Opóźniony dwulatek-brak mowy. - Netkobiety.pl

Problem w tym, że nie o sam brak mowy chodzi.
Nie trzeba się przerażać - dziecko jeszcze małe a już wszczęliście odpowiednie terapie - to bardzo rozsądne. Im wcześniejsza interwencja, tym lepsze wyniki. W zasadzie chłopcy mówią troszkę później niż dziewczynki, każde dziecko jest inne. Może rozgada się w przedszkolu

Jadviniu - chyba byli u psychologa, skoro takie działania podjęto:

A diagnoza raczej troszkę trwa...
przedszkole też jest niezłe w wyłapywaniu deficytów i ich korygowaniu. Chyba jesteście pod opieką specjalistów?

Myślę,że nie masz się czym tak martwić,moje dziecko tez zaczęło pozno mówić i nie mówi dokładnie.Podobne sytuacje jak u Twojego synka-ma zmysł techniczny dlatego łatwiej zapamiętuje takie rzeczy jak włożenie wtyczki do gniazdka,a nie powie tylko pokarze i mówi yyyyy,tak samo reagował płaczem i złością.Ja poszłam z dzieckiem do pediatry który skierował nas do neurologa.Rozwiało to moje obawy i watpliwosci.
Dodam tez jak już ktoś wspomniał,jak przebiegał Twój poród-ja miałam kleszczowy 3 razy mi dziecko ratowali(wody płodowe nieczyste,brak tętna u maluszka...)

1,6 miesięcy i większosc tez na yyy pokazywanie paluszkiem,krzyki rzucał się na podłogę i płakał złościł...Pediatra uwarzał,że dzieci takie śą w tym wieku ale uparłam się na neurologa dziecięcego.
Syn ma 2,9 miesiąca dostaje tran codziennie i magnez raz na tydzień żeby nie przedawkować.

lena812- dzięki za pocieszenie. Jak czytam to co napisałaś to widzę że wraz moje dziecko jest daleko za Tobą. On dziadzia nie potrafi powiedzieć, a "co to" to już marzenie. Pozdrawiam:)

Zgadzam się z Leną.Zaczełam nawet zaprzyjazniac się z językiem migowym.
Bardziej jednak zaniepokoiło mnie zachowanie syna płacz,histeria itd.to mi nie dawało spokoju.
Zalecenie neurologa to durzo ruchu na swieżym powietrzu i ruchliwej zabawy w czasie deszczu np.taniec przy piosenkach dla dzieci itp.Pomogło,nie mówi aż tak dobrze jak rówiesnicy ale co musi to powie.

Odkąd zaczoł chodzić około roku.Przedtem miał takie kolki,ze zwijał się z bólu i nic nie pomagało-oboje mamy rok wycięty z życiorysu.

Dziecko ma 2 lata wiec ja bym to raczej laczyla z buntem 2 latka uszy do gory, niektore dzieci sa opoznione w stosunku do innych ale potem wyrownuja moj synek mial inny problem, bo jest malutki. Na bilansie 2 latka byl na 10 centylu teraz jest na 25 a ma 4,5 roku. Pamietam jak pediatra mowila, ze byc moze dziecko ma jakies zaburzenia, napedzila nam strachu. Synek za to majac 2 lata mowil bardzo pieknie, calymi zdaniami i wymawial pieknie r. Corka zaczela mowic duzo pozniej. Krotkie wyrazy szybko, r tez bez problemu. Pieknie sie rozwija.poznawczo, ale zeby lukrowo nie bylo, to nie wola kupy, wali w gacie i juz od zmyslow odchodze, a ona swoje. Trzecie jeszcze za male na klopoty
Co dziecko to przypadek, a z tego co opisujesz synek ma lekkie zaburzenia. Mam nadzieje, ze terapie jednak odniosa skutek

Jadwinia a przykłady na innych dzieciach nie pomagają też?
Sąsiadka przyprowadziła mi do pilnowania córkę w styczniu 3 lata będzie miała i tez nie siada na nocnik z pieluchą biega.To ja ją posadziłam i zrobiła co miała :-)
Może taki sposób niech ktoś kogo zna ale nie Ty posadzi na nocnik to zrozumie.

