Rozstanie... ona nadal kocha. - Netkobiety.pl

Czasami jest tak, że w środku czuje się, że tak zrobić należy.
Jeśli zawaliłeś pewną ważną sprawę, nie dziw się jej, że uczucia osłabły.

W moim przypadku było dokładnie tak samo.
On mnie zawiódł, zwątpił w nas. Ja już nie potrafię mu zaufać. Uczucie zostało zdeptane.
Zakończyłam to w wielkim bólu, bo wciąż mam wielki sentyment do niego. Płakałam mówiąc, że już psychicznie nie dam rady. To też była moja pierwsza miłość. I też 4-letnia historia.

Rozumiem ją.

Piszesz, że byłeś mało zdecydowanym, mało stanowczym facetem. To jest na pewno dość istotna informacja w odpowiedzi na Twoje pytanie. Mnie to doprowadzało to szału...

Zerwał, po kilku dniach chciał wrócić. Później spotykał się z kimś innym. Potem się wyprowadził, następnie znowu pragnął wrócić.

Jak kobieta ma się czuć przy tak zmiennej osobowości? Przy tak mało zdecydowanym życiowo człowieku?

Gosiu,
z tym niezdecydowaniem chodziło mi o to, że w pewnych życiowych sprawach decyzje podejmowała ona i ja się zgadzałem.
Co do rozstania to piszesz, że "zerwał" . U mnie było tak, że to moja była kobieta ze mną zerwała. Ja byłem zdecydowany spędzić z nią resztę życia. Stało się jednak inaczej. Wierze w powroty, jednak najpierw mentalnie dojdę do siebie, poprawię swoje błędy oraz to, że muszę zrozumieć , że na świecie są inne, piękne, wartościowe kobiety. Urwałem kontakt, jednak z przyczyn od nas niezależnych często się widujemy. Z tym kontaktem to nie wiem, bo ona chcę go ze mną utrzymać,ale ja nie chcę być jej przyjacielem, kolegą. Nie wiem czy dobrze robię nie rozmawiając z nią, lecz to ona podjęła decyzję o rozstaniu. Zdaje sobie sprawę, że kontakty przyjacielskie są możliwe wtedy kiedy na rozstanie decydują się dwie osoby. Jak człowiek ją widzi, serce boli. Muszę wam napisać, że nie płaczę, jestem facetem, przeżywam to na swój sposób. Męczą mnie tylko moje myśli i gdybanie co by było gdyby...

No właśnie aż tak  to nie było "a wybierz coś sama". Bardziej na zasadzie : "a może zrobimy tak" ? no i odpowiedzieć: "ok", "dobrze".
Mam wrażenie, że miała inne priorytety, była bardziej dojrzałą osobą. Sęk w tym, że do dnia rozstania wszystko było super.

Jak zaraz po rozstaniu cos tam bylo z innym to nie warto walczyc, bo zrobisz z siebie tylko podnozek i blazna.

Kontakt urwałem. Z przyczyn jednak ode mnie niezależnych widujemy się dosyć często (praca i studia), i czasem z racji tego, że dużo wspólnych spraw, musimy coś obgadać. Bardziej zastanawia mnie fakt co oznacza, że zaraz po tym jak rzuciła, był flirt z innym gościem. Nigdy bym się tego po niej nie spodziewał. Jak ją spotykam wydaje się szczęśliwa, imprezy, zmiana ciuchów, na takie jakich wcześniej nie lubiła nie rozumiem jej. Planuje odciąć się jeszcze dalej, wyjechać zacząć życie od nowa. Podejrzewam, że gdybym nie wiedział o gościu to może bym się jeszcze postarał.W sumie próbowałem na początku. Jednak jej zimne i dosadne "nie" działały jak lewy sierpowy. Przeglądając to forum widzę, że w 100% przypadków, gdy kobieta zrywa, nie mam sensu się płaszczyć gdyż kierują się one wtedy emocjami, a nie logiką.

Znalazla sobie kogos bo miala caly czas rozpaczac? Zaczęła życ na nowo. Imprezy nowy styl to chęć zapomnienia. Skoro zachowywales sie tak a nie inaczej w koncu nie wytrzymala. Ile mozna? Kazdy ma swoje górne granice. Pierscionek? Na pogodzenie sie, powrót? To najgorsze co mozna zrobic. Zamiast rozwiazac problemy od razu zamiesc pod dywan i sie zareczyc. Sa dwie opcje skoro mowi nie to moze potrzebuje wiecej czasu na wybaczenie i poukladanie sobie spraw. Inny facet to moze chec uswiadomia sobie ze jednak jestes tylko ty... a druga to taka ze jesli ona nie chce, to odpusc wiem ze to boli sama wlasnie to przechodze 4 lata poszly w jeden sekundzie. Jest mi bardzo ciezko...  bardzo sie staralam a i tak wszyatko na marne... Ale jesli cos naprawde kochasz to pozwól odejsc... jesli ona cie nie chce to zyj! Pamietaj ze ze byly mile chwile ale zyj! W sumie latwo mowic. Ale sama musze tak myslec.

Jacenty w sumie to ciężko aż w takie coś uwierzyć Wiesz co, wydaje mi się, że to zrozumiałem dość szybko, chodzi mi o to, że choćbym jej góry przenosił to i tak bym nie dał rady. Chociaż z drugiej strony nie wyleczyłem się, mieszkaliśmy ze sobą dość długi okres czasu, więc rana musi się jeszcze trochę pogoić. Mam też trudniej z tego względu iż często się widujemy...

A jak poradzić sobie z poczuciem winy po tym rozstaniu ? bo z jednej strony rzuciłbym wszystko, wyjechał, ale z drugiej został widywał się z nią. Chciała żebyśmy zostali przyjaciółmi,ale jakoś trudno mi się przemóc żeby kimś takim dla niej być.

Jeśli się kocha, nie było zdrady czy innych patologicznych zachowań, najpierw próbuje się związek naprawić.
Przecież to jasne. Nie można stwierdzić, że nam nie po drodze, sory stary, ale musimy się rozstać.
Nie wierzę w to.