Brak mi uczucia z jej strony... - Netkobiety.pl

hmmm...mam wrażenie, że żona ma jakiś niewypowiedziany żal do ciebie i chce cię takim zachowaniem ukarać. a wie gdzie uderzyć, żeby bolało. wydaje mi się, że ona sie trochę zagalopowała. musicie porozmawiać, tak szczerze. ona musi ci to powiedzieć, ty też powiedz jak się z tym czujesz... ustalcie co zmienić i trzymajcie się tego. nie wierzę, żeby ją to nie ruszyło... jeśli nie ruszy to odpuść. przemilcz, nie nalegaj... może wtedy ją ruszy? jak zobaczy, że sie tym przestałeś męczyć...?
jak przeczytałam twój post to od razu pomyślałam, że podobnie czasem działam. a to jest złe.
powodzenia.

mogą być różne powody takiego zachowania się twojej żony. przeżycia z dzieciństwa lub młodości . może to być brak okazywania uczuć w jej rodzinie. człowiek takim się nie rodzi tylko się nim staje w zależności jakie wartości rodzinne wyniosło się z domu.
spróbuj szczerze z żoną o tym porozmawiać.

ja rozumiem że trzeba czekać ale nie należę do cierpliwych ludzi...dlatego zastanawiam się czy jest cokolwiek jeszcze ratowac czy całkowicie sobie odpuścić to wszystko i po prostu żyć swoim życiem - tak jak ona to robi? Bo przecież nic na siłę prawda? ale też nie można czekać wieki bo to wcale nie pomaga....może i jej pomaga taki chłód ...mi jednak stwarza pole do odizolowania się od niej -aby nie być nachalnym......a i tak śpimy od dłuższego czasu osobno.....

Dobra, chłopie. Olewasz, masz inne kobiety, moze jej zaswita. Inaczej nic. Kobiety bardzo szybko podejmują decyzje wbrew pozorom, bo to są emocje. Nie ma emocji wiec jestes odpychany, tyle. W tym momencie prosisz o uczucia, a takich facetow zawsze sie odstawia.

Dobrze zrobiłeś:-) mysle ze najlepsze co moglbys zrobić w tej chwili to przestać być w jej oczach potulnym misiem po prostu już nie przychodzić i wymuszać przytulanie, miej zlewe i tyle to najlepsza opcja ale wiesz tez nie mowie ze powinieneś być chamski wiesz po prostu bądź normalny nie nazucaj się mowie ci odmieni jej się  momentalnie. Tez jestem kobieta i znam jej zachowanie z autopsji ona ma do Ciebie o cos żal i w zyciu ci nie powie ja tez jak nie chciałam sexu to miałam zal o cos tam do partnera ale powiem ci ze to ile będzie to trewac to zależy od kobiety ja potrafiłam burczeć na swojego nawet i pare miesięcy. Baby są wredne;-p

Rozumiem ze dziecko miało około roku jak zaczęło sie wszystko walić miedzy wami  .
Czy zona przez  ten pierwszy rok zajmowała sie dzieckiem a ty pracowałeś  ??

Mam wrażenie ze z tej sytuacji nie wyciągnęliście oboje żadnych wniosków i nie doszło do poważnej rozmowy aby coś zmienić. 

Co takiego zrobiłes w przeszłosci ?? czy chodzi o tą wyprowadzkę czy co jeszcze ??

Przeanalizuj czy nie za często sie do niej przytulasz , calujesz itp. moze jej tego nie brakuje bo Ty cały czas robisz to pierwszy i nie dajesz jej szans aby ona za tym zatęskniła.  Moze kolejne twoje proby okazywania uczuc juz sa dla niej nachalne i dlatego Cie odtrąca.

Czy ona naprawdę musi w danym momencie chcieć to co ty ??
wyjazd nad morze, kino - zaakceptowała

Czy ty nie jesteś od niej emocjonalnie uzależniony ? Masz swoje małe życie ?? Cos sprawia Ci przyjemnośc mimo sytuacji z żona? Czy wszystko jest jest uzależnione od tego jak zachowuje sie wobec Ciebie żona ??

