Mój facet ma dziś randkę ? flirt/zdrada, poradźcie - Netkobiety.pl

Wierzę w szczerość jego uczuć do mnie, przypuszczam, że może nawet nie o zdradę fizyczną mu tu chodziło, tylko jakiś flirt, dreszcz emocji...
Ale to niestety pogwałcenie jakiś zasad w związku. Związek dużo daje człowiekowi, ale niesie też pewne wyrzeczenia.
Wiadomo, ja też bym może i chciała od czasu do czasu wyjść na piwko z jakimś kolegą, uwielbiam rozmowy z facetami, tą inną perspektywę. Ale w sytuacji, gdzie mój facet sobie tego nie życzy, podstawnie czy bezpodstawnie obawia się, że Ci kolesie mogą mnie podrywać, choćbym ja nie była zainteresowana, mi może ufać, ale im nie musi, bo wie jak atrakcyjna dziewczyna działa na mężczyzn, to ja potrafię się tego wyrzec dla dobra związku, bo to głównie ze związku czerpie szczęście... i jeśli to ma dać mu spokój, to spoko, ja z takich kontaktów mogę zrezygnować.
A on mnie poniżył, oszukał, zataił, zachwiał zaufaniem, złamał obietnicę, że będzie mnie informował o spotkaniach z koleżankami...
Jeśli byłby np alkoholikiem, chciałabym się rozstać, a on poprosił o szansę i obiecał nie pić, to skutki tego bym widziała, dałoby się ocenić czy wywiązał się obietnicy czy nie.
Ale jak sprawdzić to, że zrezygnował z koleżanek? Ciągła kontrola? nie chce czegoś takiego, prędzej czy później oboje byśmy się wykończyli.
Dlatego jeśli chodzi o stratę zaufania do wyjście jest jedno. Rozstanie.

Smutne to wszystko. Takie są efekty utraty zaufania. Mimo pozornego szczęścia, żyłaś w ciągłej niepewności "czekając" na jego kolejną wpadkę i może zaliczyłby ją wcześniej, gdybyś go częściej i systematycznie kontrolowała. Tylko co to za życie?

To oczywiste, że jako osoba, której problem bezpośrednio dotyczy przeżywasz wszystko inaczej. Nie jesteś tutaj jedyną osobą, której rozum walczy z sercem. Dałaś jemu szansę, sobie czas, postąpiłaś słusznie i z klasą.
Jeśli możesz zdradzić, czy w czasie tej ostatniej rozmowy z nim spytałaś go; dlaczego? Dlaczego do szczęścia potrzebny mu bezustanny kontakt i towarzystwo innych kobiet?
Bo fakt, że kłamał, w tych okolicznościach był oczywisty, chciał ukryć swoje spotkania, bo chyba zdawał sobie sprawę z tego, że był wobec Ciebie nieuczciwy (wersja dla Ciebie: bo jesteś zazdrosna).
Trzymaj się, życzę szybkiego odzyskania równowagi, kiepsko, że musisz jeszcze z nim mieszkać.

Ja również śledzę wątek od samego początku i założyłam konto żeby napisać co sądzę;)
Droga Autorko,
Przede wszystkim nie bierz do serca komentarzy kwestionujących jakość Waszej relacji, Twoje odczucia i słuszność działań. Najważniejsze żebyś była w porządku przed samą sobą

Ja wcale Ci się nie dziwię,że po pierwszej "akcji" dałaś temu Panu kolejną szansę.

