Paniczny lęk przed zdradą - Netkobiety.pl

Ja wiem, że taka ściana tekstu trudna do przebrnięcia, ale może jednak ktoś dał radę?

Ja dałem radę, zgrabnie napisane więc cierpienia nie było

Moim zdaniem Twój lęk, choć z jednej strony skrajnie przesadzony, ma podstawy. Facet używał sformułowań, które używają wszyscy zdradzacze, czyli: " Innych partnerek podobno nie zdradził nigdy, tylko tę ostatnią, bo była zimną rybą, wiecznie zła, sfrustrowana, niczego nie chciała wyjaśniać i właściwie to była wpadka, a tak naprawdę nigdy jej nie kochał.".

Poza tym zdradzał. Bez względu jaka żona by nie była zła, facet który zdrady się brzydzi doprowadzi do niej w skrajności, a ten twój facet miał "parę zdrad", to już w ogóle kiepsko brzmi.

Seks jest fajny póki jest fajny, jesteś młoda, nie masz dzieci. A co jak w okresie ciąży bądź po niej będziesz miała chwilowy spadek libido i okaże się, że Twój partner skacze w boki bo stałaś się "zimną rybą"?

Mnie też zawsze niepokoją takie przesadzone czułości, kwiaty spod stołu, nadmierna ekscytacja - dla mnie bycie na tak wysokiej górce doprowadza do bardzo szybkiego spadku, zawsze mam przed oczami sceny jak mąż daje żonie bukiet kwiatów, a ona ma lima pod okiem, bo ją bił dzień wcześniej

Generalnie zdrada jest powszechna, mniejsza, większa, przypadkowa lub planowana. Twój facet to zdradzacz i nic to nie zmieni. Być może Tobie będzie wierny, ale ja niestety podchodzę do tego z dużą rezerwą.

Przede wszystkim musisz popracować nad sobą, zbudować siebie na SWOICH filarach a nie na tym czy facet Cię zdradza czy nie. Musisz mieć niezależne "ja" od waszego fajnego na razie "my". A to wymaga pracy z terapeutą, dlatego polecam sprawdzonego psychologa.

...nie dziwię Ci się
Nigdy nie będziesz miała pewności, szczególnie wtedy, gdy motylki zdechną, bo prędzej, czy później to nastąpi.

Mieliśmy już okres, kiedy nie mogłam uprawiać seksu (3 m-ce) i wszystko było w porządku - to wiem na pewno. Partner mnie wspierał i nawet nie wyczułam żalu czy zniecierpliwienia. W ciąży jest zdrowo się seksić, więc póki będę mogła to bardzo chętnie, mam wysokie libido

Nie odniosę się do Twojego postu, Ismena, bo nawet jeśli masz takie zdanie jakie masz, kultura osobista wymaga odrobiny subtelności, tutaj mamy sobie pomagać, a Ty wyraźnie chcesz mi po prostu dowalić, bo gdyby było inaczej, to samo, co napisałaś, przedstawiłabyś w inny sposób.

A do reszty: jego dzieci nie są dla mnie przeszkodą, w ogóle cały ten rozwód, bagaż itp. mnie sam w sobie nie rusza, więc tutaj nie ma tematu.

Mnie martwi tylko to, co zrobił żonie. Wielu facetów też przecież zdradzało eks dziewczynę i w ogóle się do tego nie przyznaje. Nie znacie go, to naprawdę mądry i dobry człowiek, zawsze skory do pomocy i nigdy nie zrobił nic przeciw naszemu związkowi. Czy naprawdę zdrada jednej partnerki musi determinować zdradę kolejnych? Wydaje mi się, że niesprawiedliwe i desperackie byłoby zostawienie go na podstawie jedynie obaw niepopartych faktami, bo przecież obecnie nic się nie dzieje. Myślałam, że raczej pomożecie mi się uporać z wewnętrznym konfliktem.

Masz podstawy by się bać, ale co to za związek ze strachem? Tacy faceci sie nie zmieniają, Ismena dobrze mówi. Chciałaś niezłego seksu, faceta który miał wiele kobiet, przez to wysokie umiejętności, zdradzał wielokrotnie bo nie ma sumienia i zasad, a Ty się cieszysz jakbyś skarb dostała.

Też związałam się z mężczyzną, który zdradził ze mną swoją żonę i teraz jesteśmy parą i wychowujemy razem jego dzieci.
Jako świadomi niebezpieczeństw, uczęszczamy na terapię. Osoba zdradzająca przyzwyczaja się do chodzenia na skróty i wybierania łatwych i szybkich rozwiązań dla rozładowania swoich frustracji. Trzeba nad tym pracować, nie udawać, że nie ma problemu.
W tym przypadku obawy Buszującej uważam za jak najbardziej zasadne, gdyż facet jest notorycznym oszustem i zdrajcą, który szuka usprawiedliwienia w zewnętrznych okolicznościach.

