Hej. Jestem z moim narzeczonym od pięciu lat. Dwa lata temu mi się oświadczył. Od początku.. Gdy się poznaliśmy było jak w każdym związku pięknie, kolorowo, mogłam miłością przenosić góry. Po około roku przeżywalismy mały kryzys. On mnie wyzywał od najgorszych , widział jak płacze jak mnie to boli. Czuł emocjonalną przewagę nade mną. Potem się trochę polepszyło i życie płynęło dalej. Po trzech latach stwierdziłam, że ja już nie dam rady że to koniec. Odeszłam. On prosił, płakał - chciał wrócić. Ja byłam nieugięta. Prawdopodobnie na pocieszenie znalazłam nowego partnera. Mój luby po jakimś czasie również znalazł dziewczynę ( na imprezie, zrobil to specjalnie aby mi zrobic chyba na zlosc, ale mnie to nawet nie obchodzilo. jego zycie). Wtedy odżyłam. Rodzice cały czas mi powtarzali, że już dawno nie widzieli mnie tak uśmiechniętej i szczęśliwej. Po jakimś czasie jednak zaczęło mi jego brakować. I trach.. po około 4 miesiącach wróciliśmy do siebie. Było CUDOWNIE oświadczył się i było na prawdę tak jak być powinno. Pół roku temu wyjechaliśmy do pracy za granicę. Nie wiem czy coś we mnie się wypaliło.. nie wiem. Mam dosyć sprzątania po nim , gotowania prania i tego wszystkiego. I nie chodzi tutaj o prace domowe, bo jestem osobą dbającą o porządek wręcz jestem pedantką . On tego nie docenia . Wszystko ładnie poukladane czyste i wyprasowane. On robi bałagan w każdym widocznym miejsca a mnie już krew zalewa.Jest dusigroszem , bałaganiarzem i ma wszystko w dupie. Teraz jestem na zwolnieniu z powodu wypadku w pracy. Nie mam dochodów a on nic. Wszystko płacimy na pół. Nie zrobi niczego od siebie. Dopiero jak milion razy powtórze umyj naczynia, wynieś smieci to po paaru godzinach to zrobi. Czuje się jak jego własnosc. Tak na prawde nei wiem czy nadal coś do niego czuje. Jest mi tak trochę obojętny . Czy to ze mną jest coś nie tak i przesadzam ?
Nie przesadzasz. Zwyczajnie jest- jesteś z facetem, który za jakiś czas będzie twoim mężem i ojcem twoich dzieci.
Myślę że powinnas usiąść i na spokojnie zastanowić się czy naprwfe chcesz miec tego faceta za męża. Tyle rzeczy Cię w nim drażni a przecież tak nie powinno być. Facet jest balaganiarzem a Ty kochasz ład i porządek. Nie wiem jakim cudem wytrzymasz z tym człowiekiem na dłuższą metę. A co będzie gdy na świecie pojawi się dziecko? Zarobisz się dziewczyno ta syzyfowa robota na co dzień i na okrągło. On kiedyś ublizal ci- coś takiego wróci z powrotem, zapewne po ślubie. Nie ludz się że będzie inaczej.
Dobrze o Tobie świadczy to, że potrafisz patrzeć na swój związek krytycznie. Sporo dziewczyn nie potrafi czegoś takiego a potem jest płacz i zgrzytanie zębów.
Powiedz o swoich wątpliwościach rodzicom i poradz się ich. Skoro wtedy nie przeoczyli oni tego, że bylas taką szczęśliwa, to domyslam się, że to dobrzy i madrzy ludzie. Bądź z nimi szczera i dowiedz się co oni sądzą na temat twojego małżeństwa z tym facetem.
Dobranoc.
- kwadrad
- Net-facet
- Nieaktywny
Moim zdaniem to chwilowy problem egzystencjalny wynikający z sytuacji w jakiej sie znalazłaś(utrata pracy).
Czyli chcesz sie do czegoś przyczepić ale nie masz tego w zwyczaju zeby zacząć też od siebie.
To nie jest chwilowe.. W tej chwili jestem na zwolnieniu chorobowym, ale za dwa tygodnie wracam normalnie do pracy. Jestem 'trudną' osobą. Mam swój charakter i co prawda nie pokazuje tego ale mam swoje zdanie co do każdej sytuacji. To nie jest tak, że siedzę w domu i tylko szukam tematu do kłótni.. po prostu zaczęłam zauważać, że chociaż mam gips na ręce ( złamana kość) prasuje sprzątam gotuje - a on dalej ma to wszytko w dupie jak miał do tej pory..