Zola- mojej przyjaciolki syn ktorym zraszta sie zajmowalalam, zaczal cos gadac ok 3 roku zycia, jak mial 2 lata to tylko yyy yyyy i do tego byl nadpobudliwy wszedzie go bylo pelno jeczal i darl sie, przed 3 urodzinami gadal dopiero dziadzia i ciapci( jak szedl sie kapac) i pare takich smiesznych slow po swojemu, jak poszedl do przedszkola to zaczal nawijac , teraz ma 6 lat i gada po polsku i angielsku, nigdy nie jest cicho, dalej biega jak torpeda po domu ale byl u lekarzy i wychodzi na to, ze taki ma charakter. Moj syn jest 2 lata mlodszy i tez ma motorek w tylku jak sie we dwoch spotkaja to masakra.Temu synkowi kolezanki duzo tez pomogla babcia , byl 2 miesiace u babci na wakacjach i babcia duzo do niego mowila i nie mowila idziemy ciapci tylko kapac sie, jak wrocil to byl duzy postep ,musisz duzo do niego mowic normalnymi slowami nie zdrobnieniami dzieciecymi. Kuzynki syn do 4 roku zycia nic nie gadal nie wiadomo czemu, a nie jest opuzniony skonczyl dobre studia jest bardzo madry.

Jak zaczęłam czytać, to pierwsze co mi przyszło do głowy to autyzm, ale to co piszesz dalej świadczy o tym, że chłopczyk jest całkiem kumaty i nie jest zamknięty we własnym świecie. Moim zdaniem jest zdrowy, ale najlepiej zabrać go do kilku dobrych specjalistów i porobić badania aby się upewnić.

Każde dziecko jest inne, każde rozwija się w swoim tempie.
Nasza Zuzia szła do przedszkola z podejrzeniem upośledzenia, bo... nie mówiła. Artykułowała mnóstwo swoich "słów" ale "po ludzku" gadać nie chciała. W przedszkolu też było nie ciekawie. Dzieci w kółeczku, śpiewają, recytują - impreza dla dziadków a Zuzia? Pod pianinem, za pianinem, chodzi, częstuje się... całkiem odrębnie. Potem trafiła do szpitala i cóż się okazało?
Nie mówiła, bo chowała się wśród dorosłych, więc to ICH problem by ją rozumieli, niech oni się martwią. Po szpitalu w przedszkolu jej nie poznawali. Przez kolejny rok nadgoniła i dorównała do rówieśników (fakt, że od początku kocha przedszkole ).
Stwierdzono u niej nieznaczną dyspraksję i wiotkość. Zalecono terapię SI i ćwiczenia motoryki małej i dużej oraz logopedyczne  .
Nie martw się Zola na zapas - dziecko jest porządnie "zaopiekowane"... nic Wam nie umknie
A to nie jest grypa ni angina... przy zaburzeniach terapia daje wyniki po długich i konsekwentnych zabiegach - nie hop-siup jak lekarstwa, że łykniesz i już. Trzeba starań i konsekwencji i dużo, dużo czasu nim osiągnie się efekty.

PS. Przy autyzmie występuje triada objawów; brak komunikacji (nie mylić z mową) zaburzone interakcje społeczne (kontakty ze światem) i rytuały/stereotypie. Sam brak mowy o autyzmie nie świadczy.

Przeczytaj sobie publikacje w necie na temat niepożądanych odczynów poszczepiennych, ewentualnie strony z ulotkami szczepionek. Zaburzenia neurologiczne zdarzają się po wielu z nich i mają związek ze stosowaniem w szczepionkach szkodliwego timerosalu - związku rtęci. To konserwant, są szczepionki, które go nie zawierają, ale nie są chyba dostępne na rynku polskim. Możesz wejść na stronę internetową Stowarzyszenia STOP NOP i tam poszukać niezbędnych informacji.

