Narażę się ale...będę bronić tesciowych!!!! - Netkobiety.pl

ale fajnie to opisalas.Ja sie z tym zgadzam.
Uwazam , ze trzeba po prostu widziec / dojrzec kobiete w swojej tesciowej.
Bo ona nia jest. Taka , jak my. Ze swoimi zaletami i slabosciami.

To moj sposob na "zycie z tesciowa", ktory stosuje od lat i wszystko jest dobrze. Widujemy sie, odwiedzamy, szanujemy, nikt nikomu nie wchodzi na jego "terytorium" , nie ma przypychanek,kto lepiej ugotowal ten rosol...:-))

I jestem przekonana, ze wiele, wieeeeeeeeeele zalezy od synowej.Nieraz widze, jak znajome ida na bij -zabij
z matkami swoich mezow.I to udawadnianie przed nim, ze zrobila/robi to czy tamto lepiej...

Ja  umiem jakos przyznyc, ze np.:"Twoja mama robi lepsze tymbaliki , smakuja mi zabojczo, daj jeszcze jednego".I jakos nie czuje sie z tego powodu ani gorsza, ani ze ona jest lepsza. To poprostu ludzkie, , ze cos robimy lepiej lub gorzej, tak jak kazdy inny czlowiek. A ze tak oto kobieta jest moja tesciowa ( a wlasciwie trzebaby powiedziec -swiekra ) to przeciez niczego nie zmienia.

MamaMamusia,wszystko co napisałaś mi się podoba i zgadzam się z tym. Fajnie że założyłaś taki wątek.To co napisałaś ja stosuje ,jakby mi to ktoś z ust wyjął.
Nigdy nie mieszkałam z teściową,wolałam sama z mężem ,choć warunki były na początku tragiczne.Myślę że  mój mąż ma swój rozum ,mamusi słuchać nie musi.Nawet jak coś kiedyś powiedziała na mnie to ja tego nie słyszałam a on mi nie powtórzył.Albo może nie chciał?
Czy jestem do niej podobna? Może trochę,na pewno jestem bardziej wrażliwa i uczuciowa.U niej trochę mnie razi że nie raz była obojętna na problemy swojego dorosłego syna.Ale może to i lepiej ,każdy ma swoje życie.Może to i lepsze  niż gdyby się ciągle wtrącała.
Staram się zrozumieć to co mi się w niej nie podoba.Zresztą każda  ma swój dom,swoje życie.Widzimy się raz na 2,3 tygodnie ,krótko.Nawet jak mówi coś co mi się nie podoba to tłumaczę sobie że ma inne doświadczenia,w innych czasach się wychowywała.
Mam dorosłego syna,partnerka starsza od niego ,rozwiedziona.On 23,ona 30parę.Są ze sobą od trzech lat.Zachwycona nie jestem ale zacisnęłam żeby i złego słowa na nią nie powiedziałam.I nie powiem, nawet staram się ją polubić .Uważam że to jego życie i jego sprawa.
Skoro ona mu się podoba to nie mam prawa się odzywać.Myślę że w ten sposób najłatwiej można sobie zrobić wroga ze swojego dziecka.
Moja mama robiła tak samo:nigdy nie mówiła źle o moim mężu choć ideałem nie był.Kiedy było trzeba to mnie wsparła ,ale dalej mówiła że to moje życie.
Mnie też już nudzi to ciągłe narzekanie tu na forum ,jakie to teściowe niedobre.W końcu to nie z nią braliśmy  ślub.Dorosły facet nawet jeśli mamusia za bardzo go niańczyła, powinien mieć tyle rozumu żeby w porę się od tego odciąć.A jeśli nie potrafi to może nie tylko wina jego matki?

