Jaki prezent, taka miłość? - Netkobiety.pl

No właśnie, już samo opakowanie i sposób wręczenia wiele mówi o podejściu do drugiego człowieka. Zdecydowanie wolę otrzymać symboliczny upominek, który został mi podarowany z serca niż wartościowy, co do którego poczułabym, że został wymuszony okolicznościami.
Skarpet, rajstop czy innych tego typu (uznawanych za wręczone "na odczepne") rzeczy nie otrzymuję, więc trudno mi powiedzieć jak bym się wówczas poczuła, ale na przykład podarowana mi ulubiona czekolada czy symboliczny Mikołajek-maskotka na pewno nie zaniżają mojej samooceny. Generalnie - wartość nie ma znaczenia, liczy się gest i zaangażowanie.

Ja jestem tego samego zdania. Cieszy mnie każdy prezent, byle dany był od serca. Nie czuje się mniej pewna siebie, gdy dostanę upominkowy kubek bądz maskotkę, niż gdybym dostała sznur pereł. Pewnie, że błyskotki kobiety cieszą bardziej niż czekoladki Jednak nie oczekuje wiecznie i z każdej okazji błyskotek i wydumanych prezentów.
Spotkałam się jednak ze zdaniem, że skoro kogoś stać na ten "sznur pereł" a kupuje "czekoladki" to właśnie jest małe zaangażowanie i brak szacunku (olanie brzydko mówiąc obdarowywanego). Więc czy tylko osoby z małym budżetem prezentowym mogą pozwolić sobie na te symboliczne upominki?

A co do zaangażowania jeszcze, to jak ocenicie takie dwie osoby...
Jedna kupuje prezent biegając dwa tygodnie po sklepach, wcześniej robiąc rozeznanie co kupić (swoimi sposobami).
Druga, nie wie co kupić i wspomaga się na przykład "stroną upominkową", gdzie dostaje gotowe podpowiedzi.
Czy zachowanie tej drugiej osoby, jawnie wskazuje na małe zaangażowanie w związek i robi to od niechcenia?

Może ta pierwsza osoba lubi  oglądać ewentualne  prezenty i ma dość czasu, a ta druga - przeciwnie? Są przecież ludzie, którzy nie przywiązują wagi do rocznic, imienin i innych okazji. Wtedy to zaangażowanie może przejawiać  się w inny sposób. I jedna i druga osoba nie zna na tyle obdarowywanego, żeby  od razu się zorientować, jaki prezent byłby trafiony.

Ok, ale weźmy teraz pod uwagę taką sytuację...
Dziewczyna jest z chłopakiem ze dwa lata już, czeka aż ten jej ukochany zaskoczy ją w końcu na święta (urodziny bądz rocznicę) wyjątkowym prezentem, okazuje się jednak że prezent zupełnie nietrafiony. Czy ma ona podstawy do tego aby twierdzić, że partner się nie stara, nie zna jej, że jest mało zaangażowany w związek?
Czy żeby partner/partnerka miał okazję do "poprawy", należałoby zwrócić mu na to uwagę, czy też powinno to być w każdym głęboko "zakorzenione" i takie wpadki po prostu źle świadczą o danej osobie?
Co jeśli obdarowujący, nie przykłada uwagi do rocznic i tym podobnych okazji, a ta druga strona właśnie tej "uwagi" oczekuje?

Możemy też wyróżnić dwa rodzaje "oczekujących na prezent".
Pierwszy, to osoby które w codzennych rozmowach, tak "między wierszami" zawsze podają jasne komunikaty na co mieli by ochotę, czego chcą, potrzebują, co lubią.
Drugi, to osoby przekonane o tym, że partner/partnerka powinien sam wiedzieć co powinien zrobić, kupić i tego oczekują (bo przecież na co dzień obserwują sposób bycia, zainteresowania swojej partnerki/partnera)
Pomijając już aspekt czyto materialny, finansowy. (każdy może oczekiwać czego innego)

Czy obdarowujących także można podzielić jedynie na dwa rodzaje? Starających się i nie starających się?

Dla mnie taka osoba jest dosyć roszczeniowa. Rozumiem zawiedzenie, gdyby jednak nie nastawiała się na wyjątkowość prezentu, to miałaby nikłe szanse na takie odczucia, za to mogłaby zostać mile zaskoczoną.

