jak zapomnieć o kimś, kogo się ciągle kocha? - Netkobiety.pl

Niestety rozstania to nic przyjemnego,bolą i to bardzo.Do tego dochodzą wspomnienia,wspólne miejsca,znajomi,wszystko przypomina to co było.Ale niestety na to nie ma lekarstwa,tylko czas,on potrafi uleczyć wiele.Piszesz,że minął dopiero miesiąc,wszystko jest jeszcze świeże ale za 2-3 miesiące będzie już inaczej,lżej na sercu.Jedyne co mogę ci poradzić to to abyś wygadała się komuś(mamie,przyjaciółce)to też pomaga chociaż w niewielkim stopniu.

doskonale cie rozumiem, ja mam podobna sytuacje tyle ze z moim bylym nie jestem juz od ponad roku a nadal nie potrafie o nim zapomniec i chyba nigdy mi sie to nie uda
Probowalam juz roznych sposobow ale to na nic. Wszystko mi sie z nim kojarzy, wszystko mi go przypomina. Ja bym ci radzila zerwac z nim jakiekolwiek kontakty. Powiedz mu wprost ze nie mozesz sie z nim kontaktowac, pisac, spotykac itp. Nie rozmawiaj juz z nikim wiecej na jego temat, to i tak juz nic nie pomoze. Co bylo do powiedzenia zostalo powiedziane, twoje zycie nie moze sie juz krecic wokol niego. To powinno ci pomoc mi w pewnym stopniu pomoglo chociaz nigdy nie wymaze z pamieci 6 lat spedzonych z nim. Moj byly tez ma dziewczyne i powiedzial mi zebym pozwolila mu byc szczesliwym (mial na mysli zebym sie odczepila i nie zawracala mu glowy) Mi jest tymbardziej ciezej o nim nie myslec bo mial byc tym jedynym do konca zycia. Myslelismy juz powaznie o wspolnej przyszlosci a teraz on mysli o przyszlosci ale juz nie ze mna niestety. Ty jestes mloda, uwierz mi ze znajdziesz kogos kogo pokochasz i bedziesz szczesliwa. Zycze ci tego.

Doskonale Was rozumiem. Też jestem w takiej sytuacji. Mieliśmy wziąć ślub za 3 miesiace. Wszystko dopięte na ostatni guzik. dwa tygodnie temu pokłociliśmy się, o głupotę, o smsa. Ale jak opadły emocję, jak zawszę siedliśmy i rozmawialiśmy. Rano wstał do pracy, spytałam czy mnie jeszcze lubi, a on odpowiedział, że kocha i dał buziaka. Potem były jeszcze miłe smsy, ale po południu, pstryk... już coś się zmieniło. Wrócił do domu póżno, juz nie był ten sam, nie chciał na mnie spojrzec, przytulić, porozmawiać... wolał towarzystwo innych. A dostał smsa, od dziewczyny, spytałam sie czy zna ten numer, odpowiedział nie, spytałam, będzie na bilingu, odpowiedział patrząc w oczy, że nie. i Tu kłamał, numer był na bilingu... spotykał się z tą dziewczyną przez dwa tygodnie przed naszą kłótnią. A byliśmy zaręczeni. Teraz myśle, że to był pretekst, że ta kłótnia wystąpiła w dobrym momencie. Po kilku dniach powiedział mi ze to nie ma sensu To po co sie zareczyl, po co razem zamieszkaliśmy? po co sprawil mi bol?
Ostatnio gdy sie spotkalismy, powiedzial mi ze jestem bardzo ladna dziewczyna, ze mial szczescie, ze bardzo mnie lubi, a nawet cos wiecej. Wiec pytam, skoro kochasz, to czemu nie chcesz ze mna byc. Nie potrafil odpowiedziec. Z dnia na dzien mnie zostawil. I na sam koniec jeszcze pobawil sie moimi uczuciami, mowil ze jest sam.. Ale który normalny czlowiek, jak jest sam i kocha, odchodzi od kogos kogo uwaza za ladna,  i byl szczesliwy? Jest tylko jedno wytlumaczenie, jest z kims, dlatego nie pragnie kontaktu ze mna.. tylko gra. A ja wciaz mysle, jakby to bylo gdy tu byl, siedze sama w domu, choc staram sie zajmowac jakos czas, nie myslec... juz tyle razy wygadałam ta sama historie co sie zdazyla... ze zaczyna mnie to smieszyc.... ze facet, w wieku 26 lat, planuje slub, mowi ze kocha, a nagle znika. I jeszcze beszczelnie powiedzial mi ze ja bylam z nim szczesliwa i kazdego nastepnego bede porownywala do niego.. I napisze jeszcze tyle, ze jego mama powiedziala mi ze myslala ze sie w koncu ustatkuje. dla mnie to znaczy jedno, z kwiatka na kwiatek... Tylko to tak strasznie boli Nie moge zniesc mysli, ze jest z inna szczesliwy, ze moze byc, ze jej zdradzac nie bedzie, ze ja jestem gorsza, a ona okaze sie ta idealna..

