Gdzie poznać (fajnego) faceta? Jak to było w Waszym przypadku? - Netkobiety.pl

Nie ma jednej odpowiedzi na to gdzie nas znaleźć. Dla każdego owa fajność będzie się inaczej objawiać. Każdy związek jest inny, ma inne podstawy. Raz będzie to wspólna pasja, raz wspólna cisza i gapienie się w gwiazdy, raz szczerość do bólu i emocjonalne bezpieczeństwo, a innym razem płomienny seks.

Szukasz i stwarzasz sobie okazje. I to jest najważniejsze. Teraz pozostaje jedynie czekać, aż w końcu trafisz na takiego, który będzie ci odpowiadał. Generalnie jesteś na dobrej drodze, także się nie poddawaj. Zawsze możesz podpytać też wśród swoich znajomych o jakiegoś fajnego singla. I nie ma w tym nic złego.

Nie znam się na podrywie, ale wg mnie mogłabyś szybko przechodzić z relacji koleżeńskich na takie bliskie jak chłopak-dziewczyna. Idź na kawę z K mimo, że podrywacz (może będzie wierny w małżeństwie). Idź na kawe z G -- zobaczysz czy jest beznadziejny. Idź na kawę z T. I nie stawiaj jakiś granic, nie rób planów, obietnic. Innymi słowy otwórz się i idź na całość. Nie rozumiem, dlaczego z K. się nie spotkałaś jeszcze...

W internecie też można znaleźć, ale jak to ktoś powiedział -- po 50 spotkaniach z różnymi wariatami/nieudacznikami/dziwakami powinno się udać trafić na kogoś fajnego.

Nie spotkałam się z nimi, bo ich nie znam, a "wspaniałe" koleżanki chyba wcale nie chcą żebym się z nimi spotkała/ich poznała. Tak to wygląda.
Internet... cóż, kolejny temat rzeka;p próbowałam. Ale po krótkim czasie okazywało się, że ci panowie lubią grać na kilka fronów Nie wiem też za bardzo gdzie poznać tych 'w porządku' (nawet na stopie koleżeńskiej) w internecie.... jakieś sugestie? jedyni fajni i w porządku, z którymi utrzymuję konkakt kilka lat nie są Polakami:) (hmmm, może to jakiś trop).

czy podrywam.... - nie wiem, tj. wysyłam te niby sygnały w stylu bawienie się włosami itp itp... Nie czekam aż ktoś łaskawie mnie poderwie:) często sama wychodzę z inicjatywą/sama coś zaproponuję czy zrobię pierwszy krok, ale nie jakoś nachalnie czy namolnie. Mam niską samoocenę (obiektywnie na to patrząc - całkowicie bezpodstawnie), może to mi to wszystko komplikuje... (pomimo, że to ja robię ten pierwszy krok itp.)

Nie no, bądźmy poważni. Żaden normalny, zdrowy facet nie będzie zwracał uwagi na takie pierdoły. Regularnie powtarzające się spojrzenia, uśmiech - ok. Ale to tyle.

No - jak już pisałem - jesteś na dobrej drodze. Wystarczy, że uzbroisz się w cierpliwość.

Według mnie to jest przyczyna.

Zacznij się bardziej lubić. Już pojęcie samooceny jest bardzo niebezpieczne, bo jeśli o ocenę chodzi to warto sprawdzić kryteria.

Znasz tekst Desideraty?

