Zabójcza samotność i uzdrawiająca moc obcowania z ludźmi.Prosze o rade - Netkobiety.pl

Problem w tym, że straciłam zainteresowanie czymkolwiek z powodu depresji więc nie mam czego rozwijać... Do szkoły nie chodzę,a kontakty z podstawówki okazały się nieprzydatne... Jakjeszcze można kogoś poznać??  Najlepiej ludzi,, którzy mają jakieś problemy psychiczne, bo ja mam ich sporo, a ludzie często się mnie z tego powodu po prostu boją....

Szkoda że nie mieszkasz blisko mnie, bo mamy ze sobą coś wspólnego
A czemu sie ciebie boją, pokazujesz im poprzez zachowanie te problemy, mówisz im o nich? rozwiń.
Powiem ci, że w kontakcie z ludźmi warto ukrywać swoją prawdziwą ja, sprawiać wrażenie normalnej.
Czemu nie chodzisz do szkoły? bardzo mało napisałaś o swoim problemie. Powiedz coś więcej.

Impresja właśnie o tym mówiłam iśc gdzieś gdzie rozwija się sibie czyli przykładowo właśnie pływanie siłownia itp. bo wtedy można odnaleźć samą siebie a przecież w domu nikogo się nie pozna.
A i jeszcze jedno Autorko skoro mówisz ze masz depresje to idź na terapie do psychologa w takich miejscach ludzie sa bardzo otwarci

basen czy siłownia to jeden z miejsc gdzie jeśli autorka zapisze się to wzmocni ciało i ducha, basen bardzo pomaga na takie coś gdyż woda odpręża i uspokaja... widmo warto wrócić do szkoły ale w jej sytułacji powrót może oznaczać dodatkowe problemy, wiadomo jacy sa ludzie zwłaszcza w takich grupach jak klasa trzeba kierować sie sowim sercem i nie zamykać sie w domu... to jedyna rada

Nie ważne kto chodzi na basen czy siłownie tam można znaleźć ludzi którzy z miłą chęcią pomogą, a jeśli ktoś pracuje nad sobą to znaczy że i pracuje nad duchem więc i może pomóc drugiej osobie i być dla takiej osoby towarzystwem.
Wiadomo do szkoły trzeba chodzić ale to może nie rozwiązać problemu znajomych ale wyjścia czy terapie tak
PS.odprężenie w sytuacji gdy człowiek ma jakieś problemy i jest samotny jest przydatne bo wtedy nabiera nowej energii i  świeżości w działaniu, coś robi a nie tylko siedzi i myśli

bzdury. Ja mam podobną sytuację więc chyba lepiej wiem co może pomóc a co nie, niż ktoś kto nie był w takiej sytuacji..
Mało prawdopodobne, by kilka słów zamienionych z kimś z siłowni zamieniło sie w w jakąs znajomość. Trzeba z kimś przebywać by sie z nim zkaumplować. Spotykać się conajjmniej 3,4 razy w tygodniu regularnie. Nie ma czegoś takiego, że zapoznasz sie z kimś, pogadasz z nim przez godzinę i już wielcy przyjaciele. Faktem jest więc, że znajomości zawiera sie w szkole,pracy, czy na kursach typu taniec, aerobik. Tam gdzie jest grupa ludzi regularnie często ze sobą przebywająca.
Choć szczerze nawet w takich miejscach nie jest powiedziane, że z kimś sie zapoznasz.....to zależy od ludzi

Wszedzie można kogoś poznać, ale nie wszędzie sie zakumplować. W swoim życiu poznałam sporo osób a i tak zakolegowałam sie tylko z paroma. Ja nie wiem, tzreba mieć chyba jakiś wenwnętrzny dar przyciągania by zakumplować się z chociażby połową ludzi których sie poznało. Jak mówiłam spotykac sie 3,4 razy w tygodniu to mialam na myśli spotkania przymusowe np w pracy,szkole( jesli razem sie pracuje, chodzi do klasy) . Czesto sie widzicie mimowolnie i z czasem zaczynacie gadac na coraz prywatniejsze tematy  i zaczynacie spotykać.
A tym sie różni, że na aerobiku  i tancu ćwiczy sie zawsze w grupie, zaś na basenie i siłowni cwiczysz w pojedynke

no nie tylko od nas samych, bo druga osoba też musi być otwarta na nowe znajomości. a taka prawda że większość ludzi ma wystarczająco swoich znajomych i nie są im specjalnie potrzebni nowi. sama sie o tym przekonałam nie raz nie dwa .
Mnie zastanawia, jakim cudem niektórzy ludzie wszędzie gdzie sie pojawią potrafią zjednać sobie ludzi. Nie są jacyś super fajni a mają mnóstwo znajomych i z łatwością zdobywają kolejnych.

Ja mam w takich godzinach zajecia, że prawie co ludzi nie widuje. Moj wydział jest mały, mam wrażenie że chodzą po nim tylko pierwszaki, a gdzie 2,3,4,5 rok?! co do facetów, to są ich fikcje ( nie tylko moja opinia). Uśmiecham sie najczesciej jak tylko mogę, nie daje po sobie poznać jaka jestem nieśmiała i jakoś nic mi to nie daje. Nie mówiąc już o tym, że prócz 5 dziewczyn mój kierunek jest pożal sie boże . Dlatego myśle, że trzeba mieć to coś w sobie, co sprawia, że ludzie ciągną do ciebie no i w niektórych przypadkach szczęście.
Niesttey zauważyłam, że ci najbardziej wartościowi ludzie mają wąską grupkę przyjaciół o ile wogóle mają, za to towarzystwo tzw imprezowe, przebywające na podwórkach, rozwydrzone i nie zawsze na poziomie ,wręcz w nich przebiera. Chore

Dla skrajnego pesymisty jest awykonalnym przeistoczenie sie w optymistę. Owszem, w niektorych sprawach można zmienić swoje myślenie, ale pesymizm i tak gdzies tam zostanie.
A to że mam takich ludzi na kierunku to nie negatywne myślenie, lecz fakt. Już bardziej w liceum można było wyłapać tzw bratnie dusze. A tutaj zebrała się dość dziwna grupa, która nawet nie ma potrzeby spotykania się ze sobą, ktoś tam na forum prubował zorganizowac spotkanie ale nic z tego nie wyszło.
Pani tutaj stawia wykład teoretyczny, a można poprosić więcej niż jeden przykład z praktyki?

My tu gadu gadu a agggusia się nie wypowiada