nie mam prawa wiedzieć nic o moim facecie? - Netkobiety.pl

mój chłopak ma grupkę kolegów, z którymi zna się 'od zawsze'. niestety, według mnie, oni nie są dla niego najlepszym towarzystwem. całe ich życie to imprezy, niemal codzienne picie alkoholu, wychodzenie ciągle razem. uważam ze sprowadzają go na złą drogę, oczywiscie on jest dorosły i świadomy swoich decyzji, ale gdyby nie oni, jego zachowanie byłoby inne. oni go podpuszczają, namawiają na picie alkoholu, przez nich mnie kłamie i oszukuje. nie lubię ich, ponieważ nie mają szacunku do kobiet, brak im kompletnie kultury, nie bawią mnie ich nieśmieszne żarty, całe ich zachowanie mi nie odpowiada. jakby tego było mało, to wiele razy próbowali rozbić nasz związek i.. robią to dalej. oni obgadują każdego, nawet mojego chlopaka za plecami, kłamią też notorycznie. chłopak oczywiscie nie rozumie w czym jest problem. uwaza ze sie czepiam. a miedzy nami jest coraz gorzej wlasnie z ich powodu. powiedzialam swojemu chlopakowi, ze to juz nie podstawowka i jesli chce dalej byc ze mna, to chcialabym zeby zmniejszyl kontakty z nimi i traktowal ich jedynie jako kolegow, a nie przyjaciol od serca. jest ich w naszym zyciu po prostu za duzo, za czesto, nie wytrzymuje. on niby sam tez tak stwierdzil i obiecał ze ograniczy, ale jak przychodzi co do czego, to robi mi awantury, bo przeciez to jego koledzy, a ja mu zabraniam. powinnam mu ustapic?

Opowiedz swojemu chłopakowi to co napisałaś tutaj, że obgadują go za jego plecami, że się wyśmiewają,nie szanują nikogo i chcą doprowadzić do zakończenia Waszego związku,o ile to wogóle jest związek, dlatego tak uważam, bo gdyby chłopak kochał Cię naprawdę posłuchałby Ciebie,a nie trzymał się kurczowo tych pseudo kolegów.Sądzę, że z tej mąki chleba nie będzie, skoro on zaczyna robić Ci awantury z ich powodu - jeśli do tej pory nie zrozumiał swojego błędu i nie widzi zachowania swoich "kumpli" powinnaś zakończyć tę znajomość,ponieważ będzie jeszcze gorzej,a chyba nie chcesz płakać przez niego?? on się nigdy nie zmieni,zresztą już próbowałaś przemówić mu do rozsądki i to nic nie dało.On zwyczajnie jest pod silnym wpływem tych swoich - pożal się Boże "przyjaciół". Spróbuj mu jeszcze "zaproponować" - albo oni,albo Ty -  tu nie chodzi o samo ograniczego ich spotkań,ale o całkowite z nimi zerwanie,bo ta ich znajomość do niczego dobrego nie doprowadzi. Ale jeśli chcesz się cały czas szarpać z takim chłopakiem i jego kolegami - to już - niestety - Twoja decyzja. Jeśli nie zrozumie Twoich argumentów - zerwij z nim - to jedyna mądra rada.

natolinka
powiedzialam chlopakowi o ich zachowaniu. on mowi ze przeciez wie ze tacy sa, zna ich takze z tej strony, mowi ze przeciez takiego czegos mozna sie po nich spodziewac. jednak nie widzi problemu w tym zeby se dalej z nimi spotykac. kiedy jest ze mna tez chce z nimi wychodzic, na co ja nie mam ochoty. ostatecznie jednak godze sie dla swietego spokoju, bo w przeciwnym razie robi mi awantury. nie potrafi zerwac z nimi kontaktu, dalam mu kiedys wybor albo ja, albo oni, powiedzial ze to nienormalne, ze on nie zrezyguje z kolegow, a ja widocznie mam ze soba problem, skoro stawiam mu takie warunki. po czasie i tak wracal i mowil ze zrobi tak jak ja chce i skoncza sie koledzy. jedak nic takiego nie mialo miejsca, nadal byly nasze przypadkowe spotkania z nimi, sam tez wychodzil, a mnie zwyczajnie o tym nie informowal. kiedy dowiadywalam sie o jego klamstwach pzrepraszam, 'juz nie bede' i od nowa to samo. zdanie kolegow jest dla niego swiete. sa sytuacje ze jestesmy ja, on i jego kumple. potrafi robic to co oni powiedza, a moje zdanie ignorowac. mimo iz widzi ze jest mi zle, ze nie chce tyle czasu z nimi spedzac, nie robi z tym nic, a potem tylko JAK ZWYKLE przeprasza. mam dosyc takiego ukladu, ale jesli nadal sie nic nie zmieni, to odejde. jednak zanim to zrobie, chcialam sie poradzic, bo moze juz sama glupieje..

