Studia - ratownictwo medyczne czy warto? - Netkobiety.pl

Ja składałam dokumenty na ten kierunek, ale jako drugi priorytet a dostałam się na pierwszy (FiR). I nie żałuję. Kiedyś byłam w szpitalu i przypadkiem spotkałam mamy znajomą (ona jest pielęgniarką)  i tak gadałyśmy i Ona kiedy jej powiedziałam, że chciałam iść na ratownictwo powiedziała, że chyba Bóg mnie opuścił Tłumaczyła mi też co tam się pozmieniało, że mniej przywilejów teraz mają, że trzeba tyrać dużo godzin, zarobki bardzo małe. Więcej mi gadała, ale nie pamiętam dokładnie o tych wszystkich obowiązkach i prawach.  Ogólnie, że to nie dla kobiet bo my nie jesteśmy w stanie tyle dźwigać co mężczyźni.
Dobrze to przemyśl. Kierunek ciągle wydaje mi sie interesujący, ale bym raczej nie poszła.
Ale jak się zdecydujesz to idź na taką uczelnię, gdzie to nie są suche wykłady i jakieś ćwiczenia w laboratoriach. Są takie, w których mają ćwiczenia w opuszczonych budynkach, podczas pożarów itd.

Witaj Postanowiłam wtrącić swoje 3 grosze, ponieważ mój mężczyzna pracuje jako ratownik medyczny już kilka ładnych lat. Często rozmawiam z nim o jego pracy i trochę już się orientuję w tym temacie. Zacznę od pozycji kobiety w tym zawodzie Nie ma co ukrywać, że pracodawcy coraz mniej chętnie zatrudniają ratowniczki. Po prostu jest to praca ciężka fizycznie i kobiety nie zawsze mogą podołać niektórym zadaniom. Mój ratownik kochany ma u siebie w pracy jedną ratowniczkę i już wiele razy mi mówił, że sobie nie radziła. Po tych studiach będzie Ci ciężko znaleźć pracę z racji tego, że jesteś kobietą Wiem, że zahacza to o dyskryminację kobiet ale tak już jest. Jeśli chodzi o inne względy to praca jest bardzo ciekawa i nie dla wszystkich. Trzeba mieć odporność psychiczną bo różne sytuacje się zdarzają Z tego co wiem to możesz pracować "normalnie" na etat lub założyć jednoosobową działalność i świadczyć usługi dla pogotowia. Na kontrakcie oczywiście jest korzystniej jeśli chodzi o zarobki. Ponadto można sobie zrobić odpowiedni kurs na kierowcę co jest dodatkowo premiowane. Ostatnio w branży ratowniczej jest jakoś gorzej niż lepiej więc przemyśl wszystko porządnie. Jeśli tylko miałabyś jakieś pytania to skonsultuję to z moim D. i Ci odpowiem. Pozdrawiam Cię serdecznie

W przypadku mojego chłopaka wyglądało to tak, że po maturze najpierw zrobił dwuletnie studium  a później zaocznie robił trzyletnie studia i ma licencjat. Mimo to znam też ratowników którzy są tylko po studium i normalnie pracują w zawodzie. Nie chcę Cię wprowadzić w błąd ale wydaję mi się, że jest tak, że studia są dodatkowo premiowane, choć nie jestem tego pewna Jeden kolega który zrobił sobie licencjat a później zaocznie robił magistra (już pracując w zawodzie), zaczął teraz dodatkowo pracować na wyższej uczelni jako wykładowca Tak więc są różne możliwości. Jeszcze jest taka sprawa, że w zawodzie ratownika medycznego jest coraz gorzej. U mojego D. wprowadzono limity dla osób pracujących na kontrakcie polegające na nie przekroczeniu siedemnastu dyżurów w ciągu miesiąca. Tak naprawdę nie jest to komfortowa sytuacja ale da się to obejść

