Jak odzyskać pewność siebie po rozstaniu???? - Netkobiety.pl

Rozstanie, zwłaszcza to niechciane, jest trudnym doświadczeniem. Jak mantrę powtarzam: trzeba czasowi dać czas. Trzeba dać czas zwłaszcza wtedy, gdy był to związek ważny. Jesteś w okresie żałoby. Ona, w kościele katolickim nie bez powodu trwa rok.

Niemniej jednak, wydaje się, iż część problemów masz na własne życzenie. Jesteś świadoma tego, że sobie pewne rzeczy wmawiasz. Po co to sobie robisz? Zastanów się, nie odpowiadaj od razu: nie wiem, poszukaj odpowiedzi. Ona jest ważna dla Ciebie.

Dzięki Wielokropku:)
mimo tego, że pewnych rzeczy jestem świadoma dobrze usłyszeć takie słowa. Czas jest najważniejszy, ale nie chce kolejny rok płakać i się dołować. Niczym sobie na to nie zasłużyłam, już dość łez przez niego wylałam, boje się tylko, że skoro tak cierpię mimo wszystkich złych rzeczy z jego strony to może to była ta jedyna prawdziwa miłość...miłość nie za coś, ale mimo czegoś i może zawsze już tak będzie. Ja będę żyła przeszłością i jakąś nadzieją a on będzie szczęśliwy...
ehhh życie jest niesprawiedliwe...

mala26,
a gdybyś tak... ucieszyła się, że związek, w którym tak było Ci źle, już się skończył?
Gdybyś tak zobaczyła, że kochałaś nie swego eks-a, tylko... swoje wyobrażenie o nim?

Do czego tęsknisz? Do tych upokorzeń? Do tych wszystkich złych rzeczy, których był autorem?

Pożegnanie ze złudzeniami, boli. Dzięki temu jednak, masz szansę na poznanie kogoś godnego siebie.

Tęsknie do starych dobrych czasów i do tych pięknych chwil, które miały trwać wiecznie. Od dawna ich nie było,ja się łudziłam, że kryzys minie ale nie minął...:( rozum podpowiada , że dobrze się stało, ale serce nie chce się z tym pogodzić i pewnie jeszcze długo nie będzie umiało.
Dziękuje za wsparcie!!!:)

Autorko, jestem w bardzo podobnej co Ty sytuacji. Jest źle, jest smutno, pusto, beznadziejnie. Zostałam porzucona przez "wypalenie uczucia" niedługo po ślubie. Mój mąż zaczął balety z innymi paniami, alkohol, imprezy, szafa gra. A ja byłam przez 4 miesiące trzymana bez "ostatecznej decyzji", jednocześnie bez żadnego kontaktu z tym człowiekiem, i zastanawiałam się, jak idiotka, czy zechce wrócić. Ale po 4 miesiącach, gdy usłyszałam, że to jest ostateczne rozstanie, że on chce rozwodu, o dziwo zrobiło mi się lepiej - wiedziałam coś na pewno, mój organizm mógł odpocząć od wyczekiwania na wyrok, pomimo, że zaczęła się naprawdę głęboka żałoba. Obecnie mam wiele problemów psychicznych, z którymi pomaga mi walczyć psycholog i psychiatra. Zawsze miałam problemy z samooceną, pomimo, że moje zdjęcia są w necie z opisem "piękna". Czuję się głupia, chociaż wokoło mówią, że głupia nie jestem. I ogólnie, czuję się jak kupa, bo jak kupa byłam przez ostatni czas traktowana. Powoli odzyskuję siebie. Zaczęłam się ostatnio uśmiechać, słuchać muzyki (po 4 miesiącach prawdziwej ascezy), oglądać humor, który lubię. Odcięłam się od środowiska mojego przyszłego ex męża, zlikwidowałam profil na fcbk, żeby nie oglądać zdjęć moich znajomych, na których może być on. Buduję swój świat, i siebie w nim od nowa. Ale jak napisałam - musiało zajść kilka procesów, dojść do podjęcia kilku decyzji.
Jeśli chcesz więcej, pomailować, to napisz mi prywatną wiadomość. Ja mam w sobie ogromną potrzebę rozmawiania o mojej sytuacji, jednocześnie bardzo potrzebuję pomagać. A pomóc można zawsze sobie nazwzajem.

mata hari ,
masz całkowitą rację, wszyscy którzy się tutaj wypowiadają mają, ale wiemy jedno a czujemy i robimy drugie. Nam zostało tylko podzielić sie paroma wspólnymi rzeczami, więc jest duzo łatwiej niż w sytuacji kiedy były by jeszcze dzieci. Czuje z jednej strony ulgę, bo bardzo się męczyłam ale ten okropny ból nie mija....
dam sobie czas i zobaczymy;)

Pączuszku, oczywiscie, że chętnie napiszę:) tylko nie mam jak wysłac Ci prywatnej wiadomości....
nasze sytuacje są niestety bardzo podobne, piszę niestety bo nikomu nie życzę przechodzenia przez to wszystko. Ty miałeś 4 m-ce w niepewności, ja pół roku. Stwierdzam, że ten okres był niewiele naprawdę niewiele lepszy od mojej obecnej sytuacji. Czułam się może ciut mniej samotna ale też czekałam jak na wyrok aż w końcu ze mną szczerze porozmawia o nas i o naszej przyszłości...ehhhh dużo człowiek musi znosić.
Czekam na kontakt!;)