a on ma prawo przegladac moj? robi to notorycznie. bez mojej wiedzy. ja tylko w jego obecnosci. zreszta zaczelo sie od tego, ze on mnie sprawdzal, szukal w telefonie dowodow moich klamstw, ktorych oczywiscie nie bylo. kiedy zwrocilam mu uwage na to szperanie w telefonie, powiedzial ze przeciez nie mamy tajemnic przed soba wiec chyba nie powinnam mu tego zabraniac i ze on nie ma nic przeciwko zeby ja od czasu do czasu zajrzala do jego telefonu. do tamtego czasu nigdy nie zagladalam do jego telefonu. byla sytuacja, ze mnie oklamal mowiac ze jest w domu, a popijal z kumplami. podczas rozmowy telefonicznej wyraznie slyszalam ze jest wstawione i slychac tez bylo glosy kolegow. szedl jednak w zaparte ze mowi prawde i oglada grzecznie telewizje. wiedzialam ze jesli sie z nimi umawial to beda slady w tel, a skoro mi wolno to tam zajrze. spotklismy sie nazajutrz, dalej wpieral mi ze cos mi sie pomylilo, a on jest niczemu niewiny. powiedzialam ze chcialabym zajrzec do jego telefonu. i oczywiscie mialam nosa, bo byly dowody, umawial sie z kumplami na spotkanie, dyskutowali o tym jaki akohol beda pili i ze ja nic nie wiem i maja go nie wydac. od tamtej pory kiedy cos mi nie pasowalo, zagladalam. nigdy sie nie mylilam i zawsze znajdywaly sie dowody klamstw.. dodam ze on regularnie przegladal moj telefon, rozliczal mnie z kazdej sekundy rozmowy z kims innym, codziennie. teraz i tak kasuje dowody  telefonu ale bywa i tak ze powinie mu sie noga i cos zostaje. zreszta nagly brak jakichkolwiek rejestrow niemal za kazdym razem gdy cos nie gra, jest chyba podejrzany..

sama juz nie wiem co o tym myslec. kiedy jest miedzy nami ok to wlasnie, tak jak mowisz, rekompensuje mi wszystko, dlatego ja sie nabieram. i bledne kolo

Po przeczytaniu tych kilku postow dochodze do wniosku, ze to nie jest zwiazek, z pewnoscia nie ma tu milosci, ani nawet wzajemnen fascynacji, a jedynie chec podporzadkowania sobietej drugiej osoby i posiadania (niemal w sensie doslownym) jej/jego.

To nie jest zwiazek tylko bitwa kto nad kim zapanuje. Chore i bez przyszlosci.

moze wyglada to dziwnie. nie wiem jak on, ale ja jego kocham naprawde. tylko nie odpowiada mi zycie w klamstwie

Akurat nie dziwię się, że facet nie chce, żebyś mu grzebała w telefonie. I to nie znaczy, że ma coś do ukrycia - to znaczy, że nie lubi być inwigilowany. Bo sprawdzanie i kontrolowanie smsów, maili czy zdjęć swojego faceta, to nie jest coś normalnego - to znak, że mu nie ufasz.

Tak samo nie dziwię się, że chcesz wiedzieć, co robi twój facet. Po prostu wiedzieć, a nie rozliczać, kontrolować czy czegoś mu zabraniać.

