Fascynacja starszym mężczyzną - Netkobiety.pl

Od pół roku myślę o dużo starszym facecie, ja mam 23 lata, a on ma siwe skronie i jest koło 50-tki, jego dzieci są moimi rówieśnikami.
Jestem zafascynowana tą sytuacją bo tak naprawdę nigdy nikt mnie nie zainteresował w ten sposób (serio!), nigdy nie miałam chłopaka.Jestem lękowcem o czym pisze w odpowiednim dziale i nie potrafię z nim normalnie rozmawiać, zbytnio się stresuję.Nigdy nie wierzyłam w te bzdury o reakcjach organizmu na widok osoby która nas zauroczyła, ale teraz wiem jak jest. Gdy on jest jestem kompletnie sparaliżowana, boję sie odezwać, boje się powiedzieć cześć ( jego wiek mnie onieśmiela ) on jest pewną siebie osobą i to tez mnie stresuje . Cały czas łapie się na tym, że marze o tym by z nim flirtować, by go poderwać, chciałabym go poznać, spotkać się nim na osobności. Dzisiaj byłam tak zestresowana, że nawet na niego nie spojrzałam ( nie rozmawiał ze mną) gdy go zobaczę nie wiem co ze sobą zrobić. Pomimo tego, że bardzo mi się podoba z nerwów nie potrafię się uśmiechnąć ani zażartować, sprawiam wręcz wrażenie wrogo nastawionej.
Myślę sobie, że po części to kwestia moich jakiś tam ambicji, że byłabym dumna gdybym go sobą zainteresowała, inną kwestią jest to, ze od dawna podobają mi się starsi mężczyźni ( dużo starsi) na młodych zupełnie nie zwracam uwagi, a on ma to wszystko co ja lubię, po za tym myślę, że byłaby to wspaniała przygoda  -  nie, nie mam złudzeń ten facet jest żonaty.
Zobaczę go znów wiosną i myślę o tym, że chciałabym załapać z nim dobry kontakt a potem zobaczyć co z tego wyjdzie, marzę o tym by z nim normalnie rozmawiać patrząc mu w oczy, odwzajemniać jego uśmiech, nie mam pojęcia jak to zrobić kontakty z ludźmi zawsze były moją najsłabsza stroną.
Czuje się wkurzona,że mnie sie to przytrafiło - ja która nigdy nie interesowała się chłopakami i nie w głowie były mi związki. Tak na prawdę mam nadzieje, że do wiosny mi przejdzie, ale coś czuję, że nawet jak przejdzie to gdy go zobaczę znów oszaleje...no ludzie co powiedzie na to?  Powiedzcie mi jak go poderwać albo jak się go pozbyć z głowy

Alaneczka napisał/a:

Od pół roku myślę o dużo starszym facecie, ja mam 23 lata, a on ma siwe skronie i jest koło 50-tki, jego dzieci są moimi rówieśnikami.
Jestem zafascynowana tą sytuacją bo tak naprawdę nigdy nikt mnie nie zainteresował w ten sposób (serio!), nigdy nie miałam chłopaka.Jestem lękowcem o czym pisze w odpowiednim dziale i nie potrafię z nim normalnie rozmawiać, zbytnio się stresuję.Nigdy nie wierzyłam w te bzdury o reakcjach organizmu na widok osoby która nas zauroczyła, ale teraz wiem jak jest. Gdy on jest jestem kompletnie sparaliżowana, boję sie odezwać, boje się powiedzieć cześć ( jego wiek mnie onieśmiela ) on jest pewną siebie osobą i to tez mnie stresuje . Cały czas łapie się na tym, że marze o tym by z nim flirtować, by go poderwać, chciałabym go poznać, spotkać się nim na osobności. Dzisiaj byłam tak zestresowana, że nawet na niego nie spojrzałam ( nie rozmawiał ze mną) gdy go zobaczę nie wiem co ze sobą zrobić. Pomimo tego, że bardzo mi się podoba z nerwów nie potrafię się uśmiechnąć ani zażartować, sprawiam wręcz wrażenie wrogo nastawionej.
Myślę sobie, że po części to kwestia moich jakiś tam ambicji, że byłabym dumna gdybym go sobą zainteresowała, inną kwestią jest to, ze od dawna podobają mi się starsi mężczyźni ( dużo starsi) na młodych zupełnie nie zwracam uwagi, a on ma to wszystko co ja lubię, po za tym myślę, że byłaby to wspaniała przygoda  -  nie, nie mam złudzeń ten facet jest żonaty.
Zobaczę go znów wiosną i myślę o tym, że chciałabym załapać z nim dobry kontakt a potem zobaczyć co z tego wyjdzie, marzę o tym by z nim normalnie rozmawiać patrząc mu w oczy, odwzajemniać jego uśmiech, nie mam pojęcia jak to zrobić kontakty z ludźmi zawsze były moją najsłabsza stroną.
Czuje się wkurzona,że mnie sie to przytrafiło - ja która nigdy nie interesowała się chłopakami i nie w głowie były mi związki. Tak na prawdę mam nadzieje, że do wiosny mi przejdzie, ale coś czuję, że nawet jak przejdzie to gdy go zobaczę znów oszaleje...no ludzie co powiedzie na to?  Powiedzcie mi jak go poderwać albo jak się go pozbyć z głowy

Chcesz rozbić jego rodzinę dlatego tylko, że Ci się podoba?