MamaMamusia bardzo fajnie to napisałaś.
Zgadzam się z tym!
Mieszkałam przez kilka pierwszych lat małżeństwa z teściami, ale nigdy nie doszło między nami do konfliktu. Ja zawsze wiedziałam, że jestem na "terenie" teściowej, nie miałam żadnych roszczeń, a teściowa, pomimo, że zgodziła się dzielić ten teren ze mną, nigdy okiem nie mrugnęła na zmiany, które zdarzyło mi się wprowadzić, o nic nigdy się nie czepiała, nie wtrącała się w nasze małżeństwo. Jestem moim teściom bardzo wdzięczna za ich postawę, która wynika właściwie z ich charakterów.

Ja mieszkam u teściowej i najczęściej sobie chwalę
Żyjemy w zgodzie.

Jakie są nasze relacje? Powiedziałabym, że różne.
Często mamy inne zdanie na dany temat, ale szanujemy się wzajemnie, nie ograniczamy i przede wszystkim nie wtrącamy się w nie swoje sprawy!

Wypracowałyśmy obie tą relację, bo początki były średnie - musiałyśmy się po prostu dotrzeć. Reszta to odrobina dobrej woli i kompromisy. Mam lepszy kontakt z teściową, niż z własną matką.

Było troszkę konfliktów, gdy urodził się nasz syn - teściowej było ciężko zrozumieć, dlaczego nie chciałam jej dobrych rad, ale to nie tak - brałam je pod uwagę, ale robiłam po swojemu. Syna ja mam wychować, nie teściowa. Swojego już wychowała.

Co do moich relacji z mężem - teściowa raczej się nie wtrąca, choć było parę poważnych kłótni podczas których potrafiła wstawić się za mną.

To bardzo dobra i dzielna kobieta (wygrywa z nowotworem), chociaż nie umie gotować i ma świra na punkcie porządku. Bardzo ją cenię i szanuję. Nieraz doradziła mi w pewnych kwestiach.

Naprawdę DA SIĘ dobrze żyć z teściami. Tylko czasem to wymaga przyznania się do błędu, odpuszczenia, pójścia na kompromis. Nie każdy to potrafi. Oczywiście piszę o teściach, którzy nie przedstawiają sobą żadnych patologii, bo na patologiczne zachowania nie ma się wpływu.

Dziękuję! Ja myślę, że sęk w tym, że... trzeba CHCIEĆ się dogadać.
A niektórzy są negatywnie nastawieni od samego początku.

Cyniczna, widze ze mamy podobne tesciowe. Choc moja moze troche za bardzo zyje naszym zyciem. Widze, ze sie stara nie wtracac, probuje, ale z roznym skutkiem . Wazne, ze nie ma awantur. Wiesz, zalozylam kiedys w atek, w ktorym zalilam sie na tesciowa dopoki...nie zrozumialam, ze to nie ona jest naszym problemem, ale rodzina meza. Dokladnie corka brata i jej rodzina, ktora nie dokladala sie do rachunkow. W pewnym momencie dom byl przepelniony. Oni tu mieszkali od zawsze, czuli sie u siebie (co jest dosc logiczne) i przyszlam ja- ktora nigdy nie mieszkala w domu wielopokoleniowym- i wszystko mi przeszkadzalo. Teraz, gdy nie ma juz tej corki brata mojego meza, jest o wiele lepiej. Chociaz zasada, ze mlodzi powinni mieszkac osobno jest bardzo wazna i warto ja przestrzagac, albo zaczac przestrzagac;). A Ty  jak dlugo mieszkasz u tesciowej? Nie macie zamiaru sie wyprowadzic?

Mieszkam z tesciowa w jednym domu ale na osobnych mieszkaniach
Jaka by nie byla,to nie wyobrazam  sobie wysiedlic jej do innego mieszkania a dom sprzedac
Predzej my bysmy sie wyniesli gdzies a ona z męzem zostalaby w domu w ktorym sie urodzila,wychowala itp
Takie wysiedlenie tescow,rodzicow z ich domu jest po prostu chamskie,niestety znam osoby ktore potrafili dom z rodzicami sprzedac

Jak by nie bylo osobno najlepiej

Ja teściową musiałam sobie wychować i vice versa.
Przeboje były nie z tej ziemi bo to silna kobieta, a i ja do słabych nie należę. Ciężko było jej pogodzić się z moim sposobem prowadzenia domu i tym, że nie jestem sługą jej syna. To jedynak, więc wydawało jej się, że to wokół niego kręci się wszystko wkoło.

