okropny ból po rozstaniu, jak to przeżyć? - Netkobiety.pl

No ja jestem w tej samej sytuacji z tym, że on się do mnie w ogóle nie odzywa od ponad 2 tygodni, ja do niego też nie. Skoro pyta co u Ciebie i jest ciekawy co porabiasz itd to widać jednak nie jest tak, że go kompletnie nie interesujesz. Może po prostu musi odczuć brak Ciebie żeby coś zrozumieć. Jedyne co możesz teraz zrobić to przestać mu się narzucać z wyznaniami i błaganiem o powrót. Może nie przemyślał swojej decyzji dokładnie, a jak będziesz mu się narzucać z tymi wyznaniami itd to tylko go jeszcze bardziej bardziej będziesz do siebie zniechęcać.
Co do nadziei, wiem że już samo to, że macie ze sobą kontakt daje Ci nadzieję i to, że tak się interesuje co u Ciebie, może być też tak, że te ponad 2 lata coś dla niego znaczyły i nie chce urywać z Tobą kontaktu. Ale co Ci mogę poradzić, nie rób sobie nadziei bo lepiej w razie jego powrotu być miło zaskoczoną niż narobić sobie nadziei i tylko znowu się rozczarować i przeżywać większy ból bo jednak nie chce wrócić albo ma już kogoś innego.
Co do myśli samobójczych, zastanów się czy naprawdę warto się zabijać dla niego? I co Ci to da? Swoim rodzicom sprawisz ból, on może trochę popłacze, a przecież życie trwa dalej, możesz poznać jeszcze kogoś z kim będzie Ci równie cudownie jak z nim albo i jeszcze lepiej. Wiem jak Ci jest ciężko bo ja jestem w prawie takiej samej sytuacji, też miałam myśli samobójcze, ale trzeba się z tym pogodzić, mnie pomaga to co mi powiedział zrywając przez telefon i co powiedział potem na spotkaniu to sprawiło, że jestem na niego wściekła i chyba nawet trochę go nienawidzę. Nie siedź w domu i nie myśl wkółko o tych dobrych chwilach bo będziesz się tylko jeszcze bardziej dołować.

Zerwij z nim kontakt, problem bedzie z głowy

Domyślam się, że nie pomaga i może dlatego jakbyście ograniczyli kontakt to byłoby lepiej dla Ciebie bo inaczej psychicznie się wykończysz. Tymi spotkaniami, rozmowami daje Ci tylko nadzieję i sama już nie wiesz na czym stoisz czy jednak jest szansa żebyście byli razem czy nie. Daj mu trochę czasu, nie narzucaj się, jak napisze do Ciebie smsa nie odpisuj mu od razu, niech trochę za Tobą zatęskni i może wtedy pójdzie po rozum do głowy. A jeśli nie to ten ograniczony kontakt będzie lepszy dla Ciebie bo powoli zaczniesz o nim zapominać.
Wszystko będzie dobrze, potrzeba tylko czasu, wiem co mówię bo jeszcze kilka dni wcześniej sama uważałam, że nie dam rady bez niego żyć itd. Tylko, że on u mnie zostawił jeszcze dużo swoich rzeczy, o które nadal się nie upomina to mi dawało nadzieję, ale musiałam się ogarnąć, zaniosłam je do piwnicy bo tylko mi o nim przypominały. Teraz z każdym dniem jest coraz lepiej, powoli zapominam i powoli przestaje go kochać.
Życzę Ci żeby u Ciebie też powoli to wszystko przechodziło im mniej o tym wszystkim będziesz myśleć tym z każdym dniem będzie coraz lepiej, zobaczysz

