nie wybaczyłam zdrady , teraz bardzo załuję - Netkobiety.pl

Łatwo się radzi ..
Współczuje Ci..
Jesteś sama, z dzieckiem , mieszkasz u mamy, po rozwodzie.. na pewno nie jest Ci łatwo.
Powiedz ile masz lat ?

Pamiętaj , że życie jest za krótkie żeby ciagle rozpamiętywać.
Masz wspaniałe dziecko, które z roku na rok jest starsze..
Wyjdz gdzieś, zrób coś dla siebie. Może fitness ? albo jakieś hobby ?
I uwierz w to, że jeszcze wszystko się ułoży..
Tylko trzeba dostrzegać pozytywne rzeczy..

Ściskam i życzę powodzenia !:)

dziękuję ŻywiecZdrój, za dobre słowo

ale... nie ułoży się,wiem to, karma mnie oblepiła, ale kiedyś gdy robiłam zle nie miałam TEJ swiadomosci, naprawdę

Jeśli będziesz sobie to w kółko powtarzała to na pewno tak będzie. Potęga podświadomości.
Mnie facet zostawił po 7 latach , przed słubem..niby twierdził ,że ma mnie dość, a dwa tygodnie pozniej już prowadzał się z kolejną... Powiem Ci, że dno emocjonalne jakiego dosięgłam wydawało się nie mie końca , wręcz miałam wrażenie ze na swoją prośbę brnę w to głębiej... Leki, stany depresyjne, nechęć do życia, brak perspektyw na życie bez niego..jak ja uwielbiałam pławić się w tym błocie.. I wiesz co? mój mózg zdziałał cuda.. Sama do dziś się dziwię jak on to zrobił ,mimo ze bardzo mało czasu upłynęło od tego momentu. Ja czytałam na forum ,że dziewczyny tracą pół roku rok a Ty tyle lat to w głowie mi sie to nie mieści.. nie ma na świecie mężczyzny ,dla którego warto tracić tyle swojego cennego życia.. Wszystko zaczyna się i kończy w Twojej głowie !!! Jesli będziesz torturowała swój umysł takimi stwierdzeniami, staną się one faktem i nigdy nie zaznasz szczęścia. Musisz słuchać swojego ciała i głowy i znalezc własne metody na radzenie sobie z dołami i tego typu myślami. Ja przekopałam to forum w momncie kiedy było naprawdę zle. Szukałam gotowych rozwiązań.. Od razu mówię- nie ma. Walcz z tym. Nie uważasz ,że za dużo czasu zmarnowałaś???  Pomyśl o sobie. Jesli zamykasz sie na ludzi i szukasz na siłę to odpuść . Wszsytko sam przchodzi , ale potrzeba otwartości na otoczenie. Wiesz jaką siłę ma uśmiech????

dziękuję za wszystkie odpowiedzi, bardzo dużo mi daja Wasze słowa
Mussuka- tez dziekuje, czytam to forum od dawna , wiem ze jesteś potrafisz ustawić do pionu , masz wiele racji

chodzi o to ze na zewnątrz nikt nie ma pojęcia co się ze mna dzieje, nikt nie wie ze ja tego wszystkiego nie przepracowałam, wszyscy mysla ze mam już na niego "wywalone".  Po prostu dobrze to ukrywam. Na codzien jestem usmiechnieta, w pracy jestem lubiana, znajomi zapraszają mnie wciąż na jakies imprezy, to nie jest tak ze nigdzie nie wychodzę... nic nie probuje zmienić, cały czas to robie, już raz próbowałam zmiany , przeprowadziłam się do innego , dużego miasta,by zacząć nowe zycie, niestety nie wyszło , nie mogłam sobie poradzić , miałam male dziecko, mało pieniędzy...  po prostu NIC mi się nie udaje , ale nie wiem jak z tego bagna wyjść, byłam u psychologa, bo ta niemijajaca "chora" milosc mnie niszczy, ale ... rozmowa z psychologiem niczego nie poprawiła. Wiem ze wszystko siedzi w głowie, ale dlaczego az 5 lat nie jestem w stanie zrobić kroku, bo zaraz się przewracam?

wciąż wyrzucam sobie , ze jestem beznadziejną kobietą ,partnerką, ze powinnam dla dobra dziecka , rodziny przelknąc "zdradę', boję się ze dziecko mi to kiedyś wypomni , tak bardzo się tego boję...

zwłaszcza ze sama nie wiem czy to była zdrada, po prostu gdy byłam w ciąży poklocilismy się o jakiś drobiazg, on kazał mi wyjechać do rodzicow na jakiś czas, tak zrobiłam, a on w tym czasie zabawial się z jakimiś pannami....
on twierdzil ze to nie była zdrada bo byliśmy w separacji...

teraz gdy o tym pisze to na samo wspomnienie temtej rozpaczy słabo mi

To może najwyższa pora na zakończenie oszukiwania i grania radosnej i szczęśliwej?