Nie powinna, bo to zniechęca podwójnie. W gruncie rzeczy nie ma czegoś takiego, jak obowiązek dawania prezentów czy obchodzenia rocznic. Mnie osobiście nic, czego ktoś ze mną szczerze nie podziela, nie cieszy, wymuszony prezent tym bardziej.

I tu właśnie tkwi największa pułapka - oczekiwanie, że ktoś się domyśli. Moim zdaniem to błąd, bo po pierwsze nikt nie siedzi w naszej głowie i nawet przy największym zaangażowaniu można się pomylić, a dwa narażamy się na podwójne rozczarowanie - prezentem i taką "niedomyślną" osobą.
My z mężem jesteśmy ze sobą tak długo, że zdarza się, że wprost mówimy, że to czy to byłoby świetnym upominkiem. Czasem też pewne informacje przemycamy między wierszami, ale wcale nie po to, że liczymy na ich realizację, a jeśli ta nie nastąpi, to poczujemy się rozczarowani, ale że staramy się temu drugiemu po prostu ułatwić sprawę . 

Absolutnie nie. Niektórzy się starają, ale coś im jednak nie wychodzi, zwłaszcza kiedy oczekiwania drugiej strony są niebotyczne. Wówczas pewnie zostanie im przyklejona łatka "niestarający się", choć rzeczywistość może być zupełnie inna. Są jednak i takie osoby, które faktycznie się nie starają - prezenty wybierają zupełnie przypadkowo, bez przemyślenia i najmniejszego zaangażowania, głównie dlatego, że nie wypada pokazać się z pustymi rękami.

Czyli co, chcecie oceniać miłość jakością otrzymywanych prezentów? W dodatku jeśli dla mnie każdy prezent jest OK, to jestem niepewnym siebie frajerem?
Wow, to jest dla mnie absurd. Uwierzcie, że nawet jak ktoś zna wasze zainteresowania i wie co lubicie to i tak może nie mieć pojęcia co kupić odpowiedniego, bo dawanie prezentów osobom bliskim to jest sztuka i umiejętność którą nie każdy posiada.

Dla zdrowia psychicznego polecam nie mieć żadnych oczekiwań, wtedy po świętach nie będziecie czuć tych negatywnych emocji niedosytu, zawiedzenia czy braku zaangażowania ze strony partnera.

PS. Prezent w pełni trafiony, który spełni wasze wszystkie oczekiwania można sobie zawsze kupić samemu - stu procentowa gwarancja satysfakcji.

A moim zdaniem prezent jest jakimś wyznacznikiem uczucia, zaangażowania. Bo jeśli ktoś kupuje byle co, to znaczy, że nie zadaje sobie trudu by poznać partnera. Po prostu w tym względzie odpowiada mi japońska zasada jakości. Kiedyś koncern japoński zamówił w polskiej firmie kable, które miały byc kładzione pod ziemią i miały byc nie widoczne. Kiedy Kontrahent japoński przyjechał po odbiór, towar mu sie nie spodobał i nie chciał go wziąć. Polacy nie rozumieli dlaczego. Japończycy odpowiedzieli, że kable sa brzydkie, a to znaczy, że nie moga  być dobre, bo nie widać w nich jakości, za mało czasu im poświęcono. I podobnie moim zdaniem jest z prezentami, ich opakowaniem, bo oczywiście nie o cene prezentu chodzi, ale czas, który poświęciłeś na poznawanie człowieka - to jest jakość.

Prezent-jakikolwiek, nawet kiczowaty, sprawia mi mega radochę, szczególnie gdy podarowany od serca.
Bardzo cieszą mnie gifty wykonywane własnoręcznie, szczególnie takie od dzieci
Mam u siebie kilka "niezrozumiałych"? laurek, obrazków przedstawiających "trudno określić co" i zwierzaków z masy solnej z odpadającymi nóżkami ... Ba! Taki podarunek ma dla mnie milion razy większą wartość niż podarek beznamiętnie kupiony i podarowany ot tak! Emocje, emocje i jeszcze raz emocje-te wykonane samemu są przepiękne...nie wspominając już o koralikach z makaronu

Darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby. Uważam, że trochę nie ma sensu dumać nad zaangażowaniem na podstawie otrzymanego prezentu bo ludzie mogą się znać latami i nie wiedzieć co kupić. Powodem może być chociażby to, że ktoś właściwie wszystko ma. Nad nietrafionym dla nas prezentem ktoś mógł rozmyślać od miesiąca. Nie wyobrażam sobie też po otrzymaniu nietrafionego prezentu kogoś naprowadzać co by mi sprawiło większą radość albo tym bardziej robić wymówki, że się nie angażuje.
Szczerze to mi wszystko jedno co dostanę nie przywiązuję do tego wagi. Ale jak komuś zależy żeby dostać prezent z marzeń to może czuć się rozczarowany.

