Jak być lubiama i akceptowana? - Netkobiety.pl

Dlaczego tak jest? Jak mam zostać sobą, nie udawać nikogo i jednocześnie się zmienić? Czy macie podobne problemy?

   Teoretycznie   nie jest to możłiwe  ale  jest pewne rozwiązanie   Musisz  okreslić  się   jaka chcesz byc  i  zmieniac  się w tym mkierunku   ale równoczesnei sama siebie przekonac  że  to jest  dobre  tak jest  lepiej   i to do mnie pasuje 
Inną drogą może  być  rozciągnieta  w czasie zmiana  sposobu  byćia i charakteru  ale  nie wiadomo w jakim  to pójdzie kierunku

Jeżeli chodzi o koleżanki w okoju to rzeczą normalną jest  to że pewne osoby przypadają sobie  do gustu inne  nie jełżi chodzi  o  przyjaciół  to  ważne jest  to że jednak ich masz  Może  w głebi duszy jesteś osobą  która   nie lubi  tłumu i   w obecności  jednej  dwóch   osób czujesz się   lepiej
   Ja wiem że  to ważne być  sobą    ale nie każdy musi  by  wybititnie elokwentny   i  inteligentny aby  mu w twarz mówić ze   truje   cztery litery
patrząc na  to z  boku   wydaje mi się ze jesteś  po prostu  zbyt  opryskliwa  i  zadzierasz  nosa  a ludzie nie lubią takich osób
Chcesz dalej taką zostać   czy sie zmienić ?
Nie odbierz żle moich  uwag     jesteśmy na tym  forum  aby sobie pomagac a  prawienie słodkości  czy pochlebstw nigdy nie pomaga ....

po pierwsze być sobą! to najbardziej imponuje innym. poza tym każdy musi wiedzieć chce. moim zdaniem liczy się to że trzeba cieszyć się z tego się w środku i czy nam to odpowiada. powiem na własnym doświadczeniu. chodziłam kiedyś do zawodówki wiem jak to jest wywyższać się że ma się lepsze oceny! miałam lepsze oceny ale mnie go zgubiło. nie trzeba być mistrzem żeby inni czuli się słabsi. trzeba im pomagać . nie każdy akceptuje osoby które mają kompleks że jest perfekcyjny owszem to są pobudki egoistyczne. myślą że sukcesy są drogą do ideału. ja się czułam jakbym była lepsza od innych ale czasami trzeba odpuścić bo można stracić przyjaciół . trzeba dawać przykład słabszym że nikt się nie rodzi mistrzem. ja się uczyłam uczciwie a nie ściągałam jak inni i zdobywali ze ściągania lepsze oceny. to jest oszukiwanie siebie i innych. na sukces trzeba zapracować a nie wykorzystywać  innych kosztem ich umiejętności. to mnie nauczyło jak to jest być pępkiem świata . lepiej być sobą.

Ale po co masz się zmieniać i udawać kogoś kim nie jesteś? Ja jestem typowym introwertykiem-z wyboru. Mam znajomych i przyjaciół, może nie aż tylu co towarzyscy ludzie, ale nie narzekam na samotność. Nie potrzebuję tysięcy niby "znajomych", by czuć się kimś wartościowym. Moi znajomi to osoby, na których się nie zawiodłam i którzy są w stanie zawsze mi pomóc. Mam do nich zaufanie, nie muszę nikogo udawać, by mnie lubili. Jestem świadoma tego, że nie wszyscy darzą mnie sympatią, spotykam się z brakiem akceptacji i różnymi komentarzami, ale kompletnie mnie to nie interesuje, co kto o mnie myśli. Znam swoją wartość i nikt nie jest już w stanie mnie poniżyć. Jeżeli chcesz mieć prawdziwych znajomych-nie zmieniaj się. Ludzie powinni polubić Twój prawdziwy charakter, a nie maskę, którą zakładasz, by nie czuć się odrzucona. Wybieraj znajomych na jakość-nie na ilość.

Furmanka-> mam podobnnie tzn tez lepiej się czuję w grupie gdzie mnie nie znają.. jak już  bardziej poznają, wtedy oddalm się albo reszta oddala mnie nigdy nie umialm życ w jakieś wiekszej grupce, paczce, nie wiem czemu dokaldnie tak jest, wydaje mi się ze jestem normalna, ale najwidoczniej inna niz reszta

usunięte na prośbę Autorki

bądź sobą, nie udawaj kogoś kim nie jesteś bo to kiedyś i tak wyjdzie.

Jak dla mnie być sobą tzn. zawsze i wszędzie zachowywać się zgodnie hmm... ze sobą. Przytoczę przykład. Są tacy ludzie (głównie dalsi znajomi), przy których nie czuję się swobodnie. Czasem chcę, żeby mnie bardziej polubili czy w ogóle, toteż bardzo się staram np. powiedzieć coś śmiesznego itd. No i to jest najgorsze, bo wtedy to już nic nie wychodzi. Żaden uśmiech, żadne dobre słowo. Nawet moje ironiczne wypowiedzi wydawają się żałosne. Przychodzę do domu i jestem zła na siebie. Że znów nie byłam sobą, że może na siłę próbuję się przypodobać. Że znów wszyscy mają mnie za idiotkę. Chociaż to może tylko po części dobry przykład, bo takie sytuacje mają wiele czynników.
Czasem po prostu czuje się, że nie jest się sobą. Nasze gesty i słowa nie są zgodne z tym, co tak naprawdę siedzi w naszym wnętrzu. Mnie osobiście takie uczucie bardzo... dołuje, złości? Dlatego często wybieram samotne wieczory. Zwłaszcza kiedy nie jestem w nastroju.

Mysle ze najpierw warto w pelni zaakceptowac samego siebie zeby inni tez tak cie widzieli i akceptowali.