Pytasz, dlaczego nie jesteś w stanie zrobić kroku do przodu. Sama sobie odpowiedziałaś na to pytanie:

Dlaczego ciągle uważasz, że jesteś beznadziejną? Do czego utrzymywanie tej opinii jest Ci potrzebne (tak, nie pomyliłam się)? Co stałoby się, gdybyś zmieniła zdanie na swój temat? Co stałoby się, gdybyś zobaczyła realny obraz swego eks-męża? Po co ciągle żyjesz przeszłością?
I nie odpowiadaj, że nie wiesz, bo to tylko zasłona dymna. Odpowiedź na te pytania jest ważna dla Ciebie, nie dla kogokolwiek na forum.

Być w związku wbrew sobie, tylko dla tzw. dobra dziecka? Dobro dziecka rzeczywiście polega na życiu w rodzinie, w której osoby ani się nie szanują, ani nie kochają, a na porządku dziennym jest zdrada i oszukiwanie? Naprawdę tak nisko cenisz sobie własne dziecko, tak nisko oceniasz jego inteligencję, że uważasz, że zarzuci Ci rozwalenie związku?

Mogłabyś ewentualnie żałować, gdyby przez ten czas Twój były partner walczył o Was, starał się, udowodnił, że mu zależy na Tobie i Waszym dziecku. Czy on tak się zachowywał?
Jak przez te 5 lat wyglądały Wasze stosunki, kontakty,  jakim był/jest ojcem...na odległość?
Dobrze zrobiłaś odchodząc, zwłaszcza, że znałaś jego przeszłość i brak lojalności w poprzednich związkach. Co on zrobił, żeby przekonać Cię, że jednak zależy mu na Was?
Nie możesz ułożyć sobie życia, bo mimo tego co zrobił, nie wyrzuciłaś go z głowy, czy z serca? nie wiem, ale być może wiadomość o tym, że on się żeni i znowu zostanie ojcem spowodowała u Ciebie przypływ zazdrości, że jemu jakoś się wiedzie, a Tobie (Twoim zdaniem) nie.
badway skoro po 5 latach od rozstania targają Tobą takie emocje, może warto pomyśleć o terapii.
Czy pomyślałaś, jak wyglądałoby Wasze wspólne życie bez zaufania, poczucia bezpieczeństwa z facetem, który zdradza, skąd u Ciebie przekonanie że byłabyś z nim szczęśliwa i tworzylibyście udany związek?

W pierwszym momencie nie chciał niczego ratować,mowil ze lepiej mu beze mnie... potem ( bardzo szybko ) jakby się zreflektował i pozwolil na powrot do siebie. " pozwolił' - wiem jak to zalosnie brzmi.... niby chciał naprawić,  ale to wszystko było takie ... nieszczere , sztuczne.. nie widział swojej winy, uważał ze to ja jestem wszystkiemu winna. Niby patrzył mi  oczy i mówił " chciałbym żeby nam się udało, naprawmy to wszystko" ale.. wtedy pamiętam jedna myśl jaką pojawiła się w mojej glowie -" on mnie już nie kocha", potem przed samym rozwodem były jeszcze jego prośby o powrot, ale ja dumna i blada powiedziałam 'nie" ( z nadzieją ze będzie się jeszcze bardziej staral, niestety przeliczyłam się)

i to wlasnie jest sedno; nie mogę sobie wybaczyć ze nie zdołałam zatrzymać jego milosci do mnie, ze przestał mnie kochac tak nagle , dosłownie w ciągu 1 dnia. Nie mogę sobie wybaczyć ze ,  dalam mu wszystko co miałam a to wciąż  było za mało. Chciał czegos , czego ja nie mam, skoro mnie odrzucił. I bardzo szybko po rozwodzie znalazł sobie kogos.