Ale tu nie wałkujemy zagadnienia trafionych czy nie prezentów. Zawsze są te bardziej i te mniej satysfakcjonujące i oczekiwane. Nie w tym rzecz przecież... Tu rozmawiamy o jakimś powiązaniu "wartości" (nie chodzi o wartość w sensie materialnym) podarku z emocjami osoby obdarowywującej... O jakiejś specyficznej zależności, o odbiorze tegoż zależnie od emocji jakie w otrzymującym to wywołuje...

Może i tak, jednak nie uogólniaj. Bo nie zawsze i nie wszyscy To zależy od kogo ten prezent... I ten "średnio przydatny" będzie cieszyć bardziej, bo dany od serca, niz ten "trafiony" dany ...z musu od kogoś nieszczerego. Jest tu chyba jakas róznica?
Ja (facet juz ponad czterdziestoletni) np. otrzymałem swego czasu prezent od małżonki w postaci wymarzonego ...zdalnie sterowanego autka I juz teraz nie wiem - czytając niektóre Wasze posty - czy jestem az tak zdziecinniały czy najnormalniej mnie to cieszyło?
Jeśli ktoś na takie aspekty nie zwraca uwagi to znaczy, że jeszcze nie potrafi "wartosciować", albo otoczony jest przez same wspaniałe osoby, albo nie ma umiejetnosci odczytywania intencji i szczerosci, albo ...jest materialistą i patrzy na korzyść z prezentów bez wzgledu na wszystko
Co do wspomnianego "wartościowania": dla materialisty wartość (finansowa) prezentu bedzie decydować o klasyfikacji prezentów. I tak prezent w postaci jakiegos auta (jedźmy po bandzie: ferrari), otrzymany od jakiegoś bogacza będzie oczywiście bardziej wartościowy niż domek przez tydzień klejony z zapałek przez kogoś stojacego na krawędzi nędzy, czyz nie? Przykład dość wyrazisty... Ale gdyby spojrzeć na to ile "kosztował" daną osobę taki prezent - już zmienia sie chyba sposób oceny "wartości" prezentu i ...jakiegoś zaangazowania.
Mylę sie?

kosmiczny nicku ja nie uogólniam ja sam nie wiem co bym chciał dostać o ukochanej a co dopiero ona  skąd ona ma wiedzieć co chce:) ale nie wysilając się może kupić mi szalik ukochanej drużyny(co mnie ucieszy bo szalików nigdy dość:)) może mi kupić łyżwy na których uwielbiam jeździć i długo to trwało jak jako tako nauczyłem mojego bąbla:) może mi kupić kije do bilarda nowe rzutki a najlepiej niech się sama zapakuje w prezent i będzie super.

Mój facet zwykle zabiera mnie, bym pokazała co bym chciała albo żebym mu wcześniej kobkretnie powiedziała. Nue mam mu tego za zzłe,  po prostu chce trafić,  a ze zakupy to nie jego bajka..;) Czasem też kupi sam tu np książkę kryminał i tu trafi, bo ja kryminały,  thrillery barfmdzo lubię i sporo ich czytam To, że np mu powiem co bym chciała nie świadczy że nie ma uczuć.  Ja sama tak go czasem też podpytam, bo niema teraz wielu zainteresowań,  nawrt wręcz nie cieszą go juz tak szczególnie prezenty, więc ciężko wybrać Przyjaciółka,  rodzina trafia raczej z prezentami, wiedzą,  że lubię kryminały,  przyjaciółka zna wielu autorów jakich lubię bo o tym gadamy, gust mój z kolczyków czy kosmetyków zna też i ja raczej też jej, więc zwykle kupujemy sobie kosmetyki, książkę i są to udane prezenty bardzo A jak dostanę np od kogoś z rodziny coś nieudanego choć rzadko bo nawet siostra co ze mną rzwdko gadato ma nosa skubana to i tak wtedy się cieszę. Nie wynagam że ma być trafione w żaden sposób,  to te osoby same dobrze trafiają a jakby tak nie było to też hy było spoko nie widzę powodu do obrazy czy smutku. Sam fakt że ktoś Ci wręcza prezent jest miły.  Nie cieszyloby jedynie jeżeli dane z łaską, podarte zepsute czy używane ale to raczej rzadkie, taki hardkor.Wartosc prezentu nie ma dlanie akurat znaczenia, bo tu nue o to chodzi. A i jeżeli ktoś czy partner czy kto inny przed kupnem sprawdza w internecie,  jakaś strona mu podpowiada to też nie widzę w tym nic złego. Ja lubię obdarować prezentem, lubię to, ale też nie oczekuje rewanżu.  Nuemniej też lubię dostawać prezenty ale to jak wyżej pisałam czy są trafione czy nie już ważne tak nie jest. Sam fakt gest jest miły a jak trafione to po prostu miły acz jiekonieczny dodatek. To mile uuczucie jak widzę jak.przyjaciolja np trafia w gust i ona mówi że ja tak samo. No ale jak mówię to nie jest konieczne. Facet mój sam nie lubi zakupów,  to nie wymagam, by sam wiedział co kupić,  chodził przeglądal, to nie jego bajka. Nie znaczy to jednwk moim zdanien że drugiej osobie nie zależy.

