Wspomnienia z PRL-u - Netkobiety.pl

To jak sam nie pamiętasz, to dziel to wszystko co Ci opowiedzieli przez 5. Beznadziejne czasy i dzień, w którym się skończyły pozostanie jednym z mych najszczęśliwszych. Jak mnie moje dziecko pyta czy miałem zabawki takie jak on, to co mam mu powiedzieć? Że miałem parę topornych klocków, że szczytem marzeń był resorak, a dzieci zbierały jak wielkie trofea obrazkowe historyjki z gum donaldówek, bo kupowało się je w Pewexie za dolary? Wszyscy równiejsi? Dobre sobie. To może popytaj byłych milicjantów albo ich rodziny. Ja jestem żonaty z córką ówczesnego milicjanta więc wiem co miałem w domu ja, a co ona. W jakich sklepach kupowali moi rodzice, a w jakich jej. Polskie marki? Tylko gdzie je mogłeś kupić? Kolorowy telewizor radziecki, bo tylko taki z wielkim trudem udało się zdobyć. Odkurzacz radziecki przywieziony przez wujka z kontraktu u Sowietów, jeju jakie szczęście. Ojciec pół życia zmarnował harując po pracy na działce aby dzieciom dać bez kolejek i kartek jajka czy mięso. Czekanie w kolejce na mieszkanie 20 lat za które zresztą się zapłaciło. Beznadzieja i szczera i poważna myśl dziecka, że może jednak wybuchnie wojna, przyjdą Amerykanie i będzie lepiej. Plucie z wagonów na czapki radzieckich żołnierzy i wielka radość z tego powodu. Pewien zimowy dzień bez teleranka za to z czołgiem i koksownikiem na skrzyżowaniu pod rodzinnym domem. Stary i opasły były milicjant w roli nauczyciela, który linijką wbijał dzieciom nauki o przewodniej roli partii... a kysz maro!

Pamiętam że u mnie w bramie ( 20 mieszkań ) były tylko trzy telewizory. Często kilka rodzin schodziło się na film , na Hansa Klosa lub coś innego niż produkcje radzieckie.Do dziś pamiętam jak oczekiwałem w oknie na przywóz telewizora " Rubin"...ciężkie cholerstwo. Trzeba było go odpalać kilka minut wcześniej , bo zanim rozgrzały się wszystkie lampy.. Najczęściej ja byłem "pilotem". Kartki musiały być już w latach 70-tych , bo kojarzę je jako mały chłopak.Była jakaś pomoc żywnościowa w parafiach.Dostaliśmy jakąś paczkę i to były zagraniczne produkty.Może nawet ze Stanów.W młodszych klasach podstawówki obowiązywała dyscyplina i większy respekt dla nauczycieli niż obecnie.Musieliśmy co poniedziałek odśpiewywać hymn szkoły mówiący o potędze naszego socjalistycznego miasta i kraju.Naturalnie były też pochody pierwszomajowe.Obchodzone masowo.Wszyscy obywatele mile widziani . Ot swoista platforma obywatelska ..

Jak pamiętasz cenę masła , to Ci zazdroszczę.Ja za to pamiętam że w samie było masło w dużym bloku ( pół metra na pół metra ).Możliwe że było solone. Największym hitem była woda z saturatora sprzedawana na płukane szklaneczki w gorące letnie dni.

Pamiętam, że cała Polska nie lubiła Śląska - za sklepy górnicze, mieszkania i zarobki, ale być może właśnie dlatego u nas nigdzie biedy nie było. Dzieciaki bawiły się takimi samymi zabawkami i miały mniej więcej wszystkiego po równo. Nikt nie martwił się o pracę, o to czy wystarczy mu do ostatniego, czy będzie miał za co kupić dziecku książki. Za to książek nie było, a za chińskimi piórnikami i pachnącymi gumkami trzeba było stać dobre pół dnia.

Papier toaletowy był towarem luksusowym .

Pomarańcze i banany były rajem dla podniebienia - dzieliło się je na porcje, aby dłużej nacieszyć się smakiem. Nigdy później nie miałam w domu tylu cukierków czekoladowych, do dziś nie mam pojęcia skąd i po co tata znosił całe ich kartony.

Pamiętam też, że kiedy do "górniczego" rzucili towar, to zimą połowa kobiet chodziła w takich samych kozakach, różniły się tylko odcieniem - jasny lub ciemny brąz. Mama i wszystkie sąsiadki dookoła szyły spódnice z bandaży albo z tetry (jeśli ktoś nie wie, to wyjaśniam, że jest to tkanina na pieluchy), białe podkoszulki farbowało się na wszelkie kolory tęczy i ozdabiało ręcznie.

Szczytem marzeń były wakacje w Jugosławii.

Tak naprawdę bardzo wiele pamiętam. Moje dzieciństwo było beztroskie, mogę powiedzieć, że naprawdę szczęśliwe, ale dziś wiem, że to rodzice bardzo zadbali o to, aby szara rzeczywistość w nas, dzieci, w żaden sposób nie uderzyła. Przyznaję, że udało im się oszczędzić nam trosk i odsunąć od problemów dorosłych, którzy musieli radzić sobie w codzienności z komunizmem w tle.