tak , jestem zazdrosna ze sobie układa zycie kolejny raz , a ma 42 lata
tak, nienawidzę go za to ze mnie nie kocha , a ja jego wciąż tak
tak, nienawidzę siebie za to ze nie wróciłam do niego kiedy o to poprosil
nienawidzę jego za to ze dał mi szczęście a potem mi je brutalnie zabrał
nienawidzę siebie za to ze nic dla niego nie znaczyłam

najgorsze jest odrzucenie

Badway, ja odeszłam "tylko" z powodu różnicy charakterów, niezrozumienia, braku wsparcia, więzi i nie odciętej pępowiny. Żadnej zdrady nie było. Ciągle mam chwile zwątpienia, ale teraz jestem szczęśliwsza, nawet gdy jestem nieszczęśliwa. Córka nie widzi na codzień i nie utrwala sobie fatalnych wzorców relacji pomiędzy rodzicami.
Czy Twój ex o Ciebie walczył? Bo mój nie i to mnie przekonuje, że była to dobra decyzja. Natomiast faktem jest, że dźwiganie wyłącznie na sobie całej odpowiedzialności za siebie i dziecko jest potwornie obciążające. Ale życie obok siebie było dla mnie nie do zniesienia. Mam teraz gorszy czas. Córka ma 2 lata, jesteśmy rok same.

dużo mowi  fakt ze z wszystkimi byłymi partnerkami utrzymuje poprawne, wręcz ciepłe relacje, tylko ze mną... nie, one wszystkie uwazaja , ze eks to był dobry partner , a to one sa winne ( z roznych powodów ) rozpadowi związku

obecna żona jest w niego wpatrzona jak w obrazek

Skąd masz takie informacje, śledzisz go? Rób tak dalej to zmarnujesz sobie resztę życia, na własne życzenie.
Co do "ciepłych relacji" z tłumem byłych partnerek - one nie mają z nim dzieci, inaczej nie piałyby z radości i wdzięczności, że kiedyś raczył je przelecieć i porzucić dla innej, w sumie niezły musi być z niego czaruś.
Czy ta, dla której odszedł do Ciebie też go mile wspomina?

5 lat płaczesz za zdrajcą?

tak , tego jestem 100% pewna , on zostawił ją, dla mnie ale mimo wszystko są do tej pory dobrymi znajomymi, ona długo o niego walczyła i wiem ze podobnie jak ja nigdy nie przestanie go kochac ... ech to bardzo skomplikowana historia, ciężko mi o tym pisać bo to dzialo się prawie 10 lat temu , ale wiem ze ona bardzo wtedy cierpiała

najgorsze jest słowo "nienawidzę", którego tak wiele użyłaś w tym poście ...

OD MIŁOŚCI DO NIENAWIŚCI JEST JEDEN MAŁY KROK i autorka go w tej chwili robi... Wydaje mi się że będzie to dla niej lepsze rozwiązanie niż tkwić w tej chorej "miłości".

Obojetnosc jest pomiedzy Panibaronowo

Pewnie masz rację... ale to właśnie jest ta skopana przez życie psychika autorki. Ciężko jej będzie pomóc... bo to co dzieje się w jej wnętrzu to jeden kocioł z nienawiścią, miłością, zazdrością i do tego wszystko to  kipi pod wpływem niepowodzeń życiowych autorki. Tylko Bóg raczy chyba wiedzieć co zwycięży w autorce... i czy znajdzie się też tam odrobina zdrowego rozsądku.
rumpel

Czego żałujesz? On nie jest tego wart.

Jak wyjść z twarzą?  Jestem z chłopakiem od roku.  Jest wobec mnie w porządku ale ma jedną wadę , zdarza mu się  odwołać czasami nasze spotkanie bo jakiś kolega go wyciąga na piwo i mówi mi ze spotkamy się jutro , pyta się czy się nie gniewam  a mi głupio powiedzieć ze mi przykro, nie wiem jak się zachować żeby wiedział  ze tak się nie robi ale jednocześnie żebym nie wyszła na desperadke uwieszona na facecie a czuje ze jak nie zareaguje to częściej będzie  tak  robił:/