Ja tam sie ogolnie ciesze jak dostaje prezent. Wyjatkiem jest jedna sytuacja - kiedy ktos wie ze czegos ewidentnie nie lubie a jednak mi to daje, tak jest np z ciotkami. Np dzisiaj dostalam tone slodyczy, mimo ze wszyscy na okolo wiedza ze jadam tylko gorzka albo mleczna czekolade w malych ilosciach. Albo kiedys, wiedzac ze bylam wege i nie uznaje zabijania zwierzat dostalam czapke z futra naturalnego...
Oczywiscie nie okazuje swojego niezadowolenia - wyjatkiem byla tylko wlasnie ta czapka, ale to z powodow ideologicznych, moralnych.
A tak to w sumie dostaje fajne prezenty i wcale nie musi to byc nie wiadomo co. Lubie jesli sa z pomyslem. Np ostatnio dostalam od faceta bransoletke z przywieszka z wygrawerowana lacinska sentencja na szczescie przed konferencja. I niby nie jest w moim stylu ale strasznie mi sie spodobala bo jest taka nietypowa... W sumie chyba nikt nie ma identycznej
Ale wiadomo, jak kazdej babie, najbezpieczniej kupowac perfumy, bizuterie itp. Chyba nie da sie nie trafic w moim orzypadku bo lubie klasyke a wybor takich rzeczy jest prosty
Najbardziej przydatne na co dzien prezenty daja rodzice. Znaczy tata wybiera, on zawsze wie co mi jest potrzebne "najslodsze" oczywiscie facet - i jestem z tych co lubia maskotki, np misie z rozowym serduszkiem przyjaciolki tez trafiaja, bo wiedza co nosze, jakich kosmetykow uzywam itd. Mimo ze gust mamy zupelnie inny.

Lubię rzecz dobrej jakości, z dobrego surowca, ładne, wyszukane, no tak już mam, jednak lubię też duperele typu fajny pluszak, śmieszny kubek, jakiś przydaś.

Powiem tak jeśli dostałabym bazarowe kolczyki od kogoś kto ma pierdyliard na koncie, to rzeczywiście bym się zastanowiła o co tu chodzi ;/ , ale jeśli wiem że ktoś tego pierdyliarda nie ma, ba ma raczej mało to doceniam każdą nawet najmniejszą rzecz bo przecież ktoś pamiętał, po prostu nie stać go na więcej, no i można zrobi fajny prezent za małe pieniądze, trzeba tylko poszukać

Fajne jest to że nie pamiętam abym od Mojego dostała coś co by mi nie pasowało nieważne drogiego czy taniego bo różnie przecież w życiu bywa, ale on wie co mi się podoba i niezależnie czy kupi mały duperel czy drogi prezent to ja jestem zadowolona.

Na rocznice to zwykle oboje zapominamy, przypomina nam się na kilka dni przed, ale kiedy nadchodzi ten dzień to jakoś ulatuje, a potem któreś z nas sobie przypomni i tylko się śmiejemy.

czyli z wszystkiego można zrobić PROBLEM, no i gratulacje w ten sposób można sobie skomplikować życie
a tytuł wątku to taki raczej na potrzeby mediów, tak - jest SPRAWA...

nie przywiązuje wagi do prezentów zwracam uwagę na więzi miedzy mną a innymi

Ja miłości mojego męża jestem pewna w stu procentach jak i zaangażowania, prezentów nie pozwalam kupować sobie drogich, uważam ze mam wszystko czego potrzebuję, a jak mi czegoś brakuje to sobie sama kupuję Nie lubię shopoholizmu i  świątecznej gorączki, nagonki na wszystko co nowe i modne.