A może powinnaś zacząć spotykać się z innymi....nie mówię, że zaraz coś poważnego ale żeby miło spędzić czas i zapomnieć.Nie myśleć!!! Jesteś młoda może ktoś Ci się spodoba ........Nie ma sensu tracić czas na kogoś kto nie jest tego wart!!!

Mnie też ciężko... mówicie o porównaniu? On sam na ostatnim spotkani powiedział mi, że będę go porównywać do innych.. Ale teraz tak siedzę i myślę, że owszem będę porównywać, a w ten sposób, że on był najgorszym draniem...  Bo jaki chłopak, porządny zostawia dziewczynę dla innej? CZy tak się zachowuje prawdziwy mężczyzna? Wiem, ciężko jest... Bo my mieliśmy zaplanowane już wspólne życie... ale jednak nie był to ten jedyny... Nie tylko on jest na świecie. Dziewczyny jesteśmy młode, piękne I zasługujemy na szczęście. Skoro były, nie potrafił docenić takiego skarbu, który miał przy sobie to był totalnym idiotą... Staram się żyć normalnie, nie mam znajomych bo dla niego urwałam kontakty, chodzę sama na spacery, albo z siostrą, wstaje rano idę do pracy, gorzej jest jak wracam już do domu... ale staram się czymś zająć, byle nie myśleć a jak przychodzą myśli od razu je wypędzam... idę właśnie zając sie jakąś głupotą
I nie ma idealnego faceta.... tak więc dziewczyny, musimy się wziąć za siebie

... podobno czas leczy rany - podobno ...

Kochana czasu nie cofniemy, ja też bym chciała, inaczej bym wtedy postąpiła... ale zobacz, on Cie skrzywdził. Myślisz, że siedzi teraz w domu i wypłakuje sie w poduszkę? nie. cieszy sie życiem. A Ty sie smutasz... mam te 23 lata i sobie myślę, że już nikogo nie znajdę, że chciałam mieć dzieci przed 25... no ale cóż, widocznie inaczej jest mi pisane. Ale tak patrze.. i moje koleżanki są w związkach tylko dlatego, że wpadły, reszta jest wolna i cieszy się życiem, więc ze mną też nie będzie tak źle.. Noski do góry, a jak chcesz pogadać wyżalić się, może Ci to ulży, to możemy pogadać prywatnie...

No ja tez mam z tym problem,od 3 miesiecy z nim nie jestem od 3 miesiecy jestem z innym.Tylko ze ciągle sie przyłapuje ze mysle o tamtym codziennie o nim mysle,sni mi sie czesto,wspominam nasze poznanie.Nie moge zapomniec mimo ze mam juz innego. ehh to co do niego czulam i niestety dalej czuje to cos konkretnego nigdy w zyciu czegos takiego nie czulam.Wiem ze obecnego tak nie pokocham nie az tak.......a szkoda, kurcze to nie tak mialo byc.......jeszcze pol roku temu zapowiadało sie na zupelnie co innego.ale niestety kochanki czesciej jednak przegrywaja ,naiwna bylam. No ale mam R. ktory jest dla mnie bardzo wazny,ehh tez go kocham ale nie tak jak tamtego.kocham 2? smieszne i głupie te moje wnioski jak mozna kochac 2,jednego wiecej 2 mniej,przeciez nie jestem nastolatka hehehe

