Co mam zrobić z tym mężczyzna?? - Netkobiety.pl

Ależ ty chcesz być wykorzystywana. Ty wręcz się o to prosisz.

Co masz na myśli?? Co niby mam zrobić? Jak sie buntuje to jest jeszcze gorzej.

nie raz to próbowałam wywalałam go ale zawsze wracał, bo zawsze te lepsze chwile przewyższały nad tymi gorszymi... Bo mimo tych złych rzeczy jest moim ideałem, i wiem ze nigdy nikogo tak nie pokocham. Pozatym przyzwyczajenie i jego rodzina traktuje mnie jak córkę. Tego romansiki mu nie wybaczyłam i on o tym wie .. Najgorsze ze stałam sie do niego chamska, bije go obrażam przy innych,potrafie go gnoić a on się dziwi czemu sie tak zachowuje.. On żyje tylko chwila teraźniejsza a we mnie siedzą wszystkie bole które mu wysadził. Nie wiem sama jak mam sie zachowywać, miliony razy odejść chcialam ale jeszcze nie potrafie... Boje się ze sama sobie nie poradzę panicznie sie boje zycia bez niego.

Chyba za bardzo negatywnie go przedstawiłam, nie wspomniałam że nie ma pracy tylko że przez granie i lenistwo często ją tracił. Aktualnie pracuje i kupiła mi samochód. To nie jest tak że ciągle jest tym chujem. Czasem stara się zmienić ale to mu nie wychodzi. . Obiecuje mi że się zmieni, co mu czasem wychodzi ale zbyt wolno. Chce mieć stabilny związek a nie jak w piaskownicy bać się zawsze czy z jakąś lafiryndą nie pisze... Do mnie pisze dużo facetów zawsze ich zlewała teraz na złość dla niego odpicuje im.. Czasem specjalnie go ranię żeby wiedział jak to jest cierpieć. Wiem że to chore ale inaczej nie umiem postępować. Miałam studiować  w Warszawie dla niego zostałam w moim mieście i tu studiuję ekonomię. Ale chce czegoś więcej czuje jak się marnuję, chciał bym coś osiągnąć ale z nim tylko takie życie z dnia na dzień... nie wiem czy dać mu czas żeby się ogarniał... ale w  jaki mam to sposób robić żeby nie czuć się źle nie wiem ;/

Olewa to co do niego mówisz, prośby, groźby, płacz, przez niego płaczesz on to widzi i ma to gdzieś.
Masz go za totalnego kłamcę, bo nie dotrzymuje nigdy danego słowa.
Nie spędza z Tobą czasu.
Zawala pracę dla gier komputerowych.
Flirtuje i podrywa inne dziewczyny. Romansuje z nimi, po czym chwali się tym kolegom.
Nie szanuje ani Twojego zdania ani uczuć.
Bierze narkotyki.

Nie no, faktycznie "IDEAŁ" na partnera do szczęśliwego związku.

Przykro mi bardzo ale moim zdaniem nic z tym "chłopaczkiem" (bo mężczyzną nazwać go nie można) nie zrobisz.
Ani prośby ani groźby nic nie dadzą. Wiesz dlaczego? Bo on dobrze wie, że te groźby nie są nic warte. Groziłaś już z milion razy pewnie a i tak nic nie zrobiłaś. Tymczasem on robi co chce. Pomiata Tobą, nie szanuje i wciąż ma się dobrze.
Olewaniem go, poniżaniem przy innych czy też biciem nic nie wskórasz. To tylko dowód dla niego na to jak słaba jesteś.
Jeśli spełniłabyś w końcu swoją groźbę i była konsekwentna, to może miałby motywację do zmiany czegokolwiek.
Tak po prostu nie musi nic zmieniać, po co skoro Ty i tak wciąż jesteś przy nim?

Zastanawia mnie jeszcze, gdzie w tym wszystkim te "dobre strony"?
To, że czasami powie że jestes "jego księżniczką"?