Rozumiem, że samotność czasem boli. Jestem w podobnej sytuacji do Twojej więc Cię rozumiem.No, ale prawdę mówiąc staram się nie tracić wiary, bo wiem, że życie potrafi zaskakiwać. Mnie ostatnio zaskoczyło pozytywnie np, więc czemu nie miałybyśmy spotkać fajnego faceta;)? Nie ma recepty ani gdzie ani kiedy. Każdy ma swój czas. Internet też odradzam , bo tak jak piszesz zwykle działają na dwa fronty. Chociaż z drugiej strony  w życiu też na różnych się trafia, ale jesteś młoda więc nie musisz uciekać się póki co do neta.
Nie możesz desperacko zbyt mocno chcieć, bo ze szczęściem jest jak z kolorowym motylem, jeśli gonisz za nim, ono się oddala, a jeśli wyluzujesz usiądzie Ci na ramieniu w najmniej oczekiwanym momencie. Szkoda że w to trudno Ci uwierzyć, ale naprawdę to tak działa. Po prostu uwierz , że są fajni faceci, powtarzaj sobie, że taka fajna babeczka jak Ty zasługuje na wspaniałego faceta:)
Powodzenia życzę i nie łam się

Ja stawiam na net. Dlaczego? Bo jeśli się nauczysz szybko pisać i czytać to możesz w jeden wieczór porozmawiać z pięćdziesięcioma osobami  (zwykle gadałam z 4-5 naraz), niektórych odsyłałam do diabła po 3 zdaniach, innych po 5 a z paroma gadałam dłużej i z tych jedna-dwie dostawały @. Ja nie brałam ich adresów, żeby mnie nie kusiło (bo pisać lubię). Skoro już pogadaliśmy i tylko on ma mój adres, to jasne, że  musi przejawić inicjatywę. Jeśli dla kogoś nie jest to jasne - jest idiotą i nie ma sensu o nim myśleć.

Mnie zajęło sporo czasu nauczenie się rozmawiania bez angażowania się, bez emocji, bez ufania w każde słowo - mam zwyczaj mówić prawdę i nie umiałam pojąć dlaczego inni kłamią i to bezczelnie. Tworzą  jakieś historie, opowiadają brednie i cieszą się, że mnie wkręcili/zirytowali/zabrali czas. Ale i tacy istnieją, i z nimi kontakt wiele wniósł - nauczyłam się odsiewać ziarno od plew.

W necie jest to dobre, że sprawdzasz jak się człowiek wypowiada. Jak po polsku i z sensem, to już wiesz, że coś w głowie ma/może mieć. Jak niechlujnie, z masą błędów i literówek, to wiesz, na kogo trafiłaś i oczywiście adresu @ nie dajesz. Ja sobie założyłam specjalny adres @ do tych kontaktów.

Przyznam, że poszukiwania zajęły mi lata (mniej więcej 2:), ale warto było. Kochany jest mężczyzną z moich snów, księciem z bajki, jedynym, wyśnionym, wymarzonym (dla mnie - tak doskonale do mnie pasuje, do innych kobiet niekoniecznie). Po drodze byli jeszcze trzej, z którymi nadawałam na tych samych falach. Ale jeden okazał się bardzo młody, dwaj mieszkali za daleko, byli związani pracą i biznesem, a ja nie uważałam, że powinnam rzucić wszystko i jechać za mężczyzną, nie chciałam też związku na odległość. Czas pokazał, że miałam rację.

Moje rady:
1. Nie obniżaj wymagań. Chcesz mieć dobre życie a nie byle jakie, byle z facetem.
2. Nie poddawaj się. Bądź pewna, że istnieje mężczyzna dla Ciebie i spotkasz go we właściwym czasie.
3. Troszcz się o siebie. Zajmuj się sobą. Kochaj siebie. Bądź pewna, że jesteś warta cudownego mężczyzny.

hej,ja swojego obecnego chłopaka poznałam w sklepie obuwniczym,ale był to czysty przypadek,miałam taki okres w swoim życiu że byłam 3tygodnie wolna więc zaczęłam imprezować,poszłam tam po buty bo była jesień,spotkałam znajomego który był z kolega i od razu zwróciłam na niego uwagę,na nastepny dzień siedziałam sobie na fotce miałam zamiar napisać do kolegi żeby podał mi jakies dane do swojego kumpla no i akurat nadawł na kamerce wiec weszłam,zdziwiona zobaczyłam że jest z kolegą ze sklepu no i gadka szmatka,priv i jakoś po 2dniach się spotkaliśmy i tak przez kolejny tydzień dzień w dzień aż zostaliśmy parą do tej pory,mój czasami się śmieje że jak bedzie miał się oświadczyć to zabierze mnie do obuwniczego

