Jak odzyskać uczucia męża? - Netkobiety.pl

Dziękuję za tych parę słów
Zainteresowania mam i to kilka; wychodzę ze znajomymi... Możliwe, że spowszednieliśmy sobie właśnie przez prozę życia. Tyle, że gdy ostatnio zaprosiłam go na sushi, które oboje lubimy... to właściwie bez odzewu. Planowaliśmy kiedyś zwiedzenie Wenecji bez dzieci, przypomniałam mu o tym i ... nic. Z pracy wraca koło 20. Obiecał, że gdy rozpocznie się rok szkolny to będzie wcześniej, żeby pomóc przy odrabianiu zadań.
Niby wiem, że powinnam dać nam trochę czasu, ale nie potrafię; zamęczam go roztrząsaniem tego, bo trudno przyjąć od tak, że miłości już nie ma. Te słowa o braku miłości doprowadziły do tego, że nie mogę spać, jestem przygnębiona, nic mi się nie chce.

Dla nas obojga seks był zawsze ważny. Na tej płaszczyźnie dobrze się dobraliśmy, oboje mamy spory temperament (trochę trudno tak tu pisać o tym ). To zawsze ciepły, czasem spokojny, przeważnie jednak dynamiczny seks po czułej grze wstępnej. Zastanawiam się teraz jednak ile w tych kontaktach jest czułości i uczuć a ile po prostu wyuczonego przez lata schematu. Nie czuję tego, jest świetnie.
Piszesz, że niektórzy faceci mają problemy z wyrażaniem uczuć. No ok, tylko z wyrażaniem tych negatywnych nie ma żadnych problemów. Gdy próbowałam drążyć temat usłyszałam "dosyć, mam już dosyć gadania" tonem nieco poirytowanym.
Wczoraj zdenerwował się i zakończył temat "to jak nie chcesz seksu to od dzisiaj nie". Więc właściwie jest mu to obojętne?
Mam żal do niego, bo albo seks idący za uczuciami albo nic.
Z drugiej strony, kiedy już jesteśmy razem w łóżku trudno mi się powstrzymać.

Szkoda, że nie jesteś wolny .
Tylko, że jest mnóstwo facetów, którzy piszą się na seks z nieznajomymi (agencja, impreza itd) i wcale im uczucia do tego nie są potrzebne; a konstrukt działa jak należy . Mój potrzeby ma duże, a mnie ma pod ręką. Poniekąd cieszę się, że go kręcę, ale na dłuższą metę sam seks w związku nie wystarcza.
Skoro seks uprawiać ze mną chce to zastanawiam się po co mi powiedział, że nie kocha.

Chyba ciężko o złoty środek w takich sytuacjach..Sama też mam podobny problem i mnóstwo myśli przewijających się w głowie:-/Różnica między nami jest taka,że ja jestem w związku dopiero 2 lata,mamy maleńkie dziecko no i ja już nie doświadczam nawet tego przytulenia a o grze wstępnej nawet nie ma mowy:-/Mój facet w odróżnieniu od Twojego przynajmniej był na tyle odważny i powiedział jakie są jego uczucia,bo mój ciągle się zarzeka,że nic się nie zmieniło.Ach...

W pełni popieram post Casha, to powinno go otrzeźwić, bo nie tego się będzie po Tobie spodziewać, przyzwyczajony jest do innych twych zachowań, że jest epicentrum twego świata, spraw by to ty była słońcem, a on twoim satelitą, rozumiesz maleńka !!!

Dzięki, dodaje to otuchy, choć jest cholernie trudne.
Wiecie, nasze małżeństwo tak z boku wielu ludziom wydawało się idealne (słyszeliśmy to od znajomych). Inni się kłócą, żrą, różnie bywa. My na wielu płaszczyznach ekstra porozumienie (łóżko, obowiązki, kwestia wychowania dzieci itd.). Gdy mu to ostatnio powiedziałam to tylko skwitował, że "jednak nie takie idealne", ale on nie mówi o co właściwe chodzi i to jest najgorsze ;(

Dzięki Cash, pierwszy raz uśmiechnęłam się na moment.

