Studia zaoczne plus praca na etacie. Czy się utrzymam ? - Netkobiety.pl

Cześć,

1). nie dramatyzuj na zapas. Jak wiadomo, matury w tym roku ogólnie poszły nie najlepiej, więc nie zakładaj już z góry że będzie   źle.
2). w razie gdybyś się nie dostała, zawsze pozostaje Ci odwołać się i czekać do sierpnia, a nuż ktoś zrezygnuje i masz miejsce
3). szkoda, że nie opisałaś szerzej relacji z rodzicami, rozumiem tylko że należą do tych zasadniczych; jednakże może znowu się martwisz na zapas? co innego rozmawiać w sytuacji, gdy nic jeszcze nie jest jasne, a co innego po fakcie dokonanym. Skoro, jak piszesz, zależy im na tym, abyś poszła na dobry kierunek i na dobrą uczelnię, nie wydaje mi się, by ogólnie życzyli Ci źle.

oj, to jest niestety przykre strasznie, gdy rodzice zamiast pomagać, jeszcze dokładają problemów, tzn. wiadomo, jeśli komuś zależy to jest mu wystarczająco przykro, jeśli mu coś nie wyjdzie i niepotrzebne są wtedy jeszcze wykłady moralizatorskie. Może warto im to wytłumaczyć? w formie komunikatu typu "ja", czyli "to mi jest przykro bo stało się to i to i samo to w sobie jest dla mnie problemem". warto unikać komunikatów typu "ty", czyli "to wy mnie nie słuchacie, nie zależy wam itd", gdyż jest to odbierane przez rozmówcę jako atak.
Hmm, a skoro mimo wszystko nie są tyranami, to może w razie czego, pójdą na kompromis? tzn. Ty idziesz na zaoczne, jednocześnie do pracy i sobie opłacasz wszystko związane z kształceniem? na jedno wyjdzie, jakbyś studiowała dziennie. a teraz czasy też się trochę zmieniły i czasem właśnie doświadczenie zdobyte na studiach procentuje bardziej aniżeli sam papierek.

ale, było nie było, Ty nie masz jeszcze wyników, więc póki co, trzymam kciuki za opcję, która jak rozumiem, jest Twoją preferowaną, czyli studia dzienne

to czy się utrzymasz zależy od tego jak kosztowne są te twoje "własne potrzeby".

anetaklaudia7,

w takim razie poczekaj jeszcze na wyniki z drugiej uczelni, a w międzyczasie złóż odwołanie na pierwszej.
Wiesz, mój ojciec wydaje się mieć podobne nastawienie - zawsze jak miałam jakiś problem, to go jeszcze pogłębiał dogadywaniem, w najlepszym wypadku tylko nie pomógł.
Mi pomogło psychiczne odizolowanie się od rodziny, tzn. mieszkanie na zasadzie bycia współlokatorem, przestałam z czymkolwiek do nich przychodzić, z czegokolwiek się żalić itd. Zaczęłam się też odgryzać i to bardzo boleśnie za takie teksty (miałam co wypominać, taki life ), czym niejako wymusiłam sobie szacunek względem swojej osoby. Niestety, takie prawo natury, jak czegoś nie dostajesz, to po prostu musisz to sobie wziąć. I tyle.
Masz rację, tak absolutnie nie powinno być, że wśród teoretycznie najbliższych osób nie znajdujesz oparcia. No ale głową muru nie przebijesz niestety, on się już nie zmieni.

głównie chodzi o takie rzeczy jak jedzenie/ubrania/kosmetyki.

Niestety, ale rodzice mają prawo postawić Ci takie warunki. Studia zaoczne są właśnie po to, żeby pogodzić pracę z nauką- bo właściwie co będziesz robiła, jak zjazdy są raz na tydzień, raz na dwa tygodnie? Tupiąc nogą i pokazując roszczeniową postawę na pewno nie przekonasz rodziców, że warto Ci pomóc. Jeśli jednak wykażesz się odpowiedzialnością i zaczniesz pracować, to myślę że docenią to, choć oczywiście nie znam Twoich rodziców.

A jakiś inny kierunek na dziennych nie wchodzi w grę?

hmm, nie ma to jak miła pogawędka z mamą...
Mimo wszystko widzę postęp, tzn. już nie musisz się wyprowadzać oraz płacić za mieszkanie (tak rozumiem dokładanie się do samych "wydatków", czyli żarcie pewnie), więc jest krok naprzód.
Tak więc, póki co, na tym etapie, nie ustalaj nic więcej - bo to że się masz dokładać, nie oznacza, że masz oddawać połowę przyszłej pensji np.Więc póki co się nie wkopuj i nie dzielcie skóry na niedźwiedziu. Bo dokładanie się rozumiem, ale w miarę Twoich możliwości - czyli nauka, książki, ksero i Twoje wydatki i potem dopiero patrzysz ile możesz się dołożyć. ale tego na razie nie przewidzisz.

To jeżeli nie dostaniesz się na dzienną ekonomię to idź na zaoczną. Poradzisz sobie na pewno. Wynajmujesz jakieś małe mieszkanko, pracy szukasz już w wakacje i żyjesz na swoim. Uda Ci się !

Moim zdaniem to jest zupełnie normalne że skoro studiujesz zaocznie to pracujesz, a jak pracujesz to dokładasz się do domowych wydatków. Wiele osób musi jeszcze wynajmować mieszkanie z tego co zarobią a ty masz gdzie mieszkać. Nie rób z rodziców potworów, zresztą nie sądzę żeby ci jakiś mega wysoki rachunek wystawili, raczej chcą ci dać do zrozumienia że jeśli nie uczysz się dziennie to musisz zacząć funkcjonować jak dorosły człowiek

To powiedz im to co czujesz. Ty nie masz prawa mieć własnych uczuć?
Powiedz z czym Ci jest źle, co Ciebie denerwuje, co Ci przeszkadza.
Wiesz, ja też miałem pod górkę. Nigdy nie udawało mi się dostać do szkoły którą wybrałem.
Z jednym wyjątkiem ( ale już byłem dorosły i miałem rodzinę ) bo dostałem się na prawo na UW.
Myślę, że Twój ojciec postawił poprzeczkę za wysoko.
Dlatego uświadom go w tym.
Nie rozumiem, że tak można powiedzieć,  nie będziesz miała na bilet to do szkoły nie pójdziesz, nie będziesz miała na jedzenie to będziesz głodna.
To jest chore, to jest wielka masakra.
Zapytaj tatusia czy Ty jesteś jego córką, bo traktuje Ciebie jak wyrzutka.
On chyba przelał swoje marzenia na Ciebie, niestety.

Kaźdy potrzebuje wsparcia ,dobrego słowa   kiedy  idzie coś nie tak.

Mysle ,ze rodzice nigdy nie byli dla autorki wsparciem .Radziła sobie - ukończyła najlepsze liceum w Warszawie więc z powodu matury ma chwilowy dołek.

Dorośnie,będzie smodzielna i moźe.wtedy  będzie mogła źyć własnym źyciem...
I psioczyć będzie mogła juź tylko  na  siebie.
Zresztą toksyczni  rodzice  nie odpuszczają  swoim pociechom tak  łatwo,o nie!!!