Czy mężczyźni mogą się zakochać w grubych kobietach? - Netkobiety.pl

a dlaczego musi to być duży mężczyzna?
może wręcz odwrotnie ...

Ja jestem gruba;) Co prawda teraz wzięłam się za siebie i jest coraz lepiej. Ale mój obecny chłopak zakochał się we mnie, kiedy wyglądałam właśnie tak:)

Leniwa gruba baba to taki fajny charakter? Czy wytłumaczysz sie tu chorobą? Jak sie ktoś zapuszcza to, nie dba, to i nie zadba o związek czy wspólne życie.

A ty czym tlumaczysz swoje chamstwo?

a głupota, to głupota

Mogę się wytłumaczyć chorobą i to nie jedną zresztą. Jak widzisz szybciej nie poruszałam tego tematu. Wiem, że winę za swój wygląd ponoszę ja, ale moje schorzenia nie ułatwiają mi zadania dlatego wkurza mnie gdy ktoś taki jak Ty np. pisze o mnie jakby znał mnie nie wiadomo jak długo i rzucał bezpodstawne opinie. Taka check lista: hashimoto, niedoczynność tarczycy i insuloodporność. Życzę, żeby Ciebie takie choroby nie dopadły. I nie piszę tego złośliwie, tylko zgodnie z prawdą. Naprawdę nie życzę nikomu.

Niestety bardzo dużo. Słoń - to mało powiedziane. 104 kg przy 162 cm wzrostu. Koszmar. Właśnie jak mam pracować nad tą nieśmiałością? Co robić?

Trudno powiedzieć, co może Ci pomóc na nieśmiałość. To chyba zależy od konkretnej osoby. Ja byłam bardzo nieśmiała jeszcze w wieku ok. 21 lat i przeszkadzało mi to w nawiązywaniu relacji. Teraz tak się nad tym zastanawiam, co się zmieniło, że już nie jestem nieśmiała i dochodzę do wniosku, że to przez pracę. Po prostu musiałam się przełamać, a właściwie codziennie przełamywać, bo jakiś czas to trwało. Potem już nawet nie zauważyłam, kiedy dokładnie pozbyłam się tej nieśmiałości. A masz jakichś kolegów płci męskiej? Jesteś nieśmiała tylko w stosunku do potencjalnych adoratorów, czy w ogóle w stosunku do wszystkich ludzi, których poznajesz?

Ja na twoim miejscu zadałbym sobie pytanie, czy sama byś zwróciła w ogóle uwagę pod tym kątem na faceta ? - Czy nie przeszkadzało, by ci to, że on też jest otyły, czy pociągałby cię ? - Moim zdaniem wszystko tu zależy od tego co kto lubi. Nigdzie nie jest powiedziane, że otyli ludzie muszą się łączyć w pary z innymi otyłymi ludźmi, bo otyły + szczupła jest wbrew "trendom". Aczkolwiek wkurza mnie, bo po wielu ludziach widzę taki tok myślenia. Sam miałem problem z nadwagą, ale wziąłem się za siebie i teraz motywuje znajomych.

Rozumiem twoją chorobę i kompleks. Sam mam dwie koleżanki, które mają podobne choroby do ciebie, a jednak wzięły się za siebie i nie usprawiedliwiały swojego lenistwa i kompleksów tym, że są chore. Teraz wszystko jest na wyciągnięcie ręki. Zacznij działać, kiedy inni szukają wymówek. I owszem dla tych którzy źle odbiorą mój post. Nie każdy musi być szczupły, ale skoro autorce przeszkadza jej waga to musi zacząć coś z tym robić. I wiem co mówię, bo sam przez to przechodziłem.

Witam:)

Nastała powszechna moda na bycie 'fit'. Na ćwiczenia, wstawianie selfie z siłowni , w samej bieliźnie/stroju kąpielowym/'stroju sportowym' albo po prostu pokazywanie super wysportowanego brzucha.