Dlaczego śpicie w osobnych łózkach ?? Kto podjął taka decyzje ??

Widzisz ja tez nie traktuje seksu jako "Kara" czy "nagroda" - jest to obopólna przyjemność. Tu musze Ci przyznac racje ze troche egoistycznie podchodzi do tego twoja żona ze nie daje Ci takich przyjemności jakich byś chciał. Z tymi migdałkami trochę przesadza - może zła technika  albo tylko wymówka.

Tak - walka o zwiazek ma sens.

Robicie mimo ciagłej napietej sytuacji wspolne plany na przyszłosc - wakacje , woodstok, kino
kłotnie powoduje ze jednak czesc planów nie jest zrealizowana ( tu jest chyba problem braku komunikacji i jakies zale z przeszłości ) 
współzyjecie - pociagasz dalej żone
Razem chodzicie do psychologa -  nie jest dla niej chyba obojętna sytuacja w małżeństwie i chce ja polepszyć .

Nie odbieraj sie w jakimś stopniu bronie Twoja żona nie .
Staram sie obiektywnie spojrzeć na  to co opisałeś.

Piszesz, że jesteście razem 10 lat i ona zawsze taka była. To raczej powinieneś sobie zadać pytanie, dlaczego Ci to nagle zaczęło przeszkadzać?

Jak w takim razie i o czym rozmawiać z taką kobietą normalnie? Jak tu rozpalić ten w ogień w zamarzniętym ognisku?
Wlazłem tutaj na forum by poznać kobiecy punkt widzenia na to wszystko a im bardziej się zagłębiam w tym wszystkim -tym bardziej zdajecie mi się byc istotami  skomplikowanymi...:D

nie odpowiem jako kobieta ale jako facet, który po przejściach w kilku związkach czasami miał podobny problem. Wydaje mi się że Twoja żona już po części taka jest i ma taki charakter podchodząc w ten sposób do związku (wyciągam wniosek z tego że piszesz że zawsze tak było), tym nie mniej teraz sytuacja została u was zaostrzona i Ona po prostu wpadła w taki nawyk. Jednym słowem nazbierało Ci się wszystkich grzeszków i innych pierdół u niej w głowie i związek sam w sobie się wypalił (chemia wygasła, seks nie ma tu nic do rzeczy, jeśli Twoja żona tego potrzebuje to będzie to z Tobą robić, ale tak jak piszesz bierze tylko to co potrzebuje a nie daje za wiele, aby było na odczepnego). Co dalej, jesteście w małżeństwie a więc śmiało możesz to naprawić, macie dziecko to wszystko trzyma się kupy, wasza relacja jest do naprawienia. Przede wszystkim z mojego punktu widzenia musisz dać jej trochę czasu, niech troszkę poczuje się zazdrosna o Ciebie, nie bądź na każde zawołanie potulnym misiem, pokaż jej teraz że Ty też nie wymagasz przytulania i namiętności w waszym związku. Seks i tutaj zrobił bym sobie trochę przerwy, nie być na każde skinienie (ale też nie przesadzać z tym, trzymać letko dystans), po tym czasie kilka tygodni miesięcy...... Kobieta lubi być zaskakiwana, ożyw to wszystko troszkę, przyjdź np. kiedyś z pracy i kup jej jakąś różę a dziecku jakiś drobny prezent, tak bez żadnej okazji żeby się nie spodziewała. Od czasu do czasu jakiś mały buziak przy śniadaniu tak z nienacka.... kobiety uwielbiają być zaskakiwane czymś pozytywnym, to właśnie budzi w nich znowu tą całą chemię, te wspomnienia które są między wami kiedy zaczynaliście się poznawać....

I najważniejsze nie wybuchaj gniewem gdy bedziesz cos musiał tłumaczyć po sto razy, albo ona zrobi coś sto razy źle !!!! Daj jej po prostu mówiąc letko ironicznie do zrozumienia że to raczej nie tak itd. albo po prostu to zasugeruj. Żadnych tego typu głośnych "No jak się możesz ze mną nie przytulać" albo "to jest jakieś patologiczne chore małżeństwo" itp. podaje tylko jako przykład. Kobiety nie lubią gdy się im stawia warunki dyktując coś, według ich psychiki to one są te co zawsze mają rację i jak Ty wogóle możesz narzucać im w ten sposób podnosząc głos jakieś warunki... Pamiętaj o tym......