Co rusz coś lata mi po głowie. Już jakiś czas temu przebąkiwał coś o rozdzielności majątkowej. Ostatnio znowu. Ponoć to pierwszy krok do rozwodu, choć on twierdzi, że nie, że ma silną potrzebę niezależności życiowej i finansowej (własna firma dobrze prosperująca) i w gruncie rzeczy to dla mojego dobra, gdyby firmie noga się powinęła (sra ta ta ta).
Im więcej piszę tym bardziej sama utwierdzam się w przekonaniu, że powinnam go olać.

W firmie pracuje moja bliska koleżanka, więc wiem, że jest ok.
Mój mąż to facet nie popełniający błędów; popełnił kilka, gdy parę lat temu wdał się w romans i wiem, że teraz to się nie powtórzy.
Beznadzieją jest to, że każdy przypadek inny, że nie ma złotej recepty. Jednym na tym forum udaje się osiągnąć zamierzony cel, innym nie. Od czego to zależy?
Myślę, że nikogo nie ma, a jeśli tak, to jeszcze nie jest jej pewny. Jutro wyjeżdżamy z dziećmi na tydzień, chyba ze względu na dzieci. Nie chcę jechać. Nie wiem jak przebrnę przez bycie razem dzień w dzień od rana do wieczora. Żeby chociaż powiedział, że chce, że postara się, a on mówi "zobaczymy..."
Właściwie to chyba kawał dupka (wino robi swoje )

Zgadzam się z cash. Wdal się w romans. To moze być klucz. Moze po tym wasze się relacje się zmieniły.
Mój mąż mnie Zdradził jakieś 3 lata temu. Od dwóch i pól wiem. Próbujemy ratować ten związek. Choć ja bym powiedziała ze to nie prawda. Tamtego związku już nie ma.
Próbujemy budować relacje. Mój mąż tez traktuje to jak błąd i myśle ze wiecej tego nie zrobi.
Ale rozumiem troche nasze relacje i zdaje sobie sprawę ze choć dzisiaj to on jest tym który nie ma wątpliwości ze chce żebyśmy byli razem... To to się moze zmienić.

Bo
Zobacz.
Ja jestem inna- silniejsza dużo bardziej niezależna nastawiona na branie i swoje potrzeby

Nauczyłam się bardzo o siebie dbać - psychicznie- i zachowuje dystans w relacjach. Nie jest tak blisko mnie jak kiedyś. Wole nie. Rozumiesz?? Nie ze strachu ze zrobi to po raz drugi. Ale ponieważ okazało się ze nie znam tego człowieka ze nie wiem co mu w głowie siedzi ze on nie rozumie mnie i nie przyszło mu do głowy ze zdrada mnie zrani- to istnieje prawdopodobieństwo ze zrani mnie ponownie. W innej sprawie- ale jednak.
Przecież mnie nie zna. Nie rozumie. Więc wole być ostrożny.

On się zmienił. A na pewno zmieniło się jego własne zdanie o samym sobie. Przecież zawsze był uczciwy z zasadami dbał o ludzi. Sam mi powiedział ze wszystko co ja myśle o nim jak go oceniam jest niczym w porównaniu z tym co myśli o sobie.
I zobacz alkaline.
Przecież tylko ja o tym wiem. I sucz- kochanka. Przecież tylko w moich oczach jest taki i taki się CZUJE.
Każdy człowiek którego spotyka na swej drodze o tym nie wie.
Każda kobieta która spotka na swej drodze będzie widziała go białego.
A on wie ze w moich oczach już nie jest rycerzem na białym koniu.
Jest szary..
To musi być trudne. Patrzeć w oczy ukochanej kobiety- bo nie wątpię ze mnie kocha- i zamiast tego spojrzenia co kiedyś widzieć spojrzenie za lekka mgielka niepewności.
Alkaline- w oczach naszych kochanków powinnismy się przeglądać jak królowa śniegu w lustrze- tys najpiękniejsza na świecie....