W każdym razie, siłą, prośbą ani groźbą nie zmienisz podejścia swojego faceta. Jeśli on twoje zainteresowanie jego sprawami odbiera jako atak, to nie przekonasz go, że ciebie po prostu interesuje, jak mu minął dzień. A jeśli masz powody do braku zaufania wobec niego (bo odkryłaś już ileś jego kłamstw), to pytanie nie brzmi "co masz robić?". Pytanie brzmi: "dlaczego ty w ogóle chcesz być z tym człowiekiem?".

on szpieguje mnie, a ja robię to tylko w ramach odwetu i przy okazji dlatego zeby klamstwa wychodzily na jaw, to dziwne ze nie chce byc oszukiwana?

on musi o mnie wiedziec wszystko, mi o nim nie wolno nic wiedziec. nie rozumie ze sie martwie kiedy nie mam z nim kontaktu. on jednak dalej uparcie twierdzi ze ja chce mu rzadzic. chce byc z nim, bo go kocham. ale dalej nie wyobrazam sobie takiego zycia. i albo sie ono zmieni, albo ja odpadam.

podczas ostrej klotni ze swoim facetem, po jego bardzo krzywdzacych dla mnie slowach (oczywiscie nieprawdziwych, zwykle bzdury), uderzylam go w twarz. on wpadł w szał, popchnal mnie, kiedy sprobowalam sie podniesc, mocno mnie przytrzymal za szyje tak, że az bylo mi ciezko oddychac. oczywiscie pozniej stwierdzil ze to moja wina, ja jestem nienormalna bo go bije. moje stanowisko jest takie ze przeciez on jest facetem i powinien przyjac z honorem to, ze dostal w pape, w slusznej sprawie. wydaje mi sie ze nie powinien mnie bic/popychac

ok, juz sie poprawiam

Czy byl wtedy trzezwy?

On nie powinien i ty nie powinnaś. Nie ważne kto zaczął i co było powodem - zachowanie obojga jest w tym wypadku delikatnie mówiąc nie wporządku.

Dla mnie to jeszcze jeden argument za tym, że wasza relacja to nie jest zdrowy związek. To idzie w stronę przemocy domowej - a to już jest patologia.

tak, wiem ze mnie ponioslo. ale zasluzyl i wcale nie zaluje ze go uderzylam. ale gdyby byl facetem to wzialby to na klate. mialam powod, przyznal mi potem racje. a on mi oddal, bo taki mial kaprys? gdzie on ma jaja..

i ukrywa! reaguje gwaltownie bo wie ze jesli wezme telefon to znow sie wyda wiele klamstw. ja juz nie zwracam uwagi na jego szperanie w moim tel, bo przeciez nie mam nic do ukrycia, wiec moze to robic, kiedys mu sie znudzi a jak nie, to trudno

haha a skad wiesz ze ja robie?

ja juz od dawna wiem ze taka relacja jest niezdrowa. postanowilam ze w nowym roku, albo facet sie zmieni, albo sie rozstajemy. on powiedzial ze dolozy wszelkich staran zeby bylo dobrze, ze sie zmieni w nowym roku, ze bede miala porzadnego, normalnego faceta. aktualnie jestesmy po ostrej klotni. ale tym razem ja nie bede sie ponizac i dazyc do zgody. woz albo przewoz. jesli nie potrafi mie uszanowac to sie pozegnamy.

Nie potrafi?on CIE NIE SZANUJE. Otwórz oczy. TY szantażem go nie zmienisz. On się nie zmieni bo nie ma ochoty bo takie życie jak w tej chwili prowadzi mu pasuje. Szanuj się i zerwij. On musi dostać po dupie i zobaczyc co stracił a wtedy MOŻE  coś drgnie. Podoba mi się określenie żeby przeciągnąć kogoś  za kudły po podłodze. KTOS zmieniany nie sile wraca do swoich schematów po jakims czasie jak wszystko się upspokoi i wróci do normy. Nie jesteś jego matka aby mieć na niego jakikolwiek wpływ. Wpływ masz tylko na siebie i na to co Ty robisz. Zajmij się sobą

troche trudno mi sie z tym pogodzic, bo tyle energii wlozylam w ten zwiazek. ale coz. wydaje mi sie ze masz racje. sam by sie zmienil gdyby chcial. a jesli pasuje mu tak jak jest teraz to pozostalo mi sie z tym pogodzic. skoro jego beztroskie zycie jest dla niego wiecej warte niz zycie ze mna no to co ja moge

Ewidentnie kręci. Co możesz zrobić w tej sytuacji ? Chyba nie za wiele, poza rozmową oczywiście, ale jak sama wiesz nie daje ona pozytywnych rezultatów, więc proponuję odejść. Ja bym nie chciała być okłamywana w związku, prędzej czy później takie związki i tak się rozpadają. Zastanów się poważnie na co chcesz się godzić i pod tym kątem rozwiąż sprawę. Również byłam kiedyś tak zwodzona jak Ty, skończyło się rozstaniem (z mojej strony). On spotykał się z innymi, a zaczęło się od niewinnego pisania. Wiem, że to nie łatwe, ale dla Ciebie chyba najlepsze wyjście. Z czasem zobaczysz, że to było dobre rozwiązanie. Głowa do góry i powodzenia .