Wszystkie by chciały, a dziwnym trafem następuje chłód...;)

juz nie wiem co mam robic ....

Jakie to smutne! Żona  nie jest w stanie wybaczyć. Coś się w niej przewartościowało.Opuszczenie przez ciebie dziecka, to dla niej był pewnie szok. 
Może paradoksalnie czas skupić się na córeczce?

Wydaje mi sie ze u was własnie jest ten problem - brak komunikacji i ciągle zamiatanie pod dywan .Skoro ona wciąż do tego wraca to znaczy ze ma żal do Ciebie o tą wyprowadzkę i zostawienie ja z dzieckiem . Nie przeanalizowaliście tej sytuacji tylko zaczęliście niby żyć jakby nic sie nie stało a w niej to głęboko siedziało.  Karała Cie w jakiś sposób. Odsuwaliście sie od siebie. Były plany na wspólny wyjazd na Woodstock ale po kłótni zdecydowałeś ze jedziesz sam - moze poraz kolejny uznała ze ja zostawiłeś  ?? Ona w odwecie pojechała sama z teściową na morze mimo ze mieliście jechać razem.  Skoro Ty możesz jechać sam ona tez może jechać bez Ciebie. I tu jest kolejny powód do wzajemnych niewypowiedzianych  żali w stosunku do siebie.
Sadze ze po raz kolejny podeszliście do tego bez rozmowy .

Wiesz co ?? Takie problemy jak u was - czyli brak komunikacji , niewypowiedziane żale, w pewnym okresie małżeństwa inne priorytety doprowadziły właśnie do zdrady mojego M. - uwierz mi nie warto !!!!!

Ciezko mi okreslic czy jestes nachalny czy nie . Sugeruje sie tylko tym co powiedziała twoja żona

Ja tez jestem ta przytulająca sie wiec cie rozumiem . Ale widzisz pokłóciliście sie ze jesteś nachalny a mimo to ty dalej dążysz do przytulania w danej chwili aby załagodzić sytuacje. Ja tez tak robiłam ale mój partner ( Twoja żona chyba tez ) po kłótni potrzebuje chwili dla złapania dystansu . Ja z chęcią po kłótni tez bym sie przytuliła , dała buziaka i temat zamknięty ale jest no właśnie jeszcze partner z którym musimy sie liczyć w danym momencie.

Wy chyba jednak musicie wrócić do tych złych chwil sami bądź za pomocą psychologa aby naprawić teraźniejszość i przyszłość .

Nikt nie twierdzi ze masz całkowicie przestac ja dotykac ale sam stwierdziłes ze ona zawsze taka była - dlaczego teraz na siłe chcesz ja zmieniac - przeciez taka ją pokochałes .

Dlaczego ona jest w tym momencie sfrustrowana  ??Uwaza ze nie zajmujesz sie dzieckiem czy zaniedbujesz jakies obowiazki domowe ?? Kazdy ma prawo do swojego hobby i chwili dla siebie .

Co spowodowało ze Ona zdecydowała sie na osobne spanie  ??

.....powiem szczerze że tez się poddaję już .....Sytuacja jest po prostu krytyczna.Nic kompletnie już o sobie nie wiemy.......może napisać do niej list?...
ech....