Witam, jestem babcią wcześniaka-2 miesiące w inkubatorze.Był pod opieką specjalistów,wychodzi już na prostą,ale specjalista specjaliście nie równy!Mam na myśli wczesne wspomaganie rozwoju!Też martwiło mnie ,że nie mówi,też tylko wskazywał palcem buczał.Specjalista psychiatra stwierdził symptomy autyzmu,dostaliśmy zaświadczenie o niepełnosprawności z dodatkiem 150zł.Natomiast wcześniej lekarz neurolog wstrzymał szczepienia!dużo czytałam na temat szkodliwości szczepionek! przez swoje zanieczyszczenie mogą np.wstrzymać,opóźnić rozwój!Dziś wnuczek ma 5 lat po autyzmie ani śladu! zaczął chodzić do przedszkola,nadal nie dostał jeszcze szczepionki p/ospie,odra,różyczka.Musimy go już zaszczepić,ale bardzo się boję.Trzeba wybrać taki moment kiedy dziecko będzie w 100% zdrowe! Życzę zdrowia synkowi i cierpliwości.Jeszcze przypomniałam sobie,że do dziecka trzeba dużo powoli mówić! wszystkie czynności które wykonujesz najlepiej ,aby dziecko widziało Twoje czerwone usta.Pozdrawiam.

Witaj. Mam bratanka obecnie kończy 4 lata i dopiero zaczyna pełne zdania wypowiadać... Najważniejsze to nie panikować ale też nie lekceważyć! Bardzo dobrze że mały jest pod opieką specjalistów. Ważne żeby sprawy nie zaniedbać. Na szczęście 2 latka to jeszcze nie dużo i ma czas na poprawę Co do płaczu i złości - jest już dość duży by się porozumiewać ale nie potrafi wyrazić się w sposób zrozumiały dla otoczenie. To dość normalne. Tzw "okres diabelnego dwulatka". Nie potrafi powiedzieć czy pokazać czego dokładnie chce. Dzieci w tym wieku bywają nerwowe, płaczliwe itp. Więc głowa do góry! Grunt to się nie poddawać! Czytaj mu, opowiadaj i pytaj o wszystko. Niech mówi! Cokolwiek byle mówił. Niewyraźne sylaby, niezrozumiałe słowa to też ćwiczenie. Powodzenia

Zola, po Twoim ostatnim poście mam wrażenie, że masz najnormalniejsze dziecko pod słońcem i że za dużo od niego oczekujesz. To jest absolutnie normalne, że dzieci rozwijają się w swoim tempie, niektóre umiejętności zdobywają szybciej, inne później.

To, że dzieci w wieku 2 lat nie potrafią się dłużej skupić na zabawie jest absolutnie normalne. Nie świadczy ani o opóźnieniu, ani o nadpobudliwości.

To też jest całkowicie normalne. Moja 6-letnia córka nadal ma tak, że jak jej coś nie pasuje to udaje, że nie słyszy, albo, że nie rozumie Twój syn ma prawo niektórych rzeczy jeszcze nie rozumieć. To, że udaje, że nie rozumie jest bardzo pozytywne - znaczy, że jest bystry i się szybko uczy

Nie przypominam sobie, żeby moje 2-letnie dziecko umiało namalować coś więcej niż bazgroła... Zola, dzieci w przedszkolnej grupie 3-latków potrafią zrobić rysunek z samych nieskoordynowanych machnięć kredką po kartce (i potem wisi to dzieło sztuki na wystawie ). To całkowicie normalne, że 2-latek nie chce i nie umie rysować.

Na szczęście w przedszkolu dzieci raczej jeszcze nie odrzucają innych dzieci. Chyba, że Twoje dziecko będzie w stosunku do nich agresywne. Jeśli będzie odstawało umiejętnościami - na pewno nie spotka się z odrzuceniem. Tu też mogę podać przykład mojej córki, która w przedszkolu zupełnie nic nie mówiła. Wychowawczyni mi opowiadała (już w najstarszej grupie) jak podczas prób do jakiegoś przedstawienia niektóre dzieci po raz pierwszy usłyszały jej głos. I jedna z dziewczynek podbiegła i z przejęciem tłumaczyła "proszę pani, proszę pani, a W. umie mówić!". Więc jeśli moje dziecko przez 3 lata nie spotkało się z odrzuceniem przez grupę (do której to grupy nigdy się nie odezwało) - to Twojemu maluchowi też to raczej nie grozi.

