Żywe lalki - dążenie do piękna czy okaleczanie się? - Netkobiety.pl

Wg. Mnie nie ma w tym nic pieknego, jest to poprostu smutne, te osoby maja duzy problem z akceptacja samych siebie, podejrzewam ze poddaja sie tym operacjom by przed czyms uciec, im bardziej jest potrzebny psycholog ktory pomoglby im zrozumiec i zaakceptowac samych siebie

To rodzaj zaburzenia w postrzeganiu i akceptacji własnego ciała, dążenie do doskonałości, która - obiektywnie patrząc - wcale nie jest doskonała. Na przykład Justin Jedlica (3 i 4 zdjęcie) ma za sobą 191 operacji plastycznych, więc spróbujmy sobie wyobrazić jak często poddawany był narkozie i jak wiele dni spędził w szpitalu. Osiągnięty efekt? Moim zdaniem marny.
Dodam do tego, że jego ostatni pomysł, wszczepienie implantów skrzydeł, zdumiewa nawet zwolenników operacji plastycznych. 

To wszystko zapewne zaczyna się bardzo niewinnie, ale potem człowiek się nakręca, a w końcu brakuje mu już umiejętności realnej oceny swojego odbicia w lustrze. Ośmielam się nawet stwierdzić, że pełnej satysfakcji nigdy nie jest w stanie osiągnąć, bo zawsze znajdzie się coś, z czego wciąż nie będzie w pełni zadowolony.

Oczywiście można powiedzieć, że to ich ciała, ich ból i ich pieniądze, zatem mogą z nimi robić co tylko zechcą, niemniej tak daleka ingerencja w ciało jest też zwyczajnie niebezpieczna.

A mnie zastanawia rola rodziców w tym wszystkim. Celso zaczął swoje operacje w wieku 16 lat. Skąd miał pieniądze? Mieć zaburzone postrzeganie własnego ciała to jedno, ale rodzice finansujący szereg operacji plastycznych to drugie. Jestem tak autentycznie ciekawa co oni sobie myśleli i jak to usprawiedliwiali. Chyba, że sam sobie zarobił ponad 50 tys. dolarów na modelingu. Nie orientuję się aż tak w jego karierze, ale przynajmniej te pierwsze operacje ktoś chyba musiał mu sfinansować.

Moim zdaniem przyrównanie kobiet-lalek do gejszy jest dość niefortunne. Gejsze przejawiały uzdolnienia artystyczne, potrafiły śpiewać, tańczyć, grać na instrumentach oraz prowadzić rozmowę. To nie była tylko uroda. Owszem, była bardzo ważna, bo stanowiła razem z uzdolnieniami gejszy integralną całość - ta osoba dostarczała wrażeń estetycznych.
Oczywiście nie mam nic do tego, że Tobie się to podoba, tylko to porównanie do gejszy trochę mnie nie przekonało.

Mnie najberdziej przeraża nie sam wygląd. Niech każdy sobie wygląda jak chce, ale ich spojrzenia... są takie puste. Jakby w środku nie było już człowieka.

Nie chwalą się, więc nie jest to ważną składową ich wizerunku i popularności. Opiera się ona głównie na oryginalnym wyglądzie. Nie mam z tym problemu, właściwie większość "szoł biznesu" i Holiłudy opierają się na tym, tylko porównywanie gejszy do tego... no nie wiem.

Ale one robią dokładnie to, co robi mnóstwo kobiet, tylko zamiast robić z siebie porn-star robią lalki gdyby miała na sobie klasyczny makijaż i ciuchy od Dolce&Gabbana czy tam innego Versace nikt by nie zwrócił uwagi, ze sa po operacjach i się malują - to szokuje, bo się nie upodabniają do głównego nurtu" wyglądu seks-bomb. Pomijając oryginalność "wzorca" nie ma w tym nic szokującego bardziej niż kazda operacja plastyczna

(wykreśl porównanie do gejszy, bo ci to zakłóca odbiór przekazu )

W pokazanych zdjęciach kobiet widzę mnóstwo fotoszopa. Spójrzmy choćby na tę blondynkę (to 23-letnia Ukrainka Waleria Lukjanowa) - ma zupełnie inaczej zarysowaną dolną część twarzy, zupełnie inne oczy, węższy nos. Wygląda to jak stylizacja i efekt przeróbek graficznych, a nie operacji plastycznych, co akurat jest całkiem pozytywnym zakręceniem .

