąże się z jednoczesnym, intensywnym spotykaniem się z kimś innym.

Jak wypali - oświadczamy odstawionemu, że jednak koniec.
Jak nie - wracamy na stare śmieci.

Co jest w tym perfidne? Głównie to, że odbywa się to w największej tajemnicy przed drugą osobą.

Perfidia przerw w związkach polega na tym, że zwykle osoba, która tę przerwę proponuje już WIE, że partner jej nie odpowiada, że czegoś jej w związku brakuje i nie ma miłości z jej strony, ale OBAWIA SIĘ tego, że może zostać na lodzie,

100 % racji Summerko! Teraz taką przerwę proponuje mi mąż I czuje się dumny, że wymyślił takie świetne rozwiązanie, a za jego trzaśnięcie drzwiami będzie zamknięciem tematu MY na zawsze, bo nie cierpię tchórzliwych asekurantów!!

Moja eks też ciagle średnio co pol roku chciała przerw. Rozstawaliśmy się 8 razy możesz sobie poczytać  w moich tematach. Pocierpisz trochę i znajdziesz inną, z tą daj sobie spokój.  z tego już nic nie będzie. Chcesz czekać jak piesek aż jej sie nie ulozy z nowym i poleci do kółeczka ratunkowego czyli Ciebie ? Troche godności autorze....

Nie wiemy tak naprawdę z jakiego powodu Ona chce tej przerwy. Tylko Ona zna odpowiedź. Wiem tylko, że na ogół osoby chcące przerwy chcą tak naprawdę zakończyć relacje.

Ja znam kilka takich przypadków. Najczęściej zdarza się wtedy gdy ten drugi się zabawi i kopnie w dupę.

Moim zdaniem widac juz po tym jak o niej piszesz, ze bardzo ja kochasz i mysle, ze nie ma mozliwosci, by ona tego nie widziala. Moze byc tak, ze szuka wymowki, bo sama juz nie kocha lub poznala kogos innego, ale zamiast byc wobec Ciebie szczera wymyslila cos takiego. Niestety wiele osob tak robi.

Nie mozesz ciagle robic wszystkiego, by tylko ona byla zadowolona. Co ona robi dla Ciebie, by byc dla Ciebie lepsza? Mysle, ze niewiele, a wymagania sama to ma. Jezeli ogolnie nie jestes typem romantyka, a ona kogos takiego szuka, to jest niedojrzala, bo wiedziala jaki jestes. Jesli jednak brakowalo jej czulosci, a i tak starales sie, a ona nadal niezadowolona, to tym bardziej odpusc sobie zwiazek z nia, bo zawsze bedzie jej cos nie pasowac. Sam zastanow sie nad tym zwiazkiem, dzieje sie tak dopiero teraz czy juz kiedys sama miala wobec Ciebie duzo wymagan i juz wtedy to Ty duzo dawales, a ona pewnie niewiele, a bardziej brala? Nie da sie zasluzyc na milosc, jezeli ona nie chce z Toba byc, to nic nie zrobisz. Sam piszesz, ze nie miales wobec niej wymagan, to tez blad. Nie mozna tak jak ona wymagac niemozliwego, ale zle tez jest nic nie wymagac. Wtedy pokazujesz, ze ona moze zrobic wszystko, a i tak z nia bedziesz. Z takim podejsciem nie zbudujesz dobrego zwiazku tylko bedziesz wykorzystywany. Nie ma sensu ignorowac jezeli cos zlego dzieje sie w zwiazku. Najlepiej jakbyscie sie spotkali i porozmawiali, ale widzisz nie kazdego na to stac i nie zmusisz jej. Powinienes zajac sie soba, bo nie zawsze takie historie koncza sie powrotem do siebie. Nie zgadzaj sie na wszystko z milosci. Jezeli ona przekresli te wspolne lata to juz jej sprawa, ale Ty bedziesz mogl wyciagnac wnioski na przyszlosc. Wiem, ze to ciezkie, ale nie zmusisz jej. Nie ma sensu ja pytac czy do Ciebie wroci, jak bedzie chciala to sama to zrobi. Sprobuj sie choc troche oderwac od mysli o niej, chociaz na jakis czas.