Zrozumiała, że wtrącaniem się odpycha nie tylko mnie, ale i jego.
Odpuściła i już teraz jest ok. Zajęło jej to prawie 3 lata, ale warto było czekać.
Generalnie fajna z niej babka, choć nie chciałabym i nie wyobrażam sobie wspólnego mieszkania.

Nataluszek - Twoja sytuacja bardzo przypomina moją sprzed lat, mój mąż to tez tak jakby jedynak bo najmłodszy, a różnica między starszą siostrą a nim to 16 lat a i podobna walkę toczyłysmy z teściową
Ja też sobie nie wyobrażam wspólnego mieszkania

MamaMamusia, dziekuje. Ale jesli o relacje chodzi- moge je budowac juz tylko z tesciowa. Tesc zmarl miesiac po naszym slubie . Tetniak. Ja na poczatku rowniez mialam swoje wyobrazenia o wspolnym mieszkaniu, przyznam, ze nieco inne, ale musialam sobie pare rzeczy przemyslec. Pomoglo mi to forum. Nadal mam w wyobrazni model mlodego malzenstwa, ktore jest odciete od rodzicow (w sensie, ze nie musze mowic i tlumaczyc sie ze swych decyzji, podejmuje je wspolnie z mezem itd.), ale moja tesciowa ma nieco inne wyobrazenia- chce uczestniczyc w naszym zyciu, wiedziec gdzie wychodzimy, po prostu zyc jak jedna wielka rodzina. Ja tak nie chce- tym bardziej na poczatku. I tu probujemy wypracowac kompromis. Ciezko jest czasem, ale sie nie klocimy, pomozemy sobie, itd. Mamy oczywiscie zamiar isc na swoje, ale niestety, budowa domu troche kosztuje i na razie nie mozemy sobie pozwolic na wyprowadzke. A domow do wynajecia zwyczajnie na wsi nie ma. Poza tym to, co utopilibysmy w wynajmie, odlozymy na wlasny dom. Wiec pozostaje utrzymywanie poprawnych relacji, bo gdyby byly zle, to obie wszyscy bysmy sie zadreczyli. A nie o to chodzi.

Cóż  może ja mam taki stosunek do teściowej bo nigdy z nią nie mieszkałam.Gdybym była do tego zmuszona to nie wiem jak by było,zresztą nie mogę sobie tego wyobrazić.
Zresztą moja teściowa ujdzie ale teść już nie .Jest gojka dokładnie taki jak twoja teściowa.Po prostu go nie trawię.Zresztą w tej rodzinie idolem jest młodszy synuś,mój mąż jest starszy .Zawsze jest lepszy ,mądrzejszy .My  jesteśmy gorsi bo;
-nie wyjechaliśmy zarabiać za granicę tak jak tamten z żoną
-mamy stary samochód a oni prawie nowy
-meble i sprzęt agd też nie taki jak oni
gojka ja też nie jestem roszczeniowa .Ale czy nie jest przykro  jak  oni się wprowadzali do mieszkania i wzieła im na raty meble i lodówkę.A nam nic.Ale trudno ich sprawa. Jak tam jestem czasem wysłucham zachwytów nad cudownym synuniem,jednym uchem mi wleci ,drugim wyleci .A z  teściem nie gadam. Piszę to dlatego że uważam że jak się razem nie mieszka to jakoś jest.Ale mieszkając razem jest gorzej.Coś na co można nie zwracać uwagi jak się widzimy raz na miesiąc pod wspólnym dachem doprowadzi do konfliktu.

