czuje sie jalowa w srodku, nic nie warta. nic mi się nie chce. ludzie mówią, ze smierdze. nie chce mi sie czytac, kiedys to lubilam. zasnelabym.... nie mam do niczego motywacji, czuje sie bardzo źle sama ze soba. czuje sie tak, jakby odebrano mi cos waznego, jakbym zwatpila, ze kiedykolwiek moze spotkac mnie cos dobrego. tak naprawdę nie chcę, żeby spotkało mnie to coś pozytywnego. nie mam marzen, ambicji, planów, zainteresowan. na siłe nie bede nic wymyślac. czulam sie tak odkad pamietam, tyle ze teraz to coś przybralo na sile i zdaje sie ze szukam wyjscia z tej całej sytuacji... co mogę jeszcze zrobić, zeby poczuc się inaczej?
Temat: bezsens zycia
Zobacz podobne tematy :
Odp: bezsens zycia
Isc do specjalisty. Psychologa z którym mozna porozmawiac i on coś moze zaradzi.
- takiwiatr
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Odp: bezsens zycia
Może to się wiąże z tym jak byłaś traktowana w domu rodzinnym, na przykład nie czułaś się kochana, akceptowana? Czy ostatnio coś się wydarzyło, że czujesz się jeszcze gorzej? Czy przestałaś dbać o siebie, o higienę? Warto też pójść do lekarza, bo może twój stan jest związany z hormonami na przykład tarczycy.
Odp: bezsens zycia
96% ludzi na świecie ma zaniżony poziom jodu co wpływa na pogorszenie nastroju. Warto spróbować brać rano szklankę osolonej wody i po dwóch godzinach pięć kropli jodyny na szklankę wody.
5 2015-12-01 15:06:45 Ostatnio edytowany przez cslady (2015-12-01 16:41:48)
Odp: bezsens zycia
Cześć Julianna , czy wierzysz w Boga? On może ci pomóc jeśli szczerze zawołasz do niego i zaczniesz szukać. Polecam obejrzeć spam
Odp: bezsens zycia
Czasami po prostu warto docenić proste radości życia codziennego... Poranna kawa, nowa para butów, dobry film obejrzany pod ulubionym kocem, ciepła szarlotka z kubełkiem lodów zjedzonym po 22 i po prostu "chwila wyłącznie dla siebie". To czasami pomaga... Podejmujemy nowe wyzwania, gubimy się w codzienności, biegniemy między jednym, a drugim spotkaniem, żeby tylko odhaczyć listę codziennych obowiązków. Tylko po co? Nikt nie jest idealny, pozwól sobie na trochę niedoskonałości, a nie wymagaj od siebie zbyt wiele. Doceń to, co masz i uwierz, że jesteś wyjątkowa, niezależnie od tego co robisz, jak gotujesz, czy jesteś perfekcyjną panią domu czy może szaloną indywidualistką, która ma chaos na biurku. Zrób sobie swoją "bucket list", namaluj swój pierwszy w życiu obraz, spełnij jedno ze swoich szalonych, a może nawet głupich marzeń lub przeczytaj książkę, która zmieni coś w Twoim życiu...
Mam dla Ciebie coś, nad czym warto się zastanowić i co może sprawić, że w Twoim pokoju zaświeci dyskretnie jakiś promień słońca.
Mamy większe domy, lecz mniejsze rodziny. Więcej możliwości, lecz mniej czasu. Mamy więcej tytułów, lecz mniej rozsądku. Więcej wiedzy, lecz mniej zdrowej oceny sytuacji. Mamy więcej specjalistów, lecz i więcej problemów. Więcej leków, lecz mniej zdrowia. Mnożymy majątki, okrajamy własne wartości. Mówimy za dużo, kochamy za mało, kłamiemy zbyt często. Uczymy się, jak zarabiać na życie, lecz nie uczymy się, jak żyć. Mamy stabilne budowle, lecz kruche charaktery. Coraz szersze autostrady, lecz coraz węższe poglądy. Przebywamy drogę na księżyc i z powrotem, lecz mamy problem przekroczyć ulicę i poznać nowego sąsiada. Tworzymy coraz więcej komputerów, przechowujemy coraz więcej informacji, lecz komunikujemy się coraz mniej, mniej i mniej. To czas szybkiego jedzenia, lecz wolnego trawienia. Wielkich mężczyzn, małych charakterów. Czas większej ilości pracy, mniejszej ilości zabawy. Większej ilości różnych posiłków, mniejszej ilości witamin i minerałów. Czas, kiedy mamy mnóstwo w oknie, a nic w pokoju.