CookieBitch dokładnie wiem o czym piszesz, jestem na III roku pielęgniarstwa i szczerze powiem, tym razem miałam nadzieję że zajęć będzie mniej niż w poprzednich latach;) niestety, dziś moje marzenia legły w gruzach haha... znów po 12 godzin zajęć w szkole i mnóstwo praktyk w szpitalu. Jak nie szkoła to szpital, jak nie szpital to nauka i tak w kółko... Nie wiedziałam na co się porywam idąc na pielęgniarstwo ale ale;)... od zawsze ciągnęło mnie do szpitala i jakoś nie widzę siebie w innym zawodzie, już w liceum kończyłam profil ratowniczy.
Powiedzmy sobie szczerze, w Polsce JESZCZE pielęgniarki nie mogą cieszyć się prestiżem i szacunkiem ze strony pacjentów, ratownik medyczny jest bardziej szanowany, pomimo że i tu i tu kształcenie jest pracochłonne i oba te zawody są ciężkie i odpowiedzialne.
Jeśli kogoś interesuje człowiek, pomoc, szpital i wszystko co z nim związane to sobie poradzi, jeśli ma inne zainteresowania... nie ma czego szukać na tego typu kierunkach.
Co to zarobków w Polsce to jak ogólnie wiadomo, są za niskie w stosunku do pracy, jaką wykonują i pielęgniarka i ratownik. Żeby godnie zarabiać mamy jeszcze możliwość wyjazdu za granicę po tych studiach, a to zawsze jakaś opcja.
Niech każdy wybierze to, co mu odpowiada i w czym czuje się najlepiej:)
...a i o pracę, może nie powiem, że jest jakoś super łatwo w tych zawodach (zależy od miasta itp.) sami wiemy jak jest w naszym kraju, ale na pewno dużo łatwiej niż po ekonomii, pedagogice itp. (piszę tak ogólnie, z moich własnych postrzeżeń, i oczywiście nie chcę tu generalizować)

Jeśli mam być szczera to na 99 % już nie wybieram się na ratownictwo medyczne. Utwierdziłam się w fakcie, że nie był by to dobry wybór. Czas to pojęcie względne tak ucieka, że nie wiem a ja nadal nie potrafię podjąć takiej konkretnej decyzji. Coś mi się tak błąka po głowię, ale to za mało, żeby podjąć decyzję. Już niczego nie jestem pewna. Może faktycznie mi się do października tak, odmieni, że wybiorę zupełnie inny kierunek. Zależy mi po prostu żeby wybrać taki kierunek który da mi jednocześnie możliwość pracy która przyniesie mi satysfakcje jak i pozwoli zapewnić dobry byt dla mnie i dla moich przyszłych dzieci. ( w tych marzeniach to raczej nie jestem odosobniona)
A jak bardzo Ci się odmieniło jaki wybrałaś kierunek ?

Blaneczka, jako przedstawiciel służby zdrowia mówię wprost - nie masz pleców i jesteś kobietą ? Odpuść sobie ratownictwo. Fizjoterapia jest lepszym pomysłem, ale nastaw się na dodatkowe koszty związane z kosztami kursów, bez których w gabinecie prywatnym nie znajdziesz pracy. Poszukaj forów fizjoterapeutów czy masażystów. Watek pracy i zarobków przewija się za często.

Jako kobieta w ratownictwie jesteś spalona. Nawet jako MGR. Brak siły, brak wytrzymałości psychicznej. Ratownik musi jej mieć za dwoje, wyobrażasz sobie sytuację w której musisz reanimować niemowlę z wypadku samochodowego? Albo uspokoić człowieka który traci nogę?  Czasem pacjenta nie jest w stanie utrzymać nic poza pasami. Nie ma taryf ulgowych, każdy zespół jest tak silny jak jego najsłabsze ogniwo.
Nie wiem czy widziałaś kiedyś jak wygląda oddział intensywnej terapii. Nawet po "standardowych" datach, jak chociażby długi weekend, kiedy liczba zajętych łóżek rośnie, to co się tam dzieje, jest niczym w porównaniu z tym co możesz zobaczyć jadąc do chorego czy do wypadku. Ratownictwo czy SOR lub OIT przedstawione w TV to pikuś. Pocieszę tylko jednym - ci co zostają znieczulają się dość szybko. To jest tylko kwestia tego, ile razy zobaczysz czyjąś śmierć. Brzmi brzydko, ale taka jest prawda. Musisz się znieczulić, opanować strach, współczucie i inne tego typu emocje, bo musisz myśleć trzeźwo. Niezależnie od tego kto jest Twoim pacjentem.

Sandra, tu nawet nie chodzi o to że trzeba pacjenta przenieść, podnieść itp. Nawet reanimacja sprawia kobietom problem. Do tego dochodzą miesiączki, kiedy wiele pań jest albo słabszych, albo wyczulonych na zapachy. W tym zawodzie dyskryminacja z powodu płci jest jak najbardziej uzasadniona i nie ma sensu się oburzać, bo mówimy o ludzkim życiu!
Wiecie kto jest najgorszy w tym zawodzie? Ci, którzy mieli nadzieję na coś innego, na na przykład jazdę w karetce, itp. Zawiedzione ambicje i nadzieje robią z człowieka maszynę, która naprawdę nie powinna pracować z ludźmi. Znam kilka osób ( nie tylko kobiet ) które zaczęły pracować z nadzieją, że przemęczą się kilka miesięcy, zdobędą doświadczenie i zaczną pracować tam gdzie chcieli..
Kobiety jako ratownicy zwykle kończą przy biurkach, lub w centralach telefonicznych jako dyspozytorki. Nie mówię absolutnie, że to gorsza praca, ale jeśli ktoś liczy na jazdę karetkami i ratowanie życia i pracę bezpośrednio z człowiekiem może się rozczarować. A nie ma nic gorszego niż praca, której nienawidzimy, do której jesteśmy zmuszeni przez realia ( nie oszukujmy się, za coś trzeba żyć)

