Żona zdradziła po 18 latach małżeństwa... - Netkobiety.pl

1. Skończ z smsami do niej, i wogóle z kontaktami, nic nie wskórasz
2. Nie miej wyrzutów to ona rozp...ła wszystko, a Ty ,masz wyrzuty. Ona jak widzisz ich nie ma.
3. Zbieraj dowody, jeśli je masz po Świętach pozew z orzekaniem jej winy
4. Nic nie zrobisz
5. Kontakt z żoną kochanka, niech wie jakiego ma gnoja za małżonka.

Szansa ? litości, przeciez ona w to goowno pcha się swiadomie od dwóch lat !

zniszczyŁA

Autorze, żona nie wykazuje skruchy, Ty miotasz się przestrasznie nie wiedząc, w którą stronę.
Po dwóch latach powinny z niej opaść te pierwsze wielkie emocje, te pierwsze uczucia względem kochanka, a tak nie jest.
Bardzo mi przykro, ale na ten moment ja nie widzę szans na ratowanie małżeństwa.
Zobacz, dla niej nie ma nawet problemu by spać w pracy. To nie jest dla niej poświęcenie.
Dla niej to nawet lepiej, bo może bezkarnie się z nim kontaktować.
Wiesz, że musisz być konsekwentny w swoich decyzjach?
Jeśli nie jest w domu, to niech skończy z obiadkami i wszelką inną pomocą.
Zamiast nad ratowaniem małżeństwa zastanów się raczej nad ratowaniem własnej dumy oraz szacunku.
Na tym się koncentruj.

Tak żona słyszała moją rozmowę dzwoniłem przy niej, dałem jej godzinę na wybór rodzina czy kochanek, nie chciała powiedzieć co zdecydowała, więc zdzwoniłem do niego i kazałem ją zabierać, niestety nie przyjechał. Jeżeli chodzi o syna jest w tej chwili ze mną w domu, nie chciałbym walczyć kosztem dziecka, myślę że żona jednak mi go nie odda w sądzie tak łatwo. Piszecie że rozwód z winy żony czy bilingi są wystarczającym argumentem dla sądu, ma może ktoś z czytających jakieś doświadczenie w tym temacie. Z żoną kochanka się kontaktowałem, ona wiedziała wcześniej o zdradzi niż ja, pisała do mnie email w tej sprawie zapytałem żony czy to prawda ale się wyparła, kocham ją więc wierzyłem... ale byłem naiwny. Czy dziecku mam sam powiedzieć, nie chciałbym aby myślał że to ja wyrzuciłem mamę z domu, bo z ofiary mogę stać się katem dla dziecka. Dziękują za odpowiedzi.

No tak. Jest syn w domu. Co on na to wszystko? Chyba nie myslisz, że niczego nie widzi?

Ma 14 lat. Pora na rozmowę. I gwarantuje Tobie, że przez te lata widział o wiele wiecej jak sie Tobie wydaje.

I broń Panie Boże, być używał go jako oręż w dłoni w starciach z zoną (choc dla mnie to nie żona). Że tez brak takiej klasy. Zawsze jednak będzie mamą Twojego dziecka.

Rozumiem, ze nie wchodzi w grę rozmowa waszej trójki?

Ja tak próbowałam, ale nie wyszło. Nigdy jednak nie wytykałam Dzieciom zachowania ojca. A mogłabym książke napisać. Za to on manipulował moimi Dziećmi ( to wiem od nich). Tyle, że on już powoli spada w dól. A tak chciał byc górą.

I NIGDY NIE PODAM MU REKI. I mam w nosie, ze każą mi z nim współdziałać, bo mamy razem dzieci.