Tak jak Ty miałam no i mam nadal więcej kolegów niż koleżanek,koledzy myśleli że ejstem szczęśliwa,byli w dużym błedzie,poznawałam ich kolegów,znajomych ale tak na siłę nie chciałam nikogo angażować w związek,szukałam miłości bo wiedziałam że przez te imprezowanie popadnę na dno...
_
Moja propozycja możesz iść do clubu ale musisz patrzec zeby koleś nie był za bardzo %%% bo tak się zdarza,iść do miasta np do obuwniczego nie wiem no chodzić do znajomych i poznawać nowych ludzi
Czasami najlepszą alternatywa na poznanie kogoś są własnie nasi znajomi gdyż przez nich można spotkać miłość swojego życia

Życzę powodzenia

Akurat się nie zgodzę, że to niezbyt pocieszające. Poczytaj trochę postów Artemidy, w których mówi o swoich wymaganiach i swoim facecie. Ja się cieszę, że tylko 3 okazało się być takimi pantoflami....

Nie masz dla mnie kontrowersyjnych poglądów, raczej czasem zbyt mało tolerancyjne, szcz. jeśli chodzi o mężczyzn, Artemida.
Dla mnie to szok - przesiać 3000 mężczyzn i co weekend spotykać z innymi, to po prostu zbyt niewiarygodne co piszesz. Dlatego, uważam że znacznie zawyżyłaś liczbę, po co to nie wiem.

Poznawałem przez net. W sumie jakieś około 30 kobiet poznałem z którymi pisałem,zawsze dłużej, bo nie lubię skreślać po 2,3 zdaniach,  z czego może z 7 realnie spotkałem, a 3 z owych siedmiu związały się ze mną.
Wymagania - wbrew pozorom Artemido, moje wymagania ograniczały liczbę kobiet do poziomu, który ty swoimi kryteriami przewyższałaś liczebnie wielokrotnie.
1. tylko moje województwo, zakres do 100 km.
2. wyższe wykształcenie lub średnie co najmniej
3. wiedza o świecie, umiejętność rozmowy, składania zdań, ortografia,
4  wiek między 27-32 lata
5. gotowość do poważnego związku, a nie jakiś flirt, czy zabawy
6. uroda pewna, wizualnie musi się podobać
7. praktycznie każda blondynka miała minusa na dzień dobry
8. zaradna, praktyczna, umiejąca gotować, zadbać o faceta
9 .optymistka
10. żadna w związku, w trakcie rozwodu, czy podwójna rozwódka, albo z 2 dzieci kobieta
11. głęboki, niski głos, a nie jakiś pisk, cienki głosik

I udawało się dość szybko poznawać takowe Bez 3000 tysięcy na rozkładzie i lat na to poświęconych. Niemniej szacun za wytrwałość Artemido, bo znalazłaś w końcu tego jedynego.

dzięki za żywą dyskusję w temacie;)
Ktoś zapytał czy moje imię zaczyna się na literę S - nie, nie zaczyna się na tę literę;)

Artemida - a na jakie strony wchodziłaś, że z tyloma facetami rozmawiałaś?:P próbowałam czegoś takiego, tj. czatów przeróznych, ale irytowało mnie, że każde zdanie zaczynało się od 'skąd jesteś?' (albo "z kond jesteś?":D) itp itp... Rozmowy się nie kleiły, bo odnosiłam wrażenie, że te osoby coś udają/na siłę udowadniają swoją cudowność, a gdy coś nie szło po ich myśli - od razu atakowali i pisali brzydke wyrazy na k czy ch. Nie było tej tzw. kultury rozmowy jesli można to tak nazwać.
Poza tym... - nie mam czasu na czatowanie - mam inne rzeczy do zrobienia albo wolę wyjść z domu Nie wiem, może zaraz wejdę na jakiś czat, a może ktoś normalny, taki jak ja:D wejdzie sobie na tą samą stronę co ja... kto wie. Trudna sprawa.