Pisanie do byłego/byłej po tym jak się go/ją zraniło jest juz niemal klasyczne i odnoszę wrażenie,że takie zachowanie ma na celu całkowite dobicie ex partnera. Czy jest coś gorszego od dawania komuś nadziei kiedy doskonale wiemy jak bardzo kogoś zraniliśmy ? Przerabiałem to i wiem co piszę. Zdradziła mnie i zostawiła dla innego. Mimo to co drugi dzień pisała do mnie jakby nic się nigdy złego nie wydarzyło. Ja głupi i w tamtym czasie naiwny myslałem sobie,że pewnie nie ejst szczęśliwa skoro wciąż do mnie pisze często podkreślając,że nie potrafi zerwać ze mna kontaktu ponieważ jestem dla niej bardzo ważny. Tak, oczywiście byłem ważny a mimo to dla pierwszego lepszego mnie zostawiła . Pisałem z nią i za każdym zarem kiedy rozmowa dobiegała końca czułem większą tęsknotę. W końcu to uciąłem ponieważ ten kontakt niszczył mnie od środka i nie pozwalał zapomniec o przeszłości. Nie mamy ze sobą kontaktu od blisko pół roku, czasem o niej pomyślę zastanawiając się co u niej ale nigdy w życiu do niej nie napiszę ponieważ wiem,że tęsknota mogłaby wrócić. Lepiej przez chwilę pomysleć niż utrzymując kontakt zadręczać się przez cały czas

Chłopak jest niezdecydowany, patrz niedojrzały, patrz będziesz nieszczęśliwa. W takich sytuacjach jest tylko jedna opcja na to że będziecie razem. To znaczy postawienie sprawy jasno, "Ja Cię kocham, ale nie chcę przyjaźni" Szanuję siebie i pozwalam ci odejść i zero kontaktu. ZERO- znaczy ZERO. To może być dla niego zimnym kubłem wody i może zacząć na nowo zabiegać. MOŻE, choć nie musi. Nie ma innych rozwiązań, póki delikwent sam nie zrozumie.

Dziękuję za wasze ciepłe słowa, ale wszystko znów się komplikuje.

Wczoraj miałam jazdy dopłudnia, ponieważ robię prawo jazdy, po nich miałam okropne dużo czasu do autobusu, chodziłam po sklepach, poszłam na zakupy a wtedy on napisał smsa, pytał się znów co u mnie i tak dalej, napisałam mu, że właśnie czekam na autobus i jest w porządku, na co on, że za 10 min przyjedzie po mnie autem, próbowałam protestować, ale nie słuchał mnie, przyjechał po mnie, żeby zawieźć mnie do domu, ale po drodze zapytał się mnie czy nie chcę z nim jechać do galerii, bo wybiera sie na zakupy, zgodziłam się, później pojechaliśmy do niego.. dużo śmiechu, rozmów, dopiero wieczorem odwiózł mnie do domu bo umówił się z kolegami na lodowisko, spędziliśmy miło większą część dnia, zapytał nawet czy nie uważam że jest lepiej, nie odpowiedziałam nic, udawałam, że nie usłyszałam...

nie wiem co o tym myśleć..

Herushingu ma rację. To co on teraz robi czyli odwożenie Cię do domu itd pokazuje, że nie jesteś mu jednak obojętna, ale ogranicz kontakty z nim bo sama widzisz, że nie wiesz teraz na czym stoisz tak naprawdę. On po prostu robi Ci troszkę mętlik w głowie. Jeśli dasz mu za sobą zatęsknić może wrócić i stwierdzić, że zerwanie to był błąd. Ale proszę nie rób sobie ciągle nadziei na to, że on wróci bo to Cię tylko coraz bardziej będzie dołowało i nie pójdziesz ze swoim życiem na przód bo cały czas będziesz czekać na niego. Jedynym wyjściem z tej całej sytuacji jest ograniczenie tego kontaktu i wtedy zobaczysz jak się to wszystko potoczy a i dla Ciebie to będzie lepsze bo po jakimś czasie będziesz inaczej już na to wszystko patrzeć.

Tak, pilnował, przynajmniej tak mi się wydawało, bo kiedy go zapytałam odpowiedział, że po prostu wsadził go do kieszeni, bo zaraz wychodzimy.. no i w sumie tak było, może 2 min później wyszliśmy od niego, może jestem przewrażliwiona, nie wiem, jedyne co wiem to to że nie spotka się z nikim innym, on mieszka obok mnie, wiem kiedy jest w domu, to chore, ale chociażbym nie chciała widuję go. I wiem, że kiedy wraca po pracy jest cały czas w domu, a jak nie to przychodza do niego nasi wspólni znajomi i jadą na łyżwy, to wszystko..