Przede wszystkim musisz z żoną porozmawiać poważnie i to bez jakichkolwiek nerwów i awantur bo to tylko zaognia sytuację. Ona musi się sama określić do czego dąży. Z dzieckiem musicie oboje porozmawiać na spokojnie po wcześniejszym ustaleniu co powiecie. I musicie się wystrzegać jakichkolwiek scen przy dziecku. Oboje też musicie zadecydować co dalej z wami. Wyrzucenie z domu nic nie da, bo teraz to ty z niej robisz ofiarę. Może teraz w okolicach świąt uda się wam rozwiązać problem pozytywnie. Może ona się tylko pogubiła chociaż dwa lata romansu na to nie wskazuje. Przypatrz się też dobrze swojemu postępowaniu wobec niej, gdyż coś ją musiało popchnąć w ramiona kochanka.

CZYLI chcesz by NIE poznał prawdy o tatusiu. Mama zła - tata dobry?
Sorry - ale to TAK nie działa. Niestety TYMI metodami nie udało Ci się dotąd niczego zwojować.
Albo NADRZĘDNYM jest dla Ciebie dobro syna, albo TWOJE WŁASNE.
Dotąd PRZYMUS nie zdał egzaminu - może czas ZMIENIĆ METODY? Np. na komunikację? Dialog?
Wszak i wszelkie wojny finalnie kończą się PODPISANIEM jakiegoś porozumienia. Boli, ale jest niezbędne... by dalej funkcjonować.
Pytałeś żonę JAK sobie życzy tę sytuację rozwiązać?
Czy tylko awanturę "odpracowałeś"?

Jakie 2 LATA???
Człowieku ZACIETRZEWIENIE zasłania Ci jasność widzenia?
Autor dowiedział się 2 miesiące temu - stoi JAK BYK "W pierwszych słowach tego listu" - TO ŚWIEŻA RANA!
Twe własne rany widać rzutują na umiejętność czytania...
OWSZEM podane przez Ciebie metody są BARDZO dobre gdy się idzie na wojnę. Ale ONI jeszcze nie zdecydowali CO DALEJ. Być może pójdą drogą kompromisu.
Biedy dzieciak - dorastanie ma "załatwione" koncertowo...

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Wiem że miotam się i szarpię się, strasznie, nie potrafię sobie z tym problemem poradzić. Anhedonia masz pewnie rację chciałbym żebym to ja był dobry a żona zła taka forma kary, ale wiem też, że nie mogę tego zrobić dziecku nie mogę z matki zrobić złej osoby bo taką nie jest. Bullet moja żona kontaktuje się wyłącznie przez sms, lub przez rozmowę przez telefoniczną, telefon ma zabezpieczony pinem. A ja nie jestem nauczony koś kontrolować sprawdzać tel. nigdy tego nie robiłem... może źle ale tak jestem nauczony.

Macie trochę racji, że od 2 lat wyczuwałem coś złego ale nie potrafiłem nazwać tego uczucia lęku, czepiałem się żony, że nie ma dla mnie czasu itp. Teraz wiem dlaczego i co przeczuwałem wiem co powodowało ten stan. Próbuję zrobić coś na siłę, próbuję zmusić żonę do miłości, ale coraz bardziej sobie uświadamiam że to bez sensu, że niczego nie zrobię na siłę ktoś tu napisał że do miłości nie można zmusić, i pewnie ma rację tylko ciężko to sobie wmówić, żal rozgoryczenie rozbicie wewnętrzne powoduje że świata poza żoną w tej chwili nie widzę.

Dziecko na pewno było słuchaczem naszych kłótni wyrzutów, żali dlatego chciałem z nim porozmawiać ale żona stchórzyła, powiedziała że po świętach .

Nie jestem pewny czy droga którą obrałem jest słuszna, mam z tego powodu wyrzuty sumienia bo koniec konców kocham ją nadal.

