Czy wierzycie w iskrzenie? - Netkobiety.pl

Wiem, co to jest przyjaźń. Wiem na czym polega przyjaźń. Na początku tej znajomości też myślałam bardziej o koleżeństwie niż czymś więcej. Stało się inaczej nie planowałam tego. To on dążył do spotkań dzwonił do mnie, interesował się mną, przynosił kwiaty i zapraszał na ... , a ja wpadłam po same uszy. Teraz obwiniam się o naiwność. Może i on chciał być moim przyjacielem i może takie były jego intencje, ale z mojej strony to nie wyszło zresztą też nigdy mi tego nie powiedział. Przyjaźń między mężczyzną a kobietą w mojej ocenie jest początkiem czegoś więcej. Zdaje się, że tylko w mojej. Odebrałam to wszystko właśnie jako wstęp do... . Byłam szczera od samego początku wiedział czego chcę tylko nie zakładałam, że to on będzie tym kimś, chciałam go poznać. Iskrzenie, chemia dla mnie to poza zasięgiem jestem prostą kobietą nie umiem sobie z tym poradzić.

Też tak myślę tylko dlaczego to takie trudne? Zastanawiam się jeszcze tylko czy okoliczności mogą wskazywać na jakąś szansę? Czy iskrzy niezależnie od okoliczności?  Na początku zerwałam tę znajomość, ale później może nie wycofałam się z tego, ale w jakiś sposób próbowałam oczyścić atmosferę, bo nagadałam mu dość ostro i wtedy właśnie usłyszałam o iskrzeniu. On zaproponował kolejną kawę, spotkanie zgodziłam się. Może nie zakończę tej znajomości definitywnym cięciem, a pozwolę jej spokojnie umrzeć? Nie będę wykazywać żadnej inicjatywy. W między czasie pogodzę się z tym, bo teraz mi bardzo trudno. Nienawidzę słowa chemia i iskrzenie, jeśli ktoś mi coś takiego jeszcze powie skreślę go na samym początku, cynikom łatwiej.

Może to co odpowiem rozbawi Cię, ale słowo sex to brzydkie słowo i nie ma go między nami. W zasadzie sama siebie nie rozumiem od jakiegoś czasu całował mnie w policzek na przywitanie i pożegnanie choć ja chciałam czegoś więcej oczywiście nic nie mówiłam, robiłam, czekałam. Może powinnam go uwieść nigdy tak się nie zachowywałam, bo to chyba nie w moim stylu, ale teraz sobie myślę, że mogłoby być zabawnie, seksapilu mi nie brakuje. W zasadzie czuję się z tym wszystkim okropnie, wyrzucam sobie to strasznie. Ja to rozumiem, że to wszystko jest głupie, ale jak to wytłumaczyć sercu. Jak coś takiego mogło się mi przydarzyć, mnie takiej realistce.

Większość kobiet się przynajmniej raz w życiu zastanawia: "jak to mogło się przydarzyć mnie, takiej realistce" Rozum rozumem, ale serce jest cholernie uparte i - co tu dużo mówić - cholernie głupie i bezmyślne. Niemniej jednak ciężko nad nim zapanować niekiedy.

Pytałam o seks dlatego, że on wiele komplikuje między ludźmi. Dodatkowo jeśli łączyłby Was seks, można by wysunąć twierdzenie, że jemu chodziło głównie o to, jednak skoro w ogóle takiej bliskości między Wami nie ma i nie było, to odpada. Widocznie na początku, kiedy zaczęliście się spotykać, myślał, że może zaiskrzy, ale czas mu pokazał, że tak się nie stanie. Nie wiem, gdybać można tu długo i namiętnie.

Myślę, że po prostu szkoda Twojego czasu i energii, żeby czekać, aż on się zakocha. To może nigdy nie nastąpić, a Ty będziesz się spalać i cierpieć. Najrozsądniejszym wyjściem, jakie widzę, jest zerwanie kontaktu - bo jeśli będziesz utrzymywać ten kontakt, będziesz podtrzymywać też swój płomyczek nadziei, a to spowoduje znów Twoje cierpienie i koło się zamknie. Bądź wytrwała i silna, trzymam kciuki, żeby się udało.

Witaj Agnesse dziś się rozpisałam na forum to i Tobie coś napiszę z własnego doświadczenia i obserwacji świata...
brak iskrzenia to problem... tylko czemu oni zawsze to mówią jak nie chcą z być już z kobietą... może ten problem był w nim a Ty wpadłaś po uszy, gdyż brałaś te jego zabieganie za coś więcej... może początkowo jemu się też wydawało że coś z tego będzie a może nawet tak było a potem jednak nie... a ze nie potrafił sobie z tym poradzić to zakończył to jak zakończył stwierdzeniem że brak iskrzenia... mogłaś być lekarstwem na jego  samotność i opuszczenie po rozstaniu z byłą żoną... On tak samo mógł być dla Ciebie kimś ważnym na chwilę ale jednak u Ciebie się to rozwinęło szkoda tylko że nie dał Ci wcześniej znać z nic z tego nie bedzie bo jednak "iskrzenie" jest od początku wg mnie oczywiście... dla mnie iskrzenie i pojęcie chemii w zwiazku czy znajomości to pojęcia tożsame... albo jest przyciąganie albo go nie ma... zabiegał bo mężczyźni to łowcy, pewnie dla niego byłas atrakcyjną miła kobietą wartą zabiegania jednak przy bliższym poznaniu odkrył ze to jednak nie to... szkoda dla Ciebie bo teraz zamartwiasz się i musisz zdusić uczucie które się w Tobie obudziło... powodzenia życze i ufam że jednak znajdzie Cię szczęście i to pełniejsze niż w postaci owego mężczyzny...

Wiesz Agnesse czasem gdy czegoś pragniemy możemy zle odczytac intencje innych.
Jednak uważam że ten pan ma klasę- taką zauroczoną duszyczkę łatwo wykorzystać.
Wyciągnij wnioski na przyszłość- teraz lepiej było by ograniczyc z nim kontakty a nawiązać nowe- gdy serduszko ochłonie mozecie dalej ciągnąc znajomosc na stopie przyjacielskiej.

Ochłonęłam już trochę i po smutku i nadeszła złość. Myślę, że ów człowiek nie miał klasy i był, ba jest niedojrzały. Dla niego taka sytuacja była, jest wygodna. Z jednej strony strach przed samotnością, a z drugiej przed nowym związkiem. Myślę, że jego zachowanie w stosunku do mnie było lekceważące. Skoro spotyka się ze mną kilka m-c wysyła sygnały, które świadczą o jego zaangażowaniu , a w końcu jak na nie odpowiadam mówi "nie zaiskrzyło" to jest zabawa uczuciami. Przecież nie jestem z kamienia.  Tak dałam z nim sobie spokój. Nie jest wart mojego zachodu o niego. Nie wiem, co musiałby zrobić, aby odkręcić tę całą sytuację. Przykre jest tylko to, że jego zachowanie wpłynęło na ocenę całości mężczyzn przeze mnie i z tym nie umiem i chyba nie chcę walczyć. Zbyt dużo rozczarowań? Nie wiem.