Ja o tym wiem i mi źle z tym, co z tego że go zostawię... on mi nie da odejść. Widzę że się zmienił przez te pół roku ale skąd mam mieć pewność że znowu nie będzie tak samo? Chodzi do pracy, nie ma zamiaru z nikim romansować, myślę że z narkotykami się ogarnie przynajmniej ograniczy jak go wykopie na siłownię. Nie powiedziałam że w ogóle nie spędza ze mną czasu tylko że niedostatecznie dużo. Bo gdy mówi mi że mamy cały weekend dla siebie to oczekuje że porobimy coś razem  wtedy albo załatwia sprawy albo gra. Na co dzień i tak on jest w pracy ja na studiach widzimy się wieczorem, gdy ja coś robię to pozwalam mu grać. Ale nienawidzę jak z tym przesadza i nadużywa mojej dobroci.  Porostu mam już duże oczekiwania co do niego. A ideał to chodziło mi że pasujemy do siebie pod względem zachowania, charakteru, tego co lubimy itp. nie chodziło mi o zachowanie:) Jedynie co mnie nurtuje to jak mam się zachowywać wobec niego jak on mnie traktuje w tych nazwijmy to "złych" chwilach. Zakazać seksu czy co to będzie dostateczna kara? Wygonić go z domu mojego?

Jesteś beznadziejnym przypadkiem dziewczyny w roli Mamuśki i on cię jak Mamuśkę traktuje.
Zamiast wymagać i egzekwować zawsze patrzysz na to co "synuś" robi dobrze - w jego przypadku jest to UWAGA-  powstrzymywanie się od grania i ćpania. Ależ osiągnięcie

Płakać mi się chce jak czytam do czego zdolne są niektóre kobiety ze strachu przed samotnością.

Samotnością? mam dużo znajomych i prędko mogę znaleźć sobie "następnego"... ale ja chce tego pipka.
Nie rozumiem twojej wypowiedzi bo wcale nie powiedziałam że traktuje go aż w taki sposób. Tylko mu czasem zrobię jedzenie czy sprzątam to chyba normalne, nie powiedzioną że on nie ma obowiązków. Tylko chodzi o to że zbyt często chce mieć za wygodnie a nie cały czas, wtedy się buntuje. Tylko jak mu powiem żeby posprzątał to to zrobi, ale często mi sam przynosi siadanie do łóżka czy robi obiad. Sam potrafi pojechać mi po soczek jak mam "zachciankę". Dla tego z nim min. zaczęłam myć bo był mega samodzielny ale najwidoczniej zobaczył że mogę w tym go wyręczać. Potrafi sam z siebie zająć się domem, naprawić coś czy ogarnąć.. To nie tak że jest jakimś nierobem, któremu ciągle usługuję. Mój problem polega na tym że czasem zdarza mu się nadużywać mojej dobroci. Co ma  mu takiego nivy wy egzystować? Wymagam od niego ponad to i dla tego wiem że też mam problem z sobą bo chce go zrobić takiego jak ja chcę. Może dla tego chce też trochę swobody ale nie musi być bezczynny jak z tym przesadza.

Och... no jaki słodki... śniadanko do łózka przynosi!
Przed, czy po tym jak się naćpa?

Kafeterii? Nie mam tam nawet konta, ale niech ci będzie Pierwszy raz piszę o swoim życiu w internecie bo chciałam się kogoś poradzić co myśli o tej sytuacji. Bo ja nie skrślem człowieka tylko daje mu szansę, nie każdy jest święty myślisz że ja jestem idealna? NIE. Dla kogoś kto nie przeżył tego co ja jest łatwo powiedzieć zrób to zrób tamto...