nie umiem ci doradzic. moze jestes jedną z tych lasek, ktore nie umieją byc same.
nie umiesz byc sama. musisz kogos miec.
dlaczego nie masz kolezanek, przyjaciolek.dlaczego 33 latka nie moze wyjsc potanczyc w sobote, wyjechac na ferie wakacje z dzieckiem i kumpela.
czy sądzisz ze zycie stracilo kolory bo nie ma faceta?zapewniam cie ze spacer z kumpela, a nawet wspolne mierzenie butow czy bluzek potrafi byc frajdą.
wycieczka rowerowa.kurs prawa jazdy.
najwazniejszy jest spokój i to, ze juz nigdy on cie nie zdradzi, nikt cie nie upokorzy. piąta partnerka oznacza dla mnie ze kolejna kopnie w dupe i dalej będzie robil dzieci.
moja siostra po 5 latach od rozwodu kogos poznala i w koncu jest spokoj bo tak zanudzala ze nie dalo sie jej sluchac.
moj temat to "partner mnie nie szanuje". uwierz mi ze mam 194 cm wysokiego bruneta, ktory lubi dziecko i sie nim zajmuje. jest przyjstojny i co? i gowno. nie szanuje. rzuca mi zlotówki, upokarza i zniecheca do zycia.
chcialabys takiego zwiazku???i wcale nie jest latwo z niego wyjsc.
dlugo bym pisala jak jest do dupy...
dlaczego nie docenisz spokoju? twoje zycie by tak wygladalo:
sfrustrowana, posiwiala 33 latka z obgryzionymi paznokciami i żółtymi od fajek zębami przebaczyla piątą już zdradę. ciekawe ile zdrad jest nieodkrytych. facet, to poczciwy misio z miną cierpiącego kota ze schroniska. ma sklonnosc do kobiet i sam wyskakuje z gaci, nawet nie wie kiedy. kobieta wybacza, wybacza i...
no i gowno.
pozdrawiam.
i wyjdz lepiej na rower i zrób te 50km, moze sobie zapal albo idz kupic nowe buty. wiosna jest!!!
temat nie jest nowy, wrocilas do neigo po 5 latach. niepotrzebnie.

samotniczka są takie kobiety, ktore muszą miec faceta i szybko dziecko. a jak sie nie uda to kolejne dziecko.
widze na facebooku, byla dziewczyna mojego męża. jak rozeszli sie i wyszla za mąz, to wypisywala na facebooku, wstawiala serca, delfiny,cytaty o milosci. potem sie rozwiodla i cisza. obecnie ma juz chyba kolejny zwiazek i teraz znowu jakies peany. swoją wartosc liczy na podstawie tego czy ma chlopaka czy nie.
ja tam nie rozumiem. nie umialabym tak.

Wcale tego nie uważam za "wypot". Rozumiem że te dwa uczucia się wykluczają wzajemnie, ale mnie chodziło o to że osoba która kocha kogoś i strasznie cierpi z tego powodu w pewnym momencie zaczyna za swe cierpienia obarczać kochaną osobę i miejsce miłości zastępuje uczucie nienawiści za wyrządzone krzywdy doznane przez kochanego.
Tak z grubsza wg mnie to wygląda...
rumpel

nienawidzić, to jak pić truciznę i mieć nadzieję, że ktoś inny umrze. Niestety mam dla Ciebie złe wieści - póki nie wybaczysz, nie przeżyjesz, nie przetrawisz, nie pójdziesz dalej. Boże, ustrzeż nas o nienawiści, jak śpiewał Kaczmarski. Miał rację. Nienawidząc, tocząc żółć, zrobisz sobie krzywdę. Jakiś czas ponienawidzieć jest ok, ale to uczucie musisz puścić, nie przyzwyczajaj się do niego. Jest to jeden z etapów radzenia sobie z rozstaniem.
Był Twoim narkotykiem, powiadasz, a może to Ty jesteś kobietą bluszczem? Nie mówisz, co Ty zrobiłaś źle.. znam wiele takich, co nie mają sobie nic do zarzucenia i winy wszelkich niepowodzeń szukają wszędzie, ale nie w sobie.
Potrzeba Ci kogoś, kto Tobą potrząśnie, bo nadal jest Twoim narkotykiem, na Boga, gościu się ŻENI, 5 lat nie jesteście ze sobą, a Ty się zachowujesz jak mała dziewczynka, której ktoś zabrał zabawkę w piaskownicy. Laska, na terapię radzę iść albo chociaż jakiś poradnik przeczytaj, bo jak on był Twoim narkotykiem, to znaczy, że szukasz szczęścia nie tam, gdzie należy, czyli zamiast wewnątrz siebie, to na zewnątrz. Tak samo jak tej winy niepowodzeń. Znasz w ogóle siebie? Czy odbijasz się w innych ludziach?
Bestialsko Ci zabrał.. no zabrał, jest wolny, wolny do wyborów. Naprawdę, ogarnij się, bo jaki przykład dajesz swojemu dziecku? Chcesz ją wychować na taką... nie wiem, jak to ująć, żeby Cię nie urazić.. hmm. no na osobę, która nie potrafi być szczęśliwa, o ile nie ma kłów wpitych w czyjąś aortę?

