Jest mi wstyd, że mając 23 lata nie mam własnego pokoju - Netkobiety.pl

Ja bym na Twoim miejscu powiedziała chłopakowi jaką masz sytuację i że u Ciebie w domu nie będziecie mieć prywatności.

No, ale z drugiej strony. To gdybyś uprzedziła mamę i poprosiła, żeby nie kłóciła się w tym czasie z ojcem to nie byłaby w stanie tego dla Ciebie zrobić?

Powiedz chlopakowi prawde- a i z mama porozmawiaj czy by nie mogla odstepowac ci calkowicie pokoju,gdy np zaprosisz kogos do siebie.

Powiedz chłopakowi. Co to za chłopak, który skrytykuje dziewczynę za trudną sytuację w domu? Jeśli zasługuje na Ciebie, to zrozumie - i powinien Ciebie wesprzeć, być po Twojej stronie, a nie odwrotnie.

Znajdź sobie prace po zajeciach i wyprowadz sie, chocby do wynajetego pokoju.
Dla mnie to jest dziwne - 30-letni facet mieszkajacy z rodzicami? 23-latka spiaca w pokoju z matka?
Koszmar.

Tylko mi nie wmawiaj, ze nie mozesz pracowac, bo studiujesz - ja jakos moglam i miliony innych ludzi tez moga. Zwyczajne lenistwo..;

Wstyd.
Lenistwo i zerowanie na innych - patologia.

Ale skoro wracasz do domu tylko na weekendy to po co Ci własny pokój? I skąd on miałby się wziąć skoro macie takie a nie inne warunki mieszkaniowe?
Masz taką sytuację jaką masz. Nie jest ona przez Ciebie zawiniona i niewielki masz na nią wpływ. A więc czego tu się wstydzić? Wyborów Twoich rodziców? Oni są dorośli i mogą żyć tak jak chcą. Ty jesteś odpowiedzialna tylko za swoje wybory. I teraz masz wybór - ubolewać, że masz pokój z mamą lub pomyśleć co zrobić, żeby się usamodzielnić. Bo powinnaś dążyć do usamodzielnienia, nie do wywalczenia pokoju u boku rodziców.

Cynicznahipo, wstyd to jest wtedy, gdy ktoś ocenia innych, nie znając ich sytuacji. Dobrze, że masz cynizm wypisany w loginie, ale to wcale nie znaczy, że możesz sobie tu szastaĆ patologią na prawo i lewo, bo nie każdy w cynizmie musi znaleźĆ odpowiedni sposób na swoją patologię. I nie pisz o patologii u kogoś, napisz u patologii u siebie, jeśli wiesz, co znaczy to słowo? W co wątpię.

Z koszmarem się zgadzam. Jest w Twoich słowach i w Twoim myśleniu. Nie każdy musi studiowaĆ zaocznie i i nie każdy musi studiowaĆ tak mało wymagający kierunek, jak Ty i nie każdy musi byĆ tak cynicznie (w znaczeniu: kłamliwie) niedouczony.

Miło jest zbieraĆ cięgi, Cynicznahipo? Co teraz myślisz o swojej pracowitości i poświęceniu? Może nie każdy jest taki odporny i nie każdy ma takie dobre samopoczucie, jak Ty, więc może zacznij się więcej wczuwaĆ w sytuację innych, zamiast swoją pracowitością zarabiaĆ na ostre słowa?

Esmeraldo, nie ma czegoś takiego, jak idealna rodzina. Do ideału zbliża MiłośĆ, a jej brak zawsze wywołuje komplikacje. Zbliża, ale nawet MiłośĆ ideału nie zapewnia. Pomimo nieidealnej sytuacji można odczuwaĆ szczęście z posiadania rodziny albo się smuciĆ, że się ma rodzinę. To jest osobisty wybór. To jest także Twój wybór. Co wybierzesz, to będziesz mieĆ. MiłośĆ pozwala dostrzegaĆ pozytywne zjawiska i cechy u ludzi, jej brak nie pozwala widzieĆ pozytywów. Wtedy cierpimy. Ale to cierpienie jest naszym wyborem i zawsze jest skutkiem braku dojrzałości (czyli umiejętności dojrzenia pozytywów).

MiłośĆ jest światłem. Kiedy ja gasisz, wtedy zapada mrok i nie widzisz tego, co jest...

