Osaczający związek - Netkobiety.pl

Witam!

Szczerze? Z tego co piszesz jesteś towarzyską osobą, która lubi wyjścia i wynika, że chcesz mieć faceta, który również lubi wyjscia. A zachowanie Twojego faceta wnioskuje, że on po prostu nie chce, źle się czuje idąc gdzieś. Woli siedzieć w domu, tak jak to było z Jego byłą dziewczyną. Jeśli z nią był to znaczy, że mu tak pasowało. Może prawda jest brutalna ale z Twojego postu aż emanuje zmęczenie tym związkiem i to, że oczekujesz od swojego faceta inicjatywy, trochę szaleństwa a nie takiej apatii jaką On Ci daje. Wciąż walczysz, mam tylko nadzieję, że się nie wypalisz bo czasem to nie kwestia depresji drugiej osoby ale temperamentu z którym się rodzimy. Przemyśl czy masz tyle siły aby wciąż oczekiwać od swojego faceta niemożliwego i łapać frustrację....Pozdrawiam i 3mam kciuki

Po 5 letnim związku z borderką facet może mieć depresję, czy silną nerwicę. Jego stanu na pewno nie poprawia to, że wciąż z nią pracuje. I zastanawia mnie jeszcze jedno. Tyle czasu z borderem może trwać osoba, która ma takie same cechy jak współuzależniony w związku z alkoholikiem czy narkomanem. Jesteś pewna, że związek z tamtą dziewczyną to dla niego definitywnie zamknięty etap?

Nie jesteś potworem. Też bym miała dylemat czy zastrzelić jego czy siebie XD Wydaje mi się, że on przejął cechy tamtej dziewczyny. Jak ten, co musiał się nią 5 (!) lat opiekować teraz podświadomie chce, żeby ktoś zaopiekował się nim i zachowuje się prawdopodobnie tak samo jak ona. Idealny partner dla dziewczyn z syndromem Matki Teresy, albo tych co czują głęboką potrzebę bycia potrzebną. Dla normalnej, zdrowej dziewczyny, która ma swoje życie, jest towarzyska, to partner zabójczy.
Wyślij go do terapeuty, a sama poszukaj kogoś, kto do Ciebie będzie pasował temperamentem.

Naprawdę chcesz w to wchodzić? Przecież facet nie rokuje i tyle się już "wydarzyło", że nie palą Ci się lampki alarmowe? Zrezygnuj, dopóki nie jesteś zaangażowana jeszcze emocjonalnie. Facet jest tak potrzaskany po tamtym związku + codzienny kontakt z nią.... Ech..

I słodziakiem .

haha dzięki, rozbawiło mnie to.
Mój post był prowokacją, by przemyślała czy nim jest. Ma skłonności lękowe, depresyjne, wahania nastrojów - nadwrażliwość.
Tak tak, jak stereotypowa baba i może nawet w ciąży. I będzie płakał na filmach, rozczulał się, będzie bardziej pasywny. Żeby poczuć się męsko musiałby mieć kogoś słabszego, kto jednocześnie będzie go motywował do wszystkiego ,utwierdzał jaki jest wspaniały. Czyli kogoś przebiegłego, cwanego... jedna wielka gra emocjami.

Raz, że tamten związek mógł mu zaniżyć samoocenę i postrzeganie siebie. Moze wczesniej już się to działo, w rodzinie, w szkole. Wszystko rozgrywa się na poziomie chęci kontroli. Jak nie ma kontroli czuje sie zle. Jak za długo ma kontrolę to jest nudno. M.in dlatego relacje mogą wyglądać jak rodzic-dziecko, bo dziecko ma kontrolę z poziomu ofiary, a rodzic z poziomu władcy i sternika.
Borderki są mega egoistkami, lubiącymi grać na uczuciach, na zainteresowaniu sobą, na zaniżaniu wartości by sobie podwyższyć, a pozniej grać ofiarę, jak gdyby nigdy nic. Manipulacja za manipulacją. Twardy chłop by sobie nie dał. Miękki będzie sie chciał "starać" i wpadają w uzależnienie - zamiast wyrzucić z życia kogoś kto zaniża wartość, to ta osoba chce jej udowodnić, że sobie poradzi i juz zanizac jej nie będzie. Tak jak twarda babka by sobie nie dała z draniem. To mysle, ze są takie przeciwienstwa jesli chodzi o płeć. Nie ma siły bo ma depresje. Boli go, bo pewnie też ma depresje. A depresje ma bo ma problem ze sobą. Jest emocjonalny, więc bardziej babski, a więc i ten bardziej dobry typ, bo rozróżnia mnogość uczuć. Niestety to ma swoje wady, jak widać, bo popada w skrajności. Z borderką mogą tworzyć najbardziej emocjonalnie silny związek, ale to reperowanie samooceny jej zaniżaniem, czyli przerzucanie gnoju do złotej miski.