Na Twoim miejscu olałabym narzeczonego. Jeżeli męczysz się z nim przed ślubem, to co dopiero będzie po ślubie. Jeżeli teraz nie wiesz czy go kochasz, to potem przekonasz się, że nic do niego nie czujesz. A po co bawić się w rozwód, zdrady i inne tego typu. Nie jesteś szczęśliwa, a to już powinno utwierdzić cię w przekonaniu, że to nie to. Zakończ to jak najszybciej i poszukaj kogoś nowego, kto będzie potrafił cię docenić.
Niedawno napisała tu dziewczyna, która wyszła za faceta brudasa i fleję. Jest z nim 6 lat, a chyba od tzrech czy czterech lat śpią oddzielnie, bo ona po prostu się go brzydzi. Facet roztył się niemiłosiernie, nie myje się, wiecznie jest spocony, świeci mu się twarz, jest niechlujny itd. Mało prawdopodobne, by to małżeństwo utrzymało się, bo brudas, to brudas, nie ma co się łudzić, że coś się zmieni. Brudas nie ma sam z siebie takiej potrzeby, by o siebie dbać, to o czym tu mówić.
Ten twój narzeczony jest syfiarzem, więc wiadomo, jak ciężko zyje się z takim człowiekiem na co dzień pod jednym dachem. Są tacy ludzie, którzy nie maja potrzeb estetycznych. Gdy przyjdzie dziecko utoniecie w syfie albo ty zarobisz się dziewczyno na śmierć.
Nie wiem czy twój narzeczony unika też i mydła, szamponu itd. czy chociaż pod tym względem nie masz z nim problemów. Bo jeśli on i z czystością osobistą jest na bakier, to raczej wycofaj się z tego związku. Nie wytrzymasz z takim chłopem.
A na dodatej nie jesteś pewna czy go kochasz- coś mi się wydaje, że wasze małżeństwo nie bedzie zbyt udane.
Szybko będziecie się żreć i zanim się zorientujesz on będzie ci ubliżał- jakiś czas temu przekonałaś się przecież o tym, że ten facet nie ma problemu z tym, by rzucić mięchem w stronę kobiety. Do dżentelmena raczej więc mu daleko. Ale poradź się bliskich ci osób, bo oni na pewno mają wyrobione zdanie na temat waszego związku. Czasem warto jest posłuchac opinii ludzi z zewnątrz, szczególnie gdy są to mądrzy i dobrzy ludzie, a twoi rodzice chyba są takimi ludźmi.
Powodzenia.
7 2015-11-18 15:08:52 Ostatnio edytowany przez kwadrad (2015-11-18 15:17:30)
- kwadrad
- Net-facet
- Nieaktywny
No ale to jest trudna sytuacja na emigracji i tak dalej.
Ktoś ten wózek musi ciągnąc i czuć minimum odpowiedzialności zeby miec jak to sie mowi bez wzgledu na czynniki zewnetrzne to czy tamto w poważaniu.
Bez tego przypuszczalnie ta cala sytuacja byłałby niemożliwa. Wtedy moze siedzielibyscie w Polsce i gapili sie w okno myslac co tu zmienic.
Dalej jestem zdania ze to problem chwilowy może tez wynikający z tego iż czujesz ze nie możesz w tym partycypować tak jakbyś chciała ( bo okoliczności Ci na to nie pozwalają).
Natomiast jak to jest miedzy wami to nie bede w to wnikał.
Ale chyba dałaś mu sie poznac z tej strony ze jak Ci odpuści to obróci sie to przeciw niemu.
Czy to dobrze czy zle trudno powiedziec na pewno znacie sie przez to lepiej.
Moge Ci zasugerowac zebyś spróbowała stać sie mniej zależna od niego i zobaczyć jak sie to potoczy.
Bo na pewno ta sytuacja w jakiś sposób Cie tłamsi.
Ale bez uzyskania większej niezależności chyba niewiele zmienisz.
- Ismena1976
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Z toba jest jak najbardziej wszystko "tak"...Po prostu uwiklalas sie na wlasne zyczenie w klasyczny ,toksyczny zwiazek.po jakiejs rozlace na jakis czas jest dobrze,a potem znowu jest zle.Pozniej zaczynamy z ta osoba na nowo,i znow to samo.Z czasem uzalezniamy sie od tej sinusoidy-raz jest dobrze ,a raz zle.Pozniej tego dobrego jest coraz mniej,napiecie rosnie...W koncu mamy dosc-po prostu wypalamy sie.takie zwiazki zaawsze zle sie koncza.Mysle,ze w obecnym ukladzie brakuje Ci tej adrenaliny,do ktorej przyzwyczil cie tamten zwiazek.