Ja już napisałem co sprawi mi radość ale gdyby udało się jej namówić żony, przyjaciółki,dziewczyny naszych znajomych i wspólnie kupiły by nam facetom prezent taki no mega trafiony:) to po pierwsze odpoczęły by od nas do jakichś trzech króli:) a my przypomnieli byśmy sobie,że takie męskie eskapady kiedyś bywały:).Aż się łezka w oku kręci.I to byłby prezent ,który przeszedł by moje najśmielsze oczekiwania no padł bym:)

Dla mnie szokujące...
Podobnie jak Iceni nie przywykłam do prezentów w domu rodzinnym. Od "wielkiego dzwonu" dla podkreślenia ważności święta - jak np. II komunia, ale to ludzie "z zewnątrz", np. chrzestni czy inne pociotki.. Może dlatego pamiętam każdy jeden otrzymany prezent. Myślę, że kiedyś prezent nie miał aż takiego znaczenia, ile sam fakt spotkania i wspólnego ŚWIĘTOWANIA...
Teraz inne czasy - komercja na każdym kroku, to i zwyczaje ewaluowały... aż często-gęsto nie wiadomo CO można kupić by "nie podpaść" bo obdarowany już wszystko MA! a za drobiazg jeszcze się weźmie i obrazi...
Strach się bać

Osoba, która cieszy się z byle czego ma zaniżone poczucie własnej wartości, osoba, która daje byle co nie ma do nas szacunku i z ostatnim myślnikiem też się zgodzę.

Nie mam nic przeciwko skarpetom pod choinkę, ale niech to będą naprawdę fajne skarpety, a nie kolejna para taka, jakich mam milion w szufladzie. Prezent może być tani, ale dobrej jakości i dawany z myślą o mnie.

Mój były pod choinkę dostał ode mnie perfumy. Ja od niego nie dostałam zupełnie nic. Na inną okazję dał mi pierścionek za 6 zł (!!!) i stwierdził, że to złoto. Kupił go na chińskim allegro. Tak się tym pierścionkiem szczycił, jakby nie wiem jakie na mnie błogosławieństwo spłynęło, że go dostałam. Wydało się, ze to gówno za 6 zł, gdy po 1 dniu noszenia pierścionka złota farba zeszła, a chłopak pochwalił mi się jaki wspaniały z niego biznesmen (bo oszczędził na prezencie). I jeszcze miał czelność mówić, ze liczy się gest. Ja wydałam na prezent dla niego 10 razy więcej pieniędzy, bo sam sobie taki prezent zażyczył. Nie rozumiał czemu się gniewam.

Jeśli chodzi o ceny to też trzeba mieć choć odrobinę przyzwoitości. Chłopaka stać było na to, by na każdą domówkę kolegi kupować Ballantinesa (w miarę droga whisky, ok 100zł/ 1litr), a na prezent dla mnie żal mu było kasy. Na walentynki też dostałam tanie dziadostwo, ale już mógł się poszczycić wydanymi 20zł.
To było poniżające, ze w taki sposób okazywał mi jak nieważna dla niego jestem, a mimo wszystko nadal z nim byłam. Potem zdradzał mnie ze swoją korepetytorką.
Według mnie w prezentach liczy się wszystko. Jak nie ma się kasy, to przynajmniej samemu można coś wykombinować, ale coś od serca, pomysłowego, osobistego, związanego z osobą obdarowywaną, a nie taki uniwersalny bubel za 6zł. No i oczywiście najlepiej przed dawaniem sb prezentów lepiej się skonsultować co do orientacyjnej ceny, żeby potem nikt nie poczuł się pokrzywdzony (Od obecnego partnera ostatnio dostałam prezent znacznie droższy niż sama dawałam, straszny wstyd. )

Dla mnie to nie jest jakiś wstyd, że prezenty mogą mieć różna wartość.  Chociaż fakt, że pierścionek za 6 zł to przesada, za tę cenę lepiej kupić czekoladę,  bo wiadomo taki puerscionek po prostu szybko się popsuje. My zwykle z facetem kupujemy sobie prezenty tak do 50 zł podobnie z przyjaciółka,  nie stać nas na więcej a i w tej cenie już można kupić rzeczy jakie lubimy np książkę i juz jest np dla mnie super prezent, a w 50 zł się mieści Tak orientacyjnie pewnie do tej ceny kupujemy. Tak orientacyjnie choć i oczywiście zdarzyło się ze kupiłam bliżej 100 zł.