Ja , jako kobieta, obiektywnie uważam ,że te bardziej przy kości są słodsze/bardziej urokliwe. I paradoksalnie , sama schudłam ( max. 7 kg, nie byłam jakoś wielce gruba a teraz nie jestem chuda. Mam 'brzuszek' i masywne nogi) ,a podobają mi się grubsze dziewczyny:)

Tak jak już ktoś napisał: Twoja nieśmiałość to duża bariera. I pewnie po części spowodowały ją kompleksy związane z wagą .
Jesteś na co dzień uśmiechnięta czy raczej pochmurna, jakby wiecznie obrażona,zła ,zniesmaczona?  Bo wydaje mi się,że ludzie uśmiechnięci, bez względu na wagę , przyciągają innych.

Nie mam pojecia na czym polegają Twoje choroby, jakie ograniczenia z nich wynikają.
Ale myślę,że na pewno da się jakoś zredukować wagę Może skonsultuj się z lekarzem? Dietetykiem?
I nie dlatego,że uważam ,że grube jest blee, obleśne ,leniwe i ogólnie niefajne... Ale dlatego,że szczerze wierze,że dasz radę a z pięknym uśmiechem na twarzy przyciągniesz dużo fajnych facetów

Tak, mężczyźni mogę zakochać się w grubych kobietach.

Nadwaga- to jedno....popracowac trzeba..
Niesmialosc, to drugie..

Chcesz, zeby mezczyzni kochali cie za charakter- to musisz go pokazac. Raczej to nie jest cos co widac na pierwszy rzut oka..a jesli jestes niesmiala, to nie pokazujesz swoich pozytywnych cech. Nikt sie ich nie domysli, jesli zamykasz sie/unikasz kontaktow.

Zgadzam się z tobą w 100%. Dbanie o siebie nie tylko fizycznie, ale i duchowo, to oznaka szacunku do swojej osoby. Karmienie się dobrym jedzeniem, wychodzenie na spacery czy uprawianie sportu to bardzo często świetne lekarstwa na zapuszczenie duszy
Jednak droga Autorko, zamiast zastanawiać się nad tym czy mężczyźni mogą kochać puszyste kobiety, zastanawiałabym się nad sobą i swoim postępowaniem. Wiadomym jest, że są różne gusta i mężczyzn także to dotyczy. Może zacznij robić coś dla siebie i z myślą o sobie?

Autorko, ja też mam stwierdzoną niedoczynność tarczycy i hashimoto i NIE MAM NADWAGI, jestem w sam raz. Mam 160cm i 59 kg. Jak już to może przez tą insuloodporność masz nadwagę. Nie znam spostrzeżenia innych facetów/ mężczyzn ale mój mąż zawsze twierdził że puszysta kobieta też jest atrakcyjna pod warunkiem że jest zadbana. Czyli tak samo jak ze szczupłymi, też są fajne ale gdy są zadbane.

Tylko ważne by wierzyć w siebie i pracować nad poczuciem własnej wartości, żeby nie doczepił się jakiś dupek, który będzie chciał wykorzystać twą niepewność siebie i kompleksy. Musisz przyciągać wartościowych mężczyzn, a zrobisz to znając swoją wartość.

Spójrz na modelki "plus size" są zadbane, ubranie, make up, uśmiech, białe zęby. Wyglądają jak łanie z Pieśni nad Pieśniami.....hihi

Nie chcę być chamski, po prostu napiszę to co myślę.
Nie oceniam Ciebie autorko, nie znam się na sprawach zdrowotnych.
Ale otyłość jest obrzydliwa, nie wiem jak się można "zakochać"  w takiej kobiecie. Ja kiedyś spotkałem się z puszystą dziewczyną. Ona była tylko puszysta, pewnie nawet miała BMI w normie, ale widać po niej było więcej ciała. I to nie były "zdrowe kształty", była przy kości po prostu. W ubraniach nie wyglądała tak źle, ale jak się rozebrała to... masakra.
I teraz wyobrażam sobie co by było przy dziewczynie, która naprawdę ma nadwagę. Coś strasznego.