Do przedszkola zapisy są rocznikowo. Więc lepiej teraz niż rok później. Rok później pójdzie do starszej grupy i spotka się z dziećmi zżytymi ze sobą i przystosowanymi do przedszkolnego życia.

Tu też Twój syn prezentuje zachowania absolutnie normalne dla jego wieku.

I tu się już lekko załamałam... Zola, słyszałaś o buncie dwulatka? Toż masz w domu żywy przykład tego pojęcia Absolutnie nie obawiaj się zabraniać rzeczy, które nie są dla niego dobre. Masz normalne dziecko i normalnie powinnaś je wychowywać. Żadne dziecko w wieku 2 lat nie rozumie, że może się skaleczyć... Na razie musi więc wystarczyć, że mama nie pozwala. 2-letnie dziecko wszystko musi sprawdzić na własnej skórze. Skąd ma wiedzieć, że gorącą wodą może się sparzyć, jeśli się nigdy nie sparzyło?

Podsumowując - mam wrażenie, że wynik pierwszego badania (tego, gdzie uznano Twojego syna za opóźnionego o 3 miesiące) przesądził o Twoim nastawieniu do niego. Moim zdaniem on w niczym nie odstaje od rówieśników (przynajmniej z tego, co opisałaś). Oprócz możliwego lekkiego opóźnienia mowy (piszę "możliwego", bo niektóre dzieci jeszcze później zaczynają mówić i nikt ich nie posądza o opóźnienie) - wszystkie inne jego zachowania są normalne.

Nie słyszałam o szkodliwości szczepionek dla malutkich dzieci. Muszę o tym poczytać

Caro, moje najbardziej ,,dziecięce" słowa skierowane do malutkiego synka, to coś w stylu ,,moja dzidzia jesteś", poza tym nigdy się nie pieściłam, nie sepleniłam, nie używałam dziecięcego języka, a wyłącznie swojego własnego, dorosłego. Syn dzięki temu też nigdy nie seplenił, miał bogate słownictwo, wyraźnie wymawiał wszystkie spółgłoski. W ten sposób naprawdę nie robimy dziecku krzywdy, za to bardzo mu w trudnej nauce mówienia pomagamy.

Jeszcze te zdrobnienia można znieść, o ile nie są nadużywane.

Gorzej, gdy dwuletnie dziecko idzie do przedszkola(u mojej mamy w przedszkolu są trzy dwulatki) i nauczycielka mówi niepoprawną polszczyzną, a jest taka pani, która zamiast używać poprawnej formy "wzięła", mówi "wezła".
Nauczyciel, po studiach ma władać bardzo dobrze ojczystym językiem, żeby dzieci nie uczyły się złych przyzwyczajeń w słownictwie.

A co do tematu...
Moja koleżanka ze studiów ma siostrzeńca. Teraz chłopczyk ma 4 lata, ale w wieku 3 lat jego słownictwo było na poziomie...hmm...bardzo niskim. Zdrowy, bez jakiegokolwiek opóźnienia. Gdy go usłyszałam rok temu, sama byłam przerażona.
A dwa tygodnie temu byłam u niej i siostrzeniec to niezła gaduła, nawija non stop i ma bogate słownictwo. Po prostu potrzebował czasu.
Nie martw się, że dwulatek nie mówi, każde dziecko rozwija się w innym tempie. I nie świadczy to o opóźnieniu.

moj syn majac 3 latka nic nie mowil, czasem mama....zbadany byl przez mozliwych specjalistow i stwiedzono,ze jest leniwy, bo w domu pokazywal paluszkiem i rozumielismy go.....obecnie syn ma coreczke 3 letnia i ona mowi doslownie " po wegiersku" nikt jej nie rozumie, duzo gestykuluje raczkami, minki , usmiechy....chodzi do przedzszkola i czekamy az zacznie poprawnie mowic....