Miałam w życiu jedną wielka miłośc , mojego męża teraz pozostały tylko rozpacz i rozczarowanie a zarazem strach że sobie nie poradze niby mam dziecko ale to wcale nie jest prostrze tyle że widze że do pustki można przywyknąc .
Mam nadzieje że kiedyś o nim zapomne że patrząc na niego nie będą mnie nękac uczucia z którymi sobie nie radze.
Wiem jedno należy miec pozytywne nastawienie i nadzieje a to połowa sukcesu.

.
Jeśli byłaś zakochana prawdziwą miłością to nigdy o niej nie zapomnisz . Wiem , że to boli ale czasem takie wspomnienia dają przetrwać ,dają nadzieję a  czas zagoi rany ,zapomnisz co było złego ,będziesz pamiętać same szczęśliwe chwile . Bo to jest właśnie życie.

ja wlasnie boje sie tego ze nigdy nie zapomne o moim bylym, nigdy nie przestane go kochac a na mysl o nim serce ciagle bedzie krwawic...

Tak czasem bywa Ona 1986 , kochamy mocno i cierpimy mocno ,czasem lepiej jest się związać z kimś kogo się nie kocha, bo choćby co robił złego to nie boli to tak bardzo ,jak ktoś kogo kochamy ,a on czegoś nie robi dla nas to nie jesteśmy pewne czy kochamy odpowiedniego faceta. Miłość istnieje ,ale tylko w kimś kto naprawdę kocha i wie co to miłość . Faceci z reguły nie wiedzą co to jest za uczucie, myślą tylko że są zakochani ,oni po prostu nie maja serca do miłości .
Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu. Ale nie można przez kogoś takiego cierpieć . Gdybyś z nim została cierpiała byś jeszcze bardziej.

Mężczyzna zakochuje się tak, jakby spadał ze schodów: to po prostu wypadek.

mam wrazenie ze moje zycie bez mojego bylego nie bedzie spelnione. Zyje tak jakby nie do konca. Nic nie cieszy, nic nie ma wiekszego sensu.  To jemu chcialabym powiedziec o waznych dla mnie rzeczach z nim dzielic radosci i smutki, z nim zyc...

No ,masz rację nie będzie spełnione , nie do końca . Znajdziesz kiedyś kogoś bliskiego  ,który cie urzeknie wrażliwością i sercem ,wtedy po części na pewno zapomnisz o byłej miłości . Tylko po części ,ponieważ wszystko co przeżyłaś zostanie na zawsze w twoim sercu .

ten wiersz jest śliczny tylko szkoda, że taki prawdziwy.

Super wierszyk ,też kiedyś pisałam ,ale teraz jakoś wenę straciłam.

Szczęście w życiu nie polega na tym, żeby być kochanym. Największym szczęściem jest kochać.

wczoraj zerwal ze mna chlopak po 4 latach zwiazku
olal mnie a ja go nadal bardzo kocham
nie odzywa sie do mnie choc wystarczylo by jego jedne słowo,
jest mi tak cholernie ciezko nie umiem sobie poradzic sama nie daje rady

Hmm.. Moze to Co powiem zabrzmi tandetnie.. Ale tak naprawde rany leczy tylko Czas.. I musisz uwierzyc w to, ze z Czasem bedzie Ci lzej. Moze nie zapomnisz O Nim w 100%.. Ale juz nie bedziesz O nim tak Często myslala.. I rany zamienia sie w blizny.. Ktore przestana bolec.  Z Czasem się ułoży Zobaczysz.