Przecież nie każdemu facetowi musisz się podobać. Żadna kobieta nie podoba się wszystkim mężczyznom, to kwestia gustu. Jednego obrzydza otyłość, a np. mojego partnera obrzydzają wychudzone kobiety. Nie jest niemożliwe, żebyś komuś się spodobała. Tylko dziewczyny mają racje, że nad wagą warto popracować dla własnego zdrowia i iść z tym do specjalisty, który Ci pomoże. Może przy swoich chorobach nie dojdziesz do jakiejś super szczupłej sylwetki, ale na pewno możesz sporo zrzucić. A uprawiasz jakiś sport? Nie znam się na chorobach, ale na pewno są rodzaje aktywności, które możesz wykonywać.

A chamskim gadaniem się nie przejmuj, bo ja rozumiem, że trudno zacząć i się zmienić, ale to ćwiczy charakter i na pewno da Ci poczucie kontroli nad własnym życiem. Chamscy mężczyźni zwykle sami nie mają wiele do zaoferowania. Oczekiwania to jedno, ale sposób wypowiedzi to drugie. Np. ja mam oczekiwania, żeby facet miał dobrą pracę i mam do tego prawo, ale nie mam prawa nazywać leniami i nieudacznikami tych, którzy nie są w stanie osiągnąć wysokich zarobków.

Eeee...no, spokojnie...
Jak sie logicznie zastanowic, to sporo sie widzi kobiet bardzo otylych w zwiazkach.

Sporo widac par na ulicach obejmujacych sie, w ktorych jedno jest otyle..sama znalam sporo takich dziewczyn, otyle, niskie, i zawsze mialy adoratorow.
Wez zamiast sie zalamywac- rozejrzyj sie dookola siebie, a jak zobaczysz grubaske zakochana, pomysl sobie" co, ona moze, to ja tym bardziej!"
I pomysl, czym ty mozesz przyciagnac uwage faceta...?
Moze masz piekny glos?
Moze pieknie ruszasz sie w tancu?
Moze masz swietny usmoech/poczucie humoru?
Moze masz niebanalny gust?

I pokaz to co w tobie najlepsze.

Obojętnie czy będziesz chuda czy gruba , zawsze spotkasz się z krytyką. Uodpornij się na to Ludzie już tacy są:)

Gusta męskie są różne. I na pewno fajna z Ciebie dziewczyna:)
Przede wszystkim musisz zacząć w siebie wierzyć:)

Jak już pisałam, udało mi się trochę schudnąć. Nie uważam się za chudą ( bo chuda nie jestem;)) . Ale jak patrzę na siebie , na starych zdjęciach to aż mnie to przeraża...I o dziwo, mimo wcześniejszego wyglądu , faceci się mną interesowali. Oczywiście nie wszyscy ( bo pewnie niektórych też obrzydzałam) ,ale zdarzali się chętni na bliższe poznanie ( chodzi o związek, nie o seks). Tak jak koleżanka wyżej, zaczęłam być z moim chłopakiem jeszcze w 'starej fazie'.

Tylko,że nie byłam / nie jestem nieśmiała. Nigdy nie miałam problemu z rozmową, rozpoczęciem znajomości. Myślę,że po części wynikało to z tego ,że nie nastawiałam się na związek, na spodobanie się danemu facetowi. Traktowałam ich bardzo neutralnie i jedyne na co liczyłam to zwykła, koleżeńska rozmowa. Naprawdę , żadna ze mnie piękność. Liczy się nastawienie:)

Każdy ma kompleksy i jakiś mankament , który go zasmuca, dołuje ale i wyróżnia:)

Jeśli źle Ci z Twoim ciałem to spróbuj to zmienić:) Wyznacz jakiś cel i działaj;) To może być naprawdę przyjemne!:) Wiem po sobie:)

Trzymam kciuki za Twój OSOBISTY sukces!:)

Powinnaś iść do psychologa bądź psychiatry, polecam to drugie, to lekarz, mam do nich większe zaufanie. Powinnaś iść do diabetologa, koniecznie bo jesteś na prostej drodze do cukrzycy. Jako cukrzyk powiem Ci tak łatwiej będzie Ci teraz schudnąć, wprowadzić zdrowe nawyki żywieniowe niż wtedy gdy w końcu zachorujesz na cukrzycę, nie życzę Ci tego i wiem z czym to się je. Potem już do końca życia nie będziesz mogła jeść całej masy rzeczy, ja nie mogę pić również alkoholu, do tego dochodzi cała sterta powikłań, chcesz tego?

