to skomplikowane - Netkobiety.pl

Witam. Muszę się gdzieś poradzić, otworzyć... bo już chyba się sama gubię.
Zacznę od początku. 3 lata temu zaczęłam znajomość z moim obecnym partnerem. 2 lata jesteśmy ze sobą. Spotkaliśmy się na ulicy, wracalam ze spaceru do domu i mnie zaczepil, zwykły przypadek - dałam mu swoj email. Przez rok traktowałam go, jak kolegę na uścisk dłoni. Facet, który od zera zbił finansową fortunę - ambitny i pracowity. Sama jestem też dość niezależna finansowo, mimo mlodego wieku i nigdy nie robiły na mnie wrazenia jego, ze tak powiem "gadżety", bo obracałam się w tym towarzystwie wczesniej. Po szybkim "wywiadzie srodowiskowym" zorientowałam się, ze ma dziewczyn na peczki i sam się z tym zbytnio nie krył. Na poczatku az mnie odpychał tymi dwoma sprawami od siebie, ale jego inteligencja mnie przyciagala. Rozmawialismy o wszystkim, po prostu jak koledzy - o interesach, zmartwieniach, planach. Zwierzył mi się, że był 4 lata z kobietą, która do samego końca ukrywała przed nim, że jest prostytutka - w sumie to wyszło od jego kolegow pare miesiecy po rozstaniu, a oni sie rozstali z powodu jej ciaglych klamstw. Historie potwierdziłam u jego rodziców (mame ma przekochaną) i oboje stwierdzili, ze był w niej slepo zakochany, i po tym zmienil sie nie do poznaniia.
Chwile przed wejściem w związek z nim musialam się przeprowadzic 100km dalej. Przyjezdzał do mnie czesto chociażby na kawe i wracal. Zaczelismy nadawac troche na innych falach i spotkania nabraly nowego znaczenia. Odleglosc nie miala zbytnio znaczenia. Po 4msc zwiazku poszlismy do lozka - mi się nie spieszylo, bo wiedzialam, jak traktowal inne i powiem szczerze, obawiałam sie tego... bylam rowniez bardzo mocno skupiona na karierze zawodowej, a nie na nim. Myslalam, ze to rozumie i powoli, bez pospiechu bedziemy wdrazac sie na wyzsze etapy (2 lata wczesniej bylam krotko w baardzo patologicznym zwiazku, z pobiciem wlacznie - temat na odzielny watek). Po pol roku zwiazku, cos peklo z jego strony, byl zimny, sztuczny, rzadziej sie widzilismy i rozmawialismy - zlapalam go na pierwszym klamstwie i krótko po tym na romansie. Serce mi peklo, zrozumialam, ze to ja wprowadzałam patologie do tego zwiazku, ze on sie starał, a mialam go w dupie. Po msc porozmawialismy... powiedział, ze powinien usiasc ze mna i rozmawiac wtedy, a nie skakac w bok, ale moj dystans go paralizowal i wolal pojsc na latwizne. Wybaczylam i dalam mu jeszcze jedna szanse.
Od tego momentu robi się huśtawka. Okresy 2-3msc, ze jest niebo i pozniej okresy maks. miesieczne, ze jest pieklo. W czasie nieba bywa idealnie, pracujemy nad soba i zwiazkiem, robimy kroczki do przodu. Piekło, no cóż... zaczyna zawsze sie niewinnie od drobnych sprzeczek, pozniej jego klamstwo (mniejsze lub wieksze), a pozniej trwa juz otwarta wojna. On wtedy mowi mi, ze to ON MI NIE UFA (o ironio), ze go pewnie zdradzam. Oczywiscie ja dostaje wtedy paranoi i manii prześladowczej. Zaczynam wiercic dziure w calym, rzucam mu imionami tych dziewczyn sprzed naszego zwiazku w stylu "A moze wczoraj byles u X, po drodze u Y i wracaj u Z" i tym podobne. Po jednym z takich piekel sama sobie zainstalowalam na swoj telefon program szpiegowski i wreczylam mu hasla, zeby byl spokojniejszy o mnie i przestal podejrzewac mnie o zdrady. Jest szalenczo zazdrosny.