im wiecej w sobie wad mamy tym wieksza tolerancja na nie u innych
masz problem tak, ze sobą. on jest twoim dodatkowym bagażem. nic z tym nie zrobisz, kompletnie. byc moze jak innego spotkasz ktory zaciagnie cie do nowego, lepszego związku. to jest ta cała dziecinada, a jednoczesnie matkowanie

powiedz ze po prostu szukalas pocieszenia, bo u chlopaka tego nie masz

Weź skąd ty się urwałaś, porostu nie można ważyć nikogo mianem jest zły i już. Że napisałam tutaj to znaczy że czuje się źle z tym, nie musisz od razu być tak nie miła i wszechwiedząca. Ja próbuje patrzeć na mój związek obiektywnie. Nie traktuje go za cudownego wręcz przeciwnie, za kogoś kto mnie ma zły wpływ na mnie. Napisałam jak mnie traktuje w negatywnych aspektach, ale mało wspomniałam o pozytywnych.IDEAŁ mężczyzny wcale go tak nie nazwałam tylko powiedziałam że jest moim ideałem pod względem naszego dopasowania zainteresowań, charakterów itp a nie jak mnie traktuje. Co miałam napisać że jest chujem i jutro go wyjebie za drzwi. Spędziliśmy ze sobą 4 lata było raz gorzej raz lepiej, bywało że byliśmy tak szczęśliwi że rzygaliśmy tęczą, ale niestety nie bywa zawsze kolorowo. Nie chce też obarczać kogoś że o on jest zły a ja cudowna nic nie mam sobie do zarzucenia, też mam swoje wady i dobrze o nich wiem. Potrafie go bezlitośnie czasem karać za jakieś głupoty. On dla mnie też z wielu rzeczy zrezygnował, ale nie bedę się zagłębiać w szczegóły.  Chciałam tylko wiedzieć co inni ludzie zrobili by na moim miejscu.

P.S. w moim  nie przeżył tego co ja ... raczej jest mnóstwo słów które mówią prawdę. Możesz mieć miliony różnych ludzi z doświadczeniem lub nie ale każdy czuje co innego i co innego ma w głowie.

Riotka Twój "chłopak" (nie wiem czy można tak go nazwać, bo ma zero szacunku względem Ciebie) postanowił Sobie ustalić monopol na Twoją osobę. Czyli jesteś Jego i koniec + musi mieć przecież jakieś przyjemności (inne dziewczyny) oprócz obowiązków (Ciebie). Przepraszam, że to powiem, ale Jego zachowanie nie wynika z miłości tylko czystego cwaniactwa/wygodnictwa, albowiem DOBROWOLNIE ZAPEWNIASZ MU LOKUM, a wystarczy, że trochę się "połasi" (dobre uczyneczki, które mało Go kosztują) i może zostać.
Szkoda Mi Ciebie, ale tak szczerze. Gdyby nie On znalazłabyś Sobie kogoś szanującego i kochającego Ciebie.

Moim zdaniem oboje jestescie niedojrzali. Wychodza rozne sprawy a wy nawet ze soba nie rozmawiacie. Od tego trzeba zaczac. Porozmawiac i przedstawic swoje oczekiwania, odczucia. A potem mozesz pisac o udanych lub nieudanych probach naprawy swojego zwiazku, sensie, sytuacjach bez wyjscia. Na razie wyglada to tak, ze dwoje dzieciakow, ktore ze soba nie rozmawiaja, maja rozne oczekiwania, o tym ze soba nie mowia, mieszka razem, fascynuje sie roznymi powierzchownosciami, zamiast usiasc i miekko (o uczuciach i oczekiwaniach) oraz twardo (o zyciu i jego celach) porozmawiac, bo skonczy sie tak ze zaczniesz szukac kogos "powaznego" a chlopak nie bedzie mial szansy zmierzyc sie z przeciwnosciami i prawdziwa rzeczywistoscia, w ktorej istnieje jego partnerka ale nie jako rzecz posiadana ale jako drugi czujacy i oczekujacy czlowiek. Dodam jeszcze co czesto pisze, ze oczywiscie wchodzenie w role psa zapewnia ochlapy milosci i uczucia, jakis dom, jedzenia, ale potrzeby czlowieka sa wieksze, bo jest to tez cel samorozwoju, doskonalenia sie, swiadomej wymiany uczuc, uczenie sie rozumienia drugiego czlowieka, itp. Ludzie tutaj pomagaja Ci zrozumiec prawdziwy charakter Twojego chlopaka ale do naprawienia jest zwiazek, ktorego poczatki problemow wlasnie zauwazylas (podswiadomie nie chcesz w to brac dlatego tutaj piszesz) i ktore wymagaja konkretnego dzialania, czyli rozmowy, konsekwnecji okreslonych zachowan a nie chowania glowy w piasek, czy pocieszania przez przyjaciol (co jest potrzebne dla rownowagi psychicznej) przy jednoczesnym zamiataniu spraw pod dywan. Bo sprawy, problemy nierozwiazanie raczej sie nawarstwiaja, zachowania wobec ktorych nie wyciaga sie konsekwnecji przybieraja na sile (np. dzis flirtuje, jutro zdradzi z przypadkowa dziewczyna, potem z przyjaciolka a na koncu, jak juz bedzie po 50stce i wszelkie zasady runa, z siostra lub nawet mloda siostrzenica). To jest po prostu "droga" ktora ma gdzies swoje poczatki. Ludzie tutaj piszac widza juz te konsekwnecje za 10-15 lat dlatego dobrze Ci radza. A wszystko wynika z prostej zasady szacunku lub jego braku wobec drugiego czlowieka. To na ten brak szacunku w kazdych okolicznosciach mamy prawo sie nie zgadzac.