caro0119- wiem że nie rozumieją, że mogą się slaeczyć... Chodziło mi bardziej o to że on się na mnie "obraża" jak czegoś mu zabronie i idzie pocieszać się np. u dziadka.Sczerze to mam bardzo mało czasu na czytanie(ciągle sprzątanie, gotowanie, prasowanie) ale postaram się to zmienić. Jutro zobaczę jak będzie reagował na moje opowieści:)

pati31- nie wiedziałam o takich testach z włosów. Gdzie je można wykonać? A co jeśli dziecko zostało zarażone?

vinnga- powinnam chyba zacząć od tego że moderatorowi, który ma po kokardę czytania postów i pisania, zechciało się do mnie odezwać... No cóż, zaszczyt mnie kopnął:)

A co do dziecka... Widzę że dużo wiesz na ten temat. Z niepokojących mnie rzeczy... On ciągle coś chce, ciągle mnie gdzieś ciagnie, ciągle płacze. Czasami tracę cierpliwość i krzyczę, potem robi mi się go szkoda, wieć sie przytulamy i za jakiś czas sytuacja znów się powtarza...O dużo rzeczy chciałam wcześniej zapytać ale teraz wszystko mi umknęło. Orietujesz się co zdrowy dwulatek powinien potrafić Czytałam w internecie z z tych rzeczy które tu są to on w sumie prawie wszystko potrafi.

Zola, z tym poświęcaniem czasu nie przesadzaj Jeśli mnie temat interesuje to zwykle odpowiadam

Pod koniec ciąży i kiedy moja córka była mała czytałam wszystko, co mi w ręce wpadło na temat rozwoju dziecka. Niestety, konkretów za dużo nie pamiętam. Pamiętam jednak, że kryteria świadczące o prawidłowym rozwoju dziecka zawsze wydawały mi się bardzo niskie. Więc trudno jest zakwalifikować dziecko jako "opóźnione", chyba, że naprawdę nie posiada podstawowych umiejętności.
Pamiętam moje dziecko, od czasu do czasu widzę dwuletnie dzieci znajomych czy w rodzinie. Przeciętny dwulatek to jeszcze straszna pierdółka i zwykle dogadać się z nim nie można. Dlatego wydaje mi się, że panikujesz, oczekując od 2-latka, że będzie rozumny, rozmowny i posłuszny.

Myślę, że powinnaś sobie kupić porządny poradnik dla rodziców 2-latków. Przeczytać i...nie traktować jak wyroczni. Jednak taka lektura pewne sprawy może Ci rozjaśnić. Z doświadczenia wiem, że w internecie treści są bardzo różne, częściej można znaleźć niezdrową, panikarską przesadę niż jakąś opinię specjalisty.

Czasem dobrze jest porównać swoje dziecko z rówieśnikami. Zapewne wyjdzie, że w niektórych sprawach jest mniej rozwinięte od nich, w niektórych lepiej.

Czysto teoretycznie - 2-letnie dziecko powinno umieć wypowiedzieć kilka słów. Moje nie umiało. Nie przyszło mi do głowy posądzać je o opóźnienie. Wymyśliłam, że po co ona ma mówić, skoro wyciągnie paluszek, powie yyyyy... i już dostaje to co sobie zażyczyła. Różne są przyczyny tego, że poszczególne umiejętności dzieci zdobywają wcześniej lub później. Niekoniecznie świadczy to o jakimś zaburzeniu.

Nie twierdzę, że masz ignorować opinie lekarzy. Ale może warto skonsultować pewne rzeczy z innym lekarzem? Lekarze też są różni i mają różne podejście do tych samych spraw.

Mam jeszcze jedno podejrzenie - czy Ty aby sama nie sugerujesz lekarzom pewnych rzeczy? Z kilkuminutowej obserwacji dziecka za dużo się nie dowiedzą, wiec zapewne diagnoza w znacznym stopniu opiera się na słowach rodzica. Czy na pewno obiektywnie przedstawiasz umiejętności swojego dziecka, czy może, przejęta swoimi obawami, skupiasz się na tym, czego ono nie umie?