Myśle ze wiedza o tym, jaka krzywdę zrobili w miłości- wypala uczucia...

Dlatego romans jest ważny.
Napisz cos o tym. Bo moze ty alkaline jesteś moja przyszłością??

Wracając do tej rozdzielności, to prawda, że jeśli małżeństwo dokona takiej czynności to bardzo szybko prowadzi to do rozwodu lub separacji. Radzę Tobie tego nie robić, ale jeśli się zdecydujesz to tylko i wyłącznie z jednoczesną umowa majątkową. Wynegocjuj w zamian za podpis bardzo korzystne dla Ciebie warunki, takie żeby Ciebie bardzo zabezpieczały na przyszłość.Prawda jest taka, że dzieci to co po matce zawsze odziedziczą, natomiast to co po ojcu to już nie koniecznie. Powinnas powęszyc czy za tym nie stoi żadna kobieta. Sprawdz komórke i wszystko co sie da. Obstaję, że na pewno kogoś poznał a ten seks i umizgi to po to by zmylić Twoje ewentualne obawy.

zgadzam się, jeśli już chce rozdzielności majątkowej to prowadzi tylko do jednego. Mówi że nie kocha i chce finansowo być niezależny ???
Ja bym raczej uśmiechnęła się do męża powiedziała czule że "kocham Cię i nie chce aby pieniądze nas rozłączyły więc nie będę się tym zajmować i niczego nie podpiszę bo bardzo chcę być z Tobą i nie zabiorę ci wszystkich pieniędzy bo nie chce Cię zostawiać"
uśmiechać się trzeba do męża ;p Kobiety są kokietkami

Moj maz w trakcie swojego romansu uprawial ze mna seks regularnie, nic sie pod tym wzgledem u nas nie zmienilo. A podobno zakochal sie w tej lafiryndzie, planowal z nia przyszlosc...z jednej strony czuje sie z tym jak szmata z ktora sie kochal nie zywiac do mnie uczuc a z drugiej ciesze sie ze lafirynda moze jednak nie byla taka wspaniala skoro nie byl jej wierny...nie rozumiem facetow:-(

Mój, gdy parę lat temu miał kogoś przez kilka miesięcy, ograniczył seks ze mną; był sporadyczny.
Tyle, że teraz jest starszy, zapewne bardziej świadomy swoich zachowań, potrzeb, uczuć... może po prostu łatwiej mu odgraniczyć seks od uczuć, więc korzysta.

Cash napisał:
"Sypiesz nader skromnie informacjami, a to może mieć zasadniczy wpływ na postrzeganie sytuacji przez forumowiczki/ów..."

Spotkałam się tu już z przypadkiem odnalezienia tu rywalki, rozszyfrowania drugiej osoby... nie chciałabym tego

Tak ARTEMIDO, potrzebuję seksu, ale walczę z sobą, bo on wie, że go kocham i cierpię z racji braku uczuć z jego strony. Gdyby to był tylko czysty układ "seks za seks" byłoby ok, ale ja tak nie potrafię.

Faktycznie romans. Odkryłam to parę dni temu, mam potworny chaos w głowie, jakaś totalna masakra. Gdy zasypiam marzę, by po przebudzeniu okazało się, że to tylko sen, niestety.

Mam ogiera, samca, który czuje się łowcą zwierzyny.

Dowiedziałam się, że poznał ją parę miesięcy temu, od pewnego czasu iskrzy. Ona jest mężatką, żadne z nich nie zamierza kończyć swojego małżeństwa. Ja wiem, jej mąż nie.