I jeszcze ciekawostka, dotycząca Walerii i Justina Jedlicy, a powtórzona za serwisem niewiarygodne.pl:

"Już od samego początku wydawało się, że tych dwoje jest sobie pisanych. Trudno się zatem dziwić, że prasa na świecie - głównie kolorowe gazety - prowadziły kampanię, która miała doprowadzić do ich spotkania. Przypuszczano, że kiedy się spotkają, świata poza sobą nie będą widzieć. Ale zarówno 23-letnia Ukrainka Waleria Lukjanowa, jak i 32-letni Amerykanin Justin Jedlica (tak brzmią ich prawdziwe imiona), sceptycznie zapatrywali się na możliwość spotkania. Ten dzień jednak nadszedł. I co się okazało? Mówiąc oględnie, nie przypadli sobie do gustu. (...)
Lukjanowa i Jedlica spotkali się podczas sesji fotograficznej, która odbyła się niedawno w Nowym Jorku. Podczas odbywającej się potem konferencji natychmiast... "skoczyli sobie do gardeł". Wzajemnym złośliwościom nie było końca. Już po krótkim pobycie z Barbie i Kenem było widać, że tych dwoje szczerze się nienawidzi - poinformował dziennik "The Sun".

Jedlica sugerował, że Ukrainka jest zwykłą oszustką. "Jej wygląd jest w dużej mierze zasługą charakteryzacji, sztucznych włosów oraz gorsetów wyszczuplających. Drag queens bazują na takich rozwiązaniach od dawna" - powiedział Amerykanin. Barbie nie pozostała mu oczywiście dłużna: "Zrobiłby lepiej, gdyby darował sobie komentarze dotyczące tego, kto jest plastikowy, a kto nie. Myślę, że jest przystojny, ale przesadził z ustami" - powiedziała.
Jeśli ktoś ma jeszcze wątpliwości, dlaczego Jedlica i Lukjanowa się nie polubili, informujemy, że weszli w ostry spór o to, które z nich jest bardziej plastikowe. (...)"

Świetne określenie. Nie słyszałam go wcześniej, więc aż muszę sobie zapisać.

Olinko, właśnie widziałam wczoraj ich wspólne zdjęcia i tak się zastanawiałam czy przypadkiem nie są ze sobą. Nie zdążyłam jednak niczego na ten temat poszukać, a tu proszę.

Nigdy nie zrozumiem takich ludzi. Dla mnie taka radykalna ingerencja we własne ciało, to zamach na samego siebie w imię  przemijających mód. Zgroza, po prostu.

Ja znam osobiście tylko dziewczynę, która na co dzień upodabnia się po postaci z anime. Robi to dlatego, bo pokochała anime i taki wygląd uważa za piękny. Nie wiem czy w jej przypadku można doszukiwać się większych zaburzeń. Na razie skorygowała sobie "tylko" nos, usta, uszy i usunęła kilka żeber. Do tego na co dzień nosi gorsety. Oczywiście makijaż i kolorowe włosy też obowiązkowo. Tak w pierwszym zetknięciu z nią ludziom to się podoba, bo słychać bardzo entuzjastyczne opinie. Ale jej chłopak boi się nawet objęcia jej w talii, bo jest nienaturalnie wąska i martwi się, że zrobi jej krzywdę. "Przeżyłam" już kilku jej chłopaków i niestety każdy związek kończył się z powodu kłótni o to, co ona ze sobą robi. Zastanawia mnie czy takie osoby mogą w ogóle mieć zdrowe i szczęśliwe związki. Już pomijając te wszystkie operacje, to jednak trudno być w związku z kimś, kto całe życie podporządkowuje swojemu wyglądowi, nie ma do siebie dystansu itp.

To prawda, ale na początku znajomości niektóre wady mogą wydawać nam się urocze albo do zaakceptowania, a potem podczas wspólnego życia wychodzi, że jednak trudno wytrzymać z taką osobą. Ja ją znałam sporo czasu, ale dopiero po 2-3 latach dowiedziałam się, że np. spędza rano 4 h w łazience. Wcześniej tego nie wiedziałam, bo nie nocowałam u niej. Nikt też takich rzeczy o sobie nie opowiada na co dzień znajomym, bo i po co? Dla niej to pewnie normalne i nawet tego nie zauważa. A m.in. to zaczęło przeszkadzać jej facetom, gdy już doszli do takiego etapu znajomości. Seksu też nie uprawiali szybko, więc dopiero po kilku miesiącach dowiedzieli się, jak bardzo to pragnienie perfekcyjnego wyglądu przekłada się na takie codzienne życie.

Masz rację, jakoś w pierwszym odruchu nie pomyślałam o takich osobach. W sumie tutaj też są różne stopnie świrowania, bo nie każda aktorka lub modelka ma aż taką obsesję na punkcie ciała. Kiedy teraz się nad tym zastanawiam, to chyba rzeczywiście problem w jej przypadku jest głębszy.

Moim zdaniem to jedna ze współczesnych chorób