Byłam kiedyś w podobnej relacji... Bardzo szybko zaczęliśmy być razem, potrafiliśmy siedzieć ze sobą do 3 w nocy. Patrzył na mnie tak jakbym była cudem na cudami ! Dzwonił, śpiewał mi, deklarował. Czułam się jak Jego osobiste "wszystko" . Mieliśmy "swoją piosenkę" i inne bzdety.
Trafił farciarz na taki moment w moim życiu kiedy zmarła babcia, a w tamtej chwili była dla mnie najważniejsza. I nagle zrobiło się pusto a dwa tygodnie później poznałam Jego i wkręciłam się mocno , bo nie dość ,że przystojny to opiekuńczy, mama moja oszalała na Jego punkcie. Od kwietnia zaczęła się ta nasza wspólna bajeczka.
Ale były koleżanki, przyjaciółki, jakieś dziwne komentarze pod zdjęciami na fb.
Jak zaproponowałam żebyśmy ustawili sobie związek na fb to odmówił, bo Jego koledzy nie ustawiają etc. Zazdrosny był o mnie piekielnie.
Pewnego dnia poinformował mnie,że idzie z koleżanką na wesele.Bo Go zaprosiła już wcześnie . Nie ma problemu. Potem pojawiła się jakaś inna Panna, gówniara taka. Mój chłopiec ( no niestety, nie mężczyzna) spotykał się z tą damą zanim my się poznaliśmy. Laska się zaangażowała a On jasno oświadczył,że być z Nią nie chce,ale  nie miał chyba serca Jej podziękować i tak się kręciło.
Panienki słały smsów miliony, jak do radia normalnie ! A On się tłumaczył,że On mówił,że mają nie pisać, że co On bidulek może zrobić. Oczywiście w momencie jakiekolwiek awantury były łzy. Płacz , wtulanie się we mnie, błaganie.
Wiesz ile czasu ja to wszystko łykałam ?
A grał jak sam Linda. Pamiętam jak zebrałam się w kupę i zasadziłam kopa ( oczywiście nie tak jak powinnam,bo i smski były i na fb jakies rozmowy). No i był u nas w mieście koncert. Ja byłam ze swoimi znajomymi, On ze swoimi.
Co jakiś czas na mnie zerkał, oczywiście tylko w przerwach między bajerowaniem obcych lasek a obczajaniem ich pupek No i tak wyszło,że razem ze swoim kolegą czekał żeby mnie odwieźć do domu ( mieszkam na kooońcu miesta).
Wyobrażasz sobie ? Co to musi być za facet ,że mimo rozstania czeka za mną i chce żebym bezpiecznie wróciła do domu!!! Koleżanka mi się upiła więc wykorzystałam tego herosa i zabrałyśmy się z Nimi. Znowu patrzył jak na swoją bogini. Koleżanka wciąż mi mówiła,że On ewidentnie mnie kocha i czemu nie chce z Nim być . Haaa.
Nie chce streszczać Ci całej historii,ale mogę poradzić Ci jedno : uciekaj. Zerwij kontakt, rozpłyń się w powietrzu.
Bez litości, żalu.
Ja od kwietnia do listopada bujałam się z tym Panem i Jego przyjaciółkami. Zabolało bardzo.
Ale to kolejne doświadczenie do kolekcji:) A jak już odcięłam się totalnie to żeby zająć czymś głowę zaczęłam ćwiczyć, zmieniać sposób odżywiania i schudłam:)

Nie ufaj łzom, pięknym słowom i zapewnieniom.
To zwykła świnka i karma Go za to ukarze.

Potrafisz prawdziwie pokochać i zostaw tą miłość dla faceta wartego uwagi.
Nie musisz wchodzić w kolejny związek, szukać kogoś. Poświęć czas sobie.
Czytaj, zapisz się na jakieś zajęcia ( taniec? nowy język obcy?) , zmień fryzurę, zrób sobie wakacje.

Jesteś twardzielką !

P.S. Jeśli chodzi o reakcję rodziny. Też się tego bałam. Niepotrzebnie, bo zrozumieli i wspierali!