Wiem że jestem nie dojrzała bo miałam trudne życie i on też, oboje jesteśmy DDA. Nikt nie powiedział że nie rozmawiamy.. Rozmawiamy ale z mojej strony jest już za dużo agresji. Czasami po takiej rozmowie oboje się staramy, ale potem znowu jakieś chore sytuacje wynikają. Nie powiem od pół roku lepiej się nam żyje ale to jeszcze nie jest to co bym chciała. Teraz widzę u niego skruchę na ale już po fakcie. Chciała bym mu to jakoś przedstawić aby wiedział jakich zasad się trzymać. a nie chowania głowy w piasek, czy pocieszania przez przyjaciół, może kiedyś tak robiłam teraz po każdej sprzeczce mówię mu co i jak i czemu się tak zachowuję. Dla tego chce starać się to naprawić... Bo są zmiany bardzo wolne.. Jedynie mogę czekać i tłumaczyć mu gdy mnie rani, a co będzie dalej zobaczymy. Mam nadzieję że w końcu przestanie być dzieckiem z zaczniemy żyć jak prawdziwa para ale dla tego trzeba diametralnie zmienić wszystko dla tego planujemy wyjazd do Hiszpanii.

Dzięki Elle , ale ja przecież słynę ze swojego "mega chamstwa" na Forum...
No cóż, fakt: możemy słodzić, pisać banialuki, dorabiać karkołomne teorie na temat dalszych losów i rozwoju sytuacji. Wówczas będzie miło i słodko... W zasadzie przyznaję, że trochę mnie ponosi... cynizm. Bo mnie szlag trafia
"...po każdej sprzeczce mówię mu co i jak i czemu się tak zachowuję. Dla tego chce starać się to naprawić... Bo są zmiany bardzo wolne.. Jedynie mogę czekać i tłumaczyć mu gdy mnie rani, a co będzie dalej zobaczymy. Mam nadzieję że w końcu przestanie być dzieckiem z zaczniemy żyć jak prawdziwa para"
Ok, będę milutki zatem w swoim ostatnim - dla Autorki - występie: optuję, że będzie dobrze biorąc pod uwagę tak błyskawiczne zmiany zachodzące w psychice Twego, Autorko, partnera. Będziecie udanym związkiem za lat 58.