Nie słyszałem ani jednej historii o tym, że boderline da się wyleczyć. Lekko stłumić, tak. Wszystko siedzi w egoizmie tej osoby, bo to ona chce wywierać presję i zainteresowanie. Winę zwykle widzi też wszędzie, tylko nie w sobie. Dobra pułapka dla misjonarzy i męczenników. Chcesz coś zrobić to tylko leczyć. Jeśli on jest taki od wczesnych lat to nie ma szans na szybkie zmiany. Albo akceptujesz, albo nie. Albo on sie opiekuje, albo nim trzeba. Jedno z dwoch. Innej relacji mieć nie będzie, jeśli sie nie wyleczy,a im wieksza depresja tym bardziej on opieki bedzie potrzebował. I jesli mu ją dasz, tzn że akceptujesz. Że nie masz prawa narzekać, że jest cos nie tak, bo się godzisz na to, tego chciałaś. Tkwienie w czymś jest akceptacją, nawet jak się narzeka i wrzeszczy.

Kacperr to juz prędzej karma ich dopadnie, jak spotkają sprytniejszy model od nich samych (i tak dysfunkcyjny związek i tak - albo jedna strona cierpi, albo druga, albo obie). Borderline wiąże się zwykle z duzą inteligencją (tj psychopaci/psychofagi etecera) - więc każdy kop nie powoduje chęci zmian w sobie, tylko szukania bezpiecznej przystani u kogos, udawania emocji, tak by kogoś zdobyć, więc łatwo się dostosowuje. Działa na takie wrażliwe punkty, by uzależnić od siebie, żeby ktoś siał gniewem, a jednocześnie uwielbiał tę osobę. W otoczeniu jednak przyjmuje inną maskę, by ich obraz był co najmniej neutralny. Ludzie są dla takiej osoby tylko narzędziem. Wymyslono milion pojęć na egoizm i bycie ciulową osobą. Egoiści gdy zostają zdemaskowani powinni zostawać sami - ale nie, jednak znajdują ofiary, bo naiwnych ludzi, szukających idealnej milosci z poświęcenia tez jest duzo.

Słodziakiem nie jest, bez przesad Ale faktycznie jest uczuciowy, potrafi się popłakać na filmie albo dlatego, że mu powiem jakieś bardzo miłe słowa. Ja tego nie ogarniam i czasem mam mu ochotę powiedzieć, żeby mi się chociaż tym nie chwalił bo czuję się bardziej męska od niego Chociaz płacz to nic złego oczywiście więc gryzę się w język.
Melancholik.. Dobre sobie
Zwracacie mi uwagę, że ta dziewczynka to największy problem, a ja w niej problemu nie upatrywałam bo jeśli ktoś by mnie zostawił dla takiej osoby z rozpaczliwym moim zadaniem obazem siebie, to chyba jego problem a nie ze mną
Coś jest z tą opieką, kiedy bylam z nimi na wakacjach byłam pełna podziwu jak zagryzał zęby i mimo, że już nie byli ze sobą wspierał ją pomimo, że wszystko się w nim gotowało. Potrafiła mu nawet powiedzieć w drodze z plaży żeby ją pociągnął za recznik do domu bo jest taaaaaka zmęczona Proponowałam mu żeby ją gdzieś tym ręcznikiem przywiązał ale wolał ciągnąć wtedy mnie to rozbawiło. Dziś przeraża.

Teraz jest zdecydowanie lepiej, ale już wszędzie doszukuję sie podstępu. Ja też nie wierzę w cudowną przemianę choć jak mówi, rozstanie ze mną to był kop w dupę który pozwolił mu się ogarnąć. Ja nie potrafię być ani matką Teresą, ani niezaradną biedną istotką. Więc rodzicie moje obawy, że nie ma opcji na powodzenie.
Oprócz tych dolegliwości w sensie takiej rozlazłości i w moim odczuciu bycia w jakiś sposób "nudnym", lekko poszarganym człowiekiem z wahaniami emocjonalnymi, nic mu nie dolega:D Od dziewczyny się nie odetnie chyba, że zrezygnuje ze swojej firmy i zacznie wszystko od nowa bo ona tak łatwo nie odpusci, faktycznie okazała się sprytniejsza niż ją podejrzewałam. Ale widzę po nim, że on ją uważa za bagno.
Mimo, że mam dobre chęci widzę co się ze mną dzieję. Prowokuję go na siłę do działania, podjudzam czasem żeby się choć uniósł. Wyłudzam inicjatywę. Do tego wszystkiego straciłam jak mówiłam do niego pociąg. Czuję, że jest dobrym gościem ale kompletnie do siebie nie pasujemy.
Tak jak mówicie, skoro z nią był i dął radę to musi być jakoś uwzględnione w jego charakterze. Z tym, że ja kiedy byłam w związku z kimś kto był cholernym agresorem i z zanim udało mi się uciec mineły trzy lata. A z poczucia ofiary nie zostało dziś już nic. Przeciwnie, urosłam w siłę dlatego nie skreślałam go od razu....