Super, bo mój stwierdził, że chce, żebyśmy dalej żyli razem, a on będzie miał romans. Płakać czy się śmiać? Nie rozumiem po co.
Seks ze mną go satysfakcjonuje, ale z nią też chce

Nie wiem czy u Ciebie to zadziala ale u mnie zadziałało . Stalam sie obojetna , a wrecz bylo mi wszystko jedno czy bedzie mial obiad , czy zje sniadanie . Zajelam sie soba , poszlam na silownie a seks zaczelam traktowac jak spport bez czulosci , bez kocham cie i przytulania. Po wstaawalam i szlam czytac ksiazke . No i oczywiscie odrobina zazrosci . Moj maz jest bardzo przystojny i kiedys mowilam mu ze jest. CIACHEM ale po czasie niby mimo chodem lub w zartach kiedy w tv lecial film z moim ulubionym aktorem mowilam , ze to on jest CIACHEM a maz juz niestety tylko CIASTECZKIEM . Biedny tak sie przejal , ze poszedl po rozum do glowy i wrocil , lepszy niz kiedy kolwiek . Ps. Zmienilam tez styl ubierania tzn. Zamienilam spodnie na sukienki ale tylko kiedy wyjezdzalam sama bez. Niego , a w domu dalej spodnie. U mnie zadzalalo mam nadzieje ze u Ciebie tez . POWODZENIA

Będę brutalna - a dlaczego nie? To takie rzadkie zjawisko? Życie to nie film niestety - trzeba go brać "na klatę"
Czytam co twój mąż do Ciebie ględzi i oczom nie wierzę, że tak łykasz te jego słowa jak indor. On chce to, on chce tamto - A CO na boga chcesz TY kobieto?
Co zrobiliście po TAMTYM romansie? Poszliście na jakąś terapię dla małżeństw? nakreśliliście nowe granice, nowe warunki - czy zgodnie zamietliście sprawę pod dywan?
No bo jeżeli zamietliście... to macie teraz efekt - "łyknęła raz to i łyknie następny". Nauka przez doświadczenie. Przewina - brak konsekwencji - zatem pozwolenie i... powtórka.
Napisz CO TY chcesz w świetle prawdy, która wyszła na jaw

Po 2ch zdradach chcesz jeszcze ratowac malzenstwo? ..Kopnij dziada w tylek, manatki za drzwi, bo przeciez przez pryzmat tego co  Was laczy/ laczylo nie zrobilby tego, a bynajmniej nie 2gi raz...Jest taka zasada fizyki, pasujaca to tego rodzaju sytuacji-,, Cialo raz puszczone w ruch, puszcza sie samo"...Kazdy zasluguje na szacunek i szczescie...

Rozum mówi swoje, a uczucia swoje.
Właściwie wiem, że zmierza to w jednym kierunku, ale panicznie się tego boję. Od 3 dni praktycznie nic nie jem (wszystko staje mi w przełyku), prawie nie śpię.
Nawet pisać nie mam siły.

Twoje małżeństwo jest do uratowania, jeśli on nikogo nie ma i nadal coś do Ciebie czuje (choć teraz mu się wydaje, że nie). Znudziła mu się przewidywalna żona, on potrzebuje wrażeń. Dużo czytam na tym forum i chyba już wiem jak to wszystko działa. Jest sposób na takich facetów. Terapia szokowa....czyli metoda 180 stopni

1. Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2. Nie dzwoń często.
3. Nie podkreślaj pozytywnych elementów małżeństwa.
4. Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5. Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6. Nie proś o pomoc członków rodziny.
7. Nie proś o wsparcie duchowe.
8. Nie kupuj prezentów.
9. Nie planuj wspólnych spotkań.
10. Nie szpieguj żony. To cię zniszczy. Jeżeli chcesz to zrobić dla spokoju umysłu, wynajmij profesjonalistę.
11. Nie mów ?Kocham Cię?.
12. Zachowuj się tak, jakby w twoim życiu wszystko było w porządku.
13. Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14. Nie siedź i nie czekaj na żonę ? bądź aktywny, rób coś, idź do kościoła, wyjdź z przyjaciółmi, itp.
15. Będąc w domu z żoną (jeżeli to ty zazwyczaj rozpoczynasz rozmowę) postaraj się mówić jak najmniej.
16. Jeżeli zawsze pytasz, co robiła w ciągu dnia twoja żona, PRZESTAŃ PYTAĆ.
17. Musisz sprawić, że twój partner zauważy w tobie zmianę i zda sobie sprawę, że jesteś gotowy żyć dalej, z nim lub bez niego.
18. Nie bądź opryskliwy czy oziębły ? po prostu zachowuj dystans i obserwuj, czy twój partner zauważy i, co ważniejsze, zda sobie sprawę, co traci.
19. Bez względu na to jak się DZIŚ czujesz, pokazuj żonie jedynie zadowolenie i szczęście. Niech widzi osobę, z którą chciałby być.
20. Unikaj wszelkich pytań dotyczących małżeństwa do chwili, gdy żona zechce o tym rozmawiać (co może potrwać jakiś czas).
21. Nigdy nie trać kontroli nad sobą.
22. Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23. Nie rozmawiaj o uczuciach (to tylko wzmacnia te uczucia).
24. Bądź cierpliwy.
25. Słuchaj tego, co naprawdę mówi do ciebie żona.
26. Naucz się wycofać w chwili, kiedy chcesz zacząć mówić.
27. Dbaj o siebie (ćwicz, śpij, śmiej się i skoncentruj się na pozostałych elementach swojego życia).
28. Bądź silny i pewny siebie; naucz się mówić cicho i spokojnie.
29. Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić to twoje wszystkie KONSEKWENTNE działania będą mówiły więcej, niż jakiekolwiek słowa.
30. Nie pokazuj rozpaczy i zagubienia nawet w sytuacji, gdy cierpisz najbardziej i jesteś zagubiony.
31. Rozmawiając z żoną, nie koncentruj się na sobie.
32. Nie wierz w nic, co słyszysz i w mniej niż 50% tego, co widzisz. żona będzie wszystko negowała, ponieważ jest zraniona i przestraszona.
33. Nie poddawaj się bez względu na to, jak jest ciężko i jak źle się czujesz.
34. Nie schodź z raz obranej drogi.

Ja niestety nie potrafiłam się  stosować do tego, pokazywałam, że mi na nim nadal zależy i nadal kocham...efekt taki, że wrócił do kochanki. Teraz się wyprowadził, oddał klucze, zero telefonów i smsów z obu stron.....sama jestem ciekawa jakie będą efekty. Tylko z mojej strony to już walka o siebie a nie o nas i rozstanie jest po to, żebym się odcięła od niego i stanęła na nogi.

Ale Ty walcz....tylko nie pokazując uczucia, bo robiłaś to przez te wszystkie lata tylko metoda 180 stopni. Powodzenia!!!

Też tak miałam czekałam na jego smsy, telefon. W pierwszym miesiącu pisałam smsy prosząc, wyjaśniając, obiecując.....później odpuściłam ale nadal nie mogłam wytrzymać i pisałam rano miłego dnia, pytałam co słychać. Robiłam to tym momencie gdzie on miał mnie gdzieś, gdzie miał żal za wcześniejsze lata, gdzie miał wizję już innego życia przy boku innej kobiety. Później on wrócił po 2 miesiącach ale jak się okazało nie do mnie i nie dla mnie. Wtedy jeszcze  nie wiedziałam, że mnie zdradził. Mieszkaliśmy razem ale czułam, że coś jest nie tak, mimo okazywaniu uczuć, szczerych rozmów. Przyznał się, ze zdradził od jakiegos czasu nie mieszkamy razem. Teraz już nie piszę, nie dzwonię on zresztą też. On próbuje na nowo ułożyć sobie życie z tamtą kobietą (choć na 100% nie wiem). Wiem od dziecka, że pyta o mnie...ale nie wiem w jakim celu....chyba raczej chodzi tu tylko o kontrolę nie uczucia.

Jeśli chodzi o Ciebie to może wzbudzenie zazdrości pomogłoby, może zacznij go uwodzić, zrób coś czego nigdy nie spodziewałby się, może jakieś zmiany w łóżku i obserwuj. Nie wiem czego Twojemu mężowi brakowało, bo jeśli na co dzień miał sex bez problemu i czułą żonę to nie pomoże to. Jeśli byłaś natomiast za bardzo oschła, wymagająca, marudząca....to zmień to w sobie. Zacznij o zmian w sobie i on to doceni. Jeśli nie doceni to jego strata.