Ano cena masła z tamtych lat pozostała mi do dziś w pamięci. Wiele filmów powstało ..jak to było wtedy... Jak to wszystko wyglądało.Ale ludzie jednak byli dla siebie milsi,pomocni.
Co do pomarańczy , o których pisze Olinka to fakt,dla mnie do dziś to tylko mi się kojarzy z mikołajem i Świętami. Na co dzień nie było mowy o tych frykasach. Co do wyjazdów za granicę to miało się książeczkę wizową  i jako wycieczka zakładowa jechaliśmy na dowody osobiste.Na granicy 2 godziny czekania. przetrzepali autobus i palcem wskazano która osoba ma iść do kontroli do budki. Jechałam wtedy do Niemiec  ówczesnego NRD ,Niemcy patrzyli na nas z rezerwą. Nie było łatwo.... kiedy w Sklepie poszła fama że Polacy są,to chowali młynki do kawy,bo tego u nas nie było. Zwiedziliśmy kilka miast Drezno,Erfurt ... Pamiętam jak nasz kierowca..tzn przydzielony  nie wiem skąd,może z Biura Podróży,był bardzo opryskliwy dla Niemców. Szła pewna Niemka chyba przez pasy , a on na nią wyzywał od różnych... ona nie słyszała tego,ale my i owszem. Człowiek nacieszył oczy ,bo tego w Polsce nie było. A co jeszcze pamiętam że młodzi Niemcy z daleka obrzucali kamieniami i coś krzyczeli pod nosem. Rarytasem również były termosy ... kiedy udaliśmy się na obiad do pewnej restauracji ,wtedy po raz pierwszy jadłam ziemniaki w kształcie kulek podsmażanych.
A do obiadu  podawali piwo w kielichach.

Też to pamiętam i to są miłe wspomnienia. Nie tylko dlatego, że wtedy byliśmy dziećmi.
Wszyscy się znali. Były wspólne gry: w podchody, w palanta (:)), w dwa ognie, etc.
Zimą wszędzie wylewano lodowiska. Rodzice się organizowali by urządzić coś dla wszystkich , nie tylko dla swoich dzieci.
Ale zapewne odejście od takich form rozrywki na rzecz np. komputerów, nastąpiłoby i tak, bez względu na ustrój.
Chyba, że nie byłoby dostępu do internetu (co nie jest sobie trudno wyobrazić) lub byłby on limitowany.

Podobnie jak Olinka, pamiętam trudności w zdobyciu papieru toaletowego.
Pamiętam też gdy na półkach sklepowych był wyłącznie ocet i ocet.

Jeszcze warunki w toaletach publicznych

Widzę, jak tych o naszych zabawach na podwórku i dziecięcych przyjaźniach syn słucha z lekką nutką zadrości. My przecież potrafiliśmy zrobić coś z niczego i zająć się dosłownie wszystkim. Dziś dzieciakom chyba już nie przychodzi do głowy, aby bawić się w sklep, a za towar płacić kamieniami. Albo biegać za puszką, która była centrum uwagi na całe popołudnie .
Podwórka tętniły życiem do późnego wieczora, tworzyły sie grupki i tak zwane "bandy", zawiązywały przyjaźnie, ale dzieci miały ze sobą naprawdę dobry kontakt, taki, którego nie nawiąze się przez Skype'a czy FB.

Publiczne, PRL-owskie toalety do dziś budzą u mnie obrzydzenie. I restauracje z laminowanymi stołami. I obskurny transport publiczny.

A z negatywnych pamiętam to jak musiałem stać całą noc na zmianę ze swoim ojcem zmieniając się co jakiś czas bo pralki przywieźli. Lista kolejkowiczów była prowadzona,całą noc się stało żeby nie stracić kolejki a rano zakup marzenie pralka w domu .

Przyznam, że takich uczuć nie pamiętam. W moim otoczeniu nikt tak nie reagował. W każdym razie nie pamiętam. Co nie znaczy, że gdzieś indziej mogło to tak być odbierane. Dopiero na studiach dotarło do mnie, że na samym Śląsku (dla mnie to był jeden region) były konflikty z Zagłębiem.
Na pewno były większe animozje między poszczególnymi regionami: Górale nie lubili "Hanysów" (pamiętam, że tak o nich mówili) - mam nadzieję, że nikogo tym zwrotem nie uraziłam , Krakusy Warszawiaków i na odwrót. Dziś chyba takich animozji jest mniej.

Co do toalet publicznych, to pamiętam przyjaciela mojego Ojca - przewodnika po Krakowie, który opowiadał jak musi się nagimnastykować oprowadzając zagranicznych turystów żeby co jakiś czas znaleźć się w pobliżu dobrej restauracji i mimochodem zaproponować turystom skorzystanie z toalety restauracyjnej, która była z reguły nieco lepsza

Z PRL pamiętam jedno - jak dostałem od ZOMOWCA w 1989 r. pałą po plecach. Miałem z 10 lat. Ale jak wydarłem stamtąd to rekord świata w biegu do tramwaju pobiłem na pewno;D

Tak, szczegolnie podczas meczow to widac:) Dalej jest to samo tylko teraz Gorale ciagna kase z Hanysow a Krakusy z Warszawiakow i vice versa - turystycznie najwiecej:) wiec "kochac" sie musza.  Teraz to nawet "prawdziwa" przyjazn polsko-rosyjska sie narodzila w zwiazku z wypchanymi portfelami naszych wschodnich sasiadow, ktorzy je potem szczodrze oprozniaja w polskich kurortach.