A ja uważam, że wiele zależy od partnera, z jakim się związało, a nie tylko od charakteru. Jednego partnera miałam ochotę zdradzić (choć tego nie zrobiłam), innego nie, więc nie można uogólniać, że partner nie ma wpływu na nasze tendencje ku zdradzie lub ich brak. Po części to, co piszecie ma sens i w paru kwestiach macie rację, ale z kolei to ja jestem z nim i wiem, jaki jest, przynajmniej na razie. Nigdy wcześniej nie czułam takiego zaangażowania ze strony mężczyzny. Na terapię akurat chodzimy Ale nie z tego powodu. Ja mam problemy emocjonalne, zaburzenia osobowości typu borderline, nerwicę lękowo-napadową i jestem DDA, co składa się na dość ciężki charakter i to jest sednem tych spotkań. To też dla niejednego byłby powód do rozstania, bo kto chce ładować się w związek z kobietą, która potrafi przyłożyć bez powodu albo się pociąć. Dlatego bardzo doceniam to, że chce mnie wspierać. A przy okazji na pewno poruszymy i temat zdrad, bo dopiero od niedawna taki lęk się we mnie pojawił. Dzięki za opinie, na pewno się nie rozstanę, dopóki nie mam powodów. Pozdrawiam.

PS A może niech wypowiedzą się Panowie?

A ile jesteście razem? Wielokrotnie zdradzał ją? Jak raz ktoś zdradzi to źle, ale czasem można powiedzieć, że zdradził raz, ale zrozumiał i więcej tego nie zrobi, jak zdradził parę razy to już widać, że nie wyciągał wniosków z tego, dlatego jest większe ryzyko... No chyba, że teraz naprawdę zrozumiał, że źle robił, bo chyba to widzi? Nieważne jaka ona była, ale pewne zasady powinny być, bo w związku nie będzie wiecznie kolorowo, są też trudne chwile i przecież i u Was nie będzie pewnie cały czas super, ale właśnie chodzi o uczciwość, a także o to, że naprawiamy, rozmawiamy. Dla niektórych to jakaś droga na skróty, nawet jeśli ona była zołzą, to ciężko powiedzieć, że on jak piszesz chciał naprawiać ich związek skoro zdradzał. Tzn może być tak, że faktycznie ona była potem okropna i był to wynik jakiejś frustracji, ale nie zmienia to faktu, że to nie rozwiązanie. Był z nią, ale zdradzał. Był z tą okropną. A jak nic nie pomaga, to zdecydowanie lepiej się rozejść. Poza tym uważam, że ktoś kto jest uczciwy, to nawet jeśli żona jego jest heterą, to i tak nie zdradza, a już raczej nie wielokrotnie. Poczytaj historie, facet jest gnębiony, ale nie zdradza, bo kocha żonę. Owszem głupi jest np, bo nadal z nią jest, ale nie zdradza. A tutaj skoro zdradzał i to wiele razy to raczej ciężko się doszukać tej miłości, a przede wszystkim uczciwości. Dlatego czy on tak tylko przeniósł winę na nią jak rozmawialiście czy zauważył może też co ważne, że przecież zdradzając to on popełnił błąd, bo to nie jest rozwiązanie?

Wiesz, byłam w związku z facetem co miał borderline i jeszcze trochę przypadłości innego typu, więc przerabiałam to i dużo czytałam o tym. Na pocieszenie powiem ci, że faceci pisząc na forach o swoich kobietach z tym problemem podkreślali jedno - życie jest zaj...e ciężkie, praktycznie kazali ratować się każdemu kto dopiero zaczynał związek z taką panią (a już Boże broń mieć dzieci - to dopiero były jazdy łącznie z cięciem się, samopobiciami i wzywaniem policji, szafowaniem dzieckiem na całego i ogromne wyrzuty jak mogli pozwolić sobie na dziecko z kimś takim), ale ponoć seks z taką jest najlepszy. Masz więc coś co zatrzyma może kolesia na dłużej. No i te huśtawki nastrojów, wieczne odpychania - przyciągania, też uzależniają partnera, wzbudzają chęć ratowania i takie tam. Sama przerabiałam. Po Pani Zimnej Rybie Pan Dobry Człowiek zazna teraz trochę emocji. Może totalny brak poczucia stabilności, niepewność co będzie jutro, niemożność zaplanowania czegokolwiek, ciągłe histerie i wszystko to co łączy się z borderline tak go zajmie, że nie będzie zdradzał .

Nie, nie spodziewam się dziecka, nie wiem, skąd takie wnioski Mam 23 lata i nie w głowie mi takie rzeczy, nawet nie jestem przekonana co do tego, że w ogóle chciałabym mieć swoje dzieci. Wszystko zależy od tego jak potoczy się terapia, chcę być pewna i gotowa, że potrafię spełnić obowiązki matki, a nie powielać schematy znerwicowanych matron, którym kocyki wyślizgują się z rąk na progach (aluzja do małej Madzi z Sosnowca xD). Myślę, że za daleko zabrnęła ta wymiana zdań, znam swojego partnera na tyle, że nie jest zdolny zrobić czegoś takiego. Napisałam jedynie, że mam obawy na przyszłość i chciałam rady, jak się z tym uporać, także misunderstunding, my dears.

No wybrać się na terapię można, ale nie ma co sugerować się, że ma się jakieś zaburzenie, bo objawy przeczytane w Internecie pasują. Pasować mogą mniej więcej do wielu ludzi, ale to nie znaczy, że mają oni boderline, to musi ocenić psycholog. Samemu można się pomylić, wkręcić sobie, tak jak można sobie też przecież chorobę fizyczną wkręcić.