...tu nikt nie wątpi, że kochasz.
Ja również mimo wszystko nadal kocham b. żonę. Jestem tego pewien ale ból i krzywda są większe. Kocham ją i nie widzę możliwości by kto inny był obok mnie, a jednocześnie nienawidzę za to co zrobiła.
Rację ma Anhedonia, czasem podchodzę nazbyt emocjonalnie. Twoja historiama ten sam mechanizm choć różni się niuansami.
Wiele miesięcy temu, ktoś mi powiedział "zbieraj dowody". Serce mówiło "no co Ty, żartujesz ?" ale rozum podpowiadał, że to wartościowa rada.
Daniel, na prawdę bądź czujny, nie śledź nie szpieguj ale wyłącznie bądź czujny to wystarczy. Dowody mogą Ci się nigdy nie przydać i tego Ci życzę, by tak było. Zawsze jednak warto być gotowym, te kilka kroków do przodu. Bądź czujny. zadbaj o dziecko, o siebie, przestań sobie wyrzucać winę.

zawsze warto walczyć. Ja walczyłem do ostatniego dnia.

Dodam od siebie ... łamanie opłatkiem, życzenia, kolacja, a po kilkunastu minutach pierwsze wyjście żony "do toalety" po kilku/nastu kolejne i mina dziecka, spojrzenie mi w oczy, takie którego nie chciałbym nigdy oglądać.

WYSTARCZY... jakoś przetrwać święta BY POTEM (wszak TERAZ niczego się nie zdąży!)zadziałać. Bo BEZ tego się nie obejdzie.
TERAZ zrób chłopakowi niezapomniane święta... taka rekompensatę BEZ alkoholu, bez kłótni, bez awantur
Życzę sił.

Niezapomniane święta? Czyli jakie? Póki co nie znalazłam słowa o dziecku w sensie jego emocji. Toż to żywa istota a nie mebel. Co niby... Zauważyleś, że w ogóle jest? Wytrzesz kurze bo piękna z nieg komoda?

Autorze wątku, napisz proszę o synu. O nim. Nie o Tobie. Jest w to zamieszany i musicie mieć go na uwadze. Mam pewność, że cokolwiek zrobisz (choć nadal nie rozumiem co mógłbyś uczynić w temacie niezapomniane świeta), nie da się zapomnieć, w jakiej znaleźliście się sytuacji.

To oczywiste, że nie ma mowy o awanturach w okresie świąt. I po nich również. Zawsze stałam na stanowisku, że dialog jest metodą na rozwiązywanie problemów. W moim przypadku nie dopuszczano mnie do głosu. Ale to nic nie znaczy. Mowa o naszym Autorze.

Swieta będą mieli nijakie. Niestety.

Jego kobieta miała prawo dokonać zmian w swoim życiu. Powtarzam, nic na siłe. Ale dlaczego to wszystko ukrywała? Czy posadzić męża przy stole i powiedzieć, że to bez sensu - takie życie nawet nie obok siebie - to takie trudne?!

Odnoszę wrażenie, że związki to nic innego, tylko układy...

Witajcie syn nie okazuje żadnych emocji albo cholernie dobrze je ukrywa, dlatego chciałem z nim porozmawiać ale żona się nie zdecydowała, powiedziała że po świętach, rozmawiamy narazie tylko ja z nim ponieważ jak pisałem wcześniej żony niema w domu, śpi i przebywa w pracy. Biję się z myślami czy może zaproponować żonie powrót do domu na święta, ale boję się czy nie będzie to odczytane z jej strony jako moje załamanie. Żona miała wybór przestaje pisać sms, do naszego rozwodu i może spać w domu, ale jak wiecie pisałem  nie wróciła. Strasznie mnie to męczy najgorzej będzie jak syn zapyta gdzie mama i co mam mu powiedzieć? Prawdę a piszecie aby powiedzieć mu to razem, jak ustalimy stanowiska. Straszna jazda emocjonalna.

To BARDZO prawdopodobne

CZEMU?
Może DLA mnie to czas wyjątkowy... zawsze?
Spodziewać się nie mam prawa. Apeluje o rozsądek dla dobra dziecka.

