Udany powrót po rozstaniu z woli jednej strony - Netkobiety.pl

taaak a potem znów odszedł. Nie warto zmuszać losu .

Nie udalo sie.... Rozstanie w moim przypadku zabijalo we mnie cos waznego, czego nie udalo sie juz odbudowac. Raz probowalem. Kolejny raz nawet nie zaczynalem probowac.

Raz dałam się namówić na "spróbowanie jeszcze raz" i nigdy więcej. Nie da się w kimś zakochać jeszcze raz.

Jedyna sytuacja, która może się sprawdzić to kiedy para rozstaje się na lata, wydawałoby się definitywnie, nie utrzymują kontaktu lub kontakt jest minimalny,   a po X latach spotykają się ponownie  już jako ludzie dojrzali i uczucie odżywa.

Ale takie reanimowanie związku bo jedna ze stron nalega nigdy się nie udaje.

Poza rym to pewnie inaczej wygląda z perspektywy osoby pozostawionej a inaczej z perspektywy osoby, która decyduje się odejść.

Ja byłam tą, która odeszła. Pod wpływem namów faceta  przyjaciół - uległam i wróciłam. I żałowałam od dnia kiedy się zgodziłam na kolejną próbe. Wytrzymałam jakies dwa miesiące a po tych dwóch miesiącach odrzuciłam go po raz kolejny jak najgorsze brzemię. Mialam gdzieś jego prośby, co sobie o mnie myślą nasi znajomi bo byłam tak zmęczona tą jego miłością, że nie mogłam znieść nawet jego widoku. I pwwnego dnia spakowałam torbę i wyjechałam z miasta.

U mnie dokładnie tak było. Dwa zdarzenia następujące po sobie w krótkim czasie  które uświadomiły mi że jednego  czego jestem pewna  to tego że nie spędzę z nim reszty życia.

I bardzo żałuję  że wtedy do niego wróciłam.

Poza tym nie zawsze można wybuaczyć. Wybaczyć komuś,  że przestało się go kochać?...

A ja nie wierzę w jedną miłość i nie rozumiem jak można oczekiwać od osoby skrzywdzonej, że wszystko wybaczy na dodatek podważając szczerość czy prawdziwość uczucia tejże osoby.

Czasem rany są tak głębokie i sięgają takich sfer  że wybaczenie na nic się nie zdaje.
W drugim moim związku też ja odeszlam i mimo najszczerszej miłości jaką kiedyś żywiłam do mojego ex nie zamierzałam dawać mu drugiej szansy
Pewnie moglabym go kochać  mogłabym mu gotować obiadki i prać skarperki, bo to są drobiazgi.
Ale gdybym miała iść z nim do łóżka to chyba bym zwymiotowała.Przez to co robił, jakim się stal stał się dla mnie cieleśnie odpychający. Seks z nim  gdybym się w jakiś sposób do niego zmusiła to byłby psychiczny gwałt jaki zadałabym sobie sama.
Takich rzeczy nie można naprawić nawet jeżeli bardzo się chce.
Bywają drogi bez powrotu.

A co jeśli Ona chce iść ze mną do łóżka? Chce czasami gdzieś wyjść, mówi, że kocha, ale nie chce wrócić?

Mi nie chodziło o ekstremalne sytuacje (zdrady, morderstwa itp.) tylko czy udało się wzniecić na nowo uczucie w kimś kto się wypalił albo odszedł z innych powodów.

Co do powiedzenia o wchodzeniu dwa razy do tej samej rzeki - ono stanowi, że NIE DA się wejść dwa razy do tej samej rzeki, bo wody które ją stanowią, popłynęły dalej a Ty wchodzisz do innej wody. I to prawda, po rozstaniu obie osoby silnie się zmieniają i wejść dwa razy do tej samej rzeki się nie da.

Też się zastanawiam czy jest to możliwe, rozstałam się po 4 miesiącech narzeczństwach i 4 bycia parą czyli 8 miesięcznym związku. To on mnie zostawił. Bardzo cierpię. Tęsknię. Ale powiedziałam mu że się nie odezwę już, że jak zatęskni żeby dał znać, odezwał się. Mija 5 dzień i jest cisza. Jedyne co widzę to usunięte wczoraj przez niego zdjęcia nasze wspólne na fb

Tak strasznie tęsknię......

Z czasem faktycznie wygląda to tak, że jestesmy zadowolone, że ta druga osoba nie dała nam szanzy. Poznajemy kogos lepszego. Ale w momencie rozstania... ciężko

Też uważam, że jeśli oboje tego chcą to warto spróbować i się przekonać, aby potem nie żałować, że się nie spróbowało.

Uważam, że jeśli kolejne rozstanie następuje po 10 latach to poprzednie kompletnie nie miało na nie wpływu. Za duży okres czasu minął. Gdybyście do siebie wrócili i np wytrzymali ze sobą rok - to ok, ma to wpływ, ale nie 10 lat.

Pierwsze rozstanie w małżeństwie było po 6 latach. Po 1,5 wróciliśmy do siebie na 2 lata. Potem był rozwód po 10 miesiącach. Łącznie zliczając te lata było ok.10.

a ja myślę że ludzie się za szybko poddają, i mylą uczucię z przywiązaniem

uczucie zawsze jeśli jest da się rozpalić na nowo, nie wierze że nie
tylko uswiadamienie drugiej strony do tego żeby na to uczucie się otworzyła w formie jaka nas interesuje, czesto sprawia
ze druga strona, nie jest wstanie sprostać, temu, czego nie wiedziała, nie wyniosła z domu, itd itp
i dlatego wydaje mi się pomijając naprwde kary godne zachowania

że te osoby które odchodzą, to dokąldnie dlatego że potrafiły się dostosować ale się z tym nie zgodziły

i chyba lepiej jest się rozejść, ale skąd można wiedzieć czy jest sens nie próbując

psycholog z emnie kiepski jak i zapewne pisarz też,

współczuje jedynie osobą które mimo prób dochodzą do wniosku że sensu nie ma