Uwierz mi wiem co czujesz bo przez to samo przechodziłam i przechodzę. U mnie jest jeszcze to, że mnie zdradził i zauroczył/zakochał .

Weź tak na rozum - dlaczego MUSI iść, dokąd i po co?
Chyba masz rację jeśli chodzi o koniec (ewentualnie zostawia sobie otwartą furtkę). Nie histeryzuj z tą samotnością... są gorsze nieszczęścia. Dopiero parę chwil jesteś sama, jeszcze wszystko może się obrócić na twoją korzyść. Nie koniecznie z nim, choć nie zaraz i nie jutro.
TERAZ najważniejsze to pomyśleć o SOBIE (dokładnie tak jak on teraz robi). Zajmij się sobą - zadbaj o siebie. Zapewnij sobie spokój i rób sobie takie przyjemności, na które zawsze brakowało Ci czasu. Zaopiekuj się sobą i poukładaj swoje sprawy. Staraj się o nim nie myśleć (tak jak on nie myśli o Tobie, opuszczając Ciebie). Nie ma innego wyjścia - życie trwa.
Życzę dużo sił

Mój mąż też ma własny biznes. Byłam w ciąży jak zauważyłam że coś nie gra, ale skupiłam się na sobie i dziecku. Okazało się że nasz dzidziuś jest bardzo chory, zostałam z maleństwem w szpitalu 4 miesiące. Mąż przyjeżdżał ale był dziwny myślałam, że nie może sobie poradzić z myślą, że nasze dziecko jest chore ale po kilku tygodniach doszło do mnie, że źle myślę i już byłam pewna, że ma romans. Byłam daleko od domu ale wykonałam kilkanaście telefonów i wszystko okazało się jasne jak słońce. Co ja przeżyłam aż sama sobie się dziwię że przetrwałam. Powoli (jeszcze w szpitalu) zaczęłam zajmować się sobą i dzieckiem ale to nie było proste. Szukałam pomocy u księdza (w szpitalu) po powrocie do domu u psychologa i psychiatry. Pomogło!!! Poszperałam trochę w internecie (zakupy na allegro okazało się że mąż był bardzo hojny) w jego teczce, w komórce. Znalazłam dużo ciekawych rzeczy! Kazałam się mu wyprowadzić aby móc zacząć normalnie funkcjonować i skupić się na chorym dziecku. Kiedy doszłam do jako takiej równowagi podjęłam nieudolne działania w kwestii ratowania związku. Po pół roku nie mieszkania razem zdecydowaliśmy a właściwie ja zdecydowałam aby wrócił i to był błąd! Wytrzymałam miesiąc. Mąż był nadal nieobecny duchem czułam że jest zakochany. Kochaliśmy się i czułam że on myśli że ją zdradza to może głupie ale ja to czułam. Rozstaliśmy się znowu. Nigdy nie przyznał się do zdrady. Kilka miesięcy temu sytuacja zmieniła się. On zaczął się starać. Ja przestałam wydzwaniać, pisać smsy, grozić, nalegać na powrót chyba przestało mi już zależeć. Gdyby tak jak teraz zachowywał się jeszcze pół roku temu to szalałabym z radości ale teraz... Przyzwyczaiłam się że jestem sama, dbam o siebie i staram się nie myśleć o przeszłości. W głębi duszy chciałabym abyśmy byli razem (spędzamy dużo czasu razem z jego inicjatywy) ale nie potrafię zapomnieć tego co mi zrobił i wiem że nie mogę na niego liczyć w ekstremalnych sytuacjach. Ale zgadzam się że metoda 180 stopni skutkuje (chociaż ja zastosowałam ją nie mając świadomości że istnieje :-) )