Właśnie, tu może tez problemem jest ta niska samoocena, chociaż i tak jest zdecydowanie wyższa niż kilka lat temu. I myślę, że poczynilam progres, który mogę zawdzięczać przede wszystkim sobie. Coraz bardziej jestem świadoma swoich atutów (zarówno wizualnych, jak intelektualnych i poniekąd materialnych) co wykorzystuję (ale oczywiście rozsądnie i bez przesady) i przez co mam często 'przewagę' nad poznawanymi facetami. Mam swoje zdanie, potrafię go bronić, jestem zdecydowana, lubię robić często wiele rzeczy na przekór - inaczej niż wszyscy. I ta niska samoocena to taki paradoks w moim przypadku;p

Moja przyjaciółka poznała faceta na przystanku autobusowym (są już ponad rok, a on kocha ją nad życie), druga na jakimś wykładzie-konferencji nt. obozu pracy na Kamczatce... (poszła pierwszy raz na konferencję sama z siebie i bum, też prawie rok z tym facetem jest. Dodam, że ja chodzilam wiele razy na wszelakie konferencje, poznawałam jakieś tam osoby, ale nigdy nie zaiskrzyło z nikim...)

wesołych świat;)

Czat Interii. Głównie. próbowałam innych, ale ten mi najlepiej odpowiadał. Tam spotkałam wielu za młodych, za głupich, za starych, zbyt bezczelnych, kłamczuchów, bufonów...

A Kochanego na forum tematycznym zgodnym z naszymi zainteresowaniami:) Czyli czatu Interii nie polecam, chyba że dla treningu. Żebyś się uodporniła na chamstwo i była stabilna emocjonalnie. Żebyś nie "zakochiwała się" w każdym wirtualnym kolesiu. Żebyś wiedziała czego możesz oczekiwać i za kim warto tęsknić.

Tam spotkałam kobietę w wieku moich dzieci i zaprzyjaźniłyśmy się serdecznie. Tam spotkałam całą masę żonatych... Dlatego nie wierzę teraz, że jak facet siedzi w necie i chowa telefon... Ech... Sama wiesz.

Spotkałam Kochanego, gdy już odpuściłam. Uznałam, że faceci to debile (po spotkaniu z dwudziestoparolatkiem, który sobie wyobrażał, że będę jego pogotowiem seksualnym; powiedział że interesuje się geografią, więc zapytałam o długość Nilu, nie wiedział; zapytałam o różnice między klimatami kontynentalnym i morskim, a on powiedział, że nie ma różnicy; nigdy nie lubiłam geografii, ale jeśli ktoś lubi, interesuje się i umie mniej niż ja, to jaka jest jego wiedza w tematach, którymi się nie interesuje? Zgroza po prostu). I stwierdziłam, że w sumie lepiej mi będzie samej niż z durniem, balastem, niedorozwiniętym emocjonalnie i intelektualnie patafianem.

Tobie sugeruję: odpuść. Zajmij się sobą. Kochaj siebie. Wchodź gdzie chcesz DLA SIEBIE. W pewnym momencie pojawi się ten właściwy. A jeśli konkretnie szukasz męża, istnieją biura matrymonialne. Jeśli masz ochotę, napisz do mnie. Będzie mi miło.

Remi, ja nie jestem święta i nie ubiegam się tu o beatyfikację, ale pomawianie mnie o kłamstwo jest mocno nie fair. Dałam Ci jakiś powód, żebyś mnie tak traktował?