Obserwuję ten wątek od początku, chciałam coś wtrącić. Miałam podobną sytuację, wiem jakie to trudne. Nie byłam dla mojego mężczyzny jedyna. On utrzymywał, że pisanie na portalach, itd, nic nie znaczy. Ostatecznie nie mogłam tego udowodnić, były tylko teksty wiadomośći, które odkryłam. Próbowałam jakoś żyć z tą jego potrzebą internetowej ekspozycji, dowartościowania poprzez komplementy od innych, ostatecznie nie dałam rady. Oszukiwałam samą siebie. Też opisywałam swoją historię na forum i zostałam tu zlinczowana. Myślałam wtedy, że to krzywdzące, że komentatorzy nie są w mojej sytuacji i naszym życiu całkowicie obiektywni. Czułam tak jak Ty Wild Rose- że jest mi przy nim dobrze. Był lekkim egoistą, był i trochę materialistą, pompował swoje ego - ale ja go po prostu pokochałam, takim, jaki był, bo nie był wyłącznie zły, - i to jakim był też wynikało w dużej części, że został jakoś tam w przeszłości skrzywdzony. Ja też, jak wielu z nas, ale ja podjęłam trud zmiany - psychologiczne studia, dwuletnia terapia...A on nie zrobił ze sobą nic... jedynie jakaś wiedza łyknieta powierzchownie, zero działania. Dzieliłam z nim podobną historię życia, podobny klimat domu rodzinnego, przy nim nauczyłam się komunikacji z mężczyzną, przegadaliśmy niejedno, był śmiech i łzy, rzeczy cudowne i  beztroskie. Był w pewnym sensie moim Lustrem, widziałam w nim "uprzednią " siebie - to mnie wiele nauczyło. To w zetknięciu z nim przerobiłam z sukcesem swoje własne problemy... Miał dużo zachowań takich jak kiedyś- moje własne- tylko nie miał woli zmiany. Miał duży problem z lękiem przed bliskością, ciągle się chronił przed byciem blisko ze mną, tworząc dystans w postaci innych, rzekomo nic nie znaczących znajomości. Ja mu nie umiałam pomóc, ja sama iałam problem z bliskością ( może dlatego wybrałam takiego partnera ). I rozpadło się. Przed nim - spędziłam 13 lat w małżeństwie, gdzie ten związek trwał chyba ze 20, a znaliśmy się chyba 30, bo od dzieciństwa. I ja mniej wiedziałam, co mój mąz ma w środku, w duszy, niż co ma ON po roku....Poczucie, że był bliski, pozostało. Pomimo bariery, jaką wytwarzał, i tak był mi najbliższą osobą w życiu. I to był też mój sukces, bo udało mi się na tyle zbliżyć. I jestem pewna, że z kolejnym partnerem będzie tylko lepiej .Jestem na etapie nie spotykania się z nim, ale gdy dzwoni- wciąz odbieram... bo tak mi trudno wyrzec się do końca osoby, która, miałam poczucie, była częścią mnie. Z czasem zrozumiałam jedno- brak lojalności BOLI- brak wyłączności BOLI- przychodzi taki etap, moment, że to wręcz pali ogniem- jest cierpieniem adekwatnym do stopnia wzajemnej bliskości - i jest nie do uniesienia. Zrezygnowałam z niego i z nas - bo chwile szcześcia nie rekompensowały tego bólu. Było dobrze, dobrze, a nagle jakiś strzał....i czułam się fatalnie, bez siły, zapłakana. Bez sensu. Dziś rozumiem, że prawdziwa miłośc NIE boli - i takiej Ci z serca, Wild Rose życzę...Twój Mężczyzna ma problem. Potrzebuje dowartościowania z zewnątrz...to było BARDZO widoczne w tej korespondencji z koleżanką....On go znała i wyczuła jego potrzebę, tam każde odegrało swoją rolę. To jest tak głeboki problem, z psychiką ( ta chęć dowartościowania ) - że z tym nie wygrasz...i sytuacja będzie się powtarzać, a Ty cierpieć. Trzymam za Ciebie kciuki...Bardzo mi Ciebie szkoda, chciałabym jakoś pomóc....Pozdrawiam Cię ciepło!