Na pewno nie jest łatwo jak partner/partnerka ma boderline. DDA i nerwice zaś w dużej mierze można sukcesywnie leczyć, nerwice też z tego co słyszałam można wyleczyć albo chociaż na dłuższy czas wyleczyć, czytałam o wielu ludziach, którzy mieli nerwicę, ale leczyli się, potem mieli z nią spokój na wiele lat i dopiero po latach np wróciła. Także to nie jest tak, że ma się i cały czas będzie. Może wracać komuś często, a może i wrócić dopiero po 10 latach albo może i rzadziej, zależy od człowieka. Boderline chyba już nie da się wyleczyć z tego co czytałam, ale wiadomo terapią można zdziałać wiele. Duże znaczenie pewnie ma też wybranie dobrego terapeuty, tzn nie pewnie, ale wiadomo na pewno, jasne. Terapeutów jest wielu, ale no nie każdy będzie pasował. Tak samo jak zwykły lekarz też nie każdemu będzie odpowiadał. Czasem trzeba próbować pewnie metodą prób i błędów. Masz rację, warto by i Twój facet pogadał z terapeutą o tych zdradach, bo jeśli on żałuje, to warto, by pogadał z terapeutą, pracował nad tym. No bo to nie jest naprawdę tak, że zła kobieta była i dlatego. Może to mieć jakiś wpływ, ale największy wpływ mamy my sami.