Apropos rozgrywek ligowych i futbolu - ja wystalam kiedys czeskie "adidasy" w sklepie w stolicy (Radoskor) i to byl dzien kiedy Polska grala z Kamerunem. Panowie stali zaopatrzenie w male odbiorniki radiowe i wszyscy w napieciu sluchali na zywo jak nasi kolejno zdobywali gole, cala kolejka podskakiwala i ryczala GOOOOL! No wlasnie - wtedy przynajmniej pilke nozna mielismy jak sie patrzy, teraz mozemy powspominac jedynie.

Ja tez:) Nie bylo lekcji religi, wiec poszlysmy z kolezanka na spacer i wypalilycsmy po pierwszymw zyciu papierosie..marki Kosmos. Prawie zwymiotowalam na snieg od tej "doroslosci". I zagryzlysmy to bulka, zeby wciry w domu nie dostac;).

No wlasnie, Polak potrafi:) Niby bieda, kryzys, kartki a u nas tez jakos zawsze cos sie ze wsi sciagnelo, worek ziemniakow do piwnicy, jajek swiezych, pol swiniaka, choinke z lasu;)
Prawde mowiac, moj partner twierdzi, ze u nas w Polsce bylo zle ale u nich w Czechoslowacji wcale nie lepiej - prywatnych gospodarstw prawie nie bylo, cenzura w TV jeszcze wieksza (ogladali polska telewizje z zachodnimi filmami) a o pojsciu do Kosciola czy nawet chrzcie dziecka mozna bylo zapomniec.

Pamięta ktoś pochody pierwszomajowe... To dopiero była ściema i propaganda. Tego typu imprezy można jeszcze spotkać współcześnie w krajach totalitarnych np.Korea Północna.. Nawet nauczyciele  oferowali lepsze stopnie za niesienie sztandaru. Chyba jedynym plusem było jakieś nakłanianie ludzi do swoistego patriotyzmu.

Mi się wspomina mleko w szkołach , podawane w buteleczkach od śmietany .

a mnie mleko stawiane na wycieraczce za drzwiami, kolor kapsla oznaczal jak tluste jest dane mleko. A na wakacjach pod namiotem najbardziej smakowal taki kefir z butelki i do tego bulka grahamka z maslem i pomidorem, mniam:)

A skoro o chlebie i poniewaz swieta tuz tuz, to mnie sie przypominaja wczesno poranne wyprawy do piekarni po chleb na swieta. Mama juz z samego rana w Wigilie zrywala mnie i wysylala w kolejke. Stalam tam przytupujac i gawedzac z reszta kolejki zwykle okolo 2 godzin, bo chleb byl na biezaco pieczony, wykladany i natychmiast znikal. Kolejka sie posuwala do przodu i czekalismy na nastepny wypiek. I jak po tym staniu wymarznieta ale dumna maszerowalam z cieplutkim chlebem do domu, to go sobie tak tulilam i wachalam i do dzis nie ma piekniejszego dla mnie zapachu niz swiezy chleb na swieta:) Pieczywo z Carrefoura to nie to samo.

ja tym cudem techniki, Fiatem 126p, mialam "przyjemnosc" jechac ze stolicy nad morze wraz z moja kolezanka, jej siostra, tata i mama. Oraz calym sprzetem biwakowym. W wieku 18 lat, kiedy juz troche wyroslysmy powyzej 170cm. Wysiadlam zgieta w chinskie dzien dobry:)

Nasz pierwszy samochod to byl Wartburg, alez tata byl z niego dumny jak odpalal ...takie rym cym cym cym, rym cym cym cym...i sie jechalo po walowke do babci na wies:)

bo ludzie kiedys bardziej zahartowani w boju byli i nie narzekali na niewielkie niedogodnosci. Zreszta widac to po obecnej mlodziezy na wakacjach - my jako studenci tluklismy sie tramwajami, autobusami, pociagami a na lokal rezerwowalo sie kawalek pola namiotowego. Karimaty, puszki z pasztetem czy paprykarzem i zabawa na sto dwa. Teraz - auto z klima, wakacje w tropikach, najlepiej full wypas, zeby sie nie napracowac nad robieniem kanapek na sniadanie. I nie pogniewajcie sie panowie, ale jak patrze na te misiowate buzki i sylwetki obecnych "mlodych" mezczyzn, to od razu widac, ze ani to WF-u w szkole nie mialo, sport uprawia z pilotem i piwem w dloni, woja tez nie zaliczylo - takie otluszczone nerdowe maminsynki z nadwaga, uff, przerazajaca. No i jak taki ma pod namiot jechac jak on musi sie w piernatach po roku ciezkiej pracy wylezec?:)

OK, ale sie z PRL-u zrobi narzekanie na terazniejszosc, juz koncze.