Ja mieszkałam z partnerem 2 lata i był to trudny czas. Było podobnie do Ciebie, tyle że mnie powiedział, gdzie lub z kim idzie (tylko że to nie zawsze była prawda). Uwierz mi, wiem jak to jest i jak się czujesz. Dawałam wiele szans, bo naiwnie wierzyłam że się zmieni, bo kochałam. Niestety było tylko gorzej. Znajdź w sobie tą siłę i odejdź, przecież z czasem będzie Ci coraz trudniej. Uzależniasz się od Niego, a On to wykorzystuje. W tym związku już nic dobrego Cię nie czeka. Wiem, łatwo się mówi, ale na dłuższą metę i tak się to skończy.

jesli wyplatalas sie z czegos podobnego to gratulacje. musisz byc naprawde silna. ja nie potrafie. w moim przypadku trwa to juz rok. ja naprawde mam dosc takiego zycia. on nie szanuje mnie i moch uczuc, a siebie uwaza za nie wiadomo kogo. jemu nalezy sie wszystko. dyktuje warunki na kazdym kroku, a jak mi sie nie podoba to droga wolna. i tak jest zawsze. nie mam prawa wyrazic wlasnego zdania, bron Boze niezadowolenia. zawsze wszystko musi byc tak jak on chce, ja o niczym nie moge decydowac, bo on musi miec wszystko pod siebie. najgorsze jest to, ze on nawet nie spyta czy odpowiada mi dany uklad, tylko po prostu robi jak chce. moje zdanie sie nie liczy. ja tez dawalam szanse, bo chcialam ratowac ten zwiazek. tyle dalam od siebie, tyle razy wybaczalam, znosilam cierpienia i wyzwiska, z tesknota patrzylam jak faceci moich kolezanek traktowali je jak ksiezniczki.. zawsze szukalam w sobie winy, a jego usprawiedliwialam. teraz widze ze to byl blad. w zamian mialam tylko oskarzenia i wyzwiska. mam co chcialam :'(

Przed chwilą napisałaś cos innej dziewczynie. Zastosuj się sama do tego. Nie pisz nie dzwoń nie proś jak pies na kolanach. Bo zostaniesz jego pomietlem. I tak do końca życia pomiatana przez dupka. Albo tkwij w tym bagienku jesli Ci to odpowiada. Twój cyrk twoje małpy

ja rozumiem ze to co robie to glupota, ze to bez sensu, ze on sobie ze mnie nic nie robi. wiem na czym polegaja moje bledy i w sytuacji kiedy ktoś tkwi w czyms takim, potrafie ocenic sytuacje trzezwo. ale najgorsze jest to bycie miedzy tym co wiesz, a tym co czujesz. ludze sie ze moze jeszcze da sie to naprawic.. ze przeciez to milosc. i takie cos mnie wlasie meczy i sprawia ze jestem taka jaka jestem

na pewno nie bede go prosila. skoro on nie wie czego chce to nikt za niego nie zdecyduje.

Co Ty opowiadasz ?! Miłość ?!
Może z Twojej strony, z Jego nawet jeśli kiedyś była, już dawno jej nie ma.
Swoją miłością nic nie wskórasz, ogarnij się i do przodu .

do tanga trzeba dwojga, wiem wiem..
moze i maie racje wszyscy ze milosc jesli jakas jest, to tylko moja. a on zwyczajnie dobrze sie w takim ukladzie bawi i korzysta z zycia i przy tym z mojej naiwnosci. zawsze mialam podobne stanowisko i kiedy mu to mowilam to on mi mowil, ze przeciez specjalnie mnie nie krzywdzi, ze mnie nie chce oszukiwac, ale sam nie wie czemu tak sie dzieje. ze mowil ze jest glupi, ze wie ze mnie traci, ze nie chce taki byc, ale bardzo ciezko jest mu sie zmienic.a kiedy mowilam ze nie tak wyglada milosc to mowil ze on sie zmieni, ze naprawde na swoj dziwny sposob mnie kocha. mowil ze nie wyoraza sobie zycia beze mnie, ze chce miec ze mna rodzine, dzieci. tylko co z tego skoro czas mijal, a zmian zadnych. za to za kazdym razem gdy byla klotnia mnie zostawial, mowil ze ma dosc, odchodzi. poznej i tak prosil i mowil ze tak tylko powiedzial w nerwach ale przeciez on mnie bie zostawi nigdy..