Te 3 miesiące bez seksu były podyktowane moimi problemami ginekologicznymi, miałam sporą nadżerkę usuwaną i to na 2 razy. Ciężko mi się czytało to, co piszecie, bo choć mam obawy, to widzę jaki jest mój partner, naprawdę zawsze mogę na niego liczyć i wydaje mi się, że gdyby był na tyle wyrachowany, żeby dalej zdradzać, to w ogóle by mi o tym nie powiedział, bo po co. Żebym go kontrolowała? Bez sensu. On mi mówi o każdej pierdółce, a co do żony byłej, to serio niezła z niej menda, tak jak wspomniałam, mamy wspólnych znajomych, którzy znają ją od lat i każdy ma o niej podobne zdanie, nawet jego matka od początku uważała, że to nie jest odpowiednia kobieta. Co go do niej przyciągnęło? Młodość, głupota i brak pewności siebie, że może mieć kogoś lepszego. Kiedyś też został zdradzony i bał się odrzucenia. Ona zaszła w ciążę już po pół roku znajomości, jest starsza od niego, bardzo chciała mieć dzieci, więc pierwsze dziecko było wpadką z jej inicjatywy, drugie już bardziej planowane, bo oboje myśleli (wiem, złudne i bez sensu), że to drugie dziecko coś między nimi zmieni, naprawi. Oni w okresie ciąży jej pierwszej nie byli razem przez cały ten okres i wtedy akurat nie chodził na boki. Ona się spotykała ze swoim byłym, robiła różne numery, kompromitowała go przy znajomych. Kiedyś była taka sytuacja, że mieli spotkanie towarzyskie w domu, była w ciąży wczesnej. On naprawdę o nią dbał, znajomych zaprosili razem, to nie było tak, że ona biedna w ciąży, źle się czuła, a on mąż-tyran bez serca naspraszał znajomych bez jej zgody. Czuła się dobrze, siedziała z nimi, rozmawiała. Nikt nie palił, bo wiadomo, babeczka w ciąży, wszyscy szli na balkon. Ona w pewnym momencie powiedziała, żeby palili w domu, bo jej to nie przeszkadza. Więc parę razy zapalili, a ona nagle, kiedy zapalił mój ukochany, wściekła wstała, prawie stół do góry nogami wywróciła i użyła dokładnie takich słów: "gaś to albo stąd wypierdalaj". Przy wszystkich, rozumiecie? On do niej na spokojnie, że przecież jej to nie przeszkadzało dopiero, ale jeśli zaczęło, to okej, nie ma sprawy, wyjdzie. Po czym ona dodała, że wychodzą to w tej chwili goście. No ja rozumiem, że hormony i w ogóle, ale jak można się tak zachować? To ja ze swoim borderline bym czegoś takiego nie zrobiła, bo można powiedzieć grzecznie, że jednak zrobiło mi się niedobrze i proszę, aby jednak palili na zewnątrz, a ona w jednej minucie narobiła dymu, zbluzgała wszystkich, aż potem przestali go odwiedzać znajomi. Jak my zaczęliśmy być ze sobą, to jeden jego dobry przyjaciel powiedział mi, że wreszcie trafił na normalną kobietę, bo jak tamta tu mieszkała, to każdy się bał wejść. Nie wiem, jak możecie nie znając dokładnie sytuacji aż tak mieszać nas z błotem i robić bezdusznych egoistów, że wyrzuciliśmy ją z domu i sobie uwiliśmy gniazdko, nic podobnego. Ja tu nie mieszkam na stałe, a pomieszkuję, bo mieszkam jeszcze z rodzicami i dopóki studiuję, odpowiada mi taki stan rzeczy, choć mój partner chciałby, żebym się wprowadziła i mogę to zrobić w każdej chwili. Nikt jej pod most nie wyrzucił, wyprowadziła się do swojej mamy z dziećmi, wcale niedaleko, mają tam dobrze, są 3 pokoje, dzieci mają urządzony ładnie swój osobny + pomaga im babcia, a mój partner widzi się z nimi kilka razy w tygodniu, a nie raz na miesiąc jak przeciętny olewający tatuś. I często zabieramy dzieci razem do jego rodziców. Mało tego, te dzieci tak mnie lubią, że starsza dziewczynka kiedyś mi powiedziała, że chciałby, abym to ja była jej mamą. Kiedy coś się dzieje, są chore, od razu chcą, żeby tata był przy nich, a nie matka, one też wyczuwają, że ona nie ma odpowiedniego podejścia. Cały czas krzyczy, wyżywa się i tak było zawsze. Wracając do początku ich znajomości. Wiadomo, że przez pierwsze tygodnie, miesiące pewne rzeczy po prostu jeszcze nie mają możliwości wyjść na światło dzienne, ona też pewnie trzymała swoje nerwy na wodzy i bardziej się pilnowała, a zanim on zdążył się zorientować, że to jednak nie to, już było dziecko w drodze. I co on miał zrobić, zostawić ją? Gdyby nie dziecko, zrobiłby to już dawno. Ale właśnie w związku z tym, że nie jest chamem i wyrodnym ojcem, został z nią i próbował to ratować. Mówiłam, że najpierw proponował jej terapię małżeńską, ona go wyśmiała i powiedziała, że z nią wszystko w porządku, a po prostu lubi się z nim kłócić. Jak można traktować poważnie kobietę, która nie chce nic naprawiać i jeszcze z uśmiechem na twarzy powie, że lubi się z mężem kłócić? Przecież to była okropna sytuacja, kiedy oni się non stop żarli, a dzieci były tego świadkami. Pierwszy raz zdradził ją długo po tym jak urodziła pierwsze dziecko, przez ponad rok starał się do niej dotrzeć wszelkimi siłami, ale skoro się nie dało, to co miał zrobić? Gdyby odszedł, nie miałby dzisiaj z dziećmi takiego kontaktu, jaki zdążył sobie wyrobić. Gdyby jej powiedział "słuchaj, mieszkam z tobą dla dzieci, ale nie jesteśmy razem i będę chodził na panienki", to zaraz by się zawinęła, wystąpiła o rozwód z orzeczeniem o jego winie i tyle by dzieci widział. Dlatego przez lata zdradzał ją i żył w takim zawieszeniu. Ja go naprawdę w tej sytuacji dobrze rozumiem, a nie tłumaczę, bo jestem naiwna. Czy facet, który zdradził/zdradzał już nie ma prawa do szczęścia i do końca życia ma być sam albo dymać kolejno wszystko, co się rusza? Ismena tutaj napisała dziwne rzeczy, że kobieta miała dość zdrad i odeszła. Nic podobnego, ona się o tych zdradach nigdy nie dowiedziała i to on odszedł od niej, ona się nagle obudziła i prosiła o szansę, ale nie było opcji, bo było zwyczajnie za późno. Jeśli facet się stara przez długi czas, a kobieta nie wykazuje najmniejszej inicjatywy, to każdy z czasem straci chęć aż w końcu odejdą uczucia. Myślę na dodatek, że ona też go nigdy nie kochała, a jedynie obudziło się w niej zranione ego, że jak to, facet ją zostawia a na dodatek poznał młodszą. Zresztą nie przesadzajmy, nie jest między nami też jakaś zatrważająca różnica wieku, jak dla mnie normalna i bardzo korzystna, bo uważam, że kobieta powinna mieć trochę starszego mężczyznę. Ja mam 23, on 29. Zarzucicie mi, że skoro jestem taka mądra, to po co pisałam na forum... powiem Wam, że spodziewałam się raczej rad, jak poradzić sobie z bezpodstawną zazdrością. Ja np miałam kiedyś sponsora (bez seksu, wierzcie mi lub nie, lata mi to koło tyłka), mój luby o tym także wie. I to czyni mnie gorszą, niewartą uczucia? Skoro spotykałam się z facetem dla pieniędzy, to zrobię to ponownie? Nie ma opcji, nie chcę tego i raz na zawsze z tym skończyłam. Radźcie, oceniajcie, proszę bardzo, ale naprawdę niektóre komentarze są ostro przesadzone i wręcz wulgarne. Mam wrażenie, że wielu z Was nie chce mi wcale pomóc, tylko wpędzić w poczucie winy i beznadziejności, a ja naprawdę mam z nim bardzo dobrze. Czy facet, który nie zdradził wcześniej, nie może nagle zdradzić? Przecież każdy zdradzający kiedyś zrobił to pierwszy raz. Ja kiedyś byłam z facetem, który był w porządku, a nagle pach, zdradził mnie. I w czym jest niby lepszy, bo wcześniej tego nie zrobił? Przecież wiele z Was tak naprawdę może nie wiedzieć, że Wasi partnerzy zdradzili poprzednią kobietę, mężczyźni się raczej tym nie chwalą, ja doszukuję się plusów tej sytuacji w postaci tego, że jestem przynajmniej świadoma i on był wobec mnie szczery od początku.

Nadal podtrzymuję, że chciałabym poznać opinię Panów - czy jedna zdrada musi pociągać za sobą kolejne w następnym związku, skoro wszystko w nim gra

A co do motyli... wydaje mi się, że jak partnerzy potrafią się stale zaskakiwać, to wszystko można utrzymać i przetrwać. W końcu z każdą osobą chemia kiedyś się kończy, jesteśmy chyba świadomymi ludźmi i skoro to jest oczywiste, to po kiego grzyba tracić coś wartościowego dla nowych motyli, które i tak kiedyś zdechną?