Przemku, widać że Twoja żona nie chce niczego naprawiać, po jej zachowaniu można zauważyć że traktuje Cie nawet gorzej niż kolegę. Ona się nie obraziła za to że ją zostawiłeś na te kilka dni, wbij sobie to do głowy. Może to jest taki pierwszy lepszy pretekst bo co ma innego powiedzieć? Osoba która kocha nigdy nie zachowuje się tak jak ona rozumiesz? Dlaczego ona nie reaguje pozytywnie na różne gesty z Twojej strony chociażby na to, że chciałeś z nią zatańczyć wtedy?Patrząc na to z boku powiedziałabym że ona ma Cię w czterech literach. Sam mówisz że jest coraz gorzej, bo to ona nie daje wam szansy na naprawę tego związku. Może ryba81 ma rację i naprawdę ona kogoś poznała. Nie lataj za nią to nic nie da. Jesteście stosunkowo młodą parą a już nawet śpicie osobno.. Jej już ewidentnie na Tobie nie zależy. Przemyśl to wszystko naprawdę, bo z  tego co widze to jest baaardzo źle. Nie zwalaj też tego na charakter bo to nie chodzi o to. Pisałeś że ona kiedyś tam utraciła wiarę w związek ale dała wam szansę. Między wami nie ma już żadnej namiętności, tzn. ona nie ma do Ciebie. Obstawiam też że ma kogoś na boku.

ech...nie wiem już co o tym wszystkim myśleć.....wczoraj razem byliśmy u psychologa...a dzisiaj z kolei spytała mnie się czy nie mam nic przeciwko aby poszła z koleżanką na piwo....siedzę właśnie z córką w domu...córka już śpi....więc siedzę znowu sam......
i tak właśnie kończy się miłość......zostawia się kogoś samego w domu...... trudno-dzisiaj ona-jutro ja się odwdzięczę...

no rozmawiamy-u psychologa tylko.Widzisz przyszedłem z pracy-ona była z córką na zakupach - wróciła,zjadła kolacje i poszła.....no to kiedy tu rozmawiać? a jak nie-to z kolei zajęta jest swoimi sprawami......A co miałem powiedzieć że ma  nie iść?to z kolei odebrała by to pewnie jako łańcuch.... Nie wiem-olewkę włączę chyba bo wydaje mi się że to nie ma sensu walczyć o nią ......juz nawet to tak bardzo nie boli że ją tracę-tylko bardziej to że ona ma to wszystko chyba tak jak ktoś prędzej napisał-w 4 literach...
Bo ja rozumiem wyjść z koleżanką na piwo....ale to raczej wtedy kiedy jest miedzy nami ok no nie? a nie wtedy kiedy się pierdzieli-niby zaczynamy to wszystko układać a tutaj nagle koleżanki wazniejsze.... że tak sie brzydko wyrażę- pierd....ę -zajme się tylko swoim życiem,bo nie mam już pomysłów i siły na to wszystko.

Tak to wszystko czytam i czytam ...

Powiem Ci tak, kobiet nigdy nie zrozumiesz i nawet nie ma sensu próbować ale nie o to chodzi. Jeśli widzisz że wszelkie oznaki jej zachowania upewniają Cie w przekonaniu że ona już się wypaliła, czy jej uczucie umarło to uwierz mi nie ma sensu tego ciągnąć. Nie namawiam Cie byś się rozstał z nią ale zrób to co ja zrobiłem kiedyś a mianowicie zróbcie sobie przerwe wyprowadź się gdziekolwiek i nie kontaktujcie się przez ten okres kompletnie zero smsów zero rozmow czy portali społecznościowych. Kompletne odcięcie. Wykorzystaj ten okres przemyśl wszystko, poukładaj swoje mysli, spotykaj sie ze znajomymi, jakimiś koleżankami oczywiście na poziomie koleżeńskim. I pod żadnym ale to żadnym pozorem choćbyś nie wiem jak cierpiał czy się upił nie kontaktuj się z nią zero. Ona mogę Cie zapewnić że się nie odezwie jako pierwsza wnioskuje to po jej strasznie upartym charakterze.
Po tej przerwie wróć do niej z kwiatami powiedz jej o tym co czujesz że przeszłości nie zmienisz ale wasza przyszłość jest tylko w waszych rękach i że razem, wspólnie jesteście wstanie zdziałać cuda. Sam będziesz widział jak sie zachowa i co powie jeśli będzie bez zmian to możesz już się spakować i zacząć nowe zycie nie marnując swojego. A dziecko oczywiście szkoda ale jeśli w walce nie ma sensu to nie warto marnować swojego życia. A ojcem i tak będziesz całe życie.