Rozumiem, że bardzo chciałabyś być w super związku, ale skoro w Twoich relacjach z partnerem pojawiały sie takie sytuacje, to na pewno nie był to super związek. Jeśli sprawa "Kasi" została załatwiona w ten sposób, że on chowa laptopa, a Ty na co dzień udajesz, że nic się nie dzieje, to nie wróży dobrze. Albo pogadacie i wyjaśnicie to sobie raz na zawsze, albo to nie ma sensu.

Nie chcę Cię irytować, ale patrząc z boku, nie dostrzegam tej szczerości.

Jest takie powiedzenie "Każdy sądzi według siebie", oczywiście nie każdy, ale w jego przypadku to powiedzenie chyba się sprawdza. Jego veto na Twoje spotkania z kolegami, myślę, że spowodowane było jednak brakiem zaufania do Ciebie (przecież to oczywiste, że żaden z Twoich kolegów niczego by nie ugrał, zakładając, że złamałby zasady koleżeństwa,  gdybyś Ty nie była chętna), dlatego, że on sam sobie nie ufał.
Wild_Rose, nie oszukuj się, jego pierwsza wpadka, gdzie jako wolny facet, umawiał się podczas Twojej nieobecności nie świadczy o jego czystych intencjach. To prawda, że tylko Ty wiesz jak było między Wami, ale nie jesteś pierwszą zakochaną kobietą, która z całym przekonaniem twierdzi, że "on nigdy by tego nie zrobił".

On nie tylko nie informował, on ukrywał Wasz związek i miał w tym konkretny cel. Fakt Twojego istnienia po prostu pokrzyżowałby mu plany, bo jako wolny (do tego z własnym mieszkaniem) chciał być bardziej atrakcyjny.
Niestety, trafił Ci się niedowartościowany, wybrakowany egzemplarz, któremu związek z jedną kobietą nie daje pełni szczęścia.

Skoro za pierwszym razem, jak i teraz za drugim razem - nie wie dlaczego to zrobił i nie wie dlaczego tak postępował ... to ani za piątym, ani za dziesiątym razem też nie będzie tego wiedział.

Boże...skąd się takie egzemplarze biorą? Żałosny typ. Brak mi słów.

Kogo masz na myśli? I co ma piernik do wiatraka?

Jestem podobnego zdania . Wiele kobiet nie chce miec w zyciu "dobrze", ale chce "mniej cierpiec" i zadawalaja sie ochlapem szcescia, bo nie wierza, ze moga kogos normalnego spotkac, albo mysla, ze na nikogo lepszego nie zasluzyly. Przykre, ale takie jest ich zycie i rozsadek tutaj nie ma najmniejszego znaczenia.

Oczywiście że tak.

Troszkę ma ale to zachowam dla siebie

Niektórzy to po prostu masochiści. Lubią upajać się tym intensywnym uczuciem jakim jest cierpienie, upadając na samo dno rozpaczy i kontemplując je w odosobnieniu. Jeszcze lampeczka wina do tego i przepis na emo-wieczór  gotowy.
Nie dajmy się zwariować uczuciom!

A czy ten chłopak wyjaśnił chociaż czemu się spotkał z ta dziewczyną?

Jeśli masz na myśli właśnie mój awatar, to nie wiem o co chodzi i to nie jest tematem rozmowy.

potwierdzam słowa dziewczyn wyżej

miałam podobnie z przedostatnim partnerem
znalazłam nagie zdjecia jego koleżanki (o której mówił "siostra") w naszym aparacie

też pamiętam, jak on się trząsł, jak zbladł, jak wyjaśniał - myślałam wtedy, że to z miłości do mnie, że go tak niesprawiedliwie osądziłam
że on jednak jest niewinny, że boi się mnie stracić

i bał się - ale nie dlatego, że był niewinny, tylko dlatego, że był winny. a wiedział dobrze, ze jakby mnie zdradził, to bym go od razu opuściła - nieraz mówiłam mu o tym.
nie chciał tracić wygodnego życia, w końcu miał uprane, ugotowane, posprzątane, nie ograniczałam mu niczego, wręcz przeciwnie. dałam mu spokój z seksem, skoro nie chciał go uprawiać. jednym słowem nie chciał rezygnować z tego, że miał wszystko podstawione pod nos i nie chciał od nowa układać sobie życia (40 lat na karku). Poza tym wtedy gdy te zdjęcia znalazłam, on był po wypadku na skuterze i miał jakieś dwa miesiące leżenia plackiem, łącznie z sikaniem do kaczki, a ja szczerze mówiąc nie wahałabym się wtedy odejść.