Dokladnie,hetery to nietylko tesciowe
Moja tesciowa ma 2 corki ktore mieszkaja daleko od nas,ale za kazdym razem kiedy są u matki pytaja mnie jak ja wytrzymuje z nia,bo one po 2 dniach maja dosyc,slysza caly czas a to szklanka nie tu stoi,nie tu gazeta lezy,nie tak buty postawias itd,mi to wisi szczerze modiac bo mieszkam juz po swojemu wiec teraz do takich spraw podchodze bez hmmmm jakis emocji?

Boże! Nie trawię mojej szwagierki... Jest typem nadętej damulki, która ma świra na punkcie zdrowego stylu życia.
4 razy w tygodniu zumba, plus bieganie po lesie - nawet kosztem jej 7-letniej córki, która ostatnio chorowała, wymiotowała i leżała z gorączką, a mamusia biegała po lesie.

Nie da się z nią normalnie porozmawiać, wywyższa się praktycznie w każdym temacie, ogólnie wszystko, co przeszkadza jej w dążeniu do własnego zadowolenia, jest be.

Jeszcze tak mądrej młodej osoby jak autorka tego posta to nie widziałam. Z wielka przjemnością przeczytałam twój post i  powiem tak- Sama chętnie bym sie od ciebie uczyła. Jesteś mądra, rozważna i na pewno każdy by chciał mieć taką synową. W tym co piszesz masz rację, jak to niewiele potrzeba do wspólnego zrozumienia. Ale obydwie strony muszą dążyć do zgody, do porozumienia. Dziękuję ci za tak wspaniały post!

Poprawne stosunki staram się mieć ze względu na córkę.Ale coraz częściej zaczynam widzieć bezsens tego. Moja teściowa jest osobą,która dzieli synów na lepszych i gorszych i wnuki także. Od pewnego czasu moja córka jest grupie wnuków "gorszych". Było jej przykro gdy ostatnio babcia wolała pojechać na mszę do swojego miasteczka zamiast z nami do naszego miasta gdzie córka w kościele śpiewała.Ja,mimo,że katoliczką nie jestem jeżdżę na takie msze a moja teściowa- zagorzała katoliczka chciała do swojego kościoła bo jakby się msza przedłużyła to dwóch synków przyjeżdżających do niej z wizytą z jej ulubionymi wnukami musiałoby czekać aż mamusia przyjedzie i poda obiadek. Takich sytuacji było wiele ostatnio- gdy córką zapraszała babcię na górę,gdzie mamy zrobione mieszkanie w którym czasem bywamy w letnie weekendy ta powiedziała,że słyszy ją i tak na dole.Ja tam już nie bywam bo mimo,że mamy osobne wejście i żadnego kontaktu z teściami to jednak nie czuję się komfortowo.Moja córka ostatnio także nie chce tam jeździć choć mąż zrobił jej domek na drzewie,trampolinę i huśtawki.Ma też swój ogródek ale ona woli być z dala od babci.Na pewno przykro jej jest gdy widzi gdy przyjeżdża ulubiona wnuczka babci i ta o świecie zapomina.Często gdy każę jej iść do dziadków i się pożegnać bo akurat wyjeżdżamy to babcia jej w ogóle nie zauważa.Rzuca jej tylko z pokoju cześć,żadnego całusa.A ukochane wnuki do auta odprowadza i macha zanim wyjadą za bramę.Moje dziecko to widzi.I nie rozumie dlaczego tak jest.
Ja nie jestem konfliktowa choć ostatnio ledwo wytrzymałam by nie pójść do niej i nie zrobić awantury za to jak potraktowała moją córkę.Ale wzięłam córkę,psa i poszłyśmy do lasu.Gdy wróciłam zobaczyłam bezsens jakiejkolwiek awantury.
Jakoś zacisnę zęby i chwilę posiedzę na tym świątecznym śniadaniu robiąc dobrą minę.

Gojka jeśli wytrzymasz, to jeszcze tylko parę lat. Córka dorośnie, jest bystra, więc sama zauważy w czym rzecz.