Remi - to uwierz. Gdyby była singielką to doliczyła by do swojego licznika jeszcze kilku facetów z tego forum, bo wtedy każdy facet był w jej oczach potencjalnym partnerem. Nawet jak sam tego nie wiedział. Przy takiej ilości poznanych ludzi to nie szukasz partnera, nie szukasz człowieka, ale szukasz konkretnego egzemplarza. W tym wypadku uległego na wielu różnych płaszczyznach związku. Bo nie można mówić o poznaniu w jakiejkolwiek formie, nie przy takiej liczbie poznawanych osób. Pracując na co dzień z ludźmi wiem doskonale co mówię. Ja mogę przez godzinę rozmawiać, tłumaczyć różnice pomiędzy danymi trenażerami i następnego dnia przychodzą do mnie klienci, mówią, że ze mną rozmawiali poprzedniego dnia, a ja ich nawet nie kojarzę. To co mogła kojarzyć Artemida z jednej wirtualnej rozmowy na drugą? Tym bardziej, że początki zawsze wyglądają podobnie? Na jakiej zasadzie mogła dokonywać selekcji z 600 osób, z którymi mailowała? To jest minimum kilka maili dziennie do kilku różnych osób. Ja nawet nie ogarniam wszystkich wątków, w których się tutaj udzielałem. A ty kojarzysz osoby z tego forum, z którymi zmieniłeś raptem kilka wiadomości?

A teraz powiedz sam - co można powiedzieć o niemal 50ciolatce, która spotyka się z o połowę młodszym od siebie facetem? Dla mnie jest to możliwe jedynie w płaszczyźnie seksu. I tyle. A na co ona liczyła, ze tak się sromotnie na tym zawiodła?

Nie wchodząc w dyskusję, napiszę jedynie z własnego doświadczenia. Mojego Ex poznałam u naszego wspólnego kolegi, miałam wówczas jakieś 18-19 lat. Ponieważ obydwoje byliśmy bardzo rozrywkowi od razu przypadliśmy sobie do gustu i od pierwszego spędzonego razem wieczoru pokładaliśmy się ze śmiechu z własnych niewybrednych żartów, na które wkręcaliśmy innych znajomych.

Większość mężczyzn poznałam w swoim życiu przez internet. Jednak za wyjątkiem mojego Przyjaciela, którego poznałam na jednym z anglojęzycznych portali społecznościowych, znajomości te nie trwają długo.

Lubię Internet jako miejsce do poznawania nowych osób, bo pozwala na poznanie czy druga osoba ma podobny sposób myślenia i nie wymaga włóczenia się po klubach. Poza tym uważam, że wszędzie można poznać ciekawych ludzi, tylko trzeba się na nich otworzyć.

BUAHAHAHAHAHHAAA czy trudno uwierzyć, że jakiś idiota pokazał ci dowód? No - bardzo trudno. Jakbym dostał taką prośbę od kompletnie nieznanej mi kobiety, którą widzę pierwszy raz na oczy (2 czy 3) to bym ją wyśmiał i pożegnał. Tak samo zareagowałbym na pytanie o nazwisko czy adres.

To o czym mówisz byłoby możliwe jedynie przy założeniu, że albo zdradzałaś swojego byłego męża, albo nie pracowałaś i zajmowałaś się tylko i wyłącznie szukaniem sobie partnera. Sorry, ale doba ma tylko 24h, a przerobienie takiej ilości ludzi trwa w cholerę czasu. Chyba, że robiłaś dokładnie jak w tym debilowatym programie co to na MTV kiedyś leciał pod tytułem "NEXT".