PRAWDĘ: wyrzuciłem ją, bo nie chciała się podporządkować... się mi nasuwa.
Ale NIE TĘDY droga, jeżeli TROSKA o syna przezwycięży...
CO jesteś w stanie ZROBIĆ, BY ZŁAGODZIĆ stres związany z rozpadem rodziny?
Piszesz: "Straszna jazda emocjonalna" - WYŁĄCZNIE w odniesieniu do SIEBIE... a CO z nim? Nie ma jazdy? Szczególnie, że NIKT z nim nie rozmawia i on się może GUBIĆ w domysłach DOWOLNIE? W ogóle z nim nie rozmawiasz? Że matka w domu nie nocuje nie zauważył?

Dla dobra dziecka. Zgadzam się.

Nie powiem, co ma zrobić Autor. Ja wiem. Prawdę. Jego żona jest dla mnie niezrozumiała. A i sam Autor zaczyna taki być.

Jak Autorze tłumaczysz nieobecność matki syna w domu? Nadmiarem obowiązków w pracy? Jezu... Toż to dziecinada. Kogo Ty chcesz chronić? Syna? a przed czym? Nie powiesz mi chyba, że czternastoletni chłopak niczego sobie nie złożył do kupy! Pomyślałeś o tym, co on czuje? Przecież to dziecko jest zagubione...

Dla was wszystkich najlepsza będzie prawda. Nie rozumiem Twojej żony. Czy ona coś kombinuje? Bo mam nadzieje, że po tym co usłyszała nie spotyka się z tamtym pacanem.

Wiem, że to wręcz absurdalny pomysł w Twoim mniemaniu. Weź ja na swieta. Szkoda dziecka, ale niczego nie ukrywajcie przed chłopakiem. Jesli wa sie uda, porozmawiajcie na spokojnie.

A po świętach poczyńcie kroki, żeby wyjść z tego, w co sie wpakowaliście. Będzie trudno. Dziecko nie będzie godziło sie na taki obrót sprawy.

Żonie kopa w dupę. Nie wybaczaj, nie słuchaj tłumaczeń. To był długi, 2-letni romans. Wiedziała, co robi. Nie zasługuje na wybaczenie.
Żonę kochanka powiadom, niech wie, jakiego ma męża.

Nie w ten sposób myślałem że żona się podporządkuje i zapewni o swojej miłości, dla mnie życie jeżeli chodzi o miłość jest w miarę czarno białe, nie uwzględnia zdrad, zdrada oznacza rozpad, zawsze tak myślałem ale będąc w tej sytuacji, moje myślenie przestaje być takie klarowne, są emocje, jest dziecko, może to mnie gubi. Dlatego pytałem czy pozwolić żonie wrócić na święta. Teraz jest w domu, i są dwie możliwości albo nie będzie pisała albo mnie okłamuje i robi to dla dziecka.

Podczas tych naszych rozmów, powiedziałem żonie aby nas mnie i syna już nie okłamywała, jeżeli wybiera kochanka to droga wolna, natomiast wybrała co innego według mnie przetrwanie, pisała sms w ukryciu, w ubikacji, w czasie jak byłem w pracy, dlatego wyleciała z domu, z możliwością powrotu jeżeli przestanie pisać.

Natomiast jeżeli chodzi o syna to nie tak że z nim nie rozmawiam, oczywiście że rozmawiam, dziś na przykład zrobiliśmy razem po raz pierwszy obiad , dla niektórych może wydawać się to dziwne ale mnie cieszy. Syn nie pyta o sytuację, zapytał dziś tylko gdzie śpi mama, gdzie mieszka, ale zapytał to tonem spokojnej rozmowy, odpowiedziałem że mama przyjedzie na obiad, i rozmowa się skończyła ja dalej nie kontynuowałem tematu, może źle zrobiłem, może mogłem powiedzieć. Np teraz siedzi przy drugim kompie i gra i się śmieje. Powiedział jeszcze do mnie że jak będziemy do niego wydzwaniać co chwilę przestanie odbierać telefony, powiedział również to zabolało że rodzice przypomnieli sobie o dziecku po 14 latach, my dzwoniliśmy do niego wcześniej ale był to jeden telefon od żony jeden ode mnie, a teraz żona wydzwania cały czas.