Jeśli chodzi o dzieci lepsze i gorsze, to mój mąż jest tym 'gorszym' dzieckiem. Aczkolwiek powoli teściowie 'przejrzeli na oczy' i widzą jaką świnią jest moja szwagierka i co robi z naszą rodziną.
Cyniczna moja za to, podrzucałaby dziecko komu się tylko da. W ogóle leń z niej niesamowity.

Temat teściowych dopiero przede mną, męża jeszcze nie mam, ale powiem Ci Gojko, że jak tak czytam, to mam wrażenie, jakbyś była z tym sama, a tak nie powinno być. Gdzie w tym Twój mąż? On nie widzi problemu? Na tym cierpi Wasza córka. Ja na miejscu Twojego męża, czyli gdybym miała taką matkę, to na siłę nie utrzymywałabym z nią kontaktu i nie chodziłabym do niej na siłę zwłaszcza z córką, która tego nie chce, bo babcia ją olewa itp. Szkoda by mi było utrzymywać kontaktu z taką matką. No a jeśli on chce, bo ma gdzieś wdrukowane, że jego matka itp, to jak woli, chociaż ja mówię- ja bym nie chciała. No, ale niech on idzie, ale po co na siłę córkę ciągnąć, skoro nie chce? Dla niej to jest upokarzające, że jest tak traktowane. A ja mam podejście, że jak ktoś mnie nie chce, to na siłę nie idę. No więc moim zdaniem nie warto wchodzić w jej łaski. Dlatego naprawdę dziwię się postawie Twojego męża, nie opisałaś jej, ale wygląda, jakby on tutaj nic nie zrobił. A przez to się szarpiecie, on nie wyznacza żadnych granic, na siłę bierze córkę. To tak jakby jego matce było wolno wszystko, a gdzie jesteście Wy? Wybacz, może to zbyt szybkie wnioski, ale często tak jest w takich sytuacjach. Ja w takiej sytuacji no naprawdę dążyłabym, by moja córka miała jak najrzadszy lub (w ogóle) kontakt z taką babcią. Oczywiście to żaden przytyk do Ciebie, tylko mówię, że wcale nie musisz na to się godzić. Masz wybór Wiem, że nie jestem jeszcze po ślubie itp, mniej wiem, ale takie jest moje zdanie. Nie wymądrzam się oczywiście, bo wiem, że tutaj doświadczenia jeszcze nie mam, tylko wyrażam opinie. Może okaże się pomocna. Trzymaj się ciepło.

Pozdrawiam

Truskaweczko,
myślę,że mój mąż problem widzi,choć długo do tego dojrzewał.Kiedy w zeszłym roku córka zeszła do babci by pożyczyć iglę i nici bo chciała poszyć ubranka dla lalek ta zrobiła jej jazdę,że jest niewychowana bo w katolickie święto SIĘ NIE SZYJE. Córka przyszła zapłakana.Potem jeszcze powiedziała nam,żebyśmy się zastanowili jak dziecko wychowujemy.Mąż coś tam próbował tłumaczyć,że to nie jest praca zarobkowa tylko zabawa ale święcie oburzona katoliczka nie ustała w oburzeniu.Maż się wściekł i w pięć minut byliśmy spakowani.Nie pożegnał się z rodzicami,nawet nie kazał tego robić córce.Nie znam szczegółów (bo nie pytałam) ale wiem,że zrobił mamie awanturę za takie traktowanie wnuczki.
Czasem moja teściowa próbuje grać konfliktem między nami i wychodzą z tego śmieszne i dziwne rzeczy.Kiedyś,miała pod opieką 14 letniego wnuka,który u babci zwyczajnie się nudził.Przesiadywał więc cały czas u nas- a to pograł na laptopie a to z córką grali w bilard.Niestety- chłopak okropnie smierdział.Wiadomo- nastolatek zrobił sobie wakacje od wszystkiego.Powiedziałam,że może wziąłby prysznic.On na to,że u babci nie ma ciepłej wody.Kazałam mu wziąć u nas i przynieść sobie czyste ciuchy.Zeszłam do teściowej i powiedziałam by tak mu nie odpuszczała bo myć to się powinien.
Nie wiem co teściowa powiedziała mężowi,który stwierdził,że mamusia jest obrażona,że ona przecież jest czysta.Hmm,wytłumaczyłam mężowi o co mi chodziło i co powiedziałam jego mamie.Na to mąż zamilknął i powiedział,że się w to nie miesza.
Teraz kiedy czasem skomentuję zachowanie teściowej ten mówi bym poszła i jej to powiedziała.Ale jest progres: przynajmniej nie mówi,że "ona już nad grobem stoi" i trzeba jej w związku z tym wszelkie chamstwa wybaczać.
Jeśli będę próbować ograniczać kontakty babci z wnuczką to zacznie o tym wokół opowiadać- sama jednak nie zrozumie dlaczego.Gadając do innych na mnie uwierzy w to jak jestem podła.Ale żadnego wniosku nie wyciągnie.Mało tego- będzie jak u jednego z jej synów-gdzie nastawia dzieci przeciw ich mamie.
W zeszłe święta kiedy leżąłysmy już z córką w łóżko ona stwierdziła,że na jutrzejsze śniadanie idzie tylko ze względu na mnie i na tatę.Ja powiedziałam jej to samo.Jakiś czas było tak,że święta spędzaliśmy w pensjonacie,gdzieś w górach.Myślę,że należałoby do tego wrócić...