Co do jego klamstw po zdradzie: 1 - usunął fb (ja nigdy nie mialam), po czym odkrylam jego lewe konto, gdzie znalazlam wiadomosci typu "hej, slicznie wygladasz' (na tym sie konczyly) oraz dodane znajome jego kolegi, ktory swoja narzeczona zdradza na potege (o kolegach mojego lubego bedzie akapit nizej), no i pelno profili dupy, dupeczki, cycki etc. 2 - przylapany na produkowaniu klamstwa: kolega urządzał w piatek parapetówkę w naszym rodzinnym miescie, Luby wspominał o tym w poniedziałek i jakos wypadlo mi z glowy, a sam wiecej nic nie wspominał. Akurat w ten piatek musial cos tam zalatwic i mial zostac u swoich rodzicow do soboty. 19 i mi sie melduje, ze spedza wieczor z nimi. Nie wiedział jednak, ze jego mama jest moim sprzymierzeńcem i godzina 21 telefon "pojechal na impreze bez Ciebie, mowil Ci?' Jego rodzice maja do siebie nawzajem wielki szacunek, widac ze wciaz bardzo sie kochaja. 21:30 dzwonie do niego, raz, drugi, trzeci... "Kochanie, jak tam czas z rodzicami? - yyyyy, aaaa, dobrze, a co, cos sie stalo? - no wiem, ze jestes u kolegi i po co klamiesz? - yyyyyyyy....' odlozona sluchawka. W 5min byl spowrotem u rodzicow - wysylal zdjecia, dzwonil "no widzisz, jestem, a Ty mnie podejrzewasz". Oczywiscie uswiadomilam go o wszystkim, wsciekl i wrocil na impreze, o pierwszej w nocy byl w domu (zalany kompletnie). 3 - jechał w interesach, oczywiscie pelna relacja z wszystkiego. Odkrylam na drugi dzien, ze godzine spędził u kolezanki na kawie, która mu pozniej na jego prosbe wysylala swoje nagie zdjecia. To jest faktycznie kolezanka, znal ja jeszcze przede mna i jeszcze przede mna mieli po prostu taka relacje, ale fizycznie ich nigdy nic nie laczylo (tak, jestem pewna). Ona ma taki styl zycia i po prostu wszystkim w kolo wysyla zdjecia, a facetow jak rekawiczki zmienia. Zerwal z nia kontakt wchodza w zwiazek ze mna. Widzialam dokladnie co mu pisala, zdjecia itd. wiec po prostu sie go spytalam... zaprzeczal i klamal w zywe oczy, wsciekly (jak klamie jest zawsze zly). Przyznal sie dopiero, jak mu pokazalam screeny (po 10h). Twierdzi, ze ta znajomosc jest zupelnie normalna i jego z nia nic nie laczy, wiec nie musze byc zazdrosna. 4 - to zbior mniejszych klamstw, o ktorych ja wiem, a nie robie super scen - chodzi np. o jakies bardzo bardzo dawne znajomosci, ktore u niego konczyly sie sexem, a twierdzi, ze nie.
Jego koledzy. Kolega, o ktorym mowa w 1 klamstwie (nazwe go T), to BYL jego wieloletni przyjaciel. Wspolne dziewczyny (doslownie), wspolne tajemnice i mnostwo spedzanego czasu, rodzice T traktowali Lubego jak syna. T jednak nie byl szczery i bezinteresowny w tej znajomosci. Wszyscy w kolo to widzieli, ale tylko ja i rodzice mojego Lubego mowili o tym wprost. On sam w koncu przejrzał na oczy... z 15msc i od tego czasu zakonczyl ta znajomosc. Niepokojace bylo to, ze T zdradzał swoja narzeczona z kim popadnie, przy kazdej okazji... i NIKT z ich towarzystwa jej tego nie powiedzial. Zebralam dowody i ja uswiadomilam. Kolejny kolega J, bierze w czerwcu slub z dziewczyna, z ktora jest dla pieniedzy i ja tez kiedys zdradzal... Kolega K ma dziewczyne od roku, a od roku wypytuje sie Lubego o ta od zdjec "daj mi jej numer, umowie sie" i K wysyla mojemu Lubemu rozne profile dziewczyn, a nawet ostatnio po naszej klotni zapronowal, czy nie chce zmienic dziewczny (mnie)... bo ma kolezanke. Moj przyszedl i mi sam powiedzial o tym. Kolejny idiota S rowniez rozmawia o samych dziewczynach. W ogole, oni wszyscy jak nie o interesach, to o "dupach" (ich slowa).. oczywiscie innych, niz wlasne dziewczyny. Pisze o jego towarzystwie, bo on nie widzi w tym problemu, ze rozmawia z nimi o innych... przyznaje sie do tego otwarcie. "Ja tylko rozmawiam". Ambitne towarzystwo.