Kiedyś napisała do niego jakaś laska na fb. Coś tam pierniczyła, że jest podobny do jej pierwszej miłości, dlatego zagadała itp. Ładna była, naprawdę. Od razu do mnie zadzwonił i powiedział o sytuacji, dodając, że woli mi powiedzieć, niż żebym później coś zobaczyła i się niepotrzebnie martwiła. Pokazał mi na kompie całą rozmowę jak ją ładnie spławił i dla mnie to było bardzo rozsądne i dojrzałe zachowanie. Możecie powiedzieć, że pewnie dlatego, bo mu się nie spodobała xD Akurat przyznał, że ładna, nie wstydzimy się sobie powiedzieć, że jakaś kobieta, albo facet się nam wizualnie podobają, przecież to normalne. Grunt, żeby się nie okłamywać

Ja mam to samo, kiedyś go pobiłam i podrapałam dlatego, że miał inne zdanie na jakiś temat, błahy właściwie. Na co dzień jestem inteligentną babką, która potrafi rozmawiać, tłumaczyć, a jak mi odbiło nie raz, bo nie panowałam nad sobą. Głupio mi za moje zachowania, czasem myślę, że robię to, co tamta jego była, a on nie przepracował swojego problemu i znowu się pakuje w podobną relację. Tylko że ja się leczę i jestem świadoma problemu, dlatego mam przewagę. Nie tnę się już i nie wybucham, opanowałam to. Mam nadzieję, że już na stałe Czasem jedynie miewam huśtawki, ale to już małe piwo przy tym, co było. Staram się zawsze uwzględniać jego uczucia zanim cokolwiek zrobię.

Bardzo chętnie, tylko nie chcę podawać swojego maila, a nie wiem jak tutaj napisać osobiście do użytkownika, bo nigdy tego nie robiłam Może napisz do mnie pierwsza, to odpiszę, bo jestem nieco zielona w tych sprawach

Moim zdaniem jednak to czy kochał czy już nie to nie ma takiego znaczenia, bo chodzi o uczciwość. Zwłaszcza, że to nie była jedna zdrada, ale wiele. Rozumiem, że związek mógł być kiepski, seksu mogło nie być, ale moim zdaniem zdrada jest zła niezależnie od takich czynników. Może są pewne czynniki, gdzie spojrzymy na nią inaczej, ale nie ma co też usprawiedliwiać przesadnie. Znasz też przecież generalnie jego relację, nigdy nie wiadomo dokładnie jak było, a jak ktoś tak całkiem źle mówi o byłym partnerze, to jednak może to być lekko podejrzane, chociaż wiadomo może być tak jak mówi. Nie mówię, że powinnaś go postawić. Tylko pytałam czy widzi, że mimo wszystko zdrada nie jest rozwiązaniem. Bycie ze sobą dla dzieci akurat też nigdy nie jest dobre. Chociaż może Twój facet teraz to wie. No tak, nic u niego nie znalazłaś, możliwe, że jest fair i to wtedy dobrze. Jednak oboje musicie to jakoś przepracować. No wiadomo skoro jesteście razem i widzisz, że jest ok, to spróbować zaufać. Ja też bym miała obawy, nie dziwię Ci się, ale skoro z nim jesteś, to lepiej zaufać niż sprawdzać znowu i męczyć się samej z tym ogólnie. Zrozum jednak, że wiadomo opinie są różne. Panowie może też jeszcze w wątku się wypowiedzą. Ok, Ty piszesz chyba, że poznałaś ją i raczej jest taka jak on pisze, może tak być. Chodzi tylko o to, byś nie miała poglądu na sprawę tak wyłącznie, że zdradzał, bo to zła kobieta była, bo owszem, może była, ale to nie znaczy, że nie zrobił nic złego.

Czemu miałby zdradzić, jeśli seks jest dobry a dodatkowo uczucia jeszcze świeże? W tym stanie się nie zdradza bo po co zamieniać lepsze na gorsze? Wydaje mi się, że całkowicie ignorujesz ten oczywisty fakt, co więcej lubujesz się w "oskarżaniu" partnera o wyimaginowane niedoskonałości. Wyimaginowane - bo na dziś nie ma co się tym zajmować, co "każdy widzi' tylko nie ty.
Zdrady pojawiają się jeśli partnerzy trochę ostygną i zaczyna się proza życia - dziś za wcześnie aby o tym mówić. Co jest oczywiste, to przynajmniej jedno, że jest w stanie zdradzić. Przekroczenie "granicy zdrady" wymaga jednak pewnych specyficznych cech, które nie każdy posiada. I wiadomo na pewno, że on je ma. Na dziś czuje pełne przekonanie, że zdrada mu niepotrzebna i całkowicie w to wierzę.
Napisz za parę lat :-) minimum 4-5 czyli wtedy, gdy skończą się chemikalia napędzające związek i "ciągnięcie go" wymagać będzie zupełnie innych umiejętności i cech osobowości niż dzisiaj.

Taka osoba może do zdrady dopisać sobie jakikolwiek powód. Nie będziesz znała dnia, godziny. Będziesz za to obwiniała siebie, bo mogłaś skreślić go wcześniej znając jego charakter.

Trzeba sporo przeżyć i mieć sporo wiedzy, by myśleć o motylach w taki sposób jak Ty. U dużej części społeczeństwa brak motyli skłania do braku chęci ciągłego zaskakiwania i starania się.