teraz jak o tym myślę, to nadal mi się robi niedobrze, że dałam się na to nabrać.
niestety uwierzyłam, choć moja intuicja krzyczała.
ale uwierzyłam, bo nigdy wcześniej mnie nie okłamał - a raczej: NIE PRZYŁAPAŁAM GO NA KŁAMSTWIE wcześniej

choć później wyszło, że skoro się z nią spotykał, to musiał mnie okłamywać - głównie tak, że idzie do pracy, albo że musiał zostać w pracy dłużej. albo że miał spotkanie.
zdrada jest dla mnie niedopuszczalna

ale również kłamstwo, że się idzie do pracy, a tak naprawdę idzie się na filmy do kolezanki - mi też się zdarzało chodzić na filmy do kolegi, bo mieliśmy taką paczkę i jeden z chłopaków miał świetny sprzęt (plus projektor) więc naprawdę oglądało się filmy  jak w kinie. Ale nigdy nie ukrywałam tego przed partnerem, jak również zapraszałam moje ówczesnego partnera, ale on nigdy nie chciał.

tak więc czy spał z nią czy (jeszcze) nie - to nie ma znaczenia
kłamstwa i tak już nie wróżą dobrze na przyszłość

Nie twój autorki tematu i nie chodzi o nic złego wręcz odwrotnie wydawało mi się iż ją znam ale po sprawdzeniu u źródła moja pomyłka jednak nie moja pomyłka.
Oby jej się nic nie stało.
Były policjant z Sosnowca zabił żonę, bo chciał odejść do kochanki artykuł z popualrnego portalu.
Była kobieta która tu pisała o tym i nagle zamilkła była tez z Sosnowca stąd moja obawa o autorkę. zapytam czy żyje.

Matko Święta. ...

Według mnie dobrze zrobiłaś, sama rostałam się z chłopakiem po 7 latach związku właśnie przez kłamstwa i potajemne spotkania z ,,koleżankami". Dziś mam wspaniałego męża i cudowną córeczkę. Warto było podjąć taką decyzję, niż każdego dnia zastanawiać się czy nie jesteś oszukiwana i zdradzana, a z doświadczenia wiem, że kłamstwo goni kłamstwo. Powodzenia!

ja też trzymam kciuki za wytrwanie w decyzji

Żałosny jest. "Tak ma od dziecka"?... ale nie jest już dzieckiem, każdy niesie jakiś bagaż doświadczeń z domu rodzinnego i żenujące jest gdy dorosły człowiek w ten właśnie sposób tłumaczy swoje postępowanie, tak jakby od niego niewiele zależało. Do tego jeszcze winą za to swoje "nieszczęście" próbuje obarczyć Ciebie.
Czego ten dorosły mężczyzna oczekuje od partnerki, bezustannego i bezkrytycznego uwielbienia? Rodzice go nie chwalili i dlatego dał sobie przyzwolenie na kłamstwo i oszustwo?
Z tego wynika, że w każdym momencie życia mógłby wytoczyć takie argumenty, bo przecież nie zmieni już swojego dzieciństwa.
Swoją decyzją o odejściu dałaś szansę przede wszystkim sobie na uwolnienie się od hipokryty i spotkania kogoś po prostu uczciwego, ale paradoksalnie on także dostał szansę na wyciągnięcie wniosków, jeśli cokolwiek zrozumiał.

Taki typ. I nie warto być tą, która bedzie próbowała go zmienić, niech się ktoś pomęczy, ty nie musisz. Oddaj go jakiejs, niech nie będzie twoim zmartwieniem.