Rozumiem Cie bo też zawsze stawiałam na dużo, dużo starszych. Tobie się nie dziwę w sumie chłopcy w wieku 20 lat nie mają nic do zaoferowania, ani niczym nie imponują. Nie to co starszy kolega
Wiesz mój obecny facet też jest ode mnie starszy i to jest to. Mężczyzna dużo starszy to klucz do udanego związku. A nie w tym przypadku. Skoro on ma żonę to nawet nie ma o czym mówić.

P.S Ale że tak zapytam, znasz jego żonę? Jaka ona jest, czym się zajmuje? Miałabyś w ogolę z nią szanse?!

No to jak tak to nie ma o czym rozmawiać. Daj facetowi spokój. Odpuść.
Ale pociesze Cie tym, że na świecie jest dużo panów wolnych około 50 i mówię to całkiem serio. Po co się katować rówieśnikiem?!
Nie jesteś na nich skazana. Możesz poznać kogoś starszego i to nie będzie dziwne. Ale pod warunkiem, ze kogoś wolnego. Bo w tym przypadku pan nie jest do wzięcia.

to po pierwsze się nie liczy. Wiek nie ma nic wspólnego.Im starszy tym lepszy.  Po drugie-fakt niezaprzeczalny fakt.

Alaneczka napisał/a:

Ludmiłaa napisał/a:

No to jak tak to nie ma o czym rozmawiać. Daj facetowi spokój. Odpuść.
Ale pociesze Cie tym, że na świecie jest dużo panów wolnych około 50 i mówię to całkiem serio. Po co się katować rówieśnikiem?!
Nie jesteś na nich skazana. Możesz poznać kogoś starszego i to nie będzie dziwne. Ale pod warunkiem, ze kogoś wolnego. Bo w tym przypadku pan nie jest do wzięcia.

Masz racje, ale z facetami jest tak jak kiblami: albo zasrani albo zajęci

A nie koniecznie, trzeba się rozejrzeć, zacząć odwiedzać miejsca w których tacy panowie bywają, jakieś bary, siłownie, mecze, wyścigi, basen, może ten pan ma wolnego np brata, albo jakiegoś kolegę, może jakiś portal randkowy, może na jakiejś imprezie okolicznościowej, musisz dokładnie prześwietlić towarzystwo i ewentualnie gdzie byłby taki pan w tym wieku, wolny.  ale że tak zapytam tu na pewno nie chodzi o sponsoring? Tylko o wolny związek przygodę? Czy o stały związek? Musisz dokładnie się określić.

Ten żonaty, (powinnaś się trzymać jak najdalej) może być dla Ciebie pierwowzorem, że szukasz faceta podobnego do niego, na jego wzór, wtedy dokładniej się określisz, kogo szukasz, i kto by odpowiadał. Pomyśl gdzie jego poznałaś, w jakich okolicznościach, może w podobny sposób da się zapoznać kogoś takiego jak on, stanu wolnego. Od żonatych i zajętych łapy precz, ale są jeszcze starzy kawalerowie, wdowcy, rozwodnicy...wystarczy dobrze poszukać.

Susane napisał/a:

Ludmiłaa napisał/a:

to po pierwsze się nie liczy. Wiek nie ma nic wspólnego.Im starszy tym lepszy.  Po drugie-fakt niezaprzeczalny fakt.

Trzeba mieć poważne braki uczuciowe, żeby chcieć być z kimś kto jest jak ojciec...

To nic złego, a braki uczuciowe tak, napisałam, że wychowałam się w patologii i wiesz? Chciałabym miec takiego ojca jak on byłabym szczęśliwa

Masz racje, ale z facetami jest tak jak kiblami: albo zasrani albo zajęci

bona-ventura a ty jakby Ci się młodsza trafiła, która by Cie zauroczyła, zaryzykował byś przygodę? Czysto teoretycznie pytam.

Ludmiłaa napisał/a:

bona-ventura a ty jakby Ci się młodsza trafiła, która by Cie zauroczyła, zaryzykował byś przygodę? Czysto teoretycznie pytam.

Myśle, ze gdybym był wolny czy moje malżeństwo sie sypało to tak.
Zakładajac poważny, zinstytucjonalizowany związek, nie wiem tylko jakbym się czuł, gdyby mój teść był ode mnie młodszy

Ludmiłaa napisał/a:

No to jak tak to nie ma o czym rozmawiać. Daj facetowi spokój. Odpuść.
Ale pociesze Cie tym, że na świecie jest dużo panów wolnych około 50 i mówię to całkiem serio. Po co się katować rówieśnikiem?!
Nie jesteś na nich skazana. Możesz poznać kogoś starszego i to nie będzie dziwne. Ale pod warunkiem, ze kogoś wolnego. Bo w tym przypadku pan nie jest do wzięcia.

Masz racje, ale z facetami jest tak jak kiblami: albo zasrani albo zajęci