Są też osoby które nie mają w swoim charakterze takiej cechy jak skłonność do zaskakiwania. Może to być nieprzewidywalność, co też łączy się z 'kiedyś cie zdradzę, w najmniej oczekiwanym momencie'.

Grać może też wszystko, ale tylko dla Ciebie.

Kiedyś może będę i wtedy chcę uprawiać seks tak długo, jak tylko mi ciąża na to pozwoli. A co do tej sprawy z fb to masz rację, nie pamiętam, że o tym pisałam, nie muszę się nikomu spowiadać z każdego szczegółu, ważne, że sens został przekazany. Moja osobowość dla każdego może stać się przekleństwem i każdy tak samo może mnie zdradzić, nieważne, czy zrobił to wcześniej, czy nie. Wystarczy mi opinii kobiet, czekam na Panów

Ja mam poczte w onecie. To tylko koncowka maila ktora mozna sobie wybrac przy zakladaniu konta, juz do Ciebie napisałam :-)

Cieszy mnie to ogromnie, a o moim związku guzik wiesz, żeby wysnuwać takie teorie nie obchodzi mnie kogo okłamał przede mną, mnie nie okłamał nigdy i tylko to się dla mnie liczy a uwierz mi, jestem bystrą i inteligentną osobą, kiedy ktoś wcześniej próbował mnie ściemniać, wyłaziło na wierzch natychmiast. Ciekawe, co Twój mąż robił w przeszłości, o czym nie wiesz, bo się nawet nie miał jaj przyznać (każdy ma coś za uszami, moja droga) Ale nigdy się tego nie dowiesz, więc możesz spać spokojnie, czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal

PS Jesteś facetem? Wyraźnie napisałam, że już mi wystarczy opinii zeschizowanych kobiet i teraz czekam na Panów Te komentarze utwierdziły mnie w czymś zupełnie przeciwnym niż próbujecie przekazać - w tym jak człowiek bardzo może mylić się w ocenie drugiego człowieka i jak mocno kieruje się stereotypami po zaledwie kilku opisanych faktach sprzed lat. Pozdrawiam.

Ostatnia rzecz - wcale się nie zdziwię, jak paradoksalnie pozostanę jedyna niezdradzona z tej całej rozmowy, bo ja zahamowań w sferze erotycznej nie mam żadnych (może poza ******* sobie do ust). Naczytałam się, jak wiele z Was się brzydzi loda z połykiem, nie lubi na górze, w tyłek nie, bo nieprzyjemnie, rano źle, bo spać się chce, przy światełku to fałdki tłuszczu widać, striptiz może nie, bo krępujące, gadżety erotyczne to zboczeństwo... zobaczcie same, jak się ze sobą cackacie, to Was facet ma podstawy zdradzić, skoro zachowujecie się jak jakieś niedorobione (przepraszam, jeśli generalizuję, ale mnóstwo takich wątków było, zupełnie jakby małe dziewczynki nie wiedziały, 'z czym to się je'). Na zdradę składają się dla mnie 3 czynniki - charakter i wychowanie, silna wola, no i mimo wszystko partner. Gdyby mój partner przedstawił mi listę rzeczy, których nie robi w sypialni i zachowywał się jak kaleka albo lodowa skała w łóżku, to pewnie i we mnie obudziłyby się myśli o zdradzie, mimo że nigdy tego nie zrobiłam. Albo bym odeszła i tyle. Pomyślcie, drogie Pani, co Wy ostatnio szalonego zrobiłyście w łóżku (i mówiąc szalonego, nie mam na myśli korzystania z kamasutry, czy loda z połykiem, tylko coś naprawdę extra), zanim wmówicie komuś, że na pewno zostanie zdradzony =>

Bardzo proszę o zachowanie kultury wypowiedzi, w szczególności o powstrzymanie się od wulgaryzmów i rynsztokowego słownictwa. Mod. Vinnga

Moim językiem? To chyba Twój język Ja to robię tak jak lubię, moja droga, a nie, żeby mnie nikt nie zdradził. To jest właśnie ten plus dla mnie, że ciągle chcę próbować czegoś nowego (a do wielu rzeczy ja musiałam  najpierw lekko przekonać partnera, nie odwrotnie). Nie mów mi tu nic o podrastaniu, bo to typowa (nieudolna zresztą) próba zagrania na ego młodszej osoby, jak już nie wiadomo, co powiedzieć - ujmuje Tobie, nie mnie. Daj spokój, szkoda czcionki xD i czasu.