Wracajac do tej komunikacji, to mnie taksowkarz wroclawski rozbawil, jak na poczatku pazdziernika skomentowal wieksze korki w miescie - studenci na uczelnie wrocili:)

A kto pamięta zapach papierosów z tamtych czasów ?, Caro z dużym C na niebieskim tle i Marlboro ?. One miały aromat !. Obecne wszystkie jednakowo śmierdzą

Co do pamięci o wojsku,to nie chcę nawet wracać do tamtych czasów. Skutki są do dziś,właśnie przez nacisk i na wojsko i w wojsku.To co wyprawiano i na co pozwalano ...

Gumy balonówki z Kaczorem Donaldem i zbieranie historyjek

To masz trochę słaba pamięć.... Właśnie PRL kojarzy mi się z dobrymi filmami. Produkcji nieamerykańskiej. Filmami pokazującymi prawdziwe życie i prawdziwe problemy. Serialami np. dla dzieci, które niosły ze sobą jakiś przekaz. Komediami, które były śmieszne humorem bardziej wyrafinowanym niż poślizg na skórce lub stek bluzgów. Filmy i seriale obyczajowe były mocno osadzone w realiach życia codziennego. Teraz we wszystkich serialach bohaterowie zawsze są piękni i bogaci, mają wypasione mieszkania z wnętrzami według najnowszych trendów nawet gdy nie mają pracy. W kinach i telewizji leci prawie wyłącznie amerykańska sieczka (pomyśl, kiedy ostatni raz widziałaś w telewizji film inny niż amerykański w porze normalnej oglądalności?)

Mi PRL kojarzy się głównie ze szczęśliwym dzieciństwem. Kiedy wszystkie dzieci miały mniej więcej to samo. I mimo, że były trudności z zaopatrzeniem to nikt głodny nie chodził. Chociaż prawdę mówiąc takich całkowicie pustych półek to nie pamiętam. Pamiętam kolejki, talony na wszystko łącznie z butami. Ale z kolei te buty były na tyle dobrze wykonane, że można je było przekazywać następnym dzieciom jak się z nich wyrosło. W dzisiejszych butach najczęściej chodzę około trzech miesięcy, bo potem coś już się zaczyna psuć.
Pamiętam zabawy w których uczestniczyło całe podwórko. I to, że z dziećmi nikt sie tak nie cackał jak teraz. Było normalne, że pierwszoklasista po tygodniu chodzi sam do szkoły. I wraca do najczęściej pustego domu, bo rodzice są w pracy. Uczy się szybko samodzielności.
Pamiętam kolonie gdzie najczęściej spało się w klasach szkolnych. Była tylko zimna woda w umywalkach. Raz na tydzień prysznic. Ale było fajnie. I dostępne dla wszystkich.

Tak. Obruszyłem się nieco bo nienawidzę jak ludzie generalizują i wrzucają określoną lub nie grupę ludzi pod takie a takie łatki bo tak jest im wygodniej - jak mniemam właśnie dlatego. Są przecież takie słowa, zwroty jak np: 'większość' / 'znaczna część' / 'jest to bardzo częste', wystarczy ich użyć a dana wypowiedź od razu inaczej brzmi.

Siedzimy na forum netowym - inaczej niż słowami ciężko jest dokładnie przekazać co ma się na myśli więc odpowiednie dobieranie słów ma dość spore znaczenie.

Jasne że najłatwiej i najprościej jest narzekać na młodych starszym, mówić że młodsi 'cisną' po starszym pokoleniu bo jest nieżyciowe, nie zna się, nie idzie z postępem ... tylko czy to ma sens, czy to o to wam chodziło? No chyba jednak nie bardzo.

Jak to co z tego, że jestem jaki jestem? Czyli równie dobrze nie ma znaczenia co do mojej osoby także fakt, że np: nie palę, nie ćpam, nie piję ( a właściwie nie chleję ) na umór, że mam jakieś zainteresowania? Najłatwiej jest powiedzieć że młode pokolenie to same patałachy i niezdary a tylko Ci w danym / naszym wieku to są prawdziwi, odpowiedzialni ludzie.

Tylko ( to nie jest obraza stricte do Ciebie tylko ogólna ) zapominasz o jednej rzeczy - ktoś te młode pokolenia stworzył ...

Tak - wiem jacy są rówieśnicy więc tym bardziej powinno być brane pod uwagę moje zdanie i moja osoba bo myślę, że takich ludzi jak ja ( chociaż nigdy nie uważałem się za jakiegoś wyjątkowego ) jest stosunkowo niewiele.

Przepraszam ale porównanie czego ..? Poza tym chyba mylnie założyłaś, że ja się 'trzymam' tylko z ludźmi w mniej więcej moim wieku.

I chyba deczko przesadzasz ... czy te wyjazdy pod namiot, czy te jeżdżenie pociągami i wiele innych spraw tak bardzo się zmieniło od czasów PRLu? I don't think so ...

Piszesz tu o jakichś zachowaniach, jakichś ludziach ... nie mówię, że tacy nie istnieją ale grubo przesadzasz albo trafiłaś na jakieś cokolwiek oryginalne przypadki. Ludzie nadal chodzą na wf, urządzają sobie wyjazdy, nie każdy siedzi w piwem po pracy i nie każdy ma misiowatą buźkę i nosi rurki, litości. To są właśnie efekty generalizowania. Jak już masz na coś narzekać to zachowaj chociaż odrobinę obiektywizmu. Ja wiem że najłatwiej rzuca się w oczy to o czym pisałaś ale sama widzisz, że takie osądy są niesprawiedliwe mocno.