Zgadzam sie tez z osobami wyzej, ze z tego co widze przerwa czesto wiaze sie z spotykaniem sie z kims innym. To okrutne, taka zabawa drugim czlowiekiem. Do tego sprawia, ze zyjesz w zawieszeniu, a to jest straszne. Jezeli jednak przerwa w zwiazku jest z innego powodu to tez zazwyczaj nic dobrego z tego nie wynika, jak zwiazek jest dobry, to nie potrzeba przerwy, ale sie rozmawia. Ludzie czasem potrzebuja pobyc sami, ale nie widze tez powodu, by od razu nazywac to przerwa.

oj kolego uciekaj.
wiem że nie będzie łatwo ale zachowanie Twojej kobiety przypomina zachowanie mojej byłej już na szczęście żony.
Bylem z nią 10 lat ale małżeństwem byliśmy tylko 1 miesiąc(smutne).
Zachowanie identyczne jak Twojej kobiety.
Nagle wszystko zaczęło przeszkadzać choć znaliśmy się bardzo dobrze, zaczęły się prośby o czas o przerwy, kiedy się nie zgodziłem zaczęły się oskarżania mnie o brak czułości empatii brak miłości i serca.
Później zaczęło się Uciekanie z domu do 'kolezanek' spotkanie w tajemnicy z innymi mężczyznami którzy potrzebowali pomocy. Rozmowy nic nie dawały a na prośby zero reakcji.
I moja była żona tez zawsze potrzebowała czasu. Teraz wiem ze trzymała się dwóch gałęzi i żadnej nie chciała puścić żeby mieć możliwość powrotu.

Moja rada:
Jeżeli kobieta prosi o przerwę nie jesteś dla niej już ważny .

Ja dowiedziałem sie o tym za późno przez co jestem rozwodnikem. Ale każdy za swoje błędy musi płacić.

Żebyś Ty autorze czego z całego serca Ci życzę nie popełnił takiego samego błędu jak ja i nie sądził że na świecie jest tylko ta kobieta.
Ja nie miałem jaj i dlatego skończyło się jak skończyło.

Powróciłem. Niestety z negatywnym tego skutkiem. Zerwałem - to ja zerwałem bo tak dłużej nie mogłem.

Od dobrych dwóch miesiecy jakoś utrzymywaliśmy się ze wszystkim na dystans - zero seksu, zero czułości, zero wspólnych wyjazdów (zazwyczaj zawsze wybieraliśmy się ze znajomymi). Aż przyszedł pewien moment w połowie czerwca, że musieliśmy poważnie porozmawiać.

Po prostu zapytałem się jej czy jest gotowa na to aby ze mną zamieszkać, założyć rodzinę i być ze sobą.
Wiecie co usyszałem? Kocha mnie nad życie, kocha mnie tak mocno, że swiata nie widzi ale nie wie czy chce ze mną być.
Jak ja to usłyszałem to myślałem, że zawału dostanę. Znamy się 10 lat, jesteśmy ze sobą od 5 a tu ona nie wie czy nie chce ze mną być?

Po prostu powiedziałem jej, że w takim razie nie możemy być ze sobą i musimy skończyć ten cyrk bo ja tak dłużej nie mogę.

Od 5 dni nie mamy ze sobą żadnego kontaktu. Ani smsa, ani rozmowy, ani widywań. Kompletnie nic. Ja nie pisze i ona nie pisze.

Najbardziej przytłacza mnie to, że jej rodziców traktowałem jak swoich. DOdam tylko, że rodzice, przyjaciółka i bratowa namawiają ją do tego aby nie robiła tej głupoty i wróciła jak najszybciej. Z tego co się dowiedziałem to wszyscy uzyskują taką samą odpowiedź jak ja - NIE WIEM.

Co o tym sądzicie? Co robić w takiej sytuacji?

Osoba, która kocha nad życie, tak mocno, że świata nie widzi, na pewno nie powiedziałaby "NIE WIEM".  Albo oszukuje więc samą siebie, że aż tak mocno kocha, albo okłamuje ciebie.
Edit :na pewno nie jest szczera ze sobą lub z tobą.

Myślę, że skoro zerwałeś to spróbuj być w tym konsekwentny. Na siłę jej przy sobie nie zatrzymasz. I dalej będę obstawiać przy swoim, osoba, która rzekomo kocha nad życie nawet na chwilę nie pomyśli o robieniu sobie przerw i tym podobnych.

Poradzę podobnie jak olive-olive, bądź konsekwentny.
Jej manipulacja osiągnęła szczyty. Niby kocha nad życie, ale nie akceptuje Cię, od ponad dwóch m-cy psychicznie Cię torturuje, jednocześnie sprawdza i kontroluje (te niezapowiedziane wizyty), jak wyobrażasz sobie życie z taką kobietą?
Zresztą ona sama nie wie czego chce, więc przynajmniej Ty stań na wysokości zadania i szanuj się.
Podobnie, jak wiele osób tutaj, nie zdziwiłabym sie, gdyby okazało sie, że ona jednocześnie szuka szczęścia gdzie indziej.