Ja je wykonywalam w King's College Hospital  w Londynie ,ale wiem ze wykonuja je w Lodzi .
Nie zarazone tylko czasami rtec sie moze odkaldac w systemie nerwowym co opoznia mowe.
Szukalam kazdej przyczyny , moj syn naprawde dlugo nie mowil
Ty badz dobrej mysli!
Pamietam jak do mnie przychodzila do domu psycholog i pomalu zaczynalam widziec rzeczy ,ktorych nie bylo,bylam skolowana ,tym wszystkim ,czekalam kazdego dnia az moj syn sie odezwie .Pewien starszy laryngolog ,dal mi troszke nadzieji i nie mylil sie.

Dodam ze Twoj synus ma 2latka ,naprawde mysle to za wczesnie na wyrokowanie o jego rozowju .

Zola, zastanów się, proszę, czy przypadkiem nie wywierasz na dziecku zbyt dużej presji? Niestety Twoje obawy, podejrzenia i przewrażliwienie mogą powodować pewien stały niepokój i nerwowość, które ono wyczuwa i choć nie rozumie, to jednak odbiera jako coś niedobrego. Zaniepokoiło mnie również, że brakuje Ci cierpliwości i choć nie o jej brak chodzi, bo przecież trzeba być aniołem, żeby jej nigdy nie tracić, to jednak w rezultacie krzyczysz, potem synka przytulasz i tak na zmianę. To z kolei może mieć wpływ na pewnego rodzaju brak poczucia bezpieczeństwa, emocjonalne rozchwianie dziecka, być może również pewne blokady. Dziecko musi czuć bezwarunkową, stałą akceptację, a jeśli na zmianę ktoś na nie krzyczy, a potem na powrót kocha (ono zapewne nie rozumie, że nigdy nie przestajesz), to maluch zaczyna się po prostu gubić.

Nie chciałabym w żadnym wypadku, abyś poczuła się winna, ale abyś zwróciła uwagę na pewne własne zachowania, z których być może zwyczajnie nie zdajesz sobie sprawy. Bycie rodzicem jest ogromnie trudną rolą, do tej roli nikt nas niestety nie przygotowuje, więc zwykle działamy intuicyjnie i choć chcemy dla dziecka jak najlepiej, kochamy je, dbamy o nie, troszczymy się, to czasem nieświadomie popełniamy różnego rodzaju błędy.

Uiwerz w syna i snij i marz sobie ze mowi .Pamietam jak bylismy z mezem wtedy jeszcze) ,u pewnego laryngologa ,ktory robil badanie sluchu po raz setny ( niewiem po co bylo tych badan tyle),powiedzial zeby sie nie martwic ze zacznie mowic i wtedy bedziemy sie z calej tej drogi smiac.
Bylismy w gorszej sytuacji bo ,syn moj mial isc do szkoly od 4 roku zycia ,przychodzili urzednicy do nas , wkoncu cala sprawa byla juz na malym wlosku ze jest autyczny poprostu.
Pewna organizacja W Londynie calejdoskop ktora zmjamuje sie dziecmi aytycznymi i z adhd,zajela sie nami i juz bylo prawie wszystko przesadzone - byl to dla nas dramat.
Kiedy zaczol mowic ,to zaczol mowic porpawnie ,i tu byl chyba najwiekszy szok.
Pamietam jak powiedzial  fajnie miec malego braciszka ,no myslalm ze zemdleje z wrazenia , tylko ze moj syn mial juz ponad piec lat. Twoj syn ma dwa latka ma sporo czasu ,nie rezygnuj z terapii ,ale nie popadaj w paranoje, i z calych sil uwierz w niego.

Witaj! przeglądam właśnie to co zostało wcześniej zapisane i zastanawiam się nad mowa Twojego dziecka. Mówisz, że naśladuje zwierzątka, nie mówi mama, a tata jak poprosisz. Czy logopeda przeprowadzała z Tobą szczegółowy wywiad?