Ciągnąc nieco dalej temat - czyli co? Jak nie żyłem w PRLu to już nie mam prawa się o nim wypowiadać, komentować, powiedzieć ani słowa bo to na pewno będą albo bzdury albo 'fakty z trzeciej ręki'? No bądźże poważna. Idąc tym tropem jakieś 50% dyskusji straciłoby wszelki sens.

Wojsko.

Przepraszam bardzo ale co to jest za oksymoron 'dobra jednostka'? To znów jest generalizowanie oparte na - wybacz ale chyba braku wiedzy. Dobrze wspominają? A to nie jest przypadkiem chociaż w części tak bo po prostu ludzie nie chcą drążyć tematu, wracać do tego, przyznawać się do tego co przeżyli więc wolą skłamać i powiedzieć, że było ok niż narzekać na to co tam miało miejsce.

I zabij mnie ale jak dla mnie w służbie wojskowej ( obowiązkowej i przymusowej! ), zwłaszcza za PRLu nie widzę absolutnie nic coby miało mi niby pomóc w przyszłości ( no chyba, że ktoś chciał być przez całe życie trepem, obębnić paręnaście latek i mieć $ to ok, to był sposób na życie ... ).

A ten ostatni akapit to chyba jakiś żart ...

Gdzie bym się chciał urodzić? W normalnym kraju gdzie normalką nie jest banda dresiarstwa wysiadująca po osiedlach i przyległościach, kraju gdzie nie jest częstym widokiem atak na kogoś bo ma inny fryz / inaczej się ubiera / ma inny styl / poglądy, kraju gdzie nie trzeba non stop uważać na złodziei wszelkiej maści, kraj w którym rządzą elity ( te prawdziwe ) a nie wieśniactwo i prostactwo, kraj w którym państwo nie okrada obywatela na każdym kroku. Czy to tak wiele? Nie sądzę.

A czy Ty przypadkiem nie mieszkasz poza Polską?

Ten fragment o miodzie i mleku to już Twoja wybujała wyobraźnia wymyśliła więc nie będę tego komentował bardziej, powiem tylko że nie jest dobrze jak się nadinterpretuje czyjeś słowa i dopasowuje tak by pasowały pod Twoje poglądy. Bo tak zwyczajnie w świecie nie jest.

Czy chęć życia w NORMALNYM kraju to jest postawa roszczeniowa? Litości, ręce opadają. Czyli jak opozycja w PRLu postawiła się władzy z tego samego powodu to oni też są godni pożałowania bo to była 'postawa roszczeniowa'? A nie sorry - oni coś robili ... tylko, że ja też jakbym miał pewność, że moje postulaty, moje poglądy i pomysły będę wprowadzone w życie to też bym miał większą chęć do życia, do działania, do pracy dla TEGO kraju a nie dla innego, który zapewne potraktuje mnie 100x lepiej niż tutejszy 'chlewik'. Widoczny choćby w urzędzie, w PKP i wielu innych miejscach.

Właśnie wyraziłeś sposób myślenia tzw. "elit" w Polsce. Po co wojsko, zmarnowany czas itd. I wcale nie chodzi o to, że tamto wojsko było komunistyczne, bo po 1989 r. dalej tzw. "elity" nie chciały iść do wojska. Najśmieszniejsze, że zrozumienie dla prostej kwestii, że było i jest to wojsko naszego państwa, NASZE było zawsze właśnie wśród "ciemnych mas" - ludzi ze wsi, robotników. W tych środowiskach facet, który nie przeszedł przez wojsko, to była jakaś lebiega, łazęga bez jaj. To, że obecnie obowiązkowa służba wojskowa została zawieszona uważam za jeden z katastrofalnych ruchów dla stanu i wychowania młodych ludzi. W życie wychodzą kolejne pokolenia takich właśnie maminsynków i łazęg, które jęczą kiedy tylko życie trąci ich małym paluszkiem. Rozlazłe kluchy i obrzydliwość.
A co do kondycji armii za PRL, to powiem Ci, że obstawiam, że losowo wybrana jednostka oparta na poborze z czasów PRL rozłożyłaby na łopatki na poligonie tak samą wybraną jednostkę dzisiejszej armii zawodowej.

Po pierwsze to ja 'elit' w swoim poście użyłem w innym kontekście.
Po drugie - jakoś ja znam / czytałem / słyszałem o wielu osobach o naprawdę różnym wieku, doświadczeniu, statusie które do wojska odnosiły się podobnie jak ja więc nie wiem po co te Twoje generalizowanie o 'elitach narzekających'.

Tak - dla mnie i zapewne dla wielu ludzi był(by) to zmarnowany czas bo te nigdyś 2 lata można było przeznaczyć na cokolwiek - szkołę policealną, studia, pracę, budowanie domu, zakładanie rodziny, rozwijanie pasji i milion innych rzeczy, które były bardziej pożyteczne od ćwiczeń na poligonie i szorowania podłogi, słuchania wyzwisk, kocenia i tym podobnych 'atrakcji'. Oczywiście - zawsze komuś to się mogło bardziej podobać od nauki czy pracy wszak 'nie matura lecz chęć szczera ...' - jak to mawiają - w wojsku najważniejsze jest to by celować we wroga, reszta już nie ma znaczenia.