Trzymam kciuki i Powodzenia

....jeśli jedna osoba daje z siebie więcej i nie otrzymuje tego co oczekuje, pierwszym krokiem jest rozmowa o problemie - braku zaspokojenia potrzeb...jeśli rozmowa nie skutkuje lub w rozmowie padają stwierdzenia tak, zmieni się na na lepsze to , to i to, a po pewnym czasie zauważalny jest brak zmian i powrót do tego co było, to nie wierz,że kolejna rozmowa coś zmieni.....można przytoczyć przykład - ona nie pije , on alkoholik....ona myśli, że on się zmieni, że ona mu pomoże....
ona nigdy go nie zmieni i żyje z nim, męczy się.....mądra odejdzie, odsunie się i pomyśli czy warto marnować kolejne dni życia, jak można zacząć od nowa.....jak druga strona sama nie potrafi się wziąć do pracy , to druga nawet ciągnikiem  nie zaciągnie.....dotyczy obu płci...

kolejny dzień. Kolejny dzień zarzutów. W nocy rozmawialiśmy i stwierdziłem ze ona tylko ciągle praca i praca.W pracy praca-w domu-praca do pracy. Olewa mnie całkowicie bo sie poswięca pracy i dziecku. Powiedziałem jej o tym ze mam dosyć tego że tylko widzi dziecko i pracę....

Przemku a co z tym psychologiem ? Chodzicie dalej ?

I co ona Ci odpowiedziała na twoje zarzuty ??

Zrobiłeś swoje małe śledztwo czy ona nie ma kogoś na boku ??

Przemku , ale zdajesz sobie sprawę z tego, że należy na Twoją sprawę popatrzec obiektywnie?

Pewnie był czas, kiedy to Twoja żona czuła się samotna i prosiła o to żebyście spędzali więcej czasu ze sobą- wiesz tak tylko ze sobą? Może ona wtedy też cierpiała i wykańczały ją domysły? Teraz postanowiła przybrac pancerz ochronny, żeby znowu nie czuc się odrzuconą i zranioną. Z tego co piszesz ona po prostu zapełnia sobie czas byle nie myślec o Was.

Postaraj się to również zrozumiec i daj jej czas. Natomiast uważam jedno, jeśli ona czuje że nic już z tego nie będzie to powinna to powiedziec. NIE MA NIC GORSZEGO NIŻ TWOJA OBECNA UDRĘKA EMOCJONALNA.

Kolejna noc nieprzespana.......widać ewidentnie że ona już nie chce moich przeprosin,gestów....po prostu mi nie ufa......nie mam już wątpliwości-ta kobieta mnie nie kocha......... odrzuca na bok jak jakąś zabawkę która się znudziła..... to już jest koniec.....
jutro idę sam do psychologa chociaż nie widzę jakichkolwiek powodów żeby to robić...... kolejny raz wracają do mnie myśli że jestem człowiekiem pozbawionym jakichkolwiek nadziei na lepsze życie. Jestem nieszczęśnikiem życiowym.Już nawet nie chce mi się płakac wewnętrznie....brzuch mnie boli od tego wszystkiego i nie przesypiam nocy...stał sie z tego tak jakby blog...blog który tak naprawdę ja sam otworzyłem i chyba go już zamknę bo nie ma sensu cokolwiek już tu pisać....Dziękuje wam wszystkim za to że mieliście udział czynny w odpowiedziach i pomocy mi.....że chociaż próbowaliście.....
  Tego przypadku nie da się juz uratować.....

Przemek, do psychologa to jak najbardziej idź, ale nie po to, żeby ratować małżeństwo, tylko siebie.
Powodzenia.

,,,co dalej?....relacje czysto kumpelskie...może i trochę odpuściły nerwy w tym wszystkim...a być może po prostu zamykam tą sprawę już tylko dla siebie i tylko myślami a nie słowami staram sie walczyć o to wszystko....traktuje ją teraz jakby jej nie było w moim życiu...raczej staram się skierowac to wszystko teraz na sobie-zając się sobą aby o tym wszystkim nie myśleć.....ech...