Ważne żeby wyjść z twarzą z tego wszystkiego. Po 2 miesiącach uświadomiłem sobie że to nie moja wina, spojrzałem w lustro powiedziałem dość, nie wyleje ani jednej łzy przez te dziewczynę. Jestem dobrym człowiekiem i to z jej winy kończy się związek który trwał 3 lata. Człowiek ma klapki na oczach czasem nie widzi wad, ja nie widziałem niedojrzałości emocjonalnej mojej ex.  kiedy mówiłem Kocham Cię, mialem na myśli oddanie, uczucie, wierność zaufanie, bycie ze sobą na dobre i na złe. Ona kiedy to mówiła myślała o mnie jako o dodatku do jej życia, który w pewnej chwili stał się niepotrzebny. Ciężko to było przeżyć, nie myślałem że mężczyzna potrafi tak płakać , cały dzień się trzymałem, (wiecie męska duma) przychodzilem po pracy gasiłem światło w domu i otwierał się kran? wodospad , pomagają przyjaciele, inwestycja w siebie, czas, i w moim przypadku zerwanie kontaktu , całkowite oczywiście. Jeżeli będzie Ci ciężko pisz na meila gadu, postaram Ci się jakoś pomóc, wesprzeć rozmową,

Tak podchodzę bo nigdy mnie nie oszczędzało życie, pomyślałem przez chwilę że to może być moja żona, moja wybranka, najśmieszniejsze jest to że modliłem się do Boga, że jeżeli to nie ona, że jeżeli nie dla niej jest moje serce i w życiu czeka mnie przy niej ból i cierpienie to niech się coś stanie, (podjąłem bardzo ważne decyzje przeprowadzka do jej miasta dodatkowe studia) i co ??? wyprosiłem to , jest jak jest, widzę teraz jaki czasem byłem głupi, jak potrzebowałem miłości jak dałem się owinąć, moja droga ktoś tu napisał że to sami jesteśmy źródłem swojego szczęścia, że to my sami jesteśmy na pierwszym miejscu w naszym zyciu, i to jest prawda, kluczową sprawą jest wyciągnięcie wniosków.

Ja rzeczy po byłem spaliłem jak w starym filmie, kupa śmiechu i łez, Ucinam sobie rękę że za rok będziemy się z tego śmiać, aa stop wróć nie ucinam, już raz bym sobie dał za coś uciąć rękę i bym teraz jej nie miał...

Nie ma lekarstwa, każdy przeżywa to inaczej, udowodniony fakt jest taki że z czasem boli coraz mniej. Trzeba popatrzeć na to trzeźwym okiem, wiem że to nie jest łatwe bo mózg ciągle podpowiada nam obrazy które sami chcemy widzieć, że ukochana osoba wraca przeprasza. Tak się jednak rzadko dzieje, nie możesz dać się temu zdominować, bo resztę życia ucieknie Ci przez palce, i co wtedy ?? brak szansy na lepsze, wiszenie w gównie całej tej sytuacji. Trzeba zająć się sobą, mi pomógł sport efekt uboczny pewność siebie + 99 i fajne ciało:)

Mądry post:-)
Szukamy szczęścia na zewnatrz zamiast w sobie.
Żyjemy w iluzjach, które tworzymy dla podtrzymania związku, w którym dzieje się źle.
Żyjemy w lęku, który chroni nas przed tym, by sięgnąć po coś lepszego.
Przypisujemy naszym partnerom cechy, których nie mają, mitologizujemy związki, w których utknęlismy, żeby nie przyznać się do porażki. Ten tkwiący w nas STRACH, że zawsze może być gorzej, więc po co? I dalej cierpimy...bo stare śmieci są wygodne...

Kira,
mam a może miałam identycznie...z dniem kiedy on odszedł skończyło się dla mnie wszystko...sens życia zniknął ot tak sobie. Płakałam, nie jadłam, nie wstawałam z łózka, nie potrafiłam się nawet uśmiechnać...minęło u mnie 1,5 m-ca i jest odrobinę lepiej. Nie powiem, że jest ok, nadal śni się po nocach, nadal jeśli zadzowni to serce mi wali jak oszalałe a łzy same napływają do oczu ale wierz mi, że warto robić nic głupiego.
Bo życie mamy tylko jedne, dla innych może los jest łaskawszy ale nie znaczy, że nam już się nie ułoży!!! Po rozstaniu też musiałam się wyprowadzaić ale znalazlam małe mieszkanie, mieszkam sama ale do domu rodzinnego nie chce wracać, odzwyczaiłam się. Wiem, że czujesz się samotna, chyba każdy po rozstaniu przez to przechodzi ale tutaj na forum jest mnóstwo osób które z chęcią Cię wysłuchają, poradzą coś , pewnie czasem dotrzymają towarzystwa. Zacznijmy się cieszyć małymi rzeczami a z dnia na dzień życie zacznie nabierać sensu. Nie myśl, że już nikogo nie znajdziesz, dlaczego masz nie znaleźć? powoli z czasem będzie lepiej, ale daj sobie ten czas, nawet jeśli miałby być to rok, pamiętaj, że rok będzie cieżki, ale będzie lepiej i trzeba w to wierzyć!
pozdrawiam