Oczywiście że po '89 roku to było nadal to samo wojsko ale temat jest o PRLu więc odnosiłem się do tematu.

Z tego co mi się wydaje to do wojska szedł każdy a nie tylko Ci robotnicy i rolnicy jak mówisz więc Twoja teoria chyba niezbyt trzyma się kupy. I skoro to wojsko było takie cudowne ( a było? DLACZEGO? ) to co niby takiego robiło z młodym człowiekiem, że był 'lepszy' niż Ci obecnie dorastający?

Swoją drogą to przecież obowiązkową służbę zawieszono ledwie kilka lat temu więc Ci, którzy teraz nie muszą iść mają jakieś 22-24 lata chyba. To dość krótki okres by rzucać tak daleko idące osądy, nie uważasz? Tym bardziej że kiedyś człowiek spędzał tam 2 lata a żył tak z 10x dłużej ...

Ja nie zajmowałem się kwestią kondycji jednostek wojskowych. Chodziło mi o to co się działo z nowym naborem. Taki film - Samowolka, widziałeś? To sobie obejrzyj.

Twój wiek mi wiele tłumaczy, Twoje pokolenie po prostu nie rozumie co to jest państwo i po co jest wojsko i co to jest służba wojskowa. Nie rozumiecie tego jak każdej służby, bo to jest obowiązek na rzecz czegoś ponad wasze prywatne "chcę". Zapewniam Cię, że w latach 1918-21 jak też w latach 1939-45 było wiele fajniejszych rzeczy jakie młodzi ludzie mogli robić niż dać się zabijać i samemu zabijać. Jednak wtedy coś nie coś jeszcze ludzie kumali o swoich powinnościach.

Pozwalało maminsynków postawić w sytuacji kiedy nie ma mamusi co pościeli, nosek wytrze, pocieszy, za to jest pan kapral, który jest tego zaprzeczeniem.

Całkowicie zawieszono ale od początku lat 90-tych następowała w wojsku katastrofa nazywana humanizacją połączona ze skracaniem służby wojskowej i ograniczeniem poboru, bo i armia się skurczyła.

No jeśli Twój wizerunek wojska opiera się na tym filmie, to ja wymiękam. Po pierwsze fali nie organizowało wojsko tylko sami żołnierze służby zasadniczej. Po drugie, może nie wiesz ale skala zjawiska jakim była fala była bardzo zróżnicowana w zależności od jednostek. Po trzecie może tego nie wiesz ale sama fala nie polegała na biciu młodszych żołnierzy. Może nie wiesz ale każdy młody żołnierz mógł wybrać czy będzie w wojsku szedł falowo czy regulaminowo. Zdecydowana większość wybierała falę, bo ułatwiała życie w wojsku. Sama fala w PRL nie była niczym niespotykanym w świecie. Różnie się po prostu nazywała, nazywa. Jakbyś trochę poczytał o wojsku polskim II RP, to wtedy byś się zdziwił...

@Milionek uff

Nie czaisz bazy. Dla jednych służba wojskowa nie ma sensu za PRL, dla innych za PO, a dla innych za PiS. Bo się ich nie lubi, bo szkoda czasu, bo można w tym czasie zarabiać. Typowo polskie myślenie. Jest spokój, to co będę marnował czas na jakieś obowiązki wobec państwa. Przyjdzie wojna, to wtedy się zgłoszę i dzielnie, a widowiskowo zginę, bo to leży w naszej naturze.

Po co piszesz o czymś o czym nie masz zielonego pojęcia? Armia za PRL była typową armią o modelu rozpowszechnionym na całym świecie. Żeby doprowadzić żołnierza do dobrego stanu wyszkolenia potrzeba właśnie ok 2 lat. Te wszystkie póżniejsze banialuki o humanizacji i skracaniu służby do roku czy 9 miesięcy były właśnie wymyślane przez cywili nie mających pojęcia o wojsku. Armia PRL była typowym produktem tamtych czasów. Potrzebowała dużo ludzi i tak było na całym świecie. Pobór był jedynym rozwiązaniem ekonomicznym, bo służba zawodowa jest dużo droższa. Przeciętny stan liczbowy WP za PRL oscylował koło 400 tys. ludzi, a nawet to, że była to armia z poboru było ciężkie dla finansów państwa.

Mniej oglądaj filmów sensacyjnych. Jak pisałem powyżej armia PRL była typową armią jakich było większość na świecie i rozwój techniki bynajmniej nie spowodował istotnych zmian. Kiedy wszyscy twoi sąsiedzi, a zwłaszcza twoi wrogowie utrzymują wielkie ilościowo armie z poboru, to co ci da maleńka armia zawodowa?

Ustalmy czy Ty w ogóle wiesz co znaczy określenie trep?