skad Ty takie wnioski snujesz???:)

pisałam długiego posta, ale coś nawciskałam i się pokasowało, więc teraz piszę już krótko i zwięzłowato. na koleżanki bym nie liczyła, bo sama pamiętam jak to było: oj nie martw się, ofszor, pójdziemy na imprezę, poderwiemy jakiś chłopaków (kończyło się tym, że koleżanka roztaczała swój czar na wszystkich dokoła, a ja mogłam tylko sobie popatrzeć na jej flirty) itd. itp.
czat, fotka (sic!) i tym podobne - to były miejsca, gdzie poznawałam facetów i właśnie na czacie poznałam mojego obecnego faceta i to już 1,5 roku temu. ja wiem, jak są postrzegane czaty - sama mam o nich podobne zdanie. wtedy jednak sobie pomyślałam, że skoro ja taka dość normalna tam siedzę, to MUSI być tam też choć jeden normalny facet;) i był.
też miałam taką historię ze znajomoscią z neta, że nie od razu między nami zaskoczyło - minęły dwa lata od poznania, jakoś przypadkiem się spotkaliśmy i wtedy zaiskrzyło, ale na krótko:P
trzeba szukać i się nie poddawać. i tak masz lepiej, bo poznajesz wielu facetów na codzień, ja takich możliwości nie miałam.

Nie pisz, proszę, postów jeden pod drugim, a jeżeli chcesz coś dopisać użyj opcji "edytuj", o czym mówi 12 punkt Regulaminu Forum.
Dziękuję za dostosowanie się do prośby i pozdrawiam, Mod. Olinka

Czy ktos jeszcze poznaje ludzi na zywo czy juz tylko internet stwarza mozliwosci do randkowania?
Ja tam wole kontakty na zywo wychodzac do kina, klubu, restauracji...
Meza poznalam akurat tam gdzie najmniej chcialam w czasie ktory mi najmniej odpowiadal i w momecie kiedy wcale nie szukalam a wrecz przeciwnie....

Ja podobnie - spotkałam swoją miłość tam, gdzie zawsze twierdziłam, że nigdy i z żadnym mężczyzną się nie umówię .

Ale może to właśnie w tym tkwi klucz do sukcesu, że kiedy nie szukamy, to stajemy się mniej dostępne, a tym samym bardziej pociągające? Ja tego nie wiem, po prostu głośno myślę .

Brat koleżanki ze studiów

Dzieło przypadku. Dla mnie osoba "poszukująca" w sposób zorganizowany i schematyczny vide zakup nowego samochodu czy mieszkania jest mniej lub bardziej spaczona umysłowo. Tzw przesiew i selekcję to moża robić podczas rekrutacji do pracy ale nie w sytuacji gdzie w grę wchodzą emocje. Te całe poszukiwania to domena osób mających problemy z nawiązywaniem najprostszych więzi i relacji międzyludzkich. Uczucia to żywioł a żywioły rządzą się prawami chaosu a nie ładu.

wczoraj wieczorem weszłam na czaterię Interii;) i przeżyłam lekki szok... praktycznie wszystko kręci się wyłącznie wokół uciech cielesnych bez zobowiązań. Hmm.

A ja już niewiele wiem

W każdym razie jak miałam czas, że totalnie nie chciałam z nikim być to też się nic nie działo, zero zainteresowania ze strony mężczyzn, zero mężczyzn wokół. Kiedy zaś bardzo tęskniłam i bardzo chciałam z kimś być wówczas tym bardziej nic się nie działo!

Myślę, że ważne jest nastawienie do mężczyzn. Ogólne nastawienie do życia, nowych znajomości. Trzba być otwartym na to co przyniesie nowy dzień.
Jednak ogólnie mam wrażenie, że przyciągam jakiś dziwnych facetów. Przyciagam niedojrzałych, takich co chyba bardziej potrzebują opiekunki niż kobiety, co jest w zasadzie dziwne bo ja nie należę do kokietujących, gadających czułe słówka kobiet, zatem nie wiem na jakiej podstwie zakładają, że ich "przygarnę".

