Nie wiem co mam robić.. - Netkobiety.pl

U mnie w rodzinie zawsze tak było.. wychowywałam się z myślą, że to coś normalnego. Później, z czasem zaczęłam rozumieć, że w innychdomach nie jest tak samo ale z biegiem lat zdążyłam się w jakiś sposób z tym pogodzić. Zdaje sobie sprawę, że to dziwnie wygląda, takie rzeczy dzieją się naprawdę sporadycznie ale u mnie tak jest, od małego byłam z tym oswajana. Teraz po prostu nachodzi mnie coraz więcej wątpliwości.. Czy się na to zgodziłam, w zasadzie nikt nigdy nie pytał mnie o zdanie, ja z kolei nigdy nie sprzeciwiałam się ojcu.. Próbowałam rozmawiać ale nie odniosło to żadnego skutku, w którymś momencie chyba się poddałam...

Powinnaś odpowiedzieć sobie na pytanie, czy widzisz siebie jako żonę tego człowieka za 5, 10 czy 20 lat. Jeżeli są jakieś wątpliwości, to znaczy, że nie jesteś pewna uczuć do niego o ile w ogóle jakieś są.
A powiedz jaki on ma stosunek do Ciebie? Jak Cię traktuje, czy macie o czym ze sobą rozmawiać?
Na Twoim miejscu nigdy nie pozwoliłabym, żeby ktoś za mnie decydował, nawet rodzice, ale to chyba kwestia charakteru.

Grać na czas z rodzicami? A czy rodzice rozwiążą moje problemy? Czy to rodzice za mnie urodzą dzieci i je wychowają? Każdy człowiek ma wolną wolę, czasy niewolnictwa dawno się skończyły, nie żyjemy też w krajach arabskich, gdzie rodzice wybierają mężów dziewczynom bez prawa sprzeciwu!
Gdyby moi rodzice próbowali mi narzucić za kogo mam wyjść, to albo musieliby w końcu odpuścić, albo trzasnęłabym drzwiami i nieprędko by mnie zobaczyli.
Nie pozwoliłabym, by ktokolwiek za mnie o czymś decydował.

Jestem w szoku, XXI wiek, cywilizowany kraj i takie sytuacje mają miejsce. Możesz w ogóle podejmować sama jakieś decyzje? O szkole, o studiach, o pracy? Czy zaraz po ślubie z kandydatem rodziców będziesz musiała rodzic dzieci? To naprawdę straszne, jeżeli to prawda, no chyba, że jestes Romką ;P

Ivy - takie małżeństwa na pewno też mogą być szczęśliwe.
Jest mnóstwo atutów, choćby - świetnie się znacie z partnerem, masz wsparcie rodziny; skoro uznajesz ślub z tą osobą za konieczny i ona tak samo, to znaczy, że w razie problemów będziecie się bardzo starać je rozwiązać, pracować nad związkiem, zamiast się rozwodzić jak większość...
No ale... Skoro masz wątpliwości to nie lekceważ ich! Zastanów się może, co dałoby Ci całkowitą pewność, że wybierasz właściwie? Jak sobie odpowiesz na to pytanie, to powinnaś wiedzieć, czy tych kilka tygodni wystarczy, by tę pewność zdobyć (np. szczera rozmowa z rodzicami na temat ich małżeństwa, z narzeczonym, wspólna podróż może? no sama będziesz wiedzieć najlepiej); a jeśli się okaże, że czasu masz za mało, żeby zdobyć odpowiednią wiedzę, zdążyć wszystko przemyśleć, no to... poproś stanowczo o odroczenie tego ślubu, zawieszenie go na rok? Może chcesz jednak skończyć jakieś studia, choćby licencjat? To już jest argument, żeby dać sobie jeszcze 3 lata i Twoi bliscy muszą to uszanować.
Gdyby nieposłuszeństwo oznaczało, że będziesz musiała opuścić rodzinę, nie bój się tego, poradzisz sobie! Żyjemy w wolnym kraju, w XXI wieku, są różne organizacje pomocowe, stypendia. Dla młodych nie tak trudno o pracę, jak się wydaje. Potraktuj to wtedy jak przygodę, dorastanie, wzięcie odpowiedzialności za siebie. Taka odpowiedzialność jest trudna, ale daje niesamowitą satysfakcję!
Powodzenia w każdym razie i głowa do góry, masz mnóstwo możliwości!