Post do Elviska18 )

Od paru dni przeglądam wszelkiego rodzaju forum dotyczące rozstań . W sumie pomaga tylko wtedy kiedy czyjaś historia zakończyła się szczęśliwie czyli najlepiej powrotem. My rozstaliśmy się miesiąc temu. Jak piszę MY to aż w gardle mnie ściska...co za ból! Mieliśmy się pobrać w przyszłym roku. Niestety muszę przechodzić przez to drugi raz...moja rodzina to chyba niedługo się przyzwyczai do tego,że ja to ołtarza to chyba nigdy nie dojdę. Za 1-szy razem to zrozumiałe. Byłam w toksycznym związku i dobrze się stało,że się rozeszliśmy...chociaż też cholernie bolało!!! Teraz było inaczej.Psuć zaczęło się jak wprowadziłam się do Jego rodziców. Chcieli ułożyć nasze zycie po swojemu.Dosłownie we wszytko się wpierniczali. Najgorsze jest to,że On tego nie widział. W oczach Jego rodziców byłam wymarzoną synową -czyli wtedy gdy na wszystko się zgadzałam dla świętego spokoju i gdy wszystko dusiłam w sobie. A gdy przez ostatnie 2 m-ce zaczęłam się im stawiać i walczyć o nas,o Niego...to zaczęli Go nastawiać przeciwko mnie. Dosłownie !Mydlą mu oczy ciągle. A On im wierzy. Dla mnie to jest niezrozumiałe...Mam 26 lat i nie mam ochoty kolejny raz walczyć ze sobą żeby komukolwiek zaufać. Boję się strasznie. W życiu bym nie pomyślała,że będę musiała przechodzić znowu przez to samo...czy któraś z Was przechodziła przez to co ja? Jak w takiej sytuacji radzić sobie? Żyć dalej i mieć nadzieję? bo ja już w miłość nie wierzę,boję się jej ...

Ciężko mi sobie wyobraził,że mógłby pojawić się Ktoś Nowy-KtośTrzeci. Ja już nie mam na to sił. Ja już z góry zakładam,ze jeżeli jakimś cudem poznam kogoś ,,, to zakończenie będzie takie samo jak dotychczas. Z resztą nie chce mi się zaczynać od początku...ja chcę mieć już swoją rodzinę,u boku kochającego męża i dzieciaczki. A teraz znowu od początku..Nieeee...ciągle mam nadzieję,że zrozumie i wróci...chociaż Oni Jemu na to nie pozwolą. Nie wiem co ze sobą mam robić.Straszne to jest.

zgadzam się  z Sarenką. postaraj się spojrzeć na swój związek rozumem, a nie sercem.

Dziękuję bardzo za wszystkie Wasze słowa.
Cały czas zastanawiam się nad tym czy odezwać się do Niego. Tylko,że ja już raz wyciągnęłam  rękę i dałam mu wyraźnie do zrozumienia,że bardzo mi zależy na odbudowaniu tego związku...W sumie odpisał po 2 dniach,że Jemu również...ale na tym się skończyło.I minął już ponad miesiąc. W tym czasie cały ślub został odwołany,nasze wspólne zdjęcia usunęliśmy z NK...Najbliżsi mi mówią,że nic na siłę,bo dopóki On nie zrozumie tego,że osoby trzecie ingerowały w nasze życie ...to tak naprawdę nie ma sensu cokolwiek robić,bo to bedzie wymuszone. No i przyznaję im rację. Także narazie sobie czekam ale nie wiem tak naprawdę na co...w sumie czuję ,że to koniec,bo jest On pod zbyt dużym wpływem swoich rodziców i cholernie ciężko jest odciąć tą pępowinę. W dodatku jest On uparty i ma wpojone,że skoro kobieta się nie odzywa to czemu On ma się odezwać...bo skoro kobieta się nie odzywa to jej nie zależy-tak mi zawsze mówił.No i jest mężczyzną,który bardzo szybko się poddaje.A ja naiwna dalej czekam na cud.Ogólnie jestem zrezygnowana i kompletnie nie mam pomysłu na siebie.