Witaj Ankaline, metoda 180 stopni( inaczej "nie ma nic") jest właśnie adresowana do osób z podobnymi problemami, jak w Twoim przypadku( zdrada partnera) lub rozpadający się związek.
Ona jest nakierowana wyłącznie na Ciebie, ma pokazać drugiej stronie, w tym przypadku Twojemu mężowi, że czy z nim czy bez niego dasz sobie radę. Bo nie on jest w tym momencie najważniejszą osobą.
Piszesz, że Twój mąż najchętniej zamknąłby temat jego zdrady i przeszedł nad tym faktem do porządku dziennego.
Ok. zdradziłem, ale nic wielkiego się nie stało. Przecież wróciłem do Ciebie.
Na to nie możesz mu pozwolić.
To nie on ma dyktować warunki, lecz Ty! To nie Ty masz walczyć o odzyskanie jego miłości lecz on Twojej! Musi dotrzeć do niego jasny przekaz: ja na razie chcę, ale przecież wiesz, że nie muszę!
Bo to ty jesteś w tym momencie numerem jeden. I dyktujesz podstawy, na jakich warunkach budujecie swoje małżeństwo od nowa. Pamiętaj, że to już nie jest, pomimo tego samego wyglądu, ta sama osoba.
Wielu zdradzonych popełnia zawsze ten sam błąd.
Wrócił, no to ok. Wybaczam.
Nie, zdradę ma odczuć i to boleśnie.
Masz go tak przeczołgać tyłkiem po podłodze emocjonalnie(a kobiety potrafią to zrobić), aby na samo wspomnienie o tym fakcie dostawał torsji. I na samą myśl, że może być z inną dostawał odruchów wymiotnych!
Temat zdrady musicie przegadać od A do Z + odpowiedzieć sobie na podstawowe pytania:
- jak wyglądała komunikacja w waszym małżeństwie,co musicie naprawić w tym temacie,
- co przeszkadzało jemu, a co Tobie. Wtedy będziecie wiedzieli, jakich zachowań unikać, aby nie ranić siebie wzajemnie i nie doprowadzać do poważnych konfliktów, grożących rozpadem waszego małżeństwa.
Coś w rodzaju "burzy mózgów"
Jeżeli tego nie zrobisz to recydywę masz gwarantowaną. To tylko kwestia czasu.
Wybaczenie nie ma nic wspólnego z zapomnieniem. Bo tego nie zapomnisz już nigdy.
Trzeba nauczyć się z tym faktem radzić, bo to będzie do Ciebie co jakiś czas wracać niczym bumerang.
I jeszcze jedno. On musi się liczyć z tym, że przez jakiś okres będzie kontrolowany, nie może to być jednak nieskończoność, bo go osaczysz i sam odejdzie.
To musi potrwać do momentu, aż uznasz, że możesz mu zaufać, choć nigdy to już nie będzie 100%.

Pamiętaj: za relacje w małżeństwie odpowiadają obie strony, natomiast za zdradę odpowiada wyłącznie osoba, która się jej dopuściła!
Nie daj z siebie zrobić sprawcy jego zdrady. Bo to wyłącznie on za to odpowiada.

no bo metoda 180 stopni nie oznacza zrzędzenia, narzekania itp..
oznacza - kochany -rozumiem, że się wahasz, stoisz na rozdrożu, ale chcę, żebys zrozumiał, że ja to ja, mam swoje zycie, swoje sprawy i swoje potrzeby... więc możesz mi towarzyszyć.. albo i nie..
ale ja to ja...

Prośba o anulowanie tego posta.
Poniżej jest aktualny.

Dzięki mark21;
problem polega na tym, że on przy okazji rozmowy o rozwodzie powiedział, że winę weźmie na siebie. On nie obciąża mnie winą za zdradę. Stanęło na tym, że spróbujemy, ale nie wiadomo co z tego wyjdzie. Są faceci, którzy po odkryciu przez nich zdrady od razu się reflektują i potulnie wracają na łono żony . Mój nie; stanęło na tym, że oboje mamy się postarać, by stworzyć jakieś nowe relacje satysfakcjonujące nas oboje.

Masz rację mark21; nie wierzę w to, co słyszę... i to jest cholernie smutne.
Tak, napisałam tak w kontekście tego, że on mnie winą nie obciąża, to ja tak się czuję.