Przemku, bardzo Ci współczuję. Ciężko mi czytać i równocześnie myśleć o sobie chociaż mam dopiero 18 lat.
Świetnie Cię rozumiem i powiem Ci, że nawet po części utożsamiam się z Tobą. U mnie występuje naprawdę podobny schemat. Rozmowa i oświadczenie, że brakuje mi jej nic nie dają. Spędza czas ze wszystkimi poza mną, jakiś czas temu powiedziała mi nawet, że wyszła ze swoim ex i miała z nim o czym pogadać a między nami coś jest nie tak. Zagotowało się we mnie na myśl, że mimo mojego zaangażowania ona zachowuje się w ten sposób.
Z czasem zrozumiałem, że muszę odpocząć albo dostanę na łeb. Tak zrobiłem wyjeżdżając nad morze na 2 tyg.
Niestety już pierwszego dnia miała do mnie pretensje o to, że nie zadzwoniłem zaraz po przyjeździe (prawdopodobnie zrobiła mi to na złość)
Zdecydowałem się nie oddzywać przez kilka dni po których dostałem jednego krótkiego SMS'a  "Co tam?"
W tamtym momencie coś we mnie pękło. Jesteśmy ze sobą prawie dwa lata a ona po tygodniu przypomina sobie, że ktoś taki jak ja istnieje i przydałoby się zasłonić przed pretensją, że w ogóle się do mnie nie oddzywała...

Szczerze mówiąc to mój pierwszy związek i jestem naprawdę zmieszany. Dużo przeczytałem w tym wątku i kilka rzeczy wydaje mi się jaśniejszych ale nadal czuję minimalne zainteresowanie z jej strony.
Pamiętałem o rocznicy, starałem się przez pierwszy rok pamiętać o miesiącach, unikałem kłótni i starałem się być wyrozumiały bo nadal się uczymy i wiem że ma też dużą rodzinę która pochłania sporo czasu ale straciłem część swojego optymizmu kiedy dopytując się już jej przez cały poprzedni miesiąc czy chce mi coś powiedzieć, czemu ciężko czegoś się od niej dowiedzieć  powiedziała mi, że "nie chce mnie skrzywdzić" i "potrzebuje przerwy" ...

Nogi mi zmiękły ale starałem się powstrzymać od nerwów. Zadzwoniłem do niej następnego ranka i porozmawialiśmy, zrezygnowała z "przerwy" ale nie wydaje mi się, żeby sprawy poszły dalej niż o krok do przodu. Ostatnio mijał nam rok i 10 miesięcy więc przyniosłem jej kwiaty i chciałem spędzić z nią ten wieczór na rozmowie. Tego samego dnia dowiedziałem się, że... Wpada do niej na noc kuzynka a następnego dnia idą na zakupy i do kina...
Zawsze w takich momentach w środku czuję się jakbym stracił szansę na coś wielkiego ale zawsze powstrzymuję to w sobie. Na dokładkę w następnym tygodniu wyjeżdża do rodziny w Irlandii na kilka dni więc nie wiem co będzie z moim planem rozmowy...

Chciałbym, żeby wiedziała jak bardzo boli mnie to wszystko... Ale nie potrafię jej tego wystarczająco dosadnie powiedzieć... Cały czas myślę, że ją kocham a ona to zrozumie...

Przemku, życzę Ci wiele wytrwałości. Chciałbym żeby Twoja żona zapomniała o przeszłości i spojrzała na Ciebie takim jakim teraz jesteś. Niesamowicie wyrozumiałym, upartym, dobrym kochającym mężem i Ojcem.

sa osoby ktore sie nie zmienia albo nie chca i nieraz nie ma wyjscia niestety i trszena sie rozejsc zeby byc szceskiwszym chodz moze nie doknca szcsliwym i nie do konca spelnionym ale by cw takiej sytuacji i zyc z kims ale obok i sie meczyc to cizko , trudna twoja sytuacja bo jest dziecko a twojej cos odbilo krotko mowiac