Napisałam Ci o diecie na której na 99% schudniesz bez głodu, ale owszem z wieloma ograniczeniami, bo nie wolno Ci wtedy jeść makaronu, ziemniaków, białej mąki, ale zostaje masa rzeczy które możesz jeść w dowolnych ilościach. Dodatkowo taka dieta ochroni Cię przed cukrzycą.

Jeśli Twoja tarczyca nie została uregulowana to idź do endokrynologa, to da się leczyć, bywa że trwa to miesiącami, a nawet latami ale się da.

Twój problem to nie waga jako taka, ale użalanie się nad sobą, narzekanie, ale brak chęci zmian, położyłaś się i tak sobie wegetujesz, czekasz, sama nie wiesz na co, aż ktoś zrobi coś za Ciebie, aż samo się schudnie, samo się wyleczy.

Niestety to tak nie działa i nie czekaj zanim dostaniesz kopa do działania w postaci poważnej choroby.

Po pierwsze chodzę do endokrynologa, po drugie cały czas szukam pracy. Tyle, że jakoś nikt nie odpowiada na moje CV. Ok. W porządku jestem taka beznadziejnie leniwa, że szkoda gadać. Lepiej jak już skończę dyskusję, bo to nie ma sensu. Pytałam ogólnie czy zdarzają się takie przypadki. Odpuszczę sobie to wszystko zwyczajnie. Najlepiej skupię się na nauce. To jedyna rzecz, która mi jak na razie jeszcze jako tako wychodzi.

Mężczyźni mogą zakochać się w grubych kobietach.
Nikt nie zakochuje się w wiecznie jęczącej osobie.

OCZYWISCIE ZE MOGA!!!! Z tym należy oddzielić wygląd od atrakcyjności. Osoba gruba może być tak samo atrakcyjna jak i nie atrakcyjna podobnie jak osoba srednia czy chuda. Wyglad to tylko kwestia gustu a wielu mężczyzn lubi tęższe kobiety.

Mnie się tutaj przypomina test z jednego z portali gdzie postawiono pytanie czy mężczyznom podobają się grube kobiety. Kobiety przesylajac swoje zdjęcia (odchudzone w Photoshopie) umawialy się na randki ale niestety reakcja mężczyzn na wygląd spotkanych w ten sposób kobiet była negatywna. Z tego wysunięto bledny wniosek ze grube sa nieatrakcyjne kiedy chodzilo o kłamstwo i falsz, niezgodność podanego wyglądu z rzeczywistym.

Także, przede wszystkim trzeba być sobą, nie ukrywać swojego wyglądu ale sama atrakcyjność to nie tylko wygląd.

Przyjdzie taki moment że się ockniesz, ale będzie już za późno, stracisz kawał życia, zdrowie, zaczniesz chorować i wtedy uświadomisz sobie że ta głupia baba z forum jednak miała rację.

Wybacz ja byłam gruba, bo serio poważnie chorowałam, ale leniem nikt mnie nigdy nie nazwał bo nigdy leniwa nie byłam, z chorym kręgosłupem zaiwaniałam na ćwiczenia, na rower żeby schudnąć chociaż kilka kilo. Nie wrzucaj każdego do jednego worka.

Co do autorki to waga to jedno, a podejście do życia takie jakie ma to drugie, nikomu jednak na siłę się pomóc nie da, autorka pomocy nie szuka, chciała żeby ktoś ją pogłaskał po głowie, a nie faktycznie pomógł.