zdrada zawsze boli, ale po każdej burzy wschodzi słońce. Wypatruj je! Wyjdź do ludzi, na spacer, zajmuj się codziennymi sprawami i pośród tego zgiełku ujrzysz światełko ... dla siebie

To przykre, co Ciebie spotkało, ale jeśli będziesz nienawidzić tego człowieka to wlejesz tą nienawiść takze w dziecko.
Skrzywdzisz je w ten sposób.
Sama także nie pójdziesz na przód.
To niezwykłe aż tak się orientować w relacjach damsko - męskich byłego partnera. Skąd Ty to wiesz? Po co Ci to?
Może to jest powód , że nie możesz ułozyć sobie życia.
Trudno nie walczył, ale Ty chyba także nie walczyłaś. On ułożył sobie życie. Teraz czas na Ciebie.
Uszy do góry!

Już dawno dziecko skrzywdziła swoją niewyleczoną postawą emocjonalną. Zakład że to dziecko bedzie miało nerwice, depresje albo inne schizy?

Czy jestem wampirem energetycznym? . Kontaktow z nim unikam, nie rozmawiam z nim często...  tak jak już pisałam robiłam wiele żeby o nim zapomnieć. To raczej on mnie wykańcza docinkami, uwagami, dla niego jestem "gownem w które się kiedyś wpakował", 'pomylką życiową", "nienoromalną matką ,która odebrała dziecku ojca"(!)... itd. Nigdy nie płaci alimentów na czas , tylko po to żeby mieć satysfakcję, że brakuje mi pieniędzy. Nigdy nie dokłada się do zadnych dodatkowych wydatków na dziecko ,mimo ze go proszę o niewielkie sumy, a jest człowiekiem zamożnym. Płaci mi 400zł alimentów... po rozwodzie powiedział mi wprost: nie wyobrażaj sobie ze będę ci je płacił nie wiadomo ile, bo dziecko kiedyś ci zabiorę. Jest dobrym ojcem, interesuje się dzieckiem, umie się nim idealnie zajać, ale .... cały czas kładzie dziecku do głowy , ze lepiej mu by było u ojca, namawia go ( niespełna 6 latka !) do zamieszkania u siebie...ostatnio usłyszałam tez tekst- widzisz dopiąłem swego,teraz nie zobaczysz ani zlotowki więcej, bo mam 2 dziecko.....to wszystko jest chore... nie mam na to już siły... mogłabym napisac jeszcze wiele rzeczy: przy porodzie nie był, bo wolal być w pracy, po rozwodzie nie widział dziecka 1,5 roku, bo " chciał się wreszcie uwolnić ode mnie i przeszłości", potem ja go wręcz zmusiłam do kontaktow... od 2 lat nagle zalawa dziecko   uczuciami ojcowskimi,.... podejrzewam ze to dlatego iż dziecko już dużo rozumie , można je przekupić,  nakłaść mu do głowy bzdur, byleby tylko zrobić w jego oczach ze mnie niewydolno wychowawcza matkę..
fakt, moje dziecko jest uwikłane w toksyczne relacje, ale nie ja je stwarzam...  ja tylko wyrzucam sobie , mogłam zostać z mezem, mogłam nie odchodzić, gdybyśmy byli razem, tych chorych sytuacji by nie było...
zaluje ze nie wybaczyłam mu tej zdrady, bo teraz nasze dziecko ma niepelna rodzinę i rodzicow z problemami emocjonalnymi,pisze tak bo myslę ze eks tez tego tak do końca nie przerobil...

czy jestem kobietą-bluszczem?Nie. to on raczej był mezczyzną - bluszczem, zazdrosnym, żądającym spędzania całego czasu razem, kontrolującym,... ale podobało mi się to, czułam się po prostu kochana

powiem jeszcze o jego rodzinie, może to trochę lepiej nakreśli obraz: jego dziadek , wiele lat prowadził podwojne zycie, kilkanasie lat , zyl z zoną i jednocześnie z kochanką, obydwie o sobie wiedziały .  Jego ojciec , również miał romans kilkuletni w czasie małzenstwa z teściową, z tego romansu ma dziecko , ale tesciowa zaaceptowała ten fakt. Jednym słowem mezczyzni w tej rodzinie mają sklonnosc do zdrady,... i jeszcze
wcale nie maja z tego powodu wyrzutow sumienia..
A ja w całej swej naiwności wierzyłam ze mój ukochany będzie inny niż jego przodkowie i gdy założymy rodzinę, będzie to cenil...