To czym prędzej pedź do tego psychologa A nie zagaduj. Wiem z czym to się je bo sama jestem toksyczna ale w terapii.

moze to mi pomoze

xoxo_nika dziękuj losowi, że ten typ zniknął z Twojego życia, szkoda, że sama go nie wykopałaś.
Zmobilizuj się i w żadnym wypadku nie dawaj mu kolejnej szansy, gdyby (np. po pijaku) przypomniał sobie o Tobie.
Mam nadzieję, że wytrwasz w postanowieniu i nie będziesz szukała kontaktu z nim (to byłoby żałosne), nie daj mu też satysfakcji i nie odbieraj od niego telefonów, nie odpowiadaj na żadne wiadomości.
Jakiekolwiek rozmowy z nim nie mają już najmniejszego sensu. Ignorując go całkowicie, zachowasz godność, jednocześnie pokazując mu że nie on rozdaje karty, oczywiście, gdyby za jakiś czas szukał kontaktu.
Masz szanse na spotkanie porządnego chłopaka, ale jednocześnie wyciągnij wnioski z tego żenującego "związku".
Na przyszłość, nie trzymaj się na siłę faceta, który Cię unieszczęśliwia.

Nie sądzę że przesadzałaś tymi kontrolami, gdyby nie jego kłamstwa NA PEWNO by ich nie było. Zawiódł Twoje zaufanie, Ty intuicyjnie wyczuwasz że coś nie tak, stąd te kontrole, ale to nie jest zdrowe bo wykańcza Ciebie, to żadna przyjemność, ja tylko pragnęłam nie musieć nikogo sprawdzać, nie czuć tego okropnego uczucia gdy znów dowiadywałam się prawdy innej niż ta jego, marzyłam by móc komuś ufać,a gdybym nie wiedziała żyła bym w iluzji, jego opowiedzianym świecie. Uwierz mi spotykam się z innym mężczyzną, nawet nie mam chęci myśleć o sprawdzaniu. NIE absolutnie, stanowczo, mówię temu nie gdyby miało tak być od ręki bez zastanowienia odchodzę, nie chcę wykańczać kontrolą ani jego(chociaż sam by się o to prosił) ani przede wszystkim siebie. Nie raz swojemu ukochanemu byłemu próbowałam wyperswadować że mnie to męczy, że sama myśl o sprawdzaniu wprowadza mnie w mdłości, ale on oczywiście mnie obwiniał, uważał że tego potrzebuje, i wiele innych, że przeze mnie wszystko bo sprawdzam (jego winy brak, nie ważne że kłamał jak z nut). Później miałam jeszcze koszmary senne dzięki czemu miałam olśnienie jak bardzo nie chcę sprawdzać, jakie to okropne uczucie. I naprawdę uwierz mi w momencie w którym on zaczął kłamać, a Ty go sprawdzać to to umarło. To już nie związek to jedna wielka farsa, która tylko się przeciąga, a gdy podczas jednego z Waszych rozstań się zakocha, nawet o Tobie nie pomyśli, bo jesteś tylko opcją. A co do Waszego szarpania to też początek później pozwalali byście sobie na więcej, on zawsze za to obwiniał by Ciebie. I wszyscy dobrze Ci radzą, zerwij kontakt, nie odpisuj, nie wdawaj się w jego zaczepne zwalanie winy, niech sobie Ciebie oskarża trudno, Ciebie w tym już nie będzie. I tylko to Cię może uratować, chociaż będziesz cierpieć to ten ból to nawet nie namiastka tego jaki odczuwała byś przy nim. Płacz ile tylko możesz, niech to trwa, miesiąc, pół roku rok , ile potrzebujesz ale minie, poczujesz się taka lekka jak nigdy. Trzymam kciuki

Tak, Ty sama, baw się dalej.