Na chłodno wiem, że powinnam odejść, ale też wiem ,że jeśli nie spróbuję to być może będę tego do końca żałować. Każdy musi przejść przez swoją historię swoją drogą, rady są jak najbardziej pożądane, ale co z nimi zrobimy... Zarówno mną jak i może nim miotają sprzeczne uczucia, myślę, że trzeba ochłonąć, by podjąć jakąś decyzję... ból to zły doradca.

Jeszcze przed odkryciem zdrady postanowiliśmy ratować nasze relacje.
Powiedział, że to i tak pewnie by się skończyło, gdybym się nie dowiedziała dalej żyłabym w nieświadomości... szczęśliwa, że się dogadujemy, że oboje tego chcemy... paranoja jakaś

Tylko widzisz mark21 on świadomie związał się z mężatką dla romansu. Powiedział, że nawet gdy się rozstaniemy nie zamierza się z nią wiązać...

U mnie jest podobnie. Mimo, że wie , ze jego związek jest bez przyszłości to i tak go ciągnie do niej a mi mówi, dajmy sobie kilka miesięcy czasu i zobaczymy czy nasza miłość była prawdziwa. Po 16 latach on chce sprawdzać czy nasza miłość była prawdziwa. Śmieszne.
Dałam mu wolność. Zabrałam klucze, zero kontaktu...ale ból wraca i jest ciężko .

Oj, dziewczyny! Moja historia? Ja po 40, 2 nastolatków w domu, on trochę więcej po 40, firma w IT, świetny wygląd, inteligencja i.... Chłód. Była fascynacja pracownicą (15 lat młodszą), ale bez romansu. A teraz mam w domu obojetnego faceta. Ale na co mam narzekać - pieniądze przynosi (aha - założył sobie osobne konto-taka jego szemrana rozdzielność majatkowa), dba o dom, nawet z synami ma lepszy kontakt niz ja. Tylko - nie kocha, nie lubi, nie szanuje. Co Wy chcecie ratować w takim małżeństwie? Po co nam facet, z którym nie można porozmawiać, opowiedzieć o błahostkach, który po prostu jest? który nie robi nic złego? Czy można życ obok? Ile to wytrzymacie? Dla dobra dzieci? Ja mam swoją pracę, zainteresowania, sport, góry, ale dawniej - robiliśmy to razem. Teraz nie możemy spędzić razem nawet całego dnia-nie ma kłótni, po prostu nie mamy o czym rozmawiać. Czytam wszystkie watki o rozstaniach, dziewczyny odchodzą, jak mezowie są wredni i niszczący, mój - ideał, nie robi nic. Tylko skończyłam 40-tke, czy kolejne 30 lat mam spedzić w takiej obojetnosci?

No cóż. Ja odeszłam.

I gdy już nie było co ratować, niuniuś się obudził. Słów nie rozumiał, łez nie widział, dopiero jak było za późno, bo we mnie wszystko umarło, robił wszystko... Gdyby dał mi miesiąc wcześniej połowę, co mówię, 10% tych starań, skakałabym z radości.  A on mógłby mi rzucać ochłapy swojej uwagi i łaskawie czasem powiedzieć coś miłego, biorąc w zamian mnie całą. Szczęście, że się nie obudził za wcześnie. Rozstanie było trudne, kosztowne, męczące. Zapłaciłam wysoką cenę. Dzieci także. Ale dzieci dorosłe, a ja znalazłam mojego Kochanego i nareszcie wiem co znaczy kochać i być kochaną.

Odwagi! przekroczona 40 to nie wyrok dożywocia w samotności.

Ankaline, skoro lubisz seks, korzystaj z jmęża. I traktuj go jak poczekalnię. Rozwód z jego winy, seks na życzenie, alimenty dla Ciebie i dzieci i szukaj TEGO JEDYNEGO. Nie zakochuj się od razu, spotykaj się na kawie, bez zobowiązań, odcinaj się gdy cokolwiek Ci nie pasuje aż znajdziesz. I koniecznie pisz.

Trzymam za Ciebie kciuki.