Wiesz ludzie się zmieniają na moim przykładzie mogę stwierdzić że w ciągu 5 lat jestem inną osobą niż kiedyś. Nie musisz mi pisać że będzie "słodko" bo wiem że nie będzie, takie jest życie ale nie mam zamiaru stracić kogoś kogo kocham tylko dla tego że nie walczymy o ten związek. Równie dobrze mogła bym się zachowywać jak ostatnia chamka to by od razu rozpieprzyło ten związek , mogę zacząć chodzić na dyskoteki, spotykać się z innymi , mieć gdzieś jego uczucia ale tego nie chce . Bo widzę że mu też z tym źle i mu zależy na mnie i mu czasem wstyd że mnie źle potraktuje. Swoją drogą nie spotka się już w ogóle ze swoimi kolegami, przeze mnie bo ja tak go ustawiłam... kiedyś ciągle z nimi przebywała teraz tylko parę razy w tyg ponieważ bywają u niego w domu tam gdzie mieszka jego rodzina i to zazwyczaj ze mną.  Teraz tylko praca i do domu siedzi przy mnie.  Tylko dla tego mam jeszcze nadzieję.

Specjalnie napiłam że " walczymy". Nie znasz szczegółowy tego życia tylko moją przetoczoną opinię po negatywie. Pobudka? ja pierdziele przecież napisałam ze jestem świadoma tego.  Po twojej radzie wynika że mam go już rzucić w pizdu albo go zabić bo z nim nic nie będzie spoko. Już go wyjebie zaraz a on pójdzie się powiesić że mnie stracił zadowolony? to Brawo! zajebiście doradzasz. Po twoim poście mam jeszcze większą niechęć do społeczeństwa.

Riotko - masz taki kłopot, że jak piszą ci prawdę a ona się nie podoba to oceniasz piszącego jako niesprawiedliwego albo agresywnego.

Mam ci napisać np. że on cię bardzo kocha zbłądził ale po pójściu na siłownię wyleczy się z uzależnienia? (Swoją drogą dlaczego siłownia ma leczyć z uzależnień? Nie znam takiej metody leczenia). Że po wyleczeniu z uzależnienia będziecie żyć długo i szczęśliwie?

Jeśli zadaje się pytanie, o to czego nie chciało się usłyszeć, łatwo obrazić się na odpowiadającego:-)

Jak chcesz usłyszeć coś co Cię nie obrazi, to napisz, że masz wspaniałego chłopaka, który nie widzi świata poza tobą, uczy się, pracuje, ma pomysł na dobry biznes i spytaj czy w przyszłości coś z tego będzie :-)

" Co mam zrobić z tym mężczyzna??''

Odstawic na boczny tor i ... poszukać sobie innego. Takiego przy ktorym nie będziesz plakać ( chyba ze , ze szczęścia) tylko się śmiać i cieszyć życiem.

jak bym tego nie wiedziała:)wiem to dokladnie i dla tego mi z tym źle ale no jak odejść ?? Nie wiem czy mam teraz tyle sily.  nie wiem juz sama jestem rozwałkowana psychicznie.

Ale napisz na forum co konkretnie czujesz, gdy poważnie myślisz o odejściu. Względem czego masz obawy? Dziewczyno może być lepiej, ale również gorzej, Twoje czyny raczej nie będą miały dużego wpływu. Radzić co zrobić, aby naprawić Wasz związek moglibyśmy Twojemu chłopakowi, gdyby założył temat na forum. Taka prawda i dlatego nie przeczytałaś porad typu: częściej wychodźcie itp. Teraz piłka jest po Jego stronie i On musi Ci udowodnić, że poważnie traktuje Twoje uczucia i Wasz związek.

Dokladnie o to mi chodzi tylko nie wiem co mam zrobic żeby piłka byla po mojej stronie co usuną  grę? Mam rzadko bywać w domu? Nie uprawiać z nim seksu? Nie odpisywać mu sms? Zacząć pisac z innymi? Jaki szok mam u niego wybudzić żeby go walna piorun i go obudził.

ciezko miec taki zwiazek. nie ma miedzy wami szczerych rozmow, a widzę tu walke o władze i to chcesz uzyskac

Odejść. Powiedzieć au revoir. Jeśli Mu zależy to szybko załapie co musi zrobić.

Dokładnie, uciekaj jak najdalej i odetnij 100%.