Blaneczka, a czemu nie pielęgniarstwo ? Jeśli lubisz klimaty szpitalne, opiekę itp. Tylko od razu mówię, ze jak już pchać się w służbę zdrowia to trzeba od razu walić w dwa kierunki - np połączyć pielęgniarstwo z terapią zajęciową czy opiekunem osoby niepełnosprawnej czy czymś w tym stylu.

Basiu, powiem szczerze, że o pielęgniarstwie nie myślałam, może z tego względu iż moja ciocia jest pielęgniarką i gdy tylko usłyszała, że błąkają mi się po głowie kierunki medyczne od razu odradziła mi pielęgniarstwo argumentowała to tym, że to praca która fakt daje satysfakcje, ale niestety jest jeszcze bardzo nisko w hierarchii zawodów, że są niedoceniane i często lekceważone przez część lekarzy, że zapłata jest nieadekwatna do obowiązków i, że niestety bardzo często to nie lekarz, ale pielęgniarka zbiera pasy od niezadowolonych pacjentów. No i, że jest to praca 24h czyli piątek świątek czy niedziela nie ma różnicy. Powiedziała mi też, że gdyby wybierając zawód wiedziała wtedy to co wie teraz to by się baaardzo mocno zastanowiła nad pielęgniarstwem.

HelloFuckKitty - już co najmniej kilka razy zmieniałam decyzję, moim rodzicom już nawet nic o tym nie wspominam ( oni cały czas są na etapie ratownictwa ) i narazie nie zamierzam ich uświadamiać, że to upadło bo by chyba wyskoczyli przez okno są przerażeni moim niezdecydowaniem i wcale się im nie dziwie, ale z drugiej strony wybór studiów to bardzo poważna i wiążąca decyzja, ( przynajmniej dla mnie) której nie da się podjąć w 15 minut.
A jeśli chodzi o geodezję to już bardziej skłaniałabym się ku logistyce.
A psychologia no to cóż specjalizacji w moim mieście naliczyłam chyba z 15 , ale rynek pracy tak jest nasycony psychologami, że nie będę się w to pchała.

Witam!
Jak dla mnie, Ratownictwo Medyczne to dobry wybór. Naukę zacznę na uczelnie w Nowym Sączu.
Jednakże nie chcę po tym kierunku pracować w szpitalu, tylko iść na żołnierza zawodowego i z wojskiem związać swoją przyszłość. Mam znajomego żołnierza, pracuje w Krakowie. Mówił mi że swego czasu poszukiwali w wojsku Ratowników Medycznych na siłę.

Tak wiec widzicie, wyborem kierunków studiów kierujcie się tym co wy byście chcieli w przyszłości robić, a nie tym co mówią rodzice czy tym, gdzie pójdą wasi znajomi. Wezcie też pod uwagę zarobki i łatwość w znalezieniu pracy. Ja na początku myślałem nad studiami na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Jednak pomyślałem sobie pozniej: ''co ja po tym będę robił ?''., skoro tyle się teraz słyszy o likwidacji szkół, pomijając już  niż demograficzny . Myślałem też nad Akademią Wojsk Lądowych we Wrocławiu, ale tam bym się nie dostał, ponieważ brane są pod uwagę matury ze ścisłych przedmiotów : chemia, fizyka, matematyka oraz biologia. Na miejscu mnie to zdyskwalifikowało bo jestem typowym humanistą Dlatego wybrałem Ratownictwo Medyczne u siebie, w Nowym Sączu. Po tych studiach może pójdę na podoficerke na 2 lata i zacznę karierę w wojsku pełną parą.

Musisz wiedzieć, że każdy ratownik medyczny co 5 lat musi  zdobyć 200 punktów edukacyjnych. Można to zrobić m.in. poprzez odbywanie kursów doszkalających. Jest to niestety bardzo drogie i nikt nam tego nie finansuje, wszystko ze swojej kieszeni. Jest jednak możliwość zdobycia 80 pkt. przez Internet, dzięki kursom internetowym. Ja osobiście znalazłam kilka fajnych stronek, jednak najlepszy jest e-ratownik. Można tam wykupić wiele ciekawych kursów i są one około 10 razy tańsze niż te stacjonarne. Polecam