2 panów się już wypowiedziało, mają akurat podobną opinię do kobiet w wątku, ale chyba liczysz na szczere opinie, prawda? A nikt też nie mówi, że powinnaś z nim zerwać, ale pokazujemy jak obiektywnie to wygląda w sumie. No bo skoro ktoś zdradzał, to jednak jest to do tego zdolny. A Ty reagujesz przesadnie moim zdaniem na to co Ci piszemy, jakbyś tylko liczyła, że ktoś potwierdzi Twoje zdanie. A po prostu wszyscy radzą pewną ostrożność, a Ty już piszesz wyżej, że pewnie my mamy gorzej ze swoimi facetami. Nikt nie mówi, że ktoś kto nie zdradził na pewno nie zdradzi, ale po prostu jak ktoś zdradzał to można mieć większe obawy. Owszem, nie znamy go i skoro Ci z nim dobrze, to spoko. Skoro jest taki dobry, skoro widzisz, że u niego raczej te zdrady to zamknięty rozdział, to nie powinnaś się tak przejmować opiniami. Jednak no nic dziwnego, że są obawy jak ktoś wiele razy zdradzał, no sama je miałaś, raczej nie biorą się znikąd. No i stąd nasze opinie. A nikt nie mówi, że powinnaś zerwać. No, ale to się chwali, że leczysz się, bo wiadomo z boderline itp nie jest łatwo. Prawdą jest jednak, że jeżeli krótko jesteście razem, to wiadomo, że namiętność jest większa, a potem nie wiadomo, bo różne są sytuacje. No, ale tak, skoro dobrze Wam razem to to jest ważne. Wiadomo, że seks jest ważny, ale bardzo ważne też, by umieć się po prostu dogadać. Sama piszesz, że byli Cię zdradzali, ale uwierz tutaj nie jesteś winna czy gorsza, po prostu źle wybrałaś sobie facetów, oni by zdradzili każdą. Dlatego może teraz wybrałaś dobrze, ale może też nie, bo czasem osoby powielają schemat i wybierają znowu źle faceta, a tutaj jest ryzyko na start, jak zdradzał byłą. No, ale skoro jest dobrze, masz oczy otwarte i dogadujecie się, to nie masz co się unosić na nasze posty.

Skoro się leczysz, to dobrze, pewnie dzięki temu i pracy nad sobą nie dopuścisz już do sytuacji, że pobijesz swojego faceta jak piszesz, że kiedyś zrobiłaś. Wiadomo, by stworzyć dobry związek to trzeba nad tym panować, więc dobrze, że leczysz się.

A w kolejnym poście już nieźle przesadziłaś, że jedyna pewnie będziesz niezdradzona tutaj, bo nie masz zahamowań seksualnych. Wybacz, ale są kobiety, które nie mają zahamowań, a też są zdradzane. Czasem jak ktoś ma zdradzić, to zdradzi niezależnie jak ma wspaniałą kobietę. Wybacz, ale skoro taka prywata to napiszę, jak ja jestem otwarta w sprawach seksu, mamy fajny seks, ale nie łykam, bo mi nie odpowiada, to zostanę zdradzona? No proszę Cię. Jak ktoś ma zahamowania i w łóżku nie ma praktycznie nic, to ok, ale to, że jakiegoś jednego elementu nie ma czy coś czy niewielu, bo się nie lubi to normalna sprawa i to nie znaczy, że będzie się zdradzoną. Głupio by było jakbym się zmuszała, jak mi połykanie nie odpowiada. A poza tym w sypialni też u nas jest dużo, więc naprawdę bez przesady. A związek to wiele elementów, ogólnie trzeba dobrze się dogadywać, a jak ludzie się kochają, to nikt nie będzie robił problemu, że partnerka akurat tej jednej formy nie lubi i nie chce. Tak samo jak mój facet też czegoś nie lubi i to normalne. No i wybacz, ludzie lubią różny seks i to, że dla Ciebie jak piszesz korzystanie z pozycji kamasutry czy inne nie są szalone i wolisz coś innego, to nie znaczy, że każdy ma tak robić i że każdy tak lubi. Ludzie mają różne preferencje. Dlatego ok, np w miejscach publicznych gdzie może dosłownie nas każdy przyłapać nie uprawiamy seksu generalnie, ale i to mój facet sam mówił, że by się krępował. Co innego takie w miarę odludzie. No, ale chyba nie rozumiesz, że ludzie mają różne preferencje.

Dziękuję za opinie. Ryzyko jest tylko ryzykiem. Nie można rezygnować ze szczęścia w obawie przed przyszłością, jeżeli teraźniejszość niczego niepokojącego nie przynosi. Tak jak już wspomniałam, mój mężczyzna mógłby latać po forach i pisać, że go biję (nie jestem patologią! czasem mi ręka poleci jak jestem w furii, typowe dla BPD) i się tnę. Jestem prawie pewna, że 99% ludzi odradziłoby mu ten związek tak jak Wy odradzacie mi jego. Myślę, że oboje mamy do przepracowania pewne kwestie i terapia była trafionym pomysłem Wcześniej chodziłam sama, a na razie jesteśmy po 1 wspólnej sesji i przed nami kolejne. Chyba mi nieco przechodzą schizy, myślę, że to było chwilowe. Dam znać za parę lat, jeśli wątek jeszcze będzie istniał, a póki co, zostanie jak jest, bo jest nam dobrze Jeszcze raz dzięki za wszystkie odpowiedzi, nawet te, które mnie początkowo przybiły. Pozdrawiam.

Znam ją i znają ją nasi wspólni znajomi i wiedziałam o niej jeszcze zanim się poznaliśmy, także mam pełne prawo mieć o niej swoje zdanie i jest ono zweryfikowane Nie pisz, że miała dość, bo padalec, bo zdradzał itp. Ona się nigdy o zdradach nie dowiedziała, o tym też pisałam Najważniejsze, że odzyskałam spokój, po to napisałam na forum, każdy ma chwile zwątpienia i Ty także na pewno je miałaś. Pozdrawiam.

Buszująca, ja wątpliwości nie mam, bo jestem w kilkuletnim związku z mężczyzną, który nigdy nie wieszał psów na byłych dziewczynach.