Elviska18 -Ty szperaczko Nawet poprawiłaś mi humor .Ja już niektóre kroki wdrożyłam tylko,że w trochę innej kolejności. Byłam nawet dzisiaj u fryzjera...no i postanowiłam że zrobię prawko ,bo w sumie czas najwyższy w tym moim wieku.Jeszcze muszę popracować nad tuszą,bo zjechałam strasznie.

Do Ona1986:
Długo myślałam nad tym żeby odezwać się do Niego. postanowiłam jednak,że nie mogę tego zrobić. Tak naprawdę On musi zrozumieć czego chce a to jeszcze pogorszyło by całą sytuację. Mówi się trudno.Co do wyprowadzki.Próbowałam z tym też. Jednak On stwierdził,że nie damy rady finansowo i podkreślał,że się boi. Myślę,że przestraszył się "dorosłego życia" i odpowiedzialności jaka za tym idzie. Przykre,bo facet ma już prawie 28 lat...
Staram się być dobrej myśli.DAMY WSZYSTKIE RADĘ!!!

O!! Podoba mi się takie nastawienie...Nareszcie jakieś pozytywy. Jeśli się bardzo wieży to na pewno się uda!!!!
Trzymam kciuki

teraz możesz robic co chcesz, kiedy chcesz i z kim chcesz w zasadzie to staram sie o tym wszystkim myśleć pozytywnie. i widzę, że z każdym dniem jest coraz lepiej

Spedzilam weekend w gorach. Dobrze mi to zrobilo bo "dusilam" sie juz w miescie w ktorym wszystko mi przypominalo o moim bylym. Potrzebowalam zmiany otoczenia by odetchnac i nie myslec. To naprawde pomaga, polecam wszystkim wyjechac chociaz na pare dni. czuje sie wypoczeta, nabralam troche dystansu do pewnych spraw i ogolnie jest lepiej Tak dobrze jak teraz nie czulam sie juz bardzo dawno, chociaz wiem ze to nie jest szczyt mozliwosci mojego szczescia. W porownaniu do nastroju sprzed tygodnia to jest super. Oby bylo juz tylko lepiej chociaz wiem ze chwile smutku beda czasem wracac.

Dziewczyny - wiecie ,że aby pozbyć się nałogu trzeba sobie znaleźć inny nałóg ?
Dla mnie za późno ,ale wy młode korzystajcie z życia i szukajcie następnej miłości .

Masz rację Elviska ,ale ja już nie chcę cierpień ,rozczarowań jestem żoną i to jest mój obowiązek ,uczucia teraz się nie liczą ,mam robić to co do mnie należy bo taka jest mentalność.

Aż mi się smutno zrobiło jak to przeczytałam. Odniosłam wrażenie jakby bycie żoną było jakąś karą ! Tak jakbyś była zatrudniona u swojego męża i musiała wykonywać tylko to co przewiduje umowa o pracę--->czyli Twój mąż. Chyba,że się mylę? A gdzie Ty w tym wszystkim jesteś?Twoje potrzeby?pragnienia?marzenia?
Mimo wszystkich przykrych doświadczeń,które przeżyłam w swoim życiu..nadal uważam,że uczucie przede wszystkim...

tak trudno przestać kochać osobę bardzo bliską jak to zrobić choć ona cię zdradza z wieloma kobietami

!
Kochana takie zamknięcie w klasztorze spowoduje, że będziesz myślała o nim więcej ...marzyła o nim więcej ...i bardziej  kochała. Tylko Roxana ma rację:LEKARSTWEM NA MIŁOŚĆ JEST INNA MIŁOŚĆ- prawda stara jak Świat i skuteczna

Kochana może to przykre co powiem... zostaw go teraz niż będzie za późno. Ja też byłam zdradzana... potem będzie jeszcze cięzej, on teraz wraca do Ciebie ale przyjdzie taki moment, kiedy nie wroci i zostanie z inną, i wtedy załamiesz się jeszcze bardziej. Bedziesz sie zastanwiac co ona ma takiego czego Ty nie masz...

Prawda - najlepszym lekarstwem jest inna miłość