I w moim poczuciu faceci nie potrafią okazywać zainteresowania, bądź trafiam na takich którzy tego nie potrafią. Nie potrafią bo uważają, że to im ujmuje kiedy są czuli, sympatyczni dla kobiety - typ Piotrusia Pana, który myśli, że musi być wrednym macho, a wtedy kobiety na niego polecą. Albo nie potrafią, bo się boją odsłonić ze swoim zainteresowaniem.

W każdym razie czasem okazuje się, że facet był mną zainteresowany, starał się, tylko ja o dziwo jakoś tego nie zauważyłam. I nie wiem, czy coś ze mną jest nie tak, czy jednak z tymi facetami?

Tylko, że jak czasem czytam choćby tu co faceci są skłonni zrobić kiedy im zależy, to jednak z przykrością stwierdzam, że tych których spotykam ja to jednak im nie zależy, bądź może oni uważają że to kobieta powinna starać się o faceta.

W każdym razie nigdy na siłę nie szukałam, nie robiłam kastingów poprzez czat itp.. Nigdy nie czułam się na tyle zdesperowana aby szukać i traktować to szukanie jak jakieś zadanie itp. Uważam, że jednak najważniejsze jest umieć być samą ze sobą, lubić siebie oraz umieć się dobrze bawić np. na imprezie nawet jak nikt ciekawy się nie pojawi.

Nie podrywam też facetów, ale potrafię jednak wyjść z jakąś inicjatywą w stosunku do faceta chociaż uważam, że to faceci powinni głównie wychodzić z inicjatywą szczególnie na początku znajomości. Nie znoszę jak kobieta za bardzo w swoim zachowaniu narzuca się facetom. Myślę, że samym zainteresowanych też nie specjalnie się to podoba?

Swoich mężczyzn, z którymi byłam poznałam poprzez znajomych, na wspólnych imprezach. Ale był czas, że poznawałam też facetów przez internet. Moje wrażenia z internetowych znajomości nie są najlepsze. Uważam, że trudno w ten sposób poznać kogoś "stałego". Ludzie z internetu podchodzą do znajomości bardzo powierzchownie, nastawieni są głównie na korzyści. Często działają na dwa fronty. Mało kto chce kogoś naprawdę poznać.

Jednak internet ma też zalety. W sumie po tym jak facet pisze można się sporo dowiedzieć o nim już na wstępie. Jeśli facet przez internet ma mało do napisania to w relau tez prawdopodobnie nie wiele będzie mieć do powiedzenia. A według mnie nie ma nic gorszego od faceta, który nie ma nic do powiedzenia. Błędy ortograficzne, językowe, literówka to są elementy, które wbrew pozorą sporo mówią o drugim człowieku.  Można w ten sposób zobaczyć, czy facet ma jakieś zainteresowania, czy potrafi podjąć jakiś ciekawy temat, dyskutować. Czy w ogóle chce mu się gadać. A dla mnie rozmowa jest bardzo ważna. To właśnie interesująca rozmowa jest często dla mnie impulsem do zaiskrzenia. To co facet ma do powiedzenia w przeważającym stopniu decyduje o jego atrakcyjności.

Jednak gadając z kimś przez internet nawet miesiącami tak naprawdę się tego kogoś nie zna. I póżniej spotykając kogoś takiego w realu i tak od początku musisz go poznać, co w realu już wcale nie jest takie łatwe. Łatwiej pisać szczególnie kiedy tej osoby nie widzisz niż mówić coś komuś w cztery oczy. Zależy od tego, czy jest się nieśmiałym itp.

Nigdy nie zdarzyło mi się kogoś poznać, np. w sklepie, na przystanku, w parku itp. Wydaje się to być nieprawdopodobne, jednak niektórym się przytrafia. Sama na dzień dzisiejszy nie wiem gdzie można spotkać fajnego chłopaka.

Dlatego doceniłam, że Kochany zawsze dotrzymuje słowa, zawsze odbiera telefon ode mnie lub oddzwania natychmiast, jest gdy go potrzebuję itd.