No wybacz ale jak widać zupełnie nie wiesz co to była fala, służba falowo, a regulaminowo, a się rzucasz. Weź sobie coś poczytaj na ten temat, popytaj starszych. Fala nie została wymyślona aby gnębić. Fala była zjawiskiem związanym z pojawianiem się w jednostkach wojskowych żołnierzy służby zasadniczej z różnych poborów (wiosennych, jesiennych). Fala nie obejmowała żołnierzy zawodowych. Co ułatwiała fala? Mogłeś iść w wojsku regulaminowo, a nie falowo i przekonać się, że w wojsku jest bardzo wiele regulaminów, rozdzielników itp. I przekonać się, że będziesz boleśnie rozliczany jak złamiesz choć drobny paragrafik, że regulaminowo będzie latał ciągle na warty w najgorsze godziny, że kiedy koledzy dostaną przepustkę, to tobie zawsze znajdą jakiś punkt regulaminu, który złamałeś i za karę przepustki brak. Fala właśnie to ułatwiała, bo była sposobem na jako takie przeżycie w świecie regulaminów. Kadra zawodowa tolerowała istnienie fali dopóki fala nie przeginała, za to fala szybko wpajała młodym poborowym podstawy wojska. Jak koty nie radziły sobie z wyszkoleniem, na strzelnicy, to po dupie dostawały dziadki.

Nie mogłem być rzecz jasna, bo z upadkiem PRL, kończyłem 17 lat.

Służba po studiach była taką ... powiedzmy służbą Taki facet był zlewany zarówno przez normalny pobór jak i przez zawodowych. Wszyscy wiedzieli, że do niczego się nie nadają ale stwarzano pozory

Co do marnowania czasu. Wiecie, że w Izraelu każdy młody człowiek, chłopak czy dziewczyna przed studiami trafia na 3 lata do wojska? Dopiero jak odsłuży swój obowiązek wobec ojczyzny może się zająć studiowaniem i innymi takimi przyjemnościami. Oczywiście jak dożyje...

luc, mogłem nie być ale akurat wojskiem troszkę się interesuję. Opinie ludzi po studiach znam bardzo dobrze, opinie ludzi po zasadniczej jak i żołnierzy zawodowych również. Znam również ich opinie na temat zdolności bojowej jednostek za PRL i teraz. Dzięki temu jako taki obraz sytuacji mam. To co piszesz o armii zawodowej świadczy, że nie masz za dużego pojęcia o wojsku. Niewiele państw na świecie stać na zawodową armię. Większość opiera się na poborze. Piszemy tu o armii PRL czyli w konkretnej sytuacji geopolitycznej gdy wszyscy wokół nas utrzymywali liczne armie. Wszystkie z poboru i wszyscy utrzymywali długi czas szkolenia czyli ok. 2 lat, bo tyle trzeba aby jakiś rozsądny czas mieć w miarę przeszkolonego żołnierza w służbie. Przeszkolenie wojskowe? A co to jest? Myślisz, że armia składa się z 400 tys. ludzi strzelających z kałacha? Wiesz ile trzeba czasu aby w miarę wyszkolić ludzi na stacjach radiolokacyjnych, artylerzystę, czołgistę, obsadę baterii rakiet, itp., itd.? Mnóstwo czasu. Żadne przeszkolenie "po godzinach" tego nie zrobi. Gdybyś chciała te stanowiska obsadzić żołnierzami zawodowymi, to musisz pamiętać, że oni też w czasie wojny giną, a jak zginą kogo posadzisz na ich miejscu? Dziś jest zupełnie inna sytuacja. Wszyscy poredukowali wielkość sił zbrojnych i nasza armia z 400 tys. skurczyła się do 100 tys. Właśnie kosztem tego co dawał pobór. Zostali sami żołnierze zawodowi i kontraktowi. To działa w miarę dobrze jak trzeba wysłać misję do Iraku czy Afganistanu ale jeśli za 10 lat wybuchnie wojna powszechna w Europie i nic się nie zmieni w sprawie szkolenia rezerw, to szybciutko się wypstrykamy z ludzi przeszkolonych. A takim nie jest człowiek odróżniający wylot lufy od kolby. Zapewniam Cię też, że za PRL były jednostki marne, były też bardzo dobre, takie którym żadna obecna by nie podskoczyła i to oparta na poborowych. Zorientuj się może ilu obecnych wyższych oficerów ma doświadczenie z wyprowadzeniem na poligon czegoś większego niż batalion.

O, to bardzo proste. Na dwa lata oceniano służbę wojskową w większości rodzajów wojsk ale już dla Marynarki Wojennej albo np. o ile pamiętam wojsk rakietowych i radiolokacji trzy lata. Oczywiście ten czas nie był związany z samym szkoleniem ale również z tym, że wyszkolony żołnierz służby zasadniczej zapewniał odpowiednią obsadę jednostek. Dwa pobory w roku zapewniały zaś odpowiednią rotację i stan nasycenia jednostek odpowiednio wyszkolonym żołnierzem. Bo widzisz jednostka wojskowa może być rozwinięta lub skadrowana. Dziś w dobie wojska zawodowego mamy właśnie taką sytuację, że sporo jednostek wojskowych jest jednostkami tylko z nazwy, bo są mocno skadrowane. Czyli w czas pokoju obsadzone kadrą zawodową, a na czas wojny po mobilizacji byłyby uzupełniane rezerwistami. Tylko to się wiąże z niską wartością takiej jednostki. Bo żeby ją rozwinąć trzeba ściągnąć rezerwistów, kilka miesięcy doszkolić, pogonić na poligony żeby ćwiczyły współpracę itd. To jest normalny system ale wydolny, gdy ma się czas na mobilizację i ma się ...rezerwistów. U nas właśnie trwa proces likwidacji rezerwistów. Za PRL były jednostki byle jakie, też mocno skadrowane ale było sporo jednostek porządnie rozwiniętych o dużej gotowości. Znam opinie żołnierzy znających realia wojska PRL i dzisiejszego, którzy twierdzą, że żadna dzisiejsza jednostka nie zdała by ćwiczenia z alarmowego wyjścia w pole. A wtedy robiono to na poborowych.