Autorka może za szybko uciekła, ale trochę się jej nie dziwię. Można doradzać w bardziej taktowny sposób. Napisała tu ledwie kilka postów, więc to gruba przesada pisać, że ciągle się użala. Ludzie są różni i jedni potrzebują solidnego kopa, żeby się zmotywować, a innych właśnie motywuje życzliwe podejście. Ludzie też są grubi z różnych powodów i to nigdy nie jest takie proste, że tylko za dużo się je. Często dochodzą do tego problemy emocjonalne, zajadanie stresów itp. Można z tego wyjść, bo zawsze można osiągnąć dużo, gdy się pracuje nad sobą, no ale bez przesady. Nie mówię, żeby głaskać autorkę po główce, bo ona sama dobrze wie, że taka waga jest zła dla zdrowia. Ale nie rozumiem takiego najeżdżania na ludzi, którzy tutaj przychodzą po pomoc. Większość naszych problemów jest bardzo prosta do rozwiązania, ale nie pomaga mówienie w stylu "jesteś bezrobotny, bo jesteś leniem", "jesteś głupia, rzuć tego alkoholika", "nie bądź frajerem i nie narzekaj, że żadna Cię nie chce" itp. Co innego, gdyby autorka siedziała tu tydzień i ciągle narzekała, no ale trochę taktu, ludzie.

Ewela92, a próbowałaś sobie liczyć kalorie tego, co jesz i porównywać ze swoim zapotrzebowaniem? Bo wtedy widać najlepiej czy to jest ewidentnie wina jedzenia i może np. Ci się wydawać, że tak dużo nie jesz, a kalorycznie wyjdzie bardzo dużo. Ja mam koleżankę, która ma te same choroby co Ty i np. przy 1500 kcal dziennie wcale nie chudnie mimo codziennych ćwiczeń. Tylko ona jest po 40-stce. Dlatego wykorzystaj to, że jesteś młoda, bo potem przemiana materii zwolni i będzie baaardzo trudno, trudniej niż teraz.

A co z innymi rodzajami sportu? Nordic walking jest fajny, ale on jest bardziej rekreacyjny niż do zrzucania wagi. Oczywiście super, że Ci się podoba i zażywasz ruchu, ale można to jakoś urozmaicić. Jeśli nie chcesz obciążać stawów, to fajne jest też pływanie albo aqua aerobik. Sam aerobik też polecam, bo tam też się robi brzuszki (przynajmniej na tym, gdzie ja chodzę), a w domu trudno o taką samodyscyplinę, żeby to było zrobione porządnie. Poza tym zapisanie się na siłownię czy aerobik jest bardzo motywujące, bo idziesz tam i musisz ćwiczyć przez tę godzinę. A w towarzystwie też weselej.

Od niepoprawnie robionych brzuszków (75% takie robi) niszczy się kręgosłup, ale od tego i dreptania jeszcze nikt nie schudł. Tłuszcz to nie wyrabianie mięśnia pod nim.
Trzeba sie zmęczyć tak, że będzie parować z ciebie. Czy leń tak potrafi? Dieta podobnie. Wiele posiłków dziennie, białkowe, małe ilości ale często, regularnie. Trzeba trzymać rygor. Trzeba mieć charakter.
Przyszłaś tu by cie pocieszyć, napełnić optymizmem, nadzieją, a nie żeby coś zmienić osobiście.

Ewela, sposób przekazu może pozostawia wiele do życzenia, ale warto się zastanowić nad merytoryczną częścią posta danzela. Tak jak Ci wyżej napisałam, nordic walking jest fajny i cieszę się, że go lubisz, ale do schudnięcia trzeba jakiejś bardziej męczącej aktywności. Nie wiem czy doczytałaś mojego poprzedniego posta, bo go edytowałam, ale próbowałaś jakichś innych sportów?

Ale chodzisz na tę zumbę regularnie?

Tak. Dwa razy w tygodniu.

Małpa69 ma rację. Musisz uwierzyć, że się uda. Chociaż samo słowo "uda" mi się nie podoba, bo ono sugeruje, że coś nie jest do końca zależne od nas. Na 100% osiągniesz sukces, to zależy tylko od Ciebie. Nawet jeśli nie będziesz ważyć 50 kg, to najważniejsze, że jednak mniej niż teraz. Każdy stracony kilogram oddala Cię od problemów zdrowotnych w przyszłości. A wraz z utraconymi kilogramami motywacja na pewno wzrośnie i będziesz się czuła coraz lepiej w swoim ciele. Najtrudniej jest zawsze ostro się za siebie wziąć, bo potem to już idzie samo. A co z tymi kaloriami? Liczyłaś ile dziennie jesz? Bo samo sprawdzanie IG to mało. Musisz mieć orientację jak bardzo tych kalorii jest za dużo.