Kiedy ostatni raz mówiłaś Ojcu i Mamie, że ich kochasz? Kiedy słyszałaś od nich, że Oni Ciebie kochają? Nie czujesz tego, czy nie mówisz o tym? Jak to poczujesz, to powiedz im o swoim uczuciu, ale wtedy, gdy będą to mogli razem usłyszeĆ. I zobacz jak to działa. Jeśli nie czujesz, że ich kochasz, to powiedz im, że jesteś im wdzięczna za życie, które Ci dali. Jeśli nie czujesz wdzięczności, to powiedz im, że cieszysz się, że żyjesz. Jeśli nie cieszysz się, że żyjesz, to zacznij, każdy moment jest na to dobry.

Mamy łatwośĆ obdarowywania inwektywami i negatywami (ot, vide moja wymiana z Cynicznąhipo i liczę na to, że Cynicznahipo odpowie mi w podobnym tonie, co pozwoli Ci zauważyĆ jak to działa), ale dar pozytywny pozwala nam odczuwaĆ radośĆ z życia i czerpaĆ z tej radości siły.

Nie chodzi o to, abyś taiła przed  Chłopakiem prawdę, ale nie chodzi także o to, abyś mówiła mu o czymś, czego się obawiasz powiedzieĆ. Do powiedzenia o tym zapewne masz czas dojrzeĆ. Na wszystko przychodzi odpowiednia pora. A może zaczniesz kochaĆ swoich Rodziców i ta Twoja MiłośĆ do nich pozwoli Matce wróciĆ do pokoju Ojca i wtedy nie będziesz musiała mówi o tym, co już nie jest aktualne. A Ty zyskasz doświadczenie tego, jak działa MiłośĆ i to doświadczenie pozwoli zniknąĆ Twojemu lękowi i wstydowi.

Zaniepokoiło mnie to, co napisałaś o swoim Ojcu. Dlaczego uważasz, że "gra" idealnego Ojca. A może jest? A jak nie jest, to może się stara? Wolałabyś, żeby nie nosił bułeczek na śniadanie? Nie kocha Ciebie, kiedy przynosi co rano te bułeczki? Lubisz czerstwe, czy nie wiesz jak smakuje brak bułeczek na śniadanie?

Słowo patologia jest źle rozumiane. Gdy sprawdzisz jego znaczenie, to okaże się, że patologia jest cierpieniem. Różne czynniki wywołują cierpienie. Czy Ojciec Ciebie w jakikolwiek sposób krzywdzi? Bo bułeczkami chyba nie? Nie musisz mówiĆ o Twoim cierpieniu Chłopakowi, ale warto abyś wiedziała, że Twoje cierpienie będziesz wyrażaĆ całą sobą bez mówienia. Cierpienia nie można ukryĆ.

Co jest nie tak z Twoim Ojcem? A może... co jest nie tak, z Twoim uczuciem do Niego? Brak wspólnego pokoju i dzielenie go z Matką to wyraz Waszej solidarności przeciwko Ojcu, czy koalicja? Znasz pojęcie triady rodzinnej?

Dziękuje wszystkim za rady, przemyslałam kilka pewnych spraw i wiekszość z Was ma rację. Narazie nie bardzo mogę pracowac w czasie studiów, poniewaz mam mase zajęć na moim kierunku. Zajecia od rana, czasem nawet do 20.50 z przerwami, ale teraz bede na ostatnim roku to mysle, że powinno byc troszkę lżej więc może uda mi się znaleźć jakąs prace i po skonczeniu studiów zostane 'tam' zamiast wracac do mojego rodzinnego domu. Może uda mi sie z chłopakiem znależć prace w tym samym miescie Dzięki Wam troszkę mi lepiej, bo wiem że nie jestem sama, że nie tylko ja mam podobną sytuację. Dziękuje Was i 3majcie sie cieplutko:)

ten post w ogóle nie dotyczy twojej sytuacji, ale czytając różne fora zauważyłam że im trudniejsza sytuacja domowa dziewczyna tym bardziej gloryfikuje ona teściową, nie narzeka i jest wdzięczna za pomoc. właśnie dziewczyny z patologicznych domów chwalą sobie teściów: za pomoc, za rodzinę itd.