Uwielbiam robić prezenty i dawać prezenty. Cena nie jest aż tak istotna. Może to być drobiazg za parę groszy. Na przykład książka wyszperana w antykwariacie, chociaż bużuterię też lubię dostawać.

Najważniejsze żeby było dane ze szczerego serca.

Dobra czekolada nie jest zła. To samo wino.

Ano, bo jest też własnie pula takich "bezpiecznych" prezentów- kwiaty, czekoladki, alkohole, które się sprawdzają przy większości okazji

Chyba własnie te intencje sa najważniejsze- bo inaczej się patrzy na to, jak ktoś się przejmuje, a nie trafi z prezentem, a inaczej jak ktoś weźmie pierwsze lepsze, żeby było.

McMiodek, Lily, Anhedonia- fakt, cena prezentu nie ma żadnego znaczenia, jeżeli widać, że został wybrany z miłością. Dawno temu, mój wtedy chłopak, kompletnie nie miał kasy, a zbliżały się moje urodziny. Powiedziałam mu, żeby sobie odpuścił prezenty, że nie potrzeba mi ich- naprawdę tak myślałam. Mimo wszystko zaskoczył mnie batonikiem Mars ze świeczką i książką z antykwariatu- nawet nie uwierzycie jak się ucieszyłam Chociaż to wszystko go kosztowało nie więcej niż kilka funtów, to pokazało jak bardzo mu na mnie zależało i te urodziny pamiętam do dziś.

Chętnie przyjmuję samowydziergane swetry, samonamalowane obrazki, kolaże zdjęć, bo są unikalne i widzę w nich czyjąś robotę, którą szanuję.

Natomiast, prezent za parę złotych, byle jaki, bez pomyślunku, podarowany przez kogoś, kto zarabia tysiące, to jest jak policzek w twarz. Sorry, ale to absolutna obraza. Podobnie jak drogi prezent, który wygląda jak wybrany przez asystentkę w sklepie.

Serio, nie potrzebuję prezentu na każdą okazję roku, ale jeżeli ktoś mi daje, to powinien dawać z serca, a nie na odczepnego.

Ja uważam, że to jest super prezent - taki bardzo osobisty, bo samemu się to dla kogoś zrobiło, włożyło w to czas. Ja czasem komuś coś namaluję, oprawię jak wiem, że ktoś lubi obrazy, dobrze tą osobę znam i wiem co się jej spodoba.

Ja tak samo bardzo lubię takie gesty, drobne, bez okazji Są bardzo miłe, zaskakujące, niespodziewane i bardzo miłe Tutaj tak samo może być i jedna róża czy czekoladki czy coś innego drobnego, a bardzo cieszy. To pokazuje faktycznie, że ktoś o nas pomyślał i tak bez okazji chciał sprawić nam radość, bardzo miłe

Ja się zgadzam ze stwierdzeniem, że prezent to miara szacunku dla drugiej osoby. Kupowanie byle czego, na szybko, w ostatniej chwili to wyrqaz tego, że kupowanie prezentu nie płynie ze szczerego serca, tylko jest traktowane jako uciążliwośc, którą wypada jakoś załatwić. Oczywiście mam na myśli specjalne okazje, jak mikołajki, gwiazdka czy urodziny. Jak niektórzy piszą o małych "prezentach" jak batonik czy czekolada, to chyba mylą pojęcia. To są prezenty spontaniczne i nadają się do kupowania bez okazji. Ale te dni, które wymieniłam są właśnie od tego, żeby zaakcentować ich szczególną wagę i pokazać jak bardzo nam zależy na ukochanej osobie. Dlatego jak się kupi jakąś książkę na odczepnego, czy figurkę, czy jaki niby zabawny prezent to właśnie to pokazuje stosunek jaki mamy do drugiej osoby. Nie zależy nam na sprawieniu przyjemności czy dopasowaniu się do potrzeb osoby obdarowywanej, tylko na odklpeaniu obowiązku. Może zadajmy sobie pytanie, czy taki sam badziew kupiliśmy spontanicznie, bez okazji, czy tylko gdy jest wymuszony byle cokolwiek dać. Jak ktoś się będzie cieszył z takiego prezentu, to niech się nie zdziwi jak następnym razem dostanie mydło albo pastę do zębów.