Dochodze powoli do meritum. Ostatnie klamstwo - 3 - mialo miejsce na poczatku pazdziernika, wiec wojna byla pazdziernikowa. Byly male rozejmy itd. Za kazdym razem tlumaczyl sie z klamstwa tym, ze boi sie mojej reakcji. Ja mu tlumaczylam uparcie, ze czlowieku nie rob czegos, o co musisz sie bac, to nie bedziesz klamac. No i przestal... klamac! Teraz bez ogrodek opowiada o wszystkim (chyba). O rozmowach o innych, o tej propozycji kolegi K. Nawet wpadl na pomysl, zeby jechac na 3dni w gory z kolegami w tym tygodniu. Gdzie zawsze jezdzimy razem i doskonale wie, ze nie ma przeszkod, zebym tez pojechala. Skonczylo sie klotnia i nigdzie nie pojechal. Powiedzialam mu jasno, ze to wszystko juz za dlugo trwa i znosilam tyle upokorzen, tlumaczac sobie, ze jestesmy tylko para (to bylo chore tlumaczenie, bo w normalnym zwiazku nie ma takich problemow) iz ma zdecydowac albo normalnosc, albo to dalej nie ma sensu. Dostrzeglam, ze klamstwa to tylko skutek jego szczeniackiego podejscia do zwiazku, ktore mial od poczatku. Jestem na prawde cierpliwa i wyrozumiala, ale po prostu juz mu nie ufam. Nie mam na to wszystko sily. Na to beznadziejne jego towarzystwo, ktore umacnia go w przekonaniu o takiej "normalnosci". Na niego samego. To wszystko niszczy mnie - moja samoocena jest wlasnie rowna zeru, non stop sie zastanawiam "czego mi brakuje, a tym kobietom nie?". Jestem naturalna blondynka, a wszystkie jego byle to brunetki, rozmawiaja o brunetkach... Na prawde lapie paranoje.
Fakty: romans mial raz, klamal konkretnie 3 razy.
Nie oklamuje go, nie daje powodow do zazdrosci, pozrywalam kontakty z kolegami, bo wiecznie mial o to problem. Nie mam portali spolecznosciowych, nie chodze na imprezy. A on jest wiecznie zazdrosny, o wszystko. Nie mieszkamy jeszcze ze soba - dzieli nas ciagle 100km, spedzamy razem srednio 4 dni w tygodniu (pomieszkujemy?) i mamy czesty kontakt: smsy i telefony przez caly dzien. Zamieszkac mamy teraz od kwietnia, we wspolnym kupionym mieszkaniu. Przeraza mnie to, ze on ma dwa oblicza. Dla mnie i bliskich jedno, a dla znajomych inne. I nie wiem juz, kim on jest i nie chce sie z kims takim wiazac na stale, ale cholernie pokochalam to jedno oblicze. Drugie, to jakis potwor bez moralnego kregoslupa, plytki z podstawowymi potrzebami. Nie da sie wszystkiego opisac, tego jak przebiegaja klotnie, jakie slowa padaja z jego strony. Jak bardzo potrafi byc wyrzuty z uczuc. Tak, jak jest inteligentny i pracowity, tak emocjonalnie jest gdzies na poziomie gimnazjum.
A moze to ja faktycznie przesadzam? I to jest normalnosc w dzisiejszych czasach? Wiem, ze nie jestem idealna i pewnie go tlamsze. Dla mnie zwiazek powinien sie opierac na zaufaniu, szacunku, lojalnosci i szczerosci... u nas, po dwoch latach jest jedna rzecz z jego strony: szczerosc, reszty brak. Prosze o rady, co robic dalej z nim?