MamoMamusiu- ja od teściowej oczekuję chłodnej uprzejmości,jaką darzy się ekspedientkę,sąsiada.Nie chcę by piała nade mną jak nad synem,który dał jej starą szafę- mnie wystarczy zwykłe dziękuję.
Ostatnio będąc na wsi upiekłam szarlotkę.Pokroiłam i powiedziałam mężowi,że może zanieść trochę rodzicom.Za chwilę wpada do nas jego mama i rzuca mi talerzem do zlewu.Ani słowa: ani dziękuję ani cześć.I poszła.Skomentowałam to przy mężu.Nic nie powiedział.Następnym razem nie dostanie szarlotki.Wymagam czegoś nienormalnego?- to zwykła norma społeczna- nic więcej.
A co zmieni fakt,że jej mąż tyran mnie obchodzi? Nie miał wpływu na wychowanie swoich dzieci- być z może z wyjątkiem jednego- ulubionego syna,który może idąc za przykładem tatusia leje swoją żonę.Raczej na mojego mężą wpływu nie ma,z tego co wiem przez kilkanaście lat ze sobą nie rozmawiali.Facet ma 85 lat i demencję- nic z tym się nie da zrobić.Trzeba się przemęczyć do jego śmierci.Nie był nigdy dobrym człowiekiem- miły jest wyłącznie dla obcych.Ja traktuję go jak powietrze bo on musi mieć wroga,żeby po nim jeździć więc jak staram się nie dawać mu powodów.
Mąż nie ma dobrego zdania o ojcu.Myślę,ze matce także.Ale krąży nad nim katolickie fatum: czcij ojca swego i matkę swoją.

marena7  --dziękuję za tak miłe słowa A Ty jesteś teściową? Jeśli tak podziel się proszę swoją opinią na temat relacji z synową. Jestem bardzo ciekawa jak to wygląda z waszej strony

gojka102 - niestety Twój teść miał ogromny wpływ na wychowanie swoich dzieci i podejrzewam, że ma go nadal. Poczytaj trochę na temat dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych (DDD) bo własnie w takiej rodzinie wychowywał się Twój mąż. To jednak temat na osobny wątek, skoro go nie zakładasz to znaczy, że nie czujesz potrzeby o tym rozmawiać, więc nie będę drążyć. Co do teściowej - ja konsekwentnie doradzam pozbycie się wszelkich oczekiwań co do jej osoby. Im mniej oczekiwań tym mniej rozczarowań.  Zyczę Ci żęby wizyta rodzinna udała się na tyle na ile to możliwe.