tak na marginesie.... probowalam mu wybaczyć, kilkakrotnie czytałam książkę "Radykalne wybaczenie", byłam w psychologa ...
probuje wybaczyć od kilku lat, bo wiem ze to klucz do wszystkiego , ale dlaczego nie potrafię? może dlatego ze swojemu ojcu tez nie mogę wybaczyć pijaństwa , bicia, wyzwisk, awantur...maltretowania fizycznego i psychicznego w dziecinstwie

Chciałabyś być z taki człowiekiem, jakim on się okazał po rozwodzie? Bo on zawsze taki był, tylko wcześniej nie było aż tak mocnego zdarzenia, które do końca by to wyzwoliło. I przede wszystkim Ty nie zabrałaś dziecku ojca, przecież ono go ma, tylko ten ojciec pojawia się i znika. Niepełna rodzina nie oznacza, że Twoje dziecko będzie miało w przyszłości jakieś deficyty. Silna więź w dzieciństwie z co najmniej jedną osobą wystarczy, by czuć się bezpiecznie i wartościowo. Ale już to co jest między Wami może to poczucie zaburzyć.
Mój ex spotyka się z córką regularnie, ale też płaci mi śmieszne pieniądze, biorąc pod uwagę fakt, że wyprowadziłam się z naszego wspólnego mieszkania i teraz wynajmuje, opłacam nianię itd.
Kipi nienawiścią jak mnie widzi, były między nami nawet przepychanki. Musiałam odpuścić i ustąpić. Dla dziecka.
Ty też musisz to zrobić.

I naprawdę to co wyprawiały kobiety w rodzinie Twojego ex akceptując wielokrotne zdrady  jest bardzo smutne i poniżające. Dziwne, że też byś tak chciała...
Moim zdaniem Twoim problemem jest to, że nie ułożyłaś sobie życia i masz takie a nie inne warunki mieszkaniowe. Uwierz, ja też mam ten problem. Obecnie mam dobrą pracę, ale kto wie jak będzie. Mimo to na ten moment nie stać mnie na wiele rzecz i na życie, które wiodłam wcześniej. I jestem kompletnie sama.

Aga, tak to jest dla mnie ogromny problem. Nie mogę sobie tego uzycia ułozyc , choć naprawdę nocami myslę na tym jak cos zmienić.... na samodzielonosc mieszkaniową nie mam szans, na poznanie kogos chyba tez, skoro od 5 lat probuje i nic... jestem na samym dnie,mam problemy finansowe, depresję i to wszystko się skumulowało teraz...

i jest tak ze udaję , przed innymi gram  optymistkę... bo przyznać się innym ze zmarnowałam sobie zycie przez swoja głupotę jest mi tak WSTYD..

Ja jestem pewna, że gdybyś z nim została, to byłoby jeszcze gorzej.Naprawdę nie masz czego i kogo żałować.To zwykły bawidamek,jak sama wiesz.Chyba zdradził z tobą inną?
Na twoim miejscu skupiłabym się na dziecku, na jego dobru.A że nie możesz znaleźć nikogo,to chyba dlatego, że zbyt mocno skupiłaś się na byłym.Albo szukałaś w złym miejscu.Różnie plotą się ludzkie losy.Nieraz ludzie są samotni przez wiele lat, a potem los oddaje im z nawiązką.

Josz , nie wiem jak Ty to robisz , ale jesteś glosem mojej podświadomości...wszystko co napisałaś o nim tkwiło i tkwi gdzies głęboko we mnie, tylko ze ja nie chciałam tego sama przed sobą przyznac , nie dopuszczałam do głosu swej podswiadomosci, intuicji..

To jest właśnie ten KOCIOŁ o którym wspominałem wcześniej. Na nic nasze rady i ukazywanie problemu bo autorka to wszystko wie... tylko ta walka w niej trwa i trwa. Jeszcze jej pogląd na swą sytuację klaruje. TO MUSI DOJRZEĆ W NIEJ SAMEJ !!! Ta sytuacja nasuwa mi pewną maksymę "Chciała bym lecz boję się !" Sam fakt że autorka założyła ten temat świadczy o tym że w końcu chce rozwiązać ten problem... a to już dobrze rokuje.
rumpel