Potem zamieszkaliśmy razem - bez seksu, po to żeby nie dojeżdżać na randki, nie oglądać siebie nawzajem w stanie odświętnym, tylko widzieć się codziennie i zobaczyć swoją codzienność, zwykłą twarz. Każdego dnia kochałam go i ceniłam bardziej.

Potem przedstawianie przyjaciołom, rodzicom, koleżankom i kolegom.

Nie było takiej możliwości, żeby miał żonę albo kręcił na kilka frontów. Ja zresztą też nie miałam takiej możliwości - wciąż byliśmy razem, no i ktoś ze znajomych musiałby się wygadać.

Gdyby cokolwiek się zacięło, przestalibyśmy razem mieszkać, ale wciąż moglibyśmy być przyjaciółmi, szanować się. Tak się jednak złożyło, że się pokochaliśmy. Zobaczyliśmy, że mamy podobne priorytety, komplementarne upodobania w sferach gdzie powinny być komplementarne, podobne tam, gdzie lepiej gdy są podobne. Zauważyliśmy, że razem jest nam lepiej niż osobno, przyjemniej, a gdy się rozstajemy - tęsknimy.

Daliśmy sobie czas. Każde z nas szukało kogoś do życia, nie tylko do seksu czy gorącego, bezmyślnego romansu.

Kilka razy omal się nie rozstaliśmy. Ja byłam nadmiernie ostrożna. Kochanego kosztowało to dużo tłumaczeń. Sytuacja z jego ex była zupełnie nieprawdopodobna; gdybym nie spotkała wcześniej jego rodziców, rodzeństwa, sąsiadów, znajomych, nie uwierzyłabym w jego słowa - wszystko było tak odległe od moich doświadczeń.

I dopiero gdy upewniliśmy się, że jesteśmy dla siebie (czuliśmy to wcześniej), badania i seks.

Nie jest więc tak, że w necie wszyscy szukają na chwilę.

Hmm... nie do końca. W internecie, szczególnie na forum jest dużo czasu, żeby pewne zdania przemyśleć, poukładać. Ale jeśli chodzi o czat, to tak.

I to jest główna wada internetu - czysto "wirtualne" podejście do konkretów.

Osobiście wierzę, że wystarczy parę zdań, jedno spojrzenie, żeby się kimś poważnie zainteresować. Trudno jednak zawsze liczyć na odwzajemnienie.

Co z tego, że jest dużo czasu? Niektórym nawet to nie pomoże Choćby się zastanawiali nie wiem ile, i tak nie "wymyslą" ciekawego tematu ani poprawnie nie sformułują zdania. Zresztą, zależy, kto czego szuka. Mi dalece mniej zależy na śmiałości niż inteligencji, bo niesmiałość później znika, a inteligencja się magicznie, niestety, nie pojawi.

Myslę, że zanim się zacznie kogokolwiek szukać, trzeba się zastanowić, kogo właściwie chcemy, jakie cechy są dla nas ważne, a jakie mniej.

Btw - mówicie, że w internecie ludzie sa inaczej nastawieni. Ale czy Sympatia, portale randkowe to trochę nie odpowiednik dyskotek w realu? Każdy tam idzie, bo szuka romansu i związku. Może lepiej bywać tam, gdzie ludzie nie szukają partnera, tylko po prostu się poznają.

Ale na czym to wtedy bazuje? Na wyglądzie i pierwszym wrażeniu, które jest często mylne.

a na tym forum ?
niektórzy faceci naprawdę mądrze się wypowiadają i imponują, nawet Ci co napisali tu że mają jakis problem, chociaż stawiam na to, że "experci" też są wolni

ha;) to kto jest fajny i wolny?;P

małyksiążę - no właśnie nie orientuję się za bardzo... jakieś rady? heh, a może Ty?;p

na czym polega ta dziwność w Twoim przypadku?
Ale mam tak zaczepiać na tym forum, tak? tak dziwnie jakoś:D