Nie załatwiają. Regularne szkolenia są dla podtrzymania nawyków i doszkolenia z nowości. Jak masz jakiś pomysł na rewolucję w budowie sił zbrojnych, to ją zgłoś do MON. Bo jak na razie mamy, mieliśmy w zasadzie identyczne rozwiązania jakie są na całym świecie.

Jeśli myślisz, że obecnie wygląda to lepiej, to źle myślisz

Tak w ogóle, to ludziom się wojsko nie podoba, bo myślą, że wszystko kręci się wokół nich. Nie, nie kręci się i właśnie to jako jedną z pierwszych rzeczy wbijają młodym ludziom w wojsku. Mamy jednak teraz czas indywidualistów, czas na własne wybory, życzenia i pragnienia. Obowiązki? Fuj, obrzydliwe słowo. Nam się należy! Darmowa nauka na najlepszych uczelniach, praca za kupę pieniędzy, świadczenia, a wtedy może łaskawie się zastanowię czy coś mogę zrobić dla kraju. A najlepiej skoro już mam tyle pieniędzy, to zapłacę komuś żeby zrobił to za mnie. To jest właśnie idea armii zawodowej.

Ja moze wroce do tematu. Nie wspominam PRL-u zle. Wiem, urok mlodosci i te sprawy. Jednak generalnie naprawde nie bylo tak zle, puste polki to krotkie okresy, raczej spowodowane nadmiernymi zakupami. Znam takich, co cukru mieli po kilkaset kilo.
Czasy byly przede wszystkim inne. Moze absurdalne - ale czy mniej absurdalne niz dzisiejsze?
Ja pamietam kuropatwy i bazanty w delikatesach, ceny wcale nie zaporowe. Nie jadlam ich od czasow dziecinstwa.
Rodzina i znajomi co tydzien organizowali spotkania (brydza) jedzenie takie, ze dzisaj trudno spotkac. Fakt, tez zdolnosci gospodyn (jedna ciotka hrabina, reszta niewiele nizej) ale z czegos to trzeba bylo przyrzadzic.
Pochody pierwszomajowe byly niezla frajda. Zawsze szlysmy z siostra razem z Ojcem i jego zakladem - to "szlysmy" oczywiscie na wyrost.
Ojciec zaplusowywal, bo dwojke dzieci przyprowadzil, a z tego tytulu nie kazali mu niesc transparentu. Zaczynalo sie od organizowania balonow - "prawdziwych" czyli latajacych, wypelnionych helem. Potem bialo- czerwone  choragiewki, ewentualnie niebieskie. Nastepnie bez, rosnacy na terenie zakladu - na pochod, nikt nie protestowal. Potem szlo sie kawalek, do najblizszej kawiarni, gdzie urywalismy sie na lody. Tu sie ujawnial plus nieposiadania sztandarow czy transparentu, ktory by trzeba oddac. Przed trybuna nigdy nie udalo mi sie przejsc.
Pozniej, w liceum  zawsze w tym okresie bylam na Rajdzie Swietokrzyskim - wspaniala sprawa, noclegi w stodolach, przechodzilismy z ciezkimi plecakami do 50 km dziennie.
Znacznie gorzej wspominam procesje na Boze Cialo - czulam sie jak idiotka zawodzac "Swieeeetyy, swieeetyy" czy "Pan Jeeezuss"  i sypiac kwiatki.
W roku w ktorym bylysmy u komunii kazano nam isc (kwiatki sypaly tylko dziewczynki) w strojach komunijnych. Co gorsza, kazano nam isc takze rok pozniej.Przyciasna sukienka nie jest moze dramatem, ale wymagano bialych butow. Ja poszlam w brazowych sandalach, za co zostalam solidnie zbesztana. Ale szly dziewczynki w zeszlorocznych butach - niektore ledwo doszly do konca.

Luc
wiesz, ja w czasach komuny mialam praktyki na rzezniach i pamietam odprawiane samochody z miesem. Bylam na praktyce w malej rzezni w Czestochowie - 8-10 tys swin dziennie. Bytom ubijal - podaje z pamieci. ale ok. 20 tys.. Podobnie myslowice czy katowice. Teraz duzo to jest 200 sztuk.
Porownywalam z kolegami po fachu spozycie miesa gdzies ok, 2000r i  czasy kartkowe. Zdziwisz sie, w czasie kartek jedlismy wiecej miesa.
Teraz wiele rodzin je mieso raz na tydzien.