ONA78-logopeda przeprowadziła wywiad ale nie koniecznie szczegółowy. Żadnych wniosków z wywiadu nie wyciągnęła. Mam zapisać dziecko do innej pani, którą poleciła mi znajoma.

Olinka- Staram się aby dziecko nie było świadkiem awantur, ale czasami to nieuniknione. Często malutki widział jak płaczę, ale jakby tego nie rozumiał. Może jestem w błędzie, ale naprawdę odniosłam takie wrażenie. Podszedł tylko, spojrzał na mnie, uśmiechnął się i poszedł dalej.

Mam wyrzuty sumienia po tym jak napisałaś że nigdy nie uderzyłaś swojego dziecka. Mi się to zdarza do chwili obecnej, chociaż odkąd zaczęłam pisać tu na forum, zmieniłam się w stosunku do Malutkiego. Jestem cierpliwsza, więcej czasu mu poświęcam i w ogóle chyba bardziej zaczęłam w niego wierzyć. Naprawdę pisanie z Wami, dzielenie się doświadczeniami i czytanie rad pomogło mi. Dzięki wielkie!

Wczoraj byliśmy na badaniu EEG. Wyniki dopiero za tydzień, ale nie wiem na ile będą miarodajne bo Mały ma gorączkę, a w takim stanie nie powinno się robić tego badania. Z racji tego że dziecko gorączkuje, pojechaliśmy dziś do lekarza. Nie było akurat naszej pediatry ale był inny lekarz i bardzo się cieszę bo wypytał mnie o wszystko, co Mały potrafi a czego nie, i zaoferował że załatwi nam wizytę  w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Może to będzie jakiś krok na przód. Pozdrawiam wszystkich!!!

Kurcze, przechodzimy z Maluszkiem ciężkie chwile... Dostaje antybiotyk, bo ma infekcję gardła. Podaję mu go "na siłę" bo inaczej nie da rady. Z tego antybiotyku dostał biegunki, a z biegunki odparzyła mu się pupa. I to tak porządnie. Cały czas płacze, ostrożnie siada i chodzi "okrakiem". Strasznie się męczy, a ja razem z nim. W nocy 4 razy płakał, chyba przez to odparzenie. Mam nadzieję że już teraz będzie lepiej bo smaruję mu "jajeczka" maścią z antybiotykiem. A wracając do infekcji gardła, nie wiem co robić bo podaję mu leki już od wtorku a on dalej ma chrypę, i na dodatek dostał jakiegoś dziwnego kaszlu, który dokucza mu najczęściej we śnie. Boję się że infekcja się rozwija. Może antybiotyk jest nie trafiony...Nie mogłam dziś dostać się do żadnego lekarza, jutro sobota, jedynie nocna pomoc wchodzi w grę...

Jak już się wyżaliłam to idę gotować obiad, może nareszcie synek coś zje.

Od 2 tygodni gorączkuje? W takim wypadku chyba skierowanie do szpitala powinien dostać bo to niebezpieczne. Ja też zanim zapisałam się do naszej pani doktor, zdążyłam poznać różnych lekarzy. Wcześniej już pisałam o tym jak moje dziecko było źle szczepione a lekarz nie widział problemu.

A nasz system jest straszny... W naszej miejscowości pediatra jest tylko w środy. W pozostałe dni karzą dzwonić do innej miejscowości w której ta pani przyjmuję, ale jak już się dodzwonię to mówią że miejsc nie mają i karzą dzwonić do swojej przychodni (tam co pediatra jest tylko w środy) i zapisywać się do lakarza który akurat ma dyżur. Gdy dzwonię, tam, to słyszę  że przyjmują tylko dzieci z wysoką gorączką. To jest chore... O ile ktoś coś zrozumiał z tej kołomyi...

A co ile godzin obniżasz gorączkę i czym?

Ale gdy dziecko ma przez tak długi czas temperaturę, to myślę że powinnaś mu obniżać ją co 6 do 8 godzin, nawet jeśli nie przekracza 38 stopni.