To jest zawsze zastanawiające kiedy facet nawija jakie to "złe kobiety" były, bo zwykle ukrywa prosty fakt, że sam był mniej niż kryształowo czysty i próbóje się wybielić. A jego była żona może się Ci wydawać antypatyczna, bo uważasz ją za swojego naturalnego wroga- wtedy rzeczywistość można różnie widzieć

Ja  rozumiem ze Twój  partner jako odpowiedzialny ojciec , mając dowody ze ona jest nieogarnięta życiowo, dzieci sie jej boją pozwolił aby one po rozwodzie zostały z tą " wyrodną matka "

A może ta jego " spokojność" w rozmowie była podyktowana tym ze świadomie nagrywał te rozmowę i wiedział ze nie może pozwolić sobie na impulsywność. Miał cel udowodnić ze ona jest ta "zła "

Widzisz to w takim wypadku odchodzi sie od takiego partnera a nie wielokrotnie sie go zdradza a wykorzystuje sie wymówkę że są dzieci . Przecież te dzieci widziały jak oni sie do siebie odnosili , jaka była atmosfera w domu. Dzieci czują takie rzeczy .

Buszujaca, Ty znasz sytuacje z jego opowiesci i opowiesci jego ziomkow- czyli ludzi, ktorzy nie sa bezstronni. Jakbys spytala moich psiapsiolek jaki byl moj byly maz, tez by Ci powiedzialy, ze wiekszego drania i tyrana nie znaly- potwor, jednym slowem- a prawda jest taka, ze byl ciezkim w zyciu czlowiekiem z powodu na zaburzenie osobowosci. Jakbym chciala zawrocic w glowie jakiemus facetowi, to moglam wlasnie opowiadac jaka ja biedna bylam, a kolezanki by mi przytakiwaly jak szalone. Takze ja do takich stronniczych opowiesci mialabym raczej dystans.

Wcale nie twierdze, ze jego zona to osmy cud swiata, ale jezeli faktycznie bylaby niezrownowazona, niebezpieczna dla swoich dzieci matka, sad by jej nie przyznal dzieci po rozwodzie. I sorry, ale ten argument z psem to najwieksza sciema jaka w historii slyszalam

Ja o swoim eks też nie mówię zbyt pochlebnie, chociaż jest spoko człowiekiem, ale swoje ma za uszami i wiele świństw mi wyrządził. Czy jestem bajerantka i kłamczucha z tego powodu? To chyb normalna rzecz, nie wiem, skąd się wzięłaś, z mojego otoczenia 99% ludzi raczej źle wspomina swoich byłych, co nie znaczy, że nie widzą także swoich win.

On też po niej nie jeździ jak po łysej kobyle, jesteśmy ze sobą ponad rok, a opisałam tu zaledwie kilka historii, nie siedzimy i nie utyskujemy na byłych. Rozmawialiśmy po prostu o naszej przeszłości, dlaczego się rozstali i tyle, przecież to nie są gadki na porządku dziennym, ani z jego ani z mojej strony. I mimo tego jaka była zła, on nie wiesza na niej psów, a do tego bardzo fajnie się kilka dni temu zachował. Poszedł do córki z kwiatkiem na dzień kobiet dzień wcześniej, bo 8.03 spędzaliśmy razem i eks żonie i teściowej też wręczył po kwiatku, oczywiście skromniejszym, ale liczy się gest. Z takich zachowań jestem dumna, mimo że jej nie lubię, bo sama uważam, że głupio by to wyglądało, gdyby przyszedł do córki, gdzie są oprócz niej jeszcze 2 kobiety i tylko jej wręczył kwiatek. Dzień kobiet to niezobowiązujące święto, jak np. walentynki, kwiaty można dać matce, ciotce, koleżance. Także widzisz, to nie jest taki cham i prostak, jak piszecie. To ona na nim wieszała długi czas psy, a on tylko wyjaśnił mi, czemu się rozstali, tak samo jak ja opowiedziałam jemu swoją historię. W jakim stopniu było to prawdą, po części widzę, po części nigdy się nie dowiem. Biorę go takim jaki jest i martwić zacznę się, gdy przestanie o mnie dbać i okazywać uczucie. Na razie nie dostałam, ani ułamka powodu do zmartwień poza tym, że zrobił coś kiedyś w poprzednim związku, a co mnie bezpośrednio nie dotyczy. Tyle. I dajcie mi się cieszyć swoim szczęściem Jak mi się to odbije czkawką, to zwrócę Wam honor, ale wierzę w to, że tak nie będzie, bo jeszcze nigdy mnie nie zawiódł.

Wspomnę o czymś jeszcze. Kiedy miałam apogeum choroby i faszerowałam się lekami nasennymi do nieprzytomności, mdlałam mu w rękach albo dostawałam ataków arytmii i na przemian przytulałam się albo biłam go i wrzeszczałam, on cały czas był przy mnie. Usiadł z moimi rodzicami razem w pokoju i rozmawiali jak postępować. Wydzielał mi leki, żebym nie miała możliwości przedawkować i pilnował, czy biorę regularnie. Czytał książkę o BPD i zaznaczał istotne fragmenty, wprowadzając zmiany także w swoje życie, by dostosować postępowanie do mojego zaburzenia. Zwalniał się z pracy, żeby przy mnie być, bo się martwił, a teraz chodzi ze mną na terapię. Czy tak zachowuje się prymitywny cham, który mnie nie szanuje, nie kocha i na pewno zdradzi? Nie koloryzuję tych faktów, było też wiele wiele innych.