My z żoną przez te dwa miesiące nie tylko kłóciliśmy się, również rozmawialiśmy dlaczego do tego doszło co się stało... wobec emocji które są w nas takie rozmowy są bardzo trudne dla nas.

Po pierwsze - Ty juz nie kochasz jż. Kochasz wspomnienie o niej, taką jaka była na początku. Im szybciej dotrze to do Ciebie, tym szybciej wróci zdolność logicznego myślenia.

Po drugie - zapisz, zapamietaj, wykuj na blachę i zrób wszystko co napisał Bullet w poście #12. Jak dojdzie do sprawy rozwodowej, dopiero wtedy zobaczysz z kim miałeś do czynienia te nascie lat. Pamietaj, że wszystko co jej napiszesz w mailach, czy esach moze byc uzyte przeciwko Tobie. Ja dodam tylko jeden punkt od siebie: jak Ci nie pasuje, że obca kobieta kręci Ci sie po chałupie, to zmień wkładki w zamkach. Jeżeli Ci to nie przeszkadza, pokaz swoim zachowaniem, że Masz swój honor i dumę przez realizację tych 34 zasad:

1. Nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2. Nie dzwoń często.
3. Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4. Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5. Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6. Nie proś o pomoc członków rodziny.
7. Nie proś o wsparcie duchowe  - z tym bym trochę polemizował jeśli ktoś Nas faktycznie i szczerze wspiera.
8. Nie kupuj prezentów.
9. Nie planuj wspólnych spotkań.
10. Nie szpieguj jej. To cię zniszczy. Jeżeli chcesz to zrobić dla spokoju umysłu, wynajmij profesjonalistę.
11. Nie mów ?Kocham Cię?.
12. Zachowuj się tak, jakby w twoim życiu wszystko było w porządku.
13. Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14. Nie siedź i nie czekaj na żonę ? bądź aktywny, rób coś, idź do kina, wyjdź z przyjaciółmi, itp.
15. Będąc w kontakcie z nią (jeżeli to ty zazwyczaj rozpoczynasz rozmowę) postaraj się mówić jak najmniej.
16. Jeżeli zawsze pytasz, co robiła w ciągu dnia twoja żona, PRZESTAŃ PYTAĆ.
17. Musisz sprawić, że twój partner zauważy w tobie zmianę i zda sobie sprawę, że jesteś gotów żyć dalej, z nią lub bez niej.
18. Nie bądź opryskliwy czy oziębły ? po prostu zachowuj dystans i obserwuj, czy twój partner zauważy i, co ważniejsze, zda sobie sprawę, co traci.
19. Bez względu na to jak się DZIŚ czujesz, pokazuj jej jedynie zadowolenie i szczęście. Niech widzi osobę, z którą chciałby być.
20. Unikaj wszelkich pytań dotyczących związku do chwili, gdy Ona zechce o tym rozmawiać (co może potrwać jakiś czas).
21. Nigdy nie trać kontroli nad sobą.
22. Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23. Nie rozmawiaj o uczuciach (to tylko wzmacnia te uczucia).
24. Bądź cierpliwy.
25. Słuchaj tego, co naprawdę mówi do ciebie ona.
26. Naucz się wycofać w chwili, kiedy chcesz zacząć mówić.
27. Dbaj o siebie (ćwicz, śpij, śmiej się i skoncentruj się na pozostałych elementach swojego życia).
28. Bądź silny i pewny siebie; naucz się mówić cicho i spokojnie.
29. Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić to twoje wszystkie KONSEKWENTNE działania będą mówiły więcej, niż jakiekolwiek słowa.
30. Nie pokazuj rozpaczy i zagubienia nawet w sytuacji, gdy cierpisz najbardziej i jesteś zagubiony.
31. Rozmawiając z nią, nie koncentruj się na sobie.
32. Nie wierz w nic, co słyszysz i w mniej niż 50% tego, co widzisz. Ona będzie wszystko negowała, ponieważ jest zraniona i przestraszona.
33. Nie poddawaj się bez względu na to, jak jest ciężko i jak źle się czujesz.
34. Nie schodź z raz obranej drogi.
(skopiowałem z któregoś posta na tym forum)

Po trzecie - jż była całym światem? No to teraz nie ma tego świata. Musisz zbudować nowy. Chyba czas zbudować lepszy. Na początek musisz uświadomic sobie, że to dopiero poczatek drogi jaka jest przed Tobą. Jesteś w punkcie pierwszym tego co poniżej, stąd takie wahania nastroju i sprzeczne ze sobą decyzje:

Masz prawo do żalu, złości, łez...to normalne!
I nie hamuj żadnego z tych uczuć!
Mówią, że przezywanie zdrady, jest podobne do przezywania żałoby, po smierci kogos bliskiego!

Etapy żałoby.

1. ZAPRZECZENIE
- szok
- niedowierzanie
- zaprzeczenie
- wyparcie

2. GNIEW, BUNT
- obrona
- walka
- reakcja na zdarzenie
- reakcja uzależniona od własności osobniczych

3. TARGOWANIE, NEGOCJACJE, PERTRAKTACJE
- chęć osiągnięcia stabilizacji
- chęć osiągnięcia porozumienia
- chęć zysku
- potrzeba załatwienia "czegoś"

4. DEPRESJA
- przygnębienie
- obniżenie poczucia własnej wartości
- smutek
- żal
- poczucie pustki

5. AKCEPTACJA
- uspokojenie
- pogodzenie
- spokój
- uczenie się nowego życia
- przebaczenie
- pojednanie
- czasami akceptacja faktu zdarzenia bez zgody, przyzwolenia na owo zdarzenie.
cytowane za psychologiem J. Zabojszczem
(skopiowałem z któregoś posta na tym forum)

Czyli jeszcze sporo Ciebie etapów czeka. Na razie nie podejmuj żadnych ważnych decyzji. Realizuj intensywnie punkt 27/34. To pozwoli na odbudowanie nadszarpnietego Ego. Ustawiaj tak sobie plan dnia, żeby było w nim jak najmniej czasu na rozkminianie przeszłości. Szczególnie zadbaj o czas spędzany z synem i rozmowy z nim. Nie zapominaj zawsze dodawać, że to co sie stało nie jest jego wina i nie musi sie o to obwiniać, a mama go tez bardzo kocha.
No i nie zapominaj tego co napisał Bullet.

Z rozkładem małżeństwa można się zgodzić i poradzić, aby jak najszybciej odciąć się od wszelkich więzów (oprócz syna). Ale zdrady nie zaakceptuję nigdy. To najgorsze co może człowieka spotkać. Osoba zdradzająca jest dla mnie tylko żywym organizmem bez mózgu, myśląca macicą lub męskim narządem. Nawet zwierzęta są sobie wierne, a dlaczego te nędzne kreatury nie?

Kobieto Po przejściach o czym Ty mowisz ????.
Aby rozmawiać to trzeba dwóch stron, a z tego co czytam to jedna strona ma to wszystko w doopie.
Ma kochanka i hurrrra.
Ona jest dobra mama bo synka wyprawia do szkoły, niby dba o niego.
Gdyby tak zachowywała się moja żona po 18 latach małżeństwa to bym ją wyje**ł z mojego życia, ze wspólnej kasy etc.
Rodziny autora wątku już nie ma i nie będzie ( chyba, że nie ma jaj ).
Ona ( jego żona) tak wybrała i niech będzie konsekwentna.

Zgadzam się z tym w pełni.
Po przeanalizowaniu postów